Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Rudolf STEINER

Përktheu: Valdet FETAHU

Ligjërimi i parë nga cikli i shtatëmbëdhjetë ligjërimeve:

NDODHIA PARA DAMASKUT DHE NJOHJA E RE SHPIRTËRORE

Ligjërimin e plotë, nga cikli i shtatëmbëdhjetë ligjërimeve të Rudolf Steinerit “Pashkët festë e paralajmërimit”, mund ta shkarkoni falas ne sektorin

 „Literaturë“

E falënderojmë përzemërsisht përkthyesin Valdet Fetahu.

            Prej kohërave të lashta të krishterimit është aplikuar zakoni të dallohet Krishtlindja prej Pashkës me atë që Krishtlindja është caktuar si festë e palëvizshme, është vërë në ditën e cila vjen disa ditë pas 21. dhjetorit, saktësisht llogaritjes dimërore të kohës dhe që Pashka është konsoliduar në ditën e cila është caktuar me konstelacionin - (lat. Kon…+ stella – yll. 1. Pozita reciproke e trupave qiellor; grumbulli i yjeve që krijojnë figura të pavarura në kupën qiellore) e yjeve, por me konstelacionin e yjeve të cilat njëkohësisht deri diku bashkojnë jashtëtokësoren dhe qenien njerëzore dhe tokësore. Nesër do të jemi në shenjën e hënës së plotë të parë pranverore dhe në këtë hënë të plotë pranverore do të shkëlqej dielli pranveror i cili pas 21 marsit ka hyrë në shenjën e pranverës. Pra kur njerëzimi përsëri feston javën e parë, ajo ditë e cila duhet ta përkujtojë për lidhjen e tij me fuqinë diellore, javën e cila është java e parë pas hënës së plotë pranverore, atëherë sipas teorisë krishtere mbi jetën duhet të festohet Pashka. Pashka është festë lëvizëse. Sikur është e nevojshme që për çdo vjet ta shikojmë konstelacionin në qiell për t’u paralajmëruar se kur vjen Krishtlindja.

            Këto gjëra janë konsoliduar kur ende nga aftësitë profetike ataviste kanë ekzistuar kuptueshmëritë urtake, kuptueshmëri të cilat njeriut i kanë ofruar njohuri, njohuri të atilla të cilat me të madhe e tejkalojnë njohurinë të cilën sot ofron shkenca moderne. Në ato kohëra të lashta derisa ka ekzistuar ajo njohuri, njeriu ka anuar që lidhshmërinë e tij me qiellin ta shpreh përmes gjërave të tilla. E në festa të tilla të konstituara gjendet gjithmonë paralajmërimi në atë më të rëndësishmën për zhvillimin e njerëzimit.

            Mund të themi, çasti i palëvizshëm në të cilin vendoset Krishtlindja tregon se sa afër duhet të ndjehet Krishtlindja me atë tokësore, pasi që duhet të përkujtojë në lindjen e njeriut mbi të cilin ka zbritur qenia e Krishtit. Por Pashka duhet të përkujtoj në ngjarjen e cila ka kuptim gjatë rritjes tokësor por në gjithë kozmosin, me të cilin njeriu është në lidhshmëri. Për këtë arsye dita kur duhet të vendoset Krishtlindja nuk udhëhiqet vetëm nga situatat e zakonshme tokësore, por dita e cila mund të konsolidohet vetëm kur njeriu mendimet e veta i orienton jashtë në qiell. Edhe diçka edhe më thellë gjejmë në atë ditë të lëvizshme të konsoliduar të Pashkës. Në këtë gjendet mënyra se si njeriu përmes impulsit të Krishtit duhet të çlirohet nga rritja tokësore, nga forca e pastër tokësore; se duhet të bëhet i lirë përmes njohjes qiellore.

            Kur një thirrje për t’u ngritur deri tek qielli, ajo gjendet në të. Dhe mund të themi: Në të gjendet edhe premtimi i sigurt i historisë botërore dhënë njeriut se ai përmes impulsit të Krishtit mund të çlirohet nga situatat tokësore. Nëse dëshirojmë plotësisht të shohim se çka shprehet në atë datë të konsoliduar të karakterizuar (përshkruar) të Pashkës, mund të vështrojmë në misteret e para të krijimit të krishterimit misteret e para të cilat më shumë e më pak gradualisht për një kohë të caktuar janë fshehur nga botëkuptimi materialist i botës, e cila është futur në zhvillimin e njerëzimit nga fillimi i epokës së pestë postatlantide dhe e cila prej tash do të mbizotërojë me kuptueshmëri.   Për të shikuar sesi në ato situata përgjigjet, nevojitet ta shohim sesi në zhvillimin e impulsit të Krishtit në ekzistimin historik të njerëzimit përfshihet figura e apostullit Pal. Na duhet vetes gjithmonë rishtazi t’ia çojmë para shpirtit atë sesi pikërisht figura e apostullit Pal përfshihet në zhvillimin e krishterimit. Mund të themi: Pali ka pasur shumë raste që me vështrim, me vështrim të jashtëm fizik të informohet për ngjarjet në Palestinë të cilat kanë të bëjnë me personalitetin e Jezusit, përmes krejt atyre që në botën fizike kanë vepruar mbi të, Pali nuk është bindur, - sepse ai akoma ka qenë në anën e atyre të cilët e kanë luftuar krishterimin, pasi që veq kanë përfunduar ngjarjet në Palestinë. Pali është bërë apostull krishterimi tek pasi që ka përjetuar ndodhinë para Damaskut, pasi që ka përjetuar thelbin e impulsit të Krishtit, përmes qiellores, përmes metafizikës.

            Pikërisht Pali është ai i cili përmes mbresave fizikoepshore nuk ka mundur të bindet për kuptimin e impulsit të Krishtit por iu është dashur, për t’u bindur, përvoja metafizike. E ajo përvojë metafizike rrënjësisht ja ka ndryshuar Palit jetën. Ajo ka qenë aq vendimtare sa që Pali është bërë plotësisht njeri tjetër. Më në fund mund të themi: ajo ka qenë aq e thellë sa që Pali është bërë ai të cilin mund ta quajmë të vetmin të ndritur.

            Pali ka qenë mirë i përgatitur për ta përjetuar atë. Ai ka qenë njohës i mirë i fshehtësive religjioze izraelite dhe botëkuptimin izraelit, dhe ai përmes asaj dije të tij ka qenë mirë i përgatitur ta gjykoj ngjarjen e cila iu ka fanitur si ngjarje para Damaskut. Ka qenë mirë i përgatitur që në atë ngjarje mund t’i thotë vetes atë që në atë ngjarje mund t’i jep një vështrim të saktë, një ide të saktë.        Mund të themi, vetëm një reflektim të asaj që Pali me të vërtetë ka përjetuar në qenien e tij, hasim në atë që është e njohur si letrat e Palit. Aty gjithsesi gjejmë se ai për ngjarjen para Damaskut flet si njeri i cili përmes asaj ngjarjeje ka fituar njohuri mbi ndodhitë në botë, të cilat janë prapa vellos së botës epshore. Aty shohim se ai flet në atë mënyrë për t’a njohur se ai mund të gjykojë për

botën krejtësisht të ndryshme metafizike sesa që është kjo botë fizike.

            Pjesë nga ligjërimi i parë i ciklit të shtatëmbëdhjetë ligjërimeve të Rudolf Steinerit “Pashkët festë e paralajmërimit”