Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Grup autorësh

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga:

Zenepe BABOÇI

Qazim SHEHU

Edmond SHALLVARI

Lume PLAKU

Brahim (Ibish) AVDYLI

Franceska RAMADANI

Xhelal LUCA

Gentiana ZAGORIDHA

Zenepe BABOÇI

ZEMRA E GJYSHES

Alo, mami.........!

Zëri vajzës nga Tirana,

Para skajpit po më fton

Shirlin tim s’po ma zë gjumi

Mam’ – një këng’ po më këndon?

Ndaj dhe unë nga Merilendi

Lule derdh në melodi,

Mbesës sime në Tiranë

Mbi qepallë gjumi ti vijë.

Fli e ëmbla Shirli fli

Sytë e tu më rrinë përpara;

Zemra ime ndarë në dy

Gjysmën ti , e gjysmën Sara.

Mori krahë kënga ime

Kapërceu oqeanë,

Mbesën time e zu gjumi

Si të kishte gjyshen pranë.

Si pikë e vesës për mbi lule

Si pikë e vesës për mbi lule

Në prehrin tim o vash e lule,

Të përkëdhelja me ngadalë

Më pëshpërisje dy – tre fjalë

Tik – taku i kohës kishte ndalë.

Me duart tona fort shtërnguar

Me sytë gjysëm perënduar,

Nektari i buzëve të tua

Ma drithëronte shpirtin mua.

E teksa bregun puthnin valët

Ndriçonte hëna e paruar,

Sa shpejt na u mbaruan fjalët

E prap ne rrinim përqafuar.

SHIU I VERËS

Në një ditë të bukur Maji

Ne u nisëm për në shkollë,

Duke e zbritur nga Zdojani

Seç na zu një  vesë e hollë.

Vetmia retë i çan

Bubullima fort i shkund,

Re e zezë që nga larg

E derdh kovën gjer në fund.

E hap çadrën shoqja jonë

Për rreth saj ne na afron,

Çadër e vogël si kërpudhë

Vetëm kokat na mbulon.

Vazhdon shiu i rrëmbyer

Sot me nerva qenkan retë,

Por kjo këngë e shokut tonë

Na u bësi çadra vetë.

Ja rrebeshi ka pushuar

Dielli përsëri ndriçon,

Nën një çadër prapë rrimë

Ndërsa kënga po vazhdon.

Durrës 2 Nëntor 2015.

SI PIKË E VESËS PËR MBI LULE

Si pikë e vesës për mbi lule

Në prehrin tim o vash e lule, Të përkëdhelja me ngadalë

Më pëshpërisje dy – tre fjalë

Tik – taku i kohës kishte ndalë.

Me duart tona fort shtërnguar

Me sytë gjysëm perënduar,

Nektari i buzëve të tua

Ma drithëronte shpirtin mua.

E teksa bregun puthnin valët

Ndriçonte hëna e paruar,

Sa shpejt na u mbaruan fjalët

E prap ne rrinim përqafuar.

Qazim SHEHU

SI RËNIEN E GJETHIT TË KUPTOSH…

Sa bukur është të mbash vesh

Hapat e saj,

Si të kuptosh çeljen në gjeth

Nga shpërthimi i parë.

Dhe mbetet e tmerrshme të shikosh

Si shuhen ato për diku,

Si rënien e gjethit të kuptosh

Nga këputje e gjethes gjithashtu.

NJË KUJTIM

Në kujtimin e një qyteti provincial

Zhytet mjegulla,

Ma vjedh hapin e rinisë.

E ngre putër të mbetur

Nga përbindshi i fantazisë.

Në ngjyrën e heshtur ai hap

U vodh nga një buzëqeshje,

Kërkon e s`mundet të kthehet prapë

Në stinën e thatë pa reshje.

