Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Hasan HAMËZBALA

        NJERËZIT ME SYTË PLOT PARAJSË

         Sa e sa pemë të lulëzuara, sa e sa fluturim parajsore zogjsh, sa e sa cicërima magjike të tyre, sa e sa pamje të këndshme e sa e sa peizazhe të bukura natyrore mbesin të papërjetuara nga ana jonë, shkaku i mendimeve negative që na kanë vërshuar, shkaku i hidhërimit, i zemërimit e tërbimit që na ka kapluar, shkaku i sedrës sonë të fyer ose shkaku i urrejtjes që kemi ndaj botës.

            Çdo ditë hasim në jetë, kudo e kurdo, njerëz me sy plotë ferr! Njerëz të mërrolur, të tensionuar, të çekuilibruar. Tendosja u lexohet në sytë e spërkuqur, në mërrolet frikësuese, në tenin e fytyrës dhe kudo në shëmtinë e tyre. Sepse njerëzit  e tillë janë të shëmtuar. Ata nuk mund të jenë njerëz të bukur, sepse njërës të bukur janë vetëm njerëzit pozitivë.

            Por çdo ditë hasim në jetë dhe njerëz me sy plot parajsë. Njerëz të çiltër, të ekuilibruar, të bukur. Sepse, siç thamë, të shëmtuar e të bukur njeriun e bëjnë mendimet e veta. Njeriu, që kryesisht është përshkuar nga mendimet negative, nuk mund të jetë i bukur, ashtu siç njeriu kryesisht i përshkuar nga mendimet pozitive, me qëndrim pozitiv ndaj jetës e me sjellje të  mirë, nuk mund të mos jetë i bukur. Kjo, besojmë thellësisht, është një konstant që qëndron.

            Pra, thjesht: parajsa dhe ferri ndodhen thellë në vetën tonë. Ato janë potencialet pozitive dhe negative që i posedojmë. Varet nga vullneti ynë i lirë se cilin prej këtyre potencialeve e aktivizojmë dhe ç’botë do t’i krijojmë vetes, ku pastaj do të jemi të detyruar të jetojmë. Me fjalë të tjera: vetvetes ia krijojmë parajsën dhe ferrin - me mendimet tona, me qëndrimet tone, e me sjelljet tona.

            Valëzimi simetrik

            Në çdo rast kur mendimet tona janë orientuar në kahje pozitive, kur në jetë e kultivojmë mendimin pozitiv, kur qëndrimin, ndaj jetës, ndaj njeriut dhe ndaj çdo gjëje e kemi pozitiv, joegoist, kurse sjelljet tona janë tolerante, të matura e të dashura për rrethin - kemi krijuar parajsë shpirtërore, në të cilën kemi kënaqësinë dhe nderin të jetojmë.

            Dhe anasjelltas: në çdo rast, kur mendimet tona janë të orientuara në kahje negative, qëndrimet ndaj jetës i kemi egoiste, kurse sjelljet intolerante e të pamatura - jeta jonë do të jetë një ferr i vërtet, të cilin vetë ia krijojmë vetes dhe në të cilin do të jemi të detyruar të jetojmë.

            Pra, kush në shpirtin e vet kultivon dashurinë dhe mirëkuptimin, ka ndërtuar parajsën shpirtërore, ku do të jetoj vetë, por nga drita dhe dashuria e saj do të ndriçohen e do të ngrohen edhe të tjerët: miqtë dhe shokët, të afërmit dhe farefisi, si dhe të gjithë të tjerët që në një mënyrë a në tjetrën kanë të  bëjnë me të.

            Anasjelltas, kush në shpirtin e vet kultivon urrejtje, kush në mendjen e tij pandërprerë përpunon mendimin negativ, nuk do të mund të shijojë lumturinë dhe ai me vullnetin e vet, ka ndërtuar ferrin e vërtet shpirtëror, të zjarrtë e të mundimshëm, në të cilin do të digjet vetë, por ku valët e atij ferri, simetrikisht, do të shpërndahen në të gjitha drejtimet dhe ndikimin e fuqinë të tyre fatkeqësisht, do ta ndjejnë e do ta përjetojnë edhe të tjerët, të gjithë ata që në një mënyrë a në një tjetër kanë të bëjnë me të...

            Lëkundja e harmonisë

            Sa e sa herë na ka rënë të shohim njerëz me sy plot ferr, kur vetëm pak u është prekur egoja e tyre. Sa e sa herë edhe vetë ne, nga hidhërimi i pamatur e nga zemërimi, na janë ndryshuar sytë dhe syve tanë su ka mbetur një trohë ngjyrë as ngrohtësi dashurie. Ato çaste janë çastet kur e përjetojmë ferrin tonë, që e kemi thellë në vete. Shpërthimi i egos nga sytë tanë të skuqur paraqet zjarrin e ferrit të vërtet që është zgjuar në shpirtin tonë. Kjo është gjendje ferri, në të cilën digjemi ne, që vet e kemi krijuar. D.m.th. projektuesi dhe ndërtuesi, që është një, digjet vet në veprën që e ka projektuar dhe ndërtuar vetë. Është fatkeqësia më e madhe sa më i madh të jetë numri i njerëzve që i urrejmë, që nuk mund t’i durojmë, që s’mund t’i shohim, s’mund t’i pranojmë... Thjesht: s’ndjehemi këndshëm kur ndodhemi në praninë e njëri-tjetrit.

