Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

Përktheu: Valdet FETAHU

       “MBI TERRORIZMIN” (1)

     Religjionet i kanë vendosur gjërat në njeriun shumë sipërfaqësisht, e pavetëdijshmja e tij nuk është në pajtueshmëri. Çdo njeri është duke jetuar në një mosmarrëveshje me veten e tij. Kështu që, sa herë që ai mund të gjej ndonjë shans për arsyetim të mirë; liri, demokraci, socializëm, çdo fjalë  e bukur mund të bëhet një ombrellë për të fshehur të pavetëdijshmen e tij të shëmtuar, që thjesht dëshiron të shkatërrojë dhe i gëzohet shkatërrimit.

Kapitulli i 18 marrë nga libri: “Beyond Psychology”

Ligjërata është mbajtur në Urugvaj në vitin 1986

          Terrorizmi: pse po ngjanë tani?

          Osho,

          A do të flasim për terrorizmin?

Çdo gjë është e lidhur thellësisht me çdo gjë tjetër që ndodh. Sigurisht se ngjarja e terrorizmit është e lidhur me atë që po ndodh në shoqëri. Shoqëria është e copëtuar. Rendi shoqëror i saj i vjetër, rregullimi, morali, religjioni gjithçka është gjetur të jetë gabim e vendosur. Ajo ka humbur fuqinë e saj mbi njerëzit e vetëdijshëm.

Terrorizmi thjesht simbolizon se si të shkatërrohen qeniet njerëzore, nuk është e rëndësishme, dhe se nuk ka në qenien njerëzore asgjë të pashkatërrueshme, se e tërë është materie dhe ju nuk mund të vrisni materien, ju vetëm mund ta ndryshoni formën e saj. Pasi njeriu konsiderohet të jetë vetëm një kombinim i materies, dhe nuk iu është dhënë vend për një qenie shpirtërore brenda tij, atëherë vrasja bëhet vetëm lojë.

Kombet janë të parëndësishme për shkak të armëve bërthamore. Nëse e tërë bota mund të shkatërrohet së bashku brenda disa minutave, alternativë mund të jetë vetëm se e tërë bota duhet të jetë e bashkuar. Tani ajo nuk mund të mbetet e ndarë, ndarja e saj është e rrezikshme, sepse ndarja mund të bëhet luftë çdo moment. Ndarja nuk mund të tolerohet.

Vetëm një luftë është e mjaftueshme për të shkatërruar çdo gjë, dhe nuk ka mbetur shumë kohë për njeriun për ta kuptuar se ne duhet të krijojmë një botë ku mundësia për luftë nuk do të ekzistojë. Terrorizmi ka shumë rryma nënujore. Njëra është se për shkak të armëve bërthamore, shtetet shpenzojnë energjinë e tyre në këtë fushë, duke menduar se armëve të vjetra iu ka skaduar afati. Atyre iu ka skaduar afati, por individët mund të fillojnë t’i përdorin ato. Dhe ju nuk mund t’i përdorni armët bërthamore kundër individëve që do të jenë thjesht budalla. Një terrorist individualisht hedh një bombë, kjo nuk e justifikon se një raketë bërthamore duhet të dërgohet. Ajo që unë dua të theksoj është se arma bërthamore i ka dhënë njerëzve një liri të caktuar individuale për të përdorur armë të vjetra, një liri e cila nuk ishte e mundur në ditët e vjetra, sepse qeveritë janë gjithashtu duke përdorur të njëjtat armë.

Tash qeveritë janë të përqendruara në shkatërrimin e armëve të vjetra, i hedhin ato në oqean, i shesin ato shteteve të varfra të cilat nuk mund të prodhojnë armë bërthamore. Dhe të gjithë këta terrorist vijnë nga vendet e varfra, me të njëjtat armë që iu janë shitur shteteve të tyre. Dhe ata kanë një mbrojtje të çuditshme: ju nuk mund të përdorni armë bërthamore kundër tyre, ju nuk mund t’ju hidhni bomba nukleare.