Ku u përvëlua një buzë e etur

Një trishtim u kryqëzua si rrugët

Në kryqet e tyre rrinte i thekur

Përgjuesi i mugët…

JU IKËT LARG

Ju ikët larg dhe largësia

U thithi siç çdo gjë e zvogëlon,

Veç nga pas u vjen dashuria

U bie këtu e u zmadhon.

Tani vështroj portretin tënd

Me mallkimin në largësinë

E zgjeroj zemrën t`i bëj vend

Po zemra ka humbur thellësinë…

NYJA

Nyja e besueshme që duhej të lidhej

Nga një vështrim rënë përdhe

U bë bisht gjarpri që përpëlitej

Pasi gjarprit koka iu pre.

Pastaj vajti në drurin e një bunge

Unazë motesh u shkërbye,

Vuri dredhën në një rrugë

Ku askush më nuk u kthye…

QIEJ TË DASHURUAR

Dridhet ajri në motin e borës

Bora përton të bjerë,

Lart rri   me pamjen e kurorës

Në kokë s`guxon kush ta verë.

Do bjerë a do luajë me ne,

Çfarë e pezullon atje lart?

Toka në ngjyrë kadife,

Orgazmon pa fat.

Ëndërron bardhësine e ftohtë,

Të heqë ndryshkun e ngjyrave të dhunuara

Rënien e borës ëndërron kot,

Bardhësitë u duhen qiejve të dashuruar…

Edmond SHALLVARI

MUNGESA E PUTHJES

E dimëron kohën mungesa e puthjes
Pa puthjen humb çakërdisur erërash
Vargjet pa puthjen ngrijnë në kompjuter
Ekranit varen si stalagmite shpellash.

Mjafton një puthje, një puthje mjafton
Të shkrijë çdo dimër, të zbutë çdo ciklon.


GJENDJE

Paqe me veten, por jo vetja në paqe
Me veten luftë, por jo vetja në luftë
Kjo gjendje absurde, më shumë paradoksale
Ku unë jam vetja, por vetja s’është unë.

Më kot kërkoj fajin, faji është trillim
Qofsha i pësuari, shkaktari në qofsha
Gabuar në jetë, por jeta s’është gabim
Fituar në jetë dhe kur i humbur dola.

 

E PARA

E di, ka një të dytë
Dhe një të tretë ka
Të parën dua unë
E para është gjithçka.

Pas saj rradha s’ka fund
A mbahet mend çdo rradhë?
E para është gjithkund
Pse kot quhet e parë?

E di, ka një të tretë
Dhe një të katërt ka
E para e vërtetë
Të tjerat thjesht imazh.

E di, ka një të dytë
I dytë mos qofsha kurrë!


 

NUK JAM…

Nuk jam i pakuptueshëm, 
mbase i padëshirueshëm
Kjo gjendje pak më prish
dhe pse më dhemb në shpirt.

Nuk jam i paqortueshëm,
mbase i këmbëngulshëm
Kjo gjendje pak më prish
dhe pse më dhemb ne shpirt.

Nuk jam mospranues,
mbase mosbesues
Kjo gjendje pak më prish
dhe pse më dhemb në shpirt

Në fund të fundit jam
i shpirtit tim, hamall.

RRËNJA

Një rrënjë e padukshme
E thellë më shumë se pema
E freskët, e ushqyeshme
Ashtu si vetë jeta.

Më ndjek hapash në ecje
E ndjek në ecje hapash
Një jetë kështu në ndjekje
Ushqim rrënjën e pata.

Vaditur frymë mamaje
Nga frymë babai vaditur
Mbase nga frymë pellazge
Kur geni im ka lindur.

E ndjej çdo ditë ushqimin
E rrënjës shpirtërore
Me musht të frymëzimit
Dhuratës më hyjnore.

E di, një dite do t’ik
Në të zakonshmen ikje
Por rrënjën do vadit
S’ka ikje pa rilindje.

Lume PLAKU

KESHTU JAM.

