Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Valdet FETAHU

OSHO – QESHJA ËSHTË SHTYPUR NGA SHOQËRIA

Qeshja ka bukuri të jashtëzakonshme, një butësi. Ajo do të sjellë butësi për ju, dhe ajo do t’ju japë krahë për të fluturuar. E jeta është aq e mbushur me mundësi. Ju duhet vetëm ndjeshmëri. Qeshja duhet të jetë një nga më të çmuarat, ushqim më kualitativ i qenieve njerëzore.

Pyetje: I dashuri Osho, kjo është hera e parë që kam qenë aq afër jush. Kur i ulur këtu me ju e ndiej zemrën time të harmonizuar me zemrën tuaj, ndjej dashuri të thellë për ju. Por gjithashtu e ndiej seriozitetin tim të jashtëm. Pse qeshja është aq e vështirë për mua?

OSHO: Qeshja është një nga gjërat më të shtypur nga shoqëria në të gjithë botën, në të gjitha moshat. Shoqëri dëshiron që ju të jeni serioz. Prindërit duan që fëmijët e tyre të jenë serioz, mësuesit duan që nxënësit e tyre të jenë serioz, shefat duan që punëtorët e tyre të jenë serioz, komandantët duan që ushtritë e tyre të jenë serioze. Serioziteti është i nevojshëm për të gjithë. Qeshja është e rrezikshme dhe rebeluese.

Kur mësuesi juaj ligjëron e ju filloni të qeshni, kjo do të merret si një ofendim. Serioziteti mendohet të jetë i nderuar, i respektuar. Prindërit ju thonë diçka dhe ju filloni të qeshni – kjo do të merret si një fyerje. Serioziteti mendohet të jetë i nderuar, i respektuar.

Natyrisht qeshja ka qenë e shtypur aq shumë sa që edhe pse e tërë jeta është e gëzueshme, askush nuk po qesh. Në qoftë se qeshja juaj çlirohet nga zinxhirët e saj, nga robëria e saj, ju do të befasoheni - në çdo hap diçka e gëzuar do të ndodhë. Jeta nuk është serioze. Vetëm varrezat janë serioze, vdekja është serioze.

Jeta është dashuri, jeta është qeshje, jeta është vallëzim, këndim. Por ne kemi për t’i dhënë jetës një orientim të ri. E kaluara e ka paralizuar jetën shumë keq, ajo ju ka bërë thuajse me qeshje të verbër, ashtu siç ka njerëz të verbër për ngjyrat. Ka dhjetë përqind të njerëzve që janë daltonist – kjo është një përqindje e madhe, por ata nuk janë të vetëdijshëm se janë daltonist.

Gjorgj Bernard Shou ishte daltonist, dhe ai këtë e kuptoi kur ishte gjashtëdhjetë vjeç. Në ditëlindjen e tij dikush ia kishte dërguar një dhuratë, një kostum të bukur, një pallto, por personi kishte harruar për të dërguar një kravatë. Kështu që Bernard Shou shkoi me sekretaren e tij për të gjetur një kravatë të përputhshme. Atij i pëlqente kompletimi jashtëzakonisht shumë. Ai i shikoi disa kravata dhe e zgjodhi një, dhe sekretarja mbet e befasuar; ajo nuk mund të besonte – sepse kostumet ishin të verdha e kravata e gjelbër. Ajo i tha: “Çfarë po bëni? Kjo do të duket shumë çuditshëm.” Ai tha: “Pse do të duket çuditshëm? Ajo e ka të njëjtën ngjyrë.”

Menaxheri, shitësi... të gjithë u tubuan, dhe në shumë mënyra u munduan për të zbuluar… ai nuk mund të bënte dallimin në mes të verdhës dhe gjelbrës. Por për gjashtëdhjetë vjet ai nuk ka qenë i vetëdijshëm kësaj. Dhe ka dhjetë përqind të njerëzve në botë që janë daltonist. Disa ngjyra janë të humbura, apo ndoshta janë të përziera me disa ngjyra të tjera. Shtypja (represioni) konstant ndaj qeshjes e ka bërë qeshjen tuaj të verbër.

