Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Agim HAMITI

ODISEJA E NJË DETEKTIVI - 1 DHE 2

Ngjarje te jetuara

Librat e autorit Agim Hamiti, "Odiseja e një detektivi - 1 dhe 2" mund t'i shkarkoni falas në sektorin

„Literaturë“

            SPAÇI

            "Burgu, kjo greminë e përuljes njerëzore..."

                                                                       Xh. London

            Çdo kalimtar që shkel për herë të parë në Spaç pushtohet vetvetiu prej një apatie të përgjithshme, të ngjashme me atë që provon njeriu kur padashje bëhet dëshmitar i një jete në agoni. Edhe sikur udhëtari në fjalë të mos jetë i vetëm, duke hyrë në pusin e madh natyror që përbën ky vend, ai do të ndiej nevojën e një heshtjeje soditëse, për tu thelluar në botën e ndjenjave të tij të befasuara.

            Vendi është i rrethuar nga të gjitha anët prej një vargu kodrash të larta. Po t‘i shikosh prej gropës së Spaçit, ato të krijojnë përshtypjen e dy vargmaleve në formë gjysmërrethi vendosur përballë njëri-tjetrit, ngaqë relievi është tepër i thyer. Në dy pikat simetrike të takimit të tyre, në juglindje e në veriperëndim, shtrati i ngushtë e i thellë i një përroi hap dy dritare natyrore të këtij hauzi të madh.

            Shkurret që mbulojnë pjesërisht shpatet e kodrave rrethuese i nënshtrohen një lufte të rreptë me natyrën, për të mbijetuar egërsinë e asaj toke shterpë në procesin e shpërbërjes. Rrënjët e tyre gjysmë të dala mbërthehen fort, duke depërtuar anash gurëve të djegur bojëkafe, ose nëpër të çarat e pllakave të shtresëzuara. Gjethet e tyre mund të shikohen të shpalosura në diell vetëm për pak orë, mbasi, sapo fillon të nxehtit, ato tkurren për të ngadalësuar avullimin e ujit të siguruar me shumë vështirësi.

            Në përgjithësi sipërfaqja e tokës është ngjyrë kafe në të murrme dhe del shtresa-shtresa në formë pllakash të thyeshme. Acidi sulfurik, mjaft i pranishëm në ujërat rrjedhëse të kësaj zone, është faktori kryesor i procesit të shpërbërjes së sipërfaqes normale të tokës. Syri mund të të zërë bar shumë rrallë, vetëm në ndonjë vend të rrafshët që rastësia e ka favorizuar për t'i shpëtuar pushtetit shkatërrimtar të acidit. Edhe shtrati i thellë me anë të thepisura i përroit, i cili gjatë verës mbetet pothuajse i thatë, mban ngjyrën e kriprave acide. Këto dukuri të strukturës së paqëndrueshme të sipërfaqes së tokës bien edhe më shumë në sy, për shkak të pjerrësisë së theksuar të shpateve rrethuese.

            Mbasi ta ketë soditur një copë herë të mirë këtë tokë, viktimë të reaksioneve kimike dhe agjentëve atmosferikë, udhëtari i ardhur rishtas në këto anë, për të kthjelluar disi vorbullën e ndjenjave të tij të trazuara, do ta shprehte befasimin sipas mënyrës së vet, zakonisht në përshtatje me profesionin që ushtron.

            Një barí do të belbëzonte:

            «Këtu as dhëmbi i deles s'paska ku të ngjisë një fije bari, pa le më gjuha e lopës!»

            Në rast se do të ishte murator, mbasi të merrte dy copa guri e t'i përplaste me njëra-tjetrën, duke i parë sesi do të binin të thërrmuara tek këmbët e tij, ai do të buzëqeshte me mosbesim duke murmuritur:

            «Dy gurë të tillë nuk i vendoske dot mbi njëri-tjetrin e asnjë lugë gëlqere nuk bëke dot me ta.»

            Ndërsa një gjeolog do të deklaronte entuziast:

            «Aq sa a zymtë duket në pamje kjo tokë, po aq e praruar është në brendësi.»

            Këtë aludim ai do ta bënte për bakrin e nëntokës së atjeshme, i cili përmban edhe një përqindje të ulët ari.

            Një specialist i çështjeve policore, sapo ta shikonte këtë gropë si të përgatitur nga ekskavatorë gjigantë, pa u menduar gjatë, do të shprehej shkurt dhe qartë:

            «Një burg natyror.»

            Bashkërendimi i mendimeve të dy specialiteteve të fundit nxori në dritë vendimin e kobshëm qeveritar, për ngritjen në këtë gropë të zymtë të një kampi pune të rëndë të detyruar për të burgosurit politikë, në pranverën e vitit 1968.

            Pasi toka kombëtare ishte nginjur së thithuri djersën dhe gjakun e armatës së kokëqethurve të flijuar prej regjimit komunist si armiq të partisë, i erdhi radha nëntokës të kërkonte revanshin. Vargut të gjatë të kampeve të punës së rëndë të detyruar dhe të burgjeve të deriatëhershëm iu shtuan adresa të reja: miniera famëkeqe e Spaçit dhe simotrat e saj të mëvonshme. Të gjitha këto adresa jetëthithëse u furnizuan me kontigjentet e të dënuarve politikë të regjimit komunist. Me Spaçin fillonte kështu era e re e shfrytëzimit nëntokësor të viktimave politike, jetën e të cilëve Drejtoria e Kampe-Burgjeve e llogariste me shifra vagonash me mineral.

            Pjesë nga libri " Odiseja e një detektivi 1"