Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi nga Vera ISTREFI

NËNQESHJE E ËMBËL

Libri me poezi i autores Vera Istrefi “Nënqeshje e ëmbël”, u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

“Literatur”

1

Thana

Epara çel,

E fundit piqet.

Gjatë i gëzohet lulëzimit,

Për t’ju shmangur vjeljes.

Vetë,

U poqa pa lulëzuar,

Askush s’kujtohet,

thanën ta shartojë.

Bryma ma zë frymën,

Ndërsa thana,

ende në pjekje.

2

E nis udhëtimin

Për në fund të vetes time,

Duke mbartur edhe mendimin

e të tjerëve

Gjatë udhëtimit,

Marr shumë vendime

Për falje,

Miqësira

Dashuri

Asnjë për ligësi…

S’dua të dal nga vetvetja.

3

Sodis me nge,

Trajtat e hijeve të njerëzve,

Pa patur frikë se më urrejnë,

Vetëm pse i shoh.

U vesh atyre tipare paqësore,

Deri në lodhje.

Nuk i sodis dot,

Zotërit e tyre.

4

Copëra akujsh,

Notojnë në sytë tuaj.

Detërat tradhëtie,

Ç’duan të bëjnë me mua?!!

Ngrohtësia e shqetësimit tim

Mundohet ti shkrijë.

Tym e pafajësi

Më kanë pushtuar.

Përpiqem të gjej një mënyrë

Akujt t’i shkrij.

5

Kam zënë përkrahu

Trishtimin,

Të shkoj të takoj harresën.

E në vend që të arrij qëllimin tim,

Kur bëhemi tre,

Zihemi.

Largohem…

Sakaq sherri pushon,

E ata më ndjekin pas.

6

Eci

Po, po, eci.

Më është mpiksur truri

në një mendim.

Por fryn erë,

që, ndonëse s’më ndryshon drejtim,

më shtyn.

Eci

Kam një mall të pasosur,

S’di për çfarë,

Që zgjat duart

E më shtrëngon

Trurin ma shtrydh

7

Nënqeshja e ëmbël

E pranverës,

Fatkeqësi për mua,

Që shetit nga zërat e njerëzve,

Në ajrin që thithin

Mushkëritë e mia.

Natyral më fal

Endje e ngazëllim.

E dielli, vetëm përcëllim.

8

Në mbrëmje shihja

Njerëz,

Hije.

Gjithçka më dukej

Se në tokë ishte konturuar

Me të njejtën formë!!

Ç’përfytyrim!!

Ndoshta pse njerëzit,

E hijet e tyre,

S’bëjnë dot paqe.

9

Bisedoj me miq e armiq,

të njohur e të panjohur.

Ndjej shikimin e tyre,

që synon

zbulimin e sekretit tim.

Duke respektuar

Të gjithë në dukje,

mendoj veç për veten

10

Mbi tiparet e bukura

të fytyrës time

shoh lodhjen e kohës,

Me lapsat e trashë,

konturoj tiparet.

Njerëez,

ka diçka të thjeshtë,

pa zbukurime,

Mbi çdo llustër e lavdërim,

përbri artit tim,

qëndron shpirti

i destinuar për flijim.

Nga libri me poezi “Nënqeshje e ëmbël”