            Sa e sa pemë të lulëzuara,sa e sa fluturim parajsore zogjsh, sa e sa cicërima magjike të tyre, sa e sa pamje të këndshme e sa e sa peizazhe të bukura natyrore mbesin të papërjetuara nga ana jonë, shkaku i mendimeve negative që na kanë vërshuar, shkaku i hidhërimit, i zemërimit e tërbimit që na ka kapluar, shkaku i sedrës sonë të fyer ose shkaku i urrejtjes që kemi ndaj botës. Thjesht, këto sulme të ferrit na e prishin disponimin, na e trandin botën tonë të brendshme shpirtërore, na e lëkundin harmonin dhe aso çastesh në ne vjen duke u zgjuar ferri ynë. Dhe ne fillojmë të jetojmë në ferrin tonë e në mendimet e tij. Dhe ne nuk shohim gjë tjetër, pos ferrit tonë. Dhe ne shohim e ndjejmë vetëm elementet e ferrit tonë, që vet e kemi krijuar. Dhe ne shohim e ndjejmë vetëm subjektin që na e shkakton ndjenjën e ferrit, të urrejtjes të indisponimit, të pakënaqësisë. Dëgjojmë vetëm fjalët e subjektit që për ne janë ferri, urrejtja, indisponimi, pakënaqësia. I kemi parasysh dhe i hasim kudo në mendimet tona vetëm sjelljet e tyre të liga, armiqësore, shkatërrimtare...

            Kudo rreth nesh - parajsa

            Prandaj, nuk i shohim, nuk i shijojmë e nuk i përjetojmë bukuritë e jetës... Sa e sa pamje e peizazhe të bukura, magjike, nuk i kemi parë e përjetuar, dhe nuk i shohim  e nuk i përjetojmë, shkaku se ne digjemi në ferrin tonë, të  cilin vetë e kemi ndërtuar që të digjemi në të. Sa e sa pemë të lulëzuara, luadhe të blerta e të lulëzuara, sa e sa fluturime mahnitëse zogjsh, sa e sa cicërima magjike e këngë të këndshme, sa e sa trajta bukurish njerëzore, s’kemi mundur t’i shohim, t’i shijojmë e t’i përjetojmë, shkaku i ferrit tonë shpirtëror, që na verbon për t’i parë, për t’i shijuar e për t’i përjetuar. Ferri ynë shpirtëror, të cilin siç thamë e ndërtojmë ne vet, e në të cilin pastaj vetë digjemi në të, na shtangon të mos e shohim, të mos e shijojmë e të mos e përjetojmë parajsën e jetës, që ndodhet kudo rreth nesh, gjithkah e shtrirë, në pafundësinë e kohës e të hapësirës... Ai na verbon të mos i shohim e të mos i ndjejmë bukuritë e botës e të jetës, që gjithkah na rrethojnë, gjithkah na përcjellin, që përherë i kemi pranë, dhe kurrë s’është çështja se ato mungojnë, por se ne mungojmë, ne nuk ndodhemi këtu ku duhet - në parajsën e botës e të jetës, por ndodhemi atje në ferrin e zjarrtë, ku shpirti digjet e vuan...

            Pa më thuani një vend ku nuk ndodhet parajsa kudo rreth nesh, në dispozicionin tonë, vetëm që ne duhet të jemi këtu për ta parë, për ta shijuar e për ta përjetuar.

            Shikoni vetëm pak rreth vetes, aty do të gjeni lloje të ndryshme lulesh, lloje të ndryshme zogjsh, lloje të ndryshme fluturimesh, lloje të ndryshme cicërimash e këngësh, lloje të ndryshme pemësh e fluturash, lloje të ndryshme gurgullimash, lloje të ndryshme trajtash të bukura njerëzore... dhe parajsën do ta gjeni tejet pranë vetës; atë do ta gjeni në kopshtin e shtëpisë, në vazon me lule pranë tavolinës, në arën ku punojmë, në luadhe  e në fusha, në udhëtime, në çdo shëtite... Gjithkund, në çdo vend e në çdo kohë, vetëm kur ne jemi këtu, kur jemi duke jetuar tash dhe këtu...mbi të gjitha, kur nuk ndodhemi në mungesë, atje larg në ferrin tonë, por në parajsën shpirtërore, e cila s’është gjë më shumë, pos harmoni e ndjenjave, dashuri e çiltër dhe mendim pozitiv.