Tė gjithė jemi tė vetėdijshėm, se secili nga ne,
pėrmban ose pėrbėn njė pasuri enormė. Mirėpo pakkush nga ne arrin ta ēmoj
dhe ti shijoj vlerat e saj. Nuk bėhet fjalė kėtu pėr pasuri materiale, pėr
qypa me lira, pėr thesare piratėsh tė fshehura nėn tokė e nė shpella, pėr
konto tė majme bankare etj. etj., por pėr shkėndijėn fillestare, dritėn e
brendshme hyjnore qė ėshtė ndezur nė shpirtin tonė qė nga frymimi i parė,
pra qė nga krijimi i njeriut tė parė tė kėsaj bote nga Perėndia - Adamit
(sipas religjionit).
Dhe pėr ēudi, shumė pak nga ne arrijmė ose
dėshirojmė tė besojmė, se nė brendinė tonė, nė nivelet e trurit tonė, nė
ndėrdijen tonė, gjendet ky thesar tejet i ēmuar, gjendet menēuria e pafund,
fuqia gjigante - burimi i tė gjitha proceseve jetėsore tė cilit ne, vetėm
duhet tia hapim digėn dhe ta lėmė tė rrjedhe mbi sipėrfaqe.
Folenė e kėsaj fuqie ēudibėrėse, pra, nuk duhet
kėrkuar diku gjetkė, siē jemi mėsuar tia atribuojmė zakonisht energjisė
atomike! Kjo energji ėshtė edhe mė e fuqishme se ajo, edhe pse ėshtė pjesė e
saj! Po, po, ėshtė mė e fuqishme se atomi, dhe atė energji duhet kėrkuar nė
thellėsi tė mendjes sonė, qė fatmirėsisht e posedon secili nga ne. Pse po
them: ėshtė mė e fuqishme se energjia atomike?! Sepse energji atomike dhe
ēdo formė e energjisė tjetėr, qė ne sot e shfrytėzojmė, ėshtė zbuluar falė
kėsaj fuqie ēudibėrėse, falė kėsaj inteligjence tė paskajshme, falė kėtij
universi tė dijės sė pafund, pra falė ndėrdijes sonė.
Ndėrdija jonė, universi i dijes sė pafund ose
inteligjenca e paskajshme, mund ta quajmė si tė duam, kjo ska rėndėsi,
ėshtė njė burimi i pashtershėm, tė cilin, nėse dimė ta kanalizojmė, do tė
rrjedh nga aty ēdo gjė qė njeriut i nevojitet pėr tė qenė i shėndetshėm, i
ditur, i pasur (shpirtėrisht e materialisht), i gėzuar dhe i lumtur.
Tė gjithėve na ėshtė e njohur se suksesi nė
ēfarėdo fushė, sė pari lind nė ide, pastaj ideja konkretizohet, formėsohet
pėr tu materializuar nė fund.
E pėr tu bindur pėr kėtė, nuk duhet lexuar
libra tė trasha, nuk duhet shkrirė mend mbi tavolinė, mjafton vetėm ta
hidheni njė vėshtrim rreth vetės! Ēdo gjė qė shohim, pranė dhe larg, ēdo gjė
qė prekim.... qė e kemi edhe mbi trup, ėshtė krijuar pėrmes rrugės
shpirtėrore, nga plani i konstruktuar sė pari nė mendime. Kėshtu ndodhe edhe
me proceset e tjera jetėsore.. edhe me shėndetin, edhe me suksesin edhe me
pasurinė edhe me lumturinė, sepse tė gjitha kėto, nuk janė asgjė tjetėr,
veēse materializim i ideve tė realizuar nė laboratorin mė tė fuqishėm
ekzistues tė quajtur ndėrdije.
Kėto qė i thash mė sipėr nuk janė ndonjė sekret,
edhe pse janė konsideruar si tė tilla. Nuk janė, po ashtu, as ndonjė risi!
Njihen qė nga lashtėsia. Mjafton tė lexohet vetėm ligji i Hermesit dhe tė
kuptohet esenca e kėsaj fuqie ēudibėrėse. Ligji i Hermesit thotė: Si ėshtė
lartė, ashtu ėshtė edhe poshtė, e si ėshtė poshtė, ashtu ėshtė edhe lart.
Njė shprehje shumė e thjeshtė nė dėgjim tė zakontė, por prapa saj fshihet
njė gamė shumė e gjerė e pėrdorimit praktik.