Ata mund t’ju hedhin bomba dhe ju papritmas jeni të pafuqishëm. Ju keni një sasi të madhe të bombave atomike, bomba bërthamore në duart tuaja, por ndonjëherë kur një gjilpërë është e dobishme, një shpatë nuk mund të jetë më e përdorshme. Ju mund të keni shpatën, kjo nuk do të thotë që ju jeni domosdoshmërisht në një pozitë superiore ndaj njeriut që ka një gjilpërë, sepse ka synime në të cilat vetëm gjilpëra do të funksionoj, shpata do të jetë e papërdorshme.

Këto armë të vogla nga kohët e vjetra u grumbulluan, dhe fuqitë e mëdha ishin për shkatërrimin e tyre ose i hidhnin ato në oqean... Kjo do të thotë se aq shumë para, aq shumë fuqi punëtore, aq shumë energji ishte shpenzuar; ekonomikisht ishte katastrofike. Por, vetëm grumbullimi i tyre ishte ekonomikisht e pamundur. Sa armë mund të mblidhen? Ka një limit. Dhe kur ju merrni një mënyrë të re për të vrarë njerëz në mënyrë më efikase, atëherë e vjetra thjesht merr teposhtën. Kështu që ishte menduar se do të ishte më mirë për t’i shitur ato në vendet e varfra. Vendet e varfra nuk mund të krijojnë armë bërthamore, ato kushtojnë shumë. Dhe këto armë u vijnë të lira si ndihmë, ata i pranojnë ato, por këto armë nuk mund të përdoren në luftë. Në një luftë këto armë tashmë janë të papërdorshme. Por askush nuk e ka parë mundësinë se këto armë mund të përdoret në mënyrë individuale, dhe një fenomen i ri terrorizmi mund të vijë nga kjo.

Tani, një terrorist ka një fuqi të çuditshme, madje edhe mbi fuqitë më të mëdha.

Ai mund të hedhë bomba në Shtëpinë e Bardhë pa ndonjë frikë, sepse ajo që ju keni është shumë e madh dhe ju nuk mund ta hidhni atë në atë. Dhe këto janë armët e shitura nga ju! Por fenomeni nuk është imagjinuar dot, sepse psikologjia e njeriut nuk është kuptuar.

Mënyra ime e të kuptuarit është se si ai ka jetuar, njeriut i duhet çdo dhjetë apo dymbëdhjetë vjet një luftë. Ai akumulon aq shumë mllef, zemërim, aq shumë dhunë, saqë asgjë më pak se një luftë s’do t'i japë atij çlirim. Kështu, luftë pas lufte, aty është një zbrazëti prej vetëm dhjetë deri dymbëdhjetë vjet. Ky boshllëk është një lloj relaksimi. Por ju përsëri filloni të akumuloni, sepse psikologjia e njëjtë punon me xhelozi të njëjtë, dhunë të njëjtë.

Dhe njeriu në thelb është një gjuetar, ai për nga natyra nuk është një vegjetarian. Së pari ai u bë një gjahtar, dhe për mijëra vite ai ishte vetëm një mish-ngrënës, dhe kanibalizmi ishte i përhapur kudo. Të hahet njeriu i kapur nga fisi kundërshtar që kanë qenë duke luftuar, ishte krejtësisht etike. E gjithë kjo ngjanë në të pavetëdijshmen e njerëzimit.

Religjionet i kanë vendosur gjërat në njeriun shumë sipërfaqësisht, e pavetëdijshmja e tij nuk është në pajtueshmëri. Çdo njeri është duke jetuar në një mosmarrëveshje me veten e tij. Kështu që, sa herë që ai mund të gjej ndonjë shans për arsyetim të mirë; liri, demokraci, socializëm, çdo fjalë  e bukur mund të bëhet një ombrellë për të fshehur të pavetëdijshmen e tij të shëmtuar, që thjesht dëshiron të shkatërrojë dhe i gëzohet shkatërrimit.

Pothuajse tash lufta botërore është bërë e pamundur, përndryshe nuk do të kishte pasur asnjë terrorizëm. Mjaft kohë  ka kaluar që nga lufta e dytë botërore, lufta e tretë botërore duhet të ketë ndodhur rreth vitit 1960. Ajo nuk ndodhi. Kjo ka qenë rutinë për të gjithë historinë, dhe njeriu është i programuar për të.

