Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Agron Jashari

E PËRSE DO TË DUHEJ TA VRISJA VETEN???

“Çdo vdekje njerëzore me nënçmon sepse edhe unë jam pjese e asaj shoqërisë njerëzore”

                                                                                                      Xhon DANI

     Arsyeja që me shtyri të shkruaj për këtë temë është fakti tronditës se brenda pesë viteve të pasluftës numri i Kosovarëve të vetëvrarë kalon treqindëshin. Diçka e rrallë ne historinë e traditës shqiptare.

      Jeta është dhurata më e bukur dhe më e shtrenjtë që na është dhuruar nga fuqia qiellore dhe do të ishte një gjest i shëmtuar dhe i paarsyeshëm që ta përplasim me neveri dhe mosmirënjohje.

      Genta, 19 vjeçare nga një fshat i Dukagjinit, vendosi që ti jap fund jetës së saj duke u vetëvrarë sepse prindi i saj  në asnjë mënyre nuk pranonte ta miratonte dhe bekonte fejesën e saj me djalin që kishte zgjedhur. Diçka e palogjikshme për kohërat që jetojmë. Të pretendosh që t’ia imponosh dikujt që ta dashurojë atë që ne kemi dëshirë. Por a e bëri Genta zgjedhjen e duhur? Absolutisht që jo. Athua çdo rrugëdalje tjetër ishte e pamundur? Jo, as kjo nuk qëndron. Nga jeta e tij e bujshme Napoloni konstatoi se “e pamundura gjendet vetëm në fjalorin e të mjerëve”. Ajo, duke menduar se do të hakmerret ndaj babait kokëfortë, injoroi faktin se me aktin e vet do të lëndonte e do t’ia ndryshonte jetën përgjithmonë shumë njerëzve të tjerë që e deshën me gjithë shpirt dhe pa hile.

       Çdo njëri që në mendje i vërtitet ndonjëherë ideja e vetëvrasjes duhet të mendoj thellë dhe t’ia bëje vetës pyetjen: e përse do të duhej ta vrisja vetën? Askush nuk thotë se problemet nuk ekzistojnë, askush s’mund ta mohoj se jeta ndonjëherë dhe me dike tregohet më e ashpër, por kjo nuk është arsye që ne të dorëzohemi dhe ta lëmë vetën që jeta të na luhat si një varkë prej letre. Duhet të jemi ne kapiten të jetës sonë, asgjë, absolutisht asgjë nuk është e pakalueshme, e pakapërcyeshme, e pazgjidhur. Duhet vetëm pak guxim, pak frymë luftarake për ta qarë perden e errët të frikës dhe dyshimit që na rrethon ndonjëherë, për të pare se jeta ka edhe pjesën tjetër, atë të bukurën, atë të butën, shpresën dhe begatinë.

       Kënd s’mund ta rrethojnë sot problemet financiare për shkak të tranzicionit që po kalojmë apo problemet familjare si pasoje e ndryshimit të madh të mentaliteteve. Por kjo s’mund të jetë kurrë motiv i justifikueshëm për të ikur nga kjo botë në mënyrë kaq të mjerë, mos të harrojmë rastet e shumta që njeh historia njerëzore kur jeta u tregua bujare dhe nxori njerëz nga gremina dhe i ngriti në piedestalet më të larta të famës, pasurisë dhe lumturisë. McDonalds, sot mbret i qendrave tregtare kudo ne bote ishte vetëm një shitës ambulant akulloresh; Merlin Monro, para se te behet e paharrueshme për breza te tere, si jetime ne fëmijërinë e saj ndërroi dymbëdhjetë familje perkujdesjeje; Silvester Stallone, para se te behet ky qe është sot, ishte pastrues ne një kopsht zoologjik.

      Prandaj, i forti nuk ka frike nga e ardhmja, nga jeta, ai nuk ik nga kjo bote si një i mjerë pa dinjitet, edhe kur ai mendon se e ka mbuluar zija ai është ne kërkim te dritës dhe e ka te qarte te vërteten e lashte se edhe nata me e erret fundin te ndritshëm e ka.

      Mos harroni as ushtarin japonez qe, pas rrëzimit te aeroplanit në luftën e dyte botërore, jetoi për tridhet vjet neper pyjet e pashkelura deri sa u gjete nga një grup alpinistesh. Ai nuk kishte as para, as shoqërues me vete por nuk vrau veten. Dhe kur u gjet ishte ne një gjendje te mrekullueshme sepse kishte ditur ta mund te keqen qe e kishte pushtuar. Kur një kriminel si Millosheviq, mbi shpirtin e te cilit rëndojnë mijëra krime monstruoze gjene arsye për te jetuar e për te deklaruar se për asnjë shkak s’do ta vriste veten, atëherë përse ne njerëzit e thjesht qe askujt si kemi shkelur ne ndjenja duhet ta kemi vetëvrasjen ne arkivin e rrugëdaljeve tona. Përse duhet te na shkoje mendja te bëjmë një gabim aq te madh qe te gjitha besimet e konsiderojnë si një nder mëkatet me te mëdha. Edhe nëse kemi bere ndonjë gabim i cili mund te quhet edhe i rend, duhet ta dimë se te gabosh është diçka njerëzore. Mjafton qe te pendohesh thellësisht, te punosh për te treguar se ajo ishte vetëm një rastësi dhe te rifillosh te jetosh.

            Miq! Sytë nga jeta e jo nga vdekja. I mençuri dhe i forti edhe mes dhimbjes se pasosur di te nxjerr një çast kënaqësie. Jeta i takon guximtareve e jo frikacakëve.