Violencèn s’e duroj ,tutje,s’èshtè pèr mua
vetmija më trishton e nuk e dua
larg nga tradhétia e nga kush rri me tè
s’e dua gjénë e tjetri e timen nuk ja lè
e urryer s’dua tè jem e nuk urrej
Intrigat më kanë lodhur,”mjaftë” ju them
s’jam materialiste,boll të rroj e qetë
ëndërrat dhe kur s’janë ,shkoj e i gjejë vet
më lodh kush kundërshton çdo argument
të pa pelqyerës nuk i themë që më pëlqen
gjëj supin ,o vëndin,ku lotët ti derdh
shkel me këmbë atë,që krenarinë më shkel
dashuroj dashurinë e çiltër,të vertetë
e dua të shijoj çdo grimcë në këtë jetë.

 

ATJE………….

Atje ku maçalita çapëzën e bukës,
që ishte më e ëmbël se në çdo vënd…
atje ku mësova emrin e babës
e emrin e të shtrenjtëzës, mëmë…
atje ,ku u ngrita, hodha hapat e para,
ku u rrëxova e në gurë shpesh gjunjët vrava
atje ,ku ndër ujra e baltra u zhyta,
atje ,ku lezeti i çdo gjëje ish si krypa,
atje ,ku qeshja e atje ,ku qaja,
ku brodha si shqerkë e këndova si zana,
ku mblidhja luledele e bëja kurorë
e me zogjtë fluturak u vija në garrë….
atje,ku mësova shkronjëzat shqipe,
që krijonin fjalët si shtojzovallet…..
atje ku fjala ish një tingull kënge,
si hoje me mjaltë çdo njëra prej tyre
atje,ku në fusha,mbi dete, mbi male..
krahët bukur i hap shqipja krenare
atje ,ku ndryshe edhe Dielli me hënë,
ndriçonin në qiellin e të ëmblës,Shqipe nënë…


O ZEMER…

O zemra ime,
pse errësirë…
ku e ke dritën e syrit,
që të del nga thellësia e shpirtit?
Në iku e ka ngelur diku,
apo mëndjen i kanë prishur
gjëje o zemër e jepja shpirtit
se pa të unë jam jetë fikur.
 

MASHTRUES

Kush djall te solli,a vet je djall
Ç’deshe, pse erdhe tek unë?
shikim prej ëngjlëli, plotë mjalt në fjalë,
që lëshoje e të rridhinin si lum.
në to shumë gënjeshtra, që unë i besoja
Isha e re me plotë ëndrra e shpresë
me forcë magjike,ti lypsen e bëje
të ndjehesh hynjore, si një princesh.
O djall mbi kthetrat veshe dorezat
e çelsat e zëmrës nga dora mi more
ulur këmbëkryq në të të lash
Se ishe dinak e më mashtrove.
Kur mirë u ule e zure vënd
hodhe dorezat e kthetrat nxorre
me bisturin e të ligave fillove punë
në zëmrën time çarje krijove.
Si merimanga, një gjah kur shef
pa e vëne re e fut në rrjetë
rrjeta plot intriga edhe ti thurre
bëre me mua si deshe vetë
Ka shumë si ti,që ç’farë duan bëjnë
me palën tjetër plotë çiltrsi
s’më meritoje,veten dënoj,
vlera kam humbur,që u mora me ty.


 

Brahim (Ibish) AVDYLI

E PAPRITURA

1.

Papritur më erdhe

mes përmes dhembjeve të vetmisë

i zhytur isha

në pusin e tkurrjes

e pandarë kulluar heshtjen,

ëndërrimet e ndalura

për të dashurën e ëndërrave

që nuk erdhi

asnjëherë...

Qeshë shndërruar në pulëbardhë

kujtesa më tondiste

me përpëlitjen e krahëve

sytë më përvëloheshin

me shikimin e dhimbshëm

e mbeta mija net

përherë duke pikur

lotët e pikëlllimit...

2.