Është vënë re nga psikologët që njerëzit gjatë kohës së luftës janë më të lumtur sesa në kohë paqeje. Në kohë lufte jeta e tyre ka një ngazëllim; në kohë paqeje ata shikojnë mërzitshëm. Në kohë lufte, ata herët në mëngjes  janë në kërkim të gazetave, duke dëgjuar radio. Gjërat mund të ndodhin larg, por ata janë të ngazëllyer.

Një luftë që është dashur të ndodh diku në mes 1955 dhe 1960 nuk ka ndodhur, dhe njeriu është i ngarkuar me dëshirën për të vrarë. Kjo është vetëm se ai dëshiron emra të mirë për të.

Terrorizmi do të bëhet i madh e më i madh, sepse lufta e tretë botërore është pothuajse e pamundur. Dhe politikanët budallenj nuk kanë asnjë alternativë tjetër. Terrorizmi thjesht do të thotë se ajo ishte duke u bërë në një shkallë shoqërore, tani po bëhet në mënyrë individuale. Ai do të rritet.

Kjo mund të parandalohet nëse e ndryshojmë vetë themelin e të kuptuarit të njerëzimit që është detyrë Himalajane; aq më tepër sepse këta të njëjtit njerëz të cilët ju dëshironi t’i ndryshoni do të luftojnë kundër jush, ata nuk do t’ju lejojnë t’i ndryshoni me lehtësi.

Në fakt ata e duan gjakderdhjen, ata nuk e kanë guximin për të thënë kështu. Në një prej romaneve ekzistencialiste, është një incident i bukur që mund të thuhet se është pothuajse i vërtetë. Një burrë ishte paraqitur para gjykatës për shkak se ai kishte vrarë një të huaj i cili kishte qenë i ulur në plazh. Ai kurrë nuk e kishte parë të huajin. Ai nuk e kishte vrarë atë për para. Ai madje nuk e dinte se si dukej njeriu, sepse ai vetëm e kishte goditur nga prapa me një thikë të madhe. Ata kurrë nuk ishin takuar, nuk ishte çështje armiqësie. Ata nuk ishin as të njohur, ata nuk ia kishin parë as fytyrën njëri-tjetrit.

Gjyqtari nuk kishte mundur ta kuptojë këtë, dhe ai e pyeti vrasësin: "Pse e bëre këtë?” Ai tha: “Kur e kam ther atë njeri me thikë, dhe gjaku nisi të rrjedhë nga shpina e tij, ky ishte një nga momentet më të bukura që kam njohur ndonjëherë. Unë e di që çmimi do të jetë vdekja ime, por unë jam i gatshëm të paguajnë për të, dhe se ia ka vlejtur. Tërë jetën time e kam jetuar në monotoni pa eksitim, pa aventurë. Më në fund unë vendosa të bëj diçka. Dhe ky veprim më ka bërë më të famshmin në botë; fotografia ime është në çdo gazetë. Dhe unë jam jashtëzakonisht i lumtur që e bëra atë gjë.”

Nuk kishte asnjë nevojë për ndonjë dëshmi. Ai nuk e kishte mohuar përkundrazi, ai e kishte madhëruar atë. Por gjyqi e ka mënyrën e vet rutinore dëshmitarët duhet të krijohen; vetëm fjala e tij nuk mund të pranohet. Ai ndoshta gënjen, ndoshta ai nuk e ka vra atë njeri. Askush nuk  e kishte parë atë nuk kishte asnjë dëshmitar okular të vetëm kështu që evidenca rrethanore duhej të paraqitej nga ana e policisë.

Njëra nga ato rrethana ishte se ky njeri ndoshta ka vra në pajtim me jetën e tij të shkuar dhe hijen e saj. Kur ka qenë ai i ri, nëna i kishte vdekur. Dhe kur ka dëgjuar se i ka vdekur nëna, ai kishte thënë: “Ndyrësirë! Kjo grua nuk do të më le madje edhe tash që është duke vdekur! Është e diele, dhe unë i kam rezervuar biletat për teatër me të dashurën time. Por unë e di se ajo do të ma shkatërroj ditën dhe e ka shkatërruar!”

Vazhdon...

  (2)