Situatat ndodhin kudo, por ju nuk mund të shihni se ka ndonjë arsye për të qeshur. Në qoftë se të qeshurit tuaj është liruar nga robëria e saj, e tërë bota do të jetë plot të qeshura. Ajo duhet të jetë plot te qeshura, ajo do të ndryshojë pothuajse çdo gjë në jetën e njeriut. Ju nuk do të jeni aq mjerë sa ju jeni. Në fakt, ju nuk jeni aq të mjerueshëm siç dukeni - ky është serioziteti i mjerimit shtesë që ju bën të dukeni aq të mjerueshëm. Vetëm mjerimit shtojani qeshjen, dhe ju nuk do të dukeni aq të mjerë!

Në një shtëpi, apartament... Dhe apartamente moderne, kanë mure të tilla të hollë sa që deshët apo jo, keni për të dëgjuar se çfarë po ndodh në anën tjetër të murit. Në një mënyrë, kjo është shumë njerëzore. Tërë shtëpia apartament ishte në mëdyshje në lidhje me një gjë... Çdo çift bashkëshortor është grindur, duke hedhur jastëk, duke hedhur gjëra, duke thyer gota e pjata, duke goditur njëri-tjetrin, burri e rrah gruan, gruaja bërtet – dhe atyre nuk iu nevojitet ndonjë sistem zërimi apo diçka e ngjashme, dhe e tërë ndërtesa kënaqet.

Problemi i vetëm ishte me një Sardarxhi (ne gjuhën persishte Sardari do të thotë lider, udhëheqës; Xhi, përdoret si prapashtesë si shenjë respekti). Nga banesa e tij ata kurrë nuk kishin dëgjuar ndonjë grindje, përkundrazi, ata gjithmonë dëgjonin qeshje. E gjithë turma ishte në mëdyshje: “Çka është arsyeja? Këta njerëz kurrë nuk grinden. Ata gjithmonë janë të qeshur – dhe ata dy aq zëshëm qeshnin sa që e tërë ndërtesa mund t’i dëgjonte! Në ditë ata vendosën për të shikuar për së afërmi: “Ne jemi të humbur aq shumë, e ata janë të gëzuar aq shumë. Cila është fshehtësia e tyre?”

Kështu ata e zunë Sardarin kur ai kthehej nga tregu, që mbante perime dhe gjëra të tjera. Të gjithë ata e ndalën dhe i thanë: “Së pari ti duhet të na tregosh neve se cili është sekreti – pse ju qeshni ndërsa të gjithë të tjerët grinden?” Sardari iu përgjigj: “Mos më detyroni, sepse sekreti është shumë i turpshëm.” Ata thanë: “I turpshëm? Por ne menduam se ju po e bëni më të mirën. Ne gjithmonë dëgjuam qeshje – ose ti qeshë ose gruaja jote qeshë… nuk grindeni.”

Sardar tha: “Ajo që po ngjanë është, ajo hedhë gjëra në mua. Nëse ajo gabon, atëherë unë qeshi; nëse më godet atëherë ajo qesh. Gjërat e tjera vazhdojnë njëjtë, por kjo është se ne kemi bërë një marrëveshje të ndryshme – cili është kuptimi këtu? Se unë kam mësuar se si t’i shmangem asaj, dhe ajo e ka mësuar këtë gjithashtu…”

Vetëm shikoni rreth jetës dhe përpiquni ta shihni anën humoristike të gjërave. Çdo ngjarje që ndodhë e ka vetë anën e saj me humor, ju nevojitet vetëm një sens humori. Asnjë religjion nuk e ka pranuar sensin e humorit si një kualitet. Unë dua një sens humori të jetë një cilësi thelbësore e një njeriu të mirë, e një njeriu moral, e një njeriu religjioz. Dhe kjo nuk ka nevojë për t’u shikuar shumë, ju vetëm përpiquni për të parë atë, kudo…

