Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

PËLLUMB GORICA

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

PËLLUMB GORICA

             Hyrje

           Edhe pse është larguar prej vitesh nga Sulova e Poshtme, poeti Pëllumb Gorica s’ndahet dot prej vendlindjes. Është me origjinë nga krahina e Sulovës (Elbasan) dhe prej 20 vjetësh jeton në  Tiranë. Shkruan poezi, merret me studime letrare, historike, kulturore.

            Ai merr penën e shkruan vargjet e poezive që i burojnë nga shpirti, dhe i hedh ato në fletët e bardha që marrin më pas petale shumëngjyrëshe lulefjale.

             Në vitin 2009 boton librin me titull "Sulova e poshtme në shekuj", e në prill të vitit 2014 boton vëllimin me poezi "Dallëndyshet e erës".

            Poeti Pëllumb Gorica ka në dorëshkrim edhe të tjerë libra me poezi. Ne shkëputëm disa prej tyre për t’i sjellë në portalin prestigjos "Sa-kra". 

TELAJO  E  ËNDRRËS

 (Piktorit të Popullit Vangjush Mio)

 Dielli të kish hedhur në vite një kurorë me rreze,

 penelat të ftonin për të derdhur dritë magjie,

 ashtu mbete, me kavaletin të hapur edhe pas reve,

 me dorën që hidhte rreze të reja nëpër agime.

Mbeti e verdha jote në pasqyrë liqenore

e shpirti flakërin si engjëll në Mal të Thatë,

ndriçon në kopshte drita vjeshtore,

ti e ul pa zhurmë në bezen e bardhë.

Dhe rende në kohë me shpirtin bohem vetmitar,

peneli yt shkrirë mes bari,

liqeni e ngrin lart një valë,

dhe vjeshta merr ngjyrë prej ari.

T’I  S’ERDHE  AS  SOT

T’i s’erdhe… as sot

dhe qielli keq u nxi…

Vetmia sytë po m’i përlot

e reja po ndjell vetëm shi.

Mbi gurin e një rruge

të pres, të pres “butësisht”…

As sot t’i s’erdhe­­­

qielli shira shkund pafundësisht.

LUMENJTË E MALLIT

Pikojnë fjalëza ylberesh,

siç pikon shiu nëpër fletë,

dëshira të fton të nderesh,

 të rendësh nëpër retë.

Eh, udhët trokitje zemre,

pjesë simfonie e pastër!

Vitet ikin pas një kënge,

qiejve u thith ajrin e kaltër.

Këtu kudo jam i pranishëm,

një syth prej peme të arrirë.

Edhe pse ndihem kaq i lirshëm,

gjoksin ma grish një humbëtirë.

Më ngjan vetja si atëherë

e s’e mat me vite moshën,

hija jote më ndjek pa ndjerë,

malli më puthet me tokën.

M’I ZBARDHI FLOKËT KOHA

 Kur të kujtoj më zë mërzia…

 Oh ç’kohë e parikthim!

 Në gri e veshur nostalgjia,

 revoltë gjer në shpërthim.

M’i zbardhi flokët koha e mefshtë,

me rrengje në çdo metër,

si udhëtari pa adresë,

s’më mbeti asgjë tjetër.

Shpirti s’ra si gjeth i tharë,

as si guri në pus,

ca ëndërra mbyllur në guackë,

më kot t’i ngjall i lus.

FLE ME HESHTJEN E GJETHEVE

 Kodrionit, qytetit të lashtë 2400 - vjeçar në krahinën e Sulovës

Kanë ikur larg qytetit të heshtur,

për të ikurit s’paska më kthim,

shkelim gurët, besnikë që kanë mbetur,

si gjurmë për lashtësinë ...

Kanë ikur larg dhe askush s'ka mbetur,

përveç historisë, muzgfshehur ndër ne,

bari i thatë mbulon gurët e gdhendur

e sytë bredhin Kodrionit që fle...

Fle me heshtjen e gjetheve erëmjaltë,

pranë malit të perëndive si mister.

Vjen poeti këtu e me hap të ngadaltë,

gdhend fjalë që s'ia merr as vjeshtë e as erë ...

INDENTITET I  MALLIT TIM

 Lotët si litarë shiu të pikuan

 e vjeshta rrëzonte gjethet e pemëve.

 Si zogjtë ëndërrat larg nesh shtegtuan,

 ua ngriti në qiell mëndjen bohemëve.

 Koha larg njëri-tjetrit na hodhi

 në dh’e të huaj, në kurbet,

 shpirti mallin në prehër e mblodhi,

 me lotët tuaj e bëri një det.

S’i nxinte dot kaq shumë vajtime

dhe aq më shumë këtë psherëtimë,

më mbylli keq nëpër kujtime,

indentitet i mallit tim.

JEHON JONI

Ngjyej sytë në ca rreze dielli,

përzier me motive të kaltra,

më buzëqesh shpesh qielli

e valles ia merr varka.

Dallgët shndërrohen në muzikë,

pulëbardhat si fëmijët gërvishtin fjalë.

Deti sot për mua qenka si mozaik,

gravurë e gdhendur, koralë.

Kredhur në kaltërsinë mitike,

zemra ndjesi më zgjon,

përmendem nga dehja kozmike,

më jehon deri larg deti Jon...

PËRGJIGJE NJË  ISHMIKU

 Ç’do shpirt i fortë, apo i trishtë,

 S’e mban për miq derën mbyllur,

 por ti ma mbylle tinëzisht

 me shpirtin tënd limon të shtrydhur.

Tek unë edhe zogjtë vijnë, trokasin,

se dashuri kanë ndjerë përherë,

me cicërima fjalësh flasin,

miqësi e tyre më bën nder.

Ti je mësuar të bësh lajka,

shpeshherë me fraza plagjiturë.

Ku të zë dita, s’të kap darka,

me ty dhe kafja është torturë.

Kudo bredh, por i përlyer,

se ti me miq bën veç pazar,

poet me shpirt të importuar…

Me ty çdo rrugë e kam të ndarë.

MOS  IA  BËNI  VARRIN  PREJ  DHEU

Erdhën me trenat e ngrirë nga larg

e zhurmat gjëmojnë te sytë e një plake.

Me fytyrë të zbehtë fle heshtja në prag,

por gjokset ndizen prej një flake ...

Mos ia bëni varrin prej plisash dheu,

as ta prekni me duar të pista, të pabesa.

Veç kopshtit të praruar ku një ditë ajrin preku,

me vesë mëngjesi i shkruani ca rreshta...!