Qeshë pajtuar

me pafatin e fatin tim

nëpër llugën e ndjenjave

askund nuk e shihja

buzëqeshjen e dhembshme-

portreti i saj i takonte ireales,

prore më faniteshe

dikund në pragun e ëndërrave

e ngrohja vetminë

me këtë ndjenjë të kallur...

3.

Zemra më ndrydhej

në boshllëkun e çasteve

të viteve të zbrasta,

më plaste qenia

nëpër tradhëtitë e prishta

të botës së përdalur...

4.

Papritur më erdhe

nga ishulli i ëndërrave,

befas më shtrëngove

me sharmin e dashurisë,

prej ireales zbrite

në qiellin e këngës,

pikëllueshëm buzëqeshje

me dhembjet e padrejtësisë,

nën qepallat e rënduara

i ndrydhje

paturpësitë e kohëve

e njerërizisht i matje

idealet tona!

SIMBOLIKE

Nuk e di

a jam ëndërr

apo zhgjëndërr-

zgjohesh e bie

pafundësisht

nëpër trupin tim

me zjarrin e ngadalshëm

të ndjenjave,

emri i dytë

Changa Idela-

ideali i lartë i reales

simbolikisht më shtrëngon

me duart magjike

të fjalëve

dhe dashurisë...

Nuk e di a jam

ende gjallë

apo notoj

nëpër një det

zemrash!

KOINÇIDENCA

Nga ëndërrat e llahtarshme

heret u zgjova nga dhembjet e padurueshme,

fëmijët mbyteshin nga rrugica e shpërthyer

e disa i gjeja me lot në sy

kanaleve të mshefta thellësive të tokës…

E kuptoja se ka ardhur një kërcënim

se një shpërthimi i pazakonshën do të bëhej

dikund në qendrën e qenies sonë

se ku ndodhemi, nuk kishte peshë…

U gëzova pamasë kur e zuri befasia

pas mesnatës, kur qemë thellësisht të zgjuar

tragjedinë e dhembshme të shpërthimit,

e vetë, u ula dikur i qetë pranë dheut

të vardisja një letër të veçantë Atdheut

edhe një këngë të gëzueshme e krenare!

PËRTEJ KËNGËS

Dhemjet

na patën lodhur

e kurrë

nuk të kanë munguar

Lindjet...

Menduan

se u zhduke,

përherë nxore

Lisat e Jetës

në pipa të ri-

Liria është gjak

e gjaku rrjedhë

me lumejtë e Dritës

anë e përtej Këngës,

andaj

prej Dheut

nëpër luftëra

e nëpër dallgë

gjallë mbete,

i paepur je

ndër shekuj

ATDHE!...

Franceska RAMADANI

JAM VASHEZE E CAMERISE

E vogel isha,

Kur ne femijeri mesova emrin tend CAMERI,

E degjoja gjithmon nga goja e embel dhe e vuajtur

Te gjysherve te mi.

Tek gjyshi ulesha ne preher ,

E shikoja ne si,

Lutesha per nje perall e embla CAMERI.

Nga shpirti dilnin fjalet si pishtar,

Ndersa lotet rridhnin si kristal

Dhe kur thurte emrin tend CAMERI

Syte shkelqenin si margaritare

Me tregonin bukurine tende,

Me tregonin per Rrezanjin, Drago­min,

Gardhiqin, Filatin, Gumenicen dhe per te shtrejnten Paramithi.

Fjalet me te bukura pershkruante nana per ti,

Moj e shtrejnta vendlindja e te parve te mi.

Per mua ishe perall, e shtrejnta CAMERI,

Avash avash u rrita,

Dhe kuptova kush ishe ti.

Ishe ti, ishin te paret e mi,

Isha dhe une moj e dashur CAMERI!

Ti nuk ishe perall,

Ti nuk ishe legjend,

Ti ishe vuajtje

Ishe shprese!

Dhe te jape fjal moj e shtrejnta CAMERI,

Kudo qe te leviz, ne cdo cep te botes,

Flamurin tend do ta valvis,

Sepse jam mbese e jotja,

JAM VASHEZE E CAMERISE!