ANKETË

Si e gjykoni këtë fenomen? A ju ka shkuar juve ndonjëherë në mendje një gjë e tillë? A mendoni se vetëvrasja mund të zgjidh diçka dhe cili është mesazhi juaj për ata që mendojnë se vetëvrasja mund të jetë zgjidhje e mirë  e problemeve që ata mund të kenë.

                                               **                    *                      **

ARSIM JASHARI – Çdo njëri që ka hyrë në jetë do të dalë i vdekur nga ajo, por duhet pritur që kjo të vijë natyrshëm. Larg qoftë të kem pasur një mendim të këtillë, në fund të fundit përse duhet ta kem. Para se të më vijë vdekja më presin miliona gjëra për ti bërë, më pret jeta, rinia, dashuria, e sa e sa gjëra të tjera. Unë nuk jam prej atyre që dorëzohen para vështirësive, por jam prej atyre që luftojnë për ta mundur të keqen. Edhe kur të vdes, do vdes si zotëri plak në krevatin e tij, i rrethuar nga njerëzit e dashur e jo si një i mjerë i vetmuar me litar në fyt apo me gotën e helmit në dorë . Mesazhi im është ai i një myslimani : Jeta është dhuratë e Zotit , mos e përplasni.

ARDITA VESELAJ – Vërtetë është gjë e dhimbshme që në Kosovë ka filluar të përhapet ky fenomen i tmerrshëm. Lufta na bëri të shohim dhe përjetojmë lloj-lloj gjërash prandaj traumat dhe streset nuk mungojnë, por secili nga ne duhet ta kuptojë se njeriu është më i fort se dhimbja dhe se mendimet e liga na shpien vetëm në shkatërrim andaj duhet ti mposhtim ato. Vetëvrasja, jo vetëm që nuk është zgjidhje, por është thikë pas shpine ndaj atyre që na deshën dhe që do ta vuajnë gjatë mungesën tonë. Mesazhi im është: bëhuni të fort, edhe atëherë kur mendoni se ju ka mbuluar zija,mos u ndalni duke e kërkuar dritën.

MILAZIM KUQI  (42  vjeç) - Po është e vërtetë, fenomeni i vetëvrasjes është përhapur tek shqiptarët. Kjo ndodh atëherë kur njeriun e kaplojnë situata dhe probleme të vështira jetësore, probleme të cilat njeriu nuk gjen forcën e mjaftueshme për tu ballafaquar me to dhe kështu gradualisht krijohet bindja e rreme se rrugëdalje nuk ka përveç ikjes nga kjo botë. Unë mendoj se kjo nuk është aspak në rregull, vetëvrasja është një akt i ulët kundër ligjeve të Zotit sepse çdo njeri që lind duhet të përballet me të gjitha vështirësitë që has në jetë ne nuk duhet të dorëzohemi asnjëherë sepse jeta është e bukur për ata që dinë ta jetojnë. Me një fjalë ne duhet patjetër ta sfidojmë vetëvrasjen.

DAFINA DEMIRI – Është vërtetuar se përmbi realitetin, gjendet mundësia për ta ndryshuar atë realitet. Jeta është plot batica dhe zbatica, vështirësi dhe të papritura edhe nëse njeriu nuk i sillet për rreth problemit por do që ta zgjidhë atë, atëherë do e kuptojë se një zgjidhje ekziston. Vrasja e vetvetes mund të jetë gjithçka tjetër por asnjëherë zgjidhje, për diçka, që për një moment të duket e papërballueshme .

Edhe mua një herë më ka shkuar në mendje diçka e tillë por më vonë jam turpëruar nga ai mendim . Vetëvrasja, përjashto të sëmurët mental, është një turp, një dobësi  njerëzore. Mesazhi im është: para se të merrni një vendim të tillë, mendoni: çka pastaj?!  Pra mendoni gjatë para se të veproni .

VALON MORINA - Cilido qoftë problemi apo brenga që i bie një njeriu,unë nuk do ta arsyetoja vetëvrasjen. Njeriu duhet të luftojë për ta gjetur lumturinë, ajo meritohet. Edhe nata më e rendë fundin e ndritshëm e ka, edhe nëse rrëzohemi  nëntëdhjetë e nëntë herë përsëri duhet të përpiqemi të ngrihemi në këmbë. Jo mua asnjëherë nuk më ka shkuar mendja të bëj një gjë të tillë dhe as që do të më shkojë ndonjëherë edhe pse e di se jeta mund të më vë para situatave të rënda.

ALBULENA (28 vjeç) – Kam pasur një periudhë në jetën time, kur nuk doja gjë tjetër veç të bija në gjumë dhe të mos ngrihesha më kurrë, edhe pse isha mes të gjallëve nuk jetoja. Me ndihmën e Zotit ,miqve të mi dhe disa njerëzve të mirë e kuptova se jeta është shumë e bukur dhe se ne vet e bëjmë atë ferr apo parajsë. Të gjithë atyre që kanë mendime të zymta për jetën i them: asgjë, absolutisht asgjë nuk është e pakalueshme, e pa kapërcyeshme dhe e pazgjidhshme. Duhet vetëm pak guxim, pak frymë luftarake për ta qarë perden e errët të frikës dhe dyshimit që na rrethon ndonjëherë, për ta parë se jeta ka edhe pjesën tjetër, atë të bukurën, të butën,shpresën dhe lumturinë.

QAZIM MORINA – E kush nuk ka probleme sot. Ato fillojnë qysh nga problemet ekonomike që rrallë familje i mungojnë e deri problemet e të rinjve në lidhjet e tyre të dashurisë. Por i fort është ai që edhe përkundër pengesave ia del mban e jo ai që ndalet, çorientohet e shpesh bënë ndonjë budallallëk siç është vetëvrasja. Njeriu i pjekur dhe i matur nuk do ta bënte një gafë të tillë.

 Anketoi: Agron Jashari