Shprehja si ėshtė poshtė, ashtu ėshtė lart, nė
kuptim tė parė do tė thotė: si ėshtė fotografia juaj psikike, ashtu ėshtė
edhe nė botėn tuaj reale. Thėnė shkurt e thjesht: Si mendoni tė tillė edhe
jeni! Tė tillė e keni edhe dukjen, edhe shėndetin, edhe suksesin, edhe
gėzimin... edhe pasurinė mė tė shtrenjtė, dhuratėn hyjnore - vetė jetėn. E
kjo na lė tė kuptojmė se pasuria mė e madhe, mė e vlefshme, mė e ēmuar
gjendet nė brendi tė secilit nga ne - nė mendimet tona.
Mos tė harrojmė, se tė menduarit ėshtė energji
madhore qė vė ne aksion tė gjitha mekanizmat e universit tė pafund, e
natyrisht, edhe tė organizmit tonė - si lartė, si poshtė. Mendimet janė
zanafilla e ēdo gjėje, xixa qė lind nė shpirt, ngacmon grimcat mė tė imta tė
energjisė tė njohura deri mė sot (kuantat), vė nė veprim energjinė e ēliruar
nga zbėrthimi i atomeve, energji e cila formėsohet dhe fuqizohet deri nė
shpėrthim, energji e cila ndėrton ose rrėnon... edhe jetėn, i sjell njeriut
suksese ose dėshtime, lumturi ose vuajtje, pasuri ose mjerim...
Duhet vetėm tė gjurmojmė nė brendi tė thellėsive
tė ndėrdijes sonė, ta shkrepim njė xixė, aty ku gjendet urtėsia, madhėshtia,
inteligjenca, fuqia, me njė fjalė hyjnorja pėr ta shijuar kėtė thesar kaq tė
ēmuar, vlerėn e tė cilit nuk arrin ta mat asnjė peshore.

Bazuar nė kėto urti, del se varfėria mendore (qė
reflektohet natyrshėm edhe nė atė materiale), ėshtė rezultat i neglizhencės
sonė, i injorancės sonė ose mungesa e njohjes sė kėsaj rruge, qė ėshtė
shumė, shumė e thjesht, por qė e hap portėn gjigante drejt margaritarėve mė
tė vlefshėm tė qenies njerėzore.
Nėse arrijmė tė hulumtojmė nė kėtė univers tė
dijes, tė komunikojmė me ndėrdijen tonė, me inteligjencėn e pafund, ti
konkretizojmė mendimet, do tė na hapen dritaret, prej tė cilave do ta
shikojmė, ndjejmė, shijojmė dhe pėrjetojmė madhėshtinė e dhuratės mė tė
shenjtė - jetėn, me njė kolorit krejt tjetėr, me njė kolorit magjepsės, me
nuanca shumė mė tė pasur se sa deri mė tani.
Po e gjetėm kėtė thesar tė fshehur nė thellėsi
tė secilės qenia njerėzor, po ditėm ti pėrdorim ligjet e mendjes, nuk do tė
ketė vend mė: as pėr skamje, as pėr mosdije, as pėr dėshtim, as pėr frikė,
as pėr mėrzi, as pėr pikėllim, as pėr vuajtje, por nė fushat e pėlleshme tė
shpirtit tonė, do tė lulėzoj: begatia, dituria, besimi, guximi, gėzimi,
dashuria dhe lumturia e amshuar, e kėto, mendoj unė, edhe janė pasuria mė
madhe qė njeriu mund ta posedoj.
Ēelėsi i artė, lexues tė dashur, ėshtė nė duart
tona, dhe varėt nga dėshira, vullneti, njohurit, e nė veēanti, besimi ynė se
a do ti hapim dyert e kėsaj porte tė madhe ku ėshtė i deponuar thesari i
pafund nė ne.. ta ndezim shkėndijėn e dritės hyjnore, apo ta lėmė atė port
tė mbyllur dhe tė mbetemi e tė vuajmė (siē e ceka edhe mė lartė - shkaku i
neglizhencės ose mosdijes) nė errėsirė pėrjetėsisht.
Ēdo zjarr, sado i madh tė jetė, ėshtė nxitura
nga njė shkėndijė e vogėl!
Ēdo gjė e madhe buron nga fillimet e vogla.
|