Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

MIMOZA MARKO

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

MIMOZA MARKO

            Hyrje

        Mimoza Marko është mësuese e gjuhës shqipe dhe letërsisë në shkollat e mesme të qytetit të Korçës. Ka lindur ne 6 Gusht të vitit 1959 në Korçë, ku ka kryer shkollën 8-vjeçare dhe shkollën e mesme të përgjithshme “Raqi Qirinxhi”. Arsimin e lartë e ka kryer në universiteti “Aleksandër Xhuvani” në Elbasan në degën Gjuhë- Letërsi.

            Në vitet 1982-1992 ka punuar si mësuese për Gjuhë Shqipe dhe Letërsi në shkollën 8-vjeçare Burimas, të rrethit Korçë. Në Janar 1993 – Qershor 1993 ka kryer specializimin pranë Universitetit Kombëtar dhe Kapodhistrik në degën Filozofi në Athinë, Greqi, me temë: “Filozofia dhe Kultura Greke”.

            Në vitet 1993-2001 ka punuar së bashku me familjen në emigrim, si shumë bashkatdhetarë të tjerë. Gjatë kësaj kohe botoi librat me poezi “Ëndërr e trazuar” dhe “U zgjuam të trembur”.

            Pas kthimit në atdhe punoi si mësuese letërsie në Shkollën e Mesme të Përgjithshme Plasë, të rrethit Korçë. Në vitet shkollore 2004-2008 punoi si psikologe në pesë shkolla të mesme të qytetit të Korçës. Ne vitet akademike 2008-2010 punoi si mësuese letërsie në shkollën e Mesme të Përgjithshme “Themistokli Gërmenji”, Korçë. Nga viti 2010 e në vazhdim punon si mësuese letërsie në shkollën e mesme profesionale. Gjatë vitit akademik 2005-2010 ka punuar si pedagoge e jashtme pranë Universiteti “Fan S. Noli” të qytetit të Korçës.

            Në vitin 2014 botoi librin e saj të tretë me poezi dhe publiçistikë “Hapu udhë vlerave”. Ka botuar vazhdimisht në gazeta të ndryshme si “Shekulli”, “Telegraf”, “Korça” etj. poezi dhe publiçistikë. Është anëtare e kryesisë të Klubit të Shkrimtarëve “Bota e Re” Korçë.

HIRUSHE

Mos hiq dorë prej ëndrrës
edhe kur rreth teje,
jeta të jetë zhdukur
dhe të jetë shndërruar
çdo gjë në hi.

Vishe petkun e dielltë
dhe fluturo mbi kuaj drite,
drejt horizontit të ylbertë
të mbushur me lumturi.

Mos hiq dorë prej ëndrrës
edhe kur zhgënjimi
ta ketë kthyer
karrocën në kungull
dhe kuajt në minj.

Ëndrra do ti ketë marrë
magjisë peng këpucën,
që ta gjejë rrugën
për tu kthyer tek ti.

Mos hiq dorë prej ëndrrës,
përderisa vazhdon
të të rrahë një zemër ne gji.
As toka s'heq dorë prej diellit,
as yjet s'e ndalin lëvizjen
A s'është vetë jeta mister e çudi?

KUR HUMB ATDHEUN

Kur humb atdheun
je i mbyturi,
që vala e nxori ne breg.

Je kthyer ne dhimbje,
ndaj dhimbja s'të prek.
Kërkon te gjesh fillin,
por s'po gjen dot shteg.

Radhit kujtimet
i shtrydh dhe i nden,
si sende të anijes
që dolën mbi det.

Me zemrën bërë gur
godet e godet,
të ndezësh pak zjarr,
të ndezësh pak shpresë.

Kërkon te gjesh veten,
por s'ke ku e sheh.

E gjen nëpër pellgje
pasqyruar përmbys
nën dritën e hënës,
kur dita u ngrys.

I veshur me zhele
hipur mbi një breg
me sytë nga deti
shpëtimin e pret.

Kur humb atdheun
Ante pa fuqi,
se veç brenda tij
je Zot, je Njeri.

KRIZE BESIMI

Kanë filluar të bien yje,
një lloj yjesh të rrallë,
krijuar prej shpirtra dashnorësh
e shpirtra heronjsh legjendarë.

Po bien yje çdo natë
nga shkaku I krizës së besimit.
Këputen e mbyten të mjerë
në pellgje të ndyra zhgënjimi.

Dhe pellgjet formojnë rrathë
si nëntë rrathët e ferrit
e qielli pa këta yje,
orakull për orët e tmerrit.

Mos i lini yjet të mbyten,
kthejini fare në det,
të na ndriçojnë udhën,
në doni të ketë jetë.

KALTËRSI

Ja këtu buzë detit
do doja te vdisja.
Në një ditë të tillë të paqtë
do doja te ik.
Nën ritmin e valëz,
që më lag ne breg,
nën rrezet e arta
te diellit,që ndrin.

Këtë kaltërsi e dua me vete,
këtë kaltërsi plot dritë.
Të mund errësirën e përtejbotës,
ta marr me vete ne amshim.

Kur të të marrë malli për mua
eja i dashur në këtë breg.
Pulëbardhat do të bëjnë shoqëri,
në njërën prej tyre 
shpirti im do jetë.

Kur të ngashërehesh
e të të zbresin lotët
leri te bien në det.
Unë do të bëhem valëzë
e do të vij bregut,
ashtu si dikur të të përkëdhel.

E di,që do të kenë munguar fjalët,
bisedat tona pa mbarim.
Hesht dhe dëgjoja ritmin valës
me gjuhën e saj
të flet shpirti im.

Pastaj ngrihu
e bëj një shëtitje
kërko të mbledhësh guaska në det.
Në njërën prej tyre,
në atë më të shndritshmen
do gjesh dashurinë tonë,
të kthyer ne perlë.

FEMIJEVE TE MIJ

Më erdhët në një kohë
tepër të vështirë,
të shtrenjtët e mi.
Kur shteti shpërbëhej
e humbte çdo ditë.
Kur mungonin ushqimet
e mbahej shume radhë,
kur zogjtë u bënë plumba
e lodra gjeje rrallë.
Kur dielli nuk ngrohte
e bari qe tharë,
kur pishat çlironin ankth
e lulet u bënë plagë.
Kur lumenjtë u kripën,
se shiu u bë lot,
kur dëgjohej ngado
fjala eksod.

Më erdhët në një kohë
tepër të vështirë,
por ju prisja
me shumë kënaqësi e dëshirë,
se jeta është e fuqishme
në një shpirt të ri,
sado që ta vrasësh,
ajo lind sërish.
Ndaj ju ishit me fat
të shtrenjtët e mi,
se ju priste këtej
një det me dashuri.
Dhe e kuptuat vendin tuaj
në këtë jetë qysh herët,
se s'lindët për skllevër,
por lindët për mbretër.
Në mundin tonë,
në çdo sakrificë
mësuat vlerat e jetës
e udhën plotë dritë.