Njëherë kam udhëtuar me një autobus, kur isha student. Konduktori i autobusit ishte në telashe sepse aty ishin tredhjet e një udhëtarë e ai i kishte parat vetëm për tridhjetë udhëtarë. Kështu që ai pyeti: “Cili është ai person i cili nuk ka paguar?” Askush nuk do të fliste. Ai tha: “Kjo është e çuditshme, tash si mund unë ta gjej atë?” Unë i thashë atij: “Bëje një gjë: I thua shoferit ta ndal autobusin, dhe thuaju udhëtarëve derisa nuk lajmërohet personi i cili nuk i ka dhënë parat, autobusi nuk do të niset.” Ai tha: “Kjo është e drejtë.” Autobusi u ndal. Të gjithë e shikonin njëri-tjetrin, tash çfarë të bëjmë? Askush nuk e dinte se cili person ishte…

Më në fund një njeri u ngrit dhe tha: “Më fal, unë jam personi i cili nuk i kam dhënë paratë.”

Konduktori pyeti: “Si e keni emrin?”

Ai tha: “Emri im është Achchelal.” Achchelal do të thotë “njeri i mirë”

Dhe unë isha i befasuar që askush nga tridhjetë udhëtarët nuk qeshi! Kur ai tha Achchelal unë nuk munda të besoja këtë – “njeriu i mirë” bën një gjë të tillë… dhe duket se askush nuk pa humor në këtë.

Serioziteti është bërë pothuajse një pjesë e eshtrave dhe e gjakut tonë.

Ju keni për t’i bërë disa përpjekje për të hequr qafe seriozitetin, dhe ju do të duhet të jeni në vëzhgim - kudo që të mund të gjeni diçka me humor, mos e humbni mundësinë. Kudo ka njerëz që rrëshqasin në lëvoren e bananes - vetëm askush nuk është në kërkim të tyre. Në fakt, kjo është menduar të jetë jofisnike. Ajo nuk është, sepse vetëm bananet rrëshqasin në lëvoret e bananes.

Qeshja ka nevojë për një mësim të madh, dhe qeshja është një ilaç i madh. Ajo mund të kuroj tensionime të shumta tuaja, shqetësime, brenga... e tërë energjia mund të rrjedh përmes qeshjes. Dhe nuk ka duhet patjetër të ketë disa raste, disa arsye.

Në kampet e mia të meditimit kam përdorur një qeshje - meditim: pa kurrfarë arsye, njerëzit uleshin dhe thjesht vetëm fillonin të qeshnin. Në fillim atyre iu dukej paksa e çuditshme që nuk kishte ndonjë arsye – por kur të gjithë e bënin këtë… ata gjithashtu fillonin. Së shpejti, të gjithë ishin në një qeshje të tillë shumë të madhe, njerëzit rrokulliseshin në tokë. Ata qeshnin me vetë faktin se aq shumë njerëz ishin të qeshur pa asnjë arsye të caktuar; aty s’kishte asgjë, madje asnjë shaka e treguar. Dhe ajo shkonte si valët. Kështu që s’ka kurrfarë të keqe… madje edhe kur qëndroni në dhomën tuaj, mbyllni dyert dhe keni një orë thjesht për të qeshur. Qeshni me vetveten. Por mësoni të qeshni.

Serioziteti është një mëkat, dhe kjo është një sëmundje. Qeshja ka bukuri të jashtëzakonshme, një butësi. Ajo do të sjellë butësi për ju, dhe ajo do t’ju japë krahë për të fluturuar. E jeta është aq e mbushur me mundësi. Ju duhet vetëm ndjeshmëri. Qeshja duhet të jetë një nga më të çmuarat, ushqim më kualitativ i qenieve njerëzore - sepse vetëm njeriu mund të qesh, kafshët nuk janë të afta për qeshja. Sepse kjo është njerëzore, ajo duhet të jetë rendin më të lartë. Nëse shtypet kjo atëherë shkatërrohet kualiteti i njeriut.