AKULL

Si akull ngriu shpirti,
Ah sa dhimbje ka zemra
kur Akulli mbizoteron!
Fryma ngadalsohet,
Endrra shkrumohet,
Frika shumohet!
Si trup i pajete
udhetova ne ket bote..
zemra bosh,
Ne kujtimin e dites qe ishte plot!
Ah Bote e Deshperuar, Indinjuar, Naive!
Ah Bote qe te desha
ashtu sic duhet ajri.
ah bote qe ishe frymarje,
Qe ishe jete, qe ishe udhezim,
Mbete vetem nje i ashper kujtim!
Ska vdekje me te poshter
se vdekja shpirtit!
Trupi i perhumbur hecen,
Pa ndier, pa ndjenja, pa shpirt!
Akull ne shtepine time,
Akull ne jeten time!


CIGARE

Digjte si një cigare kjo dashuri...
Helmon shpirtin,
Helmon shpresat,
Helmon jeten!
Ma pi si një cigare Dashurinë!
Mbeti zhgënjmi, mbeti trishtimi
Mbeti vetëm tymi!

Xhelal LUCA

MOS M'IA PRE FLOKUN

Ky  fllad  që  gushën  ta  rreh
Dije!…Eshtë psherëtima ime
Erdha në formën që ti s’e sheh
Të të puth gjithë ledhatime
 
Nëse drithëron e të përzihet mike
Mos shko tek mjeku për vizitë
Eshtë shtatëzani profetike.
A nuk bëjnë kështu perënditë?
 
Për këtë fëmijë mos lyp atësi
Se do të të tallin ,si e çmendur
Të vërtetën as ti nuk e di
Se si ky ëngjëll është endur.
 
Ma laj agimeve ndër ujëvarave
Për tu ter  m’i ven diellin në dorë
Ma vish me ylbere,lulkuqe e të bardha
Dhe lëre me zanat të vejë kurorë
 
Ma bëj  arbërorë,mos m’ia pre flokun
Për zemër do të m’i vesh një kep
Të kalërojë  retë ,siç kalëron gjokun
Nga Ulqini ,
Në Prevezë,
E të kthehet në  Perlep.
 
Mike
Djali jonë  do të jetë Profeti
Një komb në lëngatë
Që  e  thërret.


KALORËS I VETËTIMAVE

Do të mbuloj me xhubletë shpirti
Kur në acar kocka të ther
Do të vij shigjetë si zog petriti
Pa u ndal as drit as terr
 
Do të hyj në ëndrren tënde
Të të zgjoj si fëmi i praptë
Do të bleroj në buze e mëndje
Të ti bëj të gjiha hovet zap
 
Do të shaloj erën e malit
Oh jam kalorës vetëtimash
Të endim gjenezën e djalit
Me tcuname psherëtimash
 
Pastaj rro’ ti për njëmijë vjet
Si një bli që nuk përkulet
Veç ma fal hijen e qetë
Kur mbi mua të mbijnë lulet.


VALLËZO ME YJET

Në mandilen e shpirtit
Një puthje të kam sjellur .
Merre dhe vere nën krye
Me dritën e syve
Ta kam mbeshtjellur
Që të vallëzosh sonte me yje.


I HUAJI

Mbeta pasqyrë e thyer e ëndrrave të mia
Një jetë të tërë nga mbrapa s’mu nda hija
 
Mbeta në qiellin tim jerm ,krejt i huaj
Për atë që s’e them dot , shumë e vuaj
 
Nuk u ngopa ,dhe nuk desha sofër pasanike
Prap do të iki i panginjur me sytë e tu moj mike
 
Ti jeton mungesën time me plagë malli
Unë kafshoj hekurat e kafazit në burg djalli.

Gentiana ZAGORIDHA

BUKURITË

Hedh sytë diku larg,

E para teje shpalosen me marramendje joshëse

Bukuritë përrallore.

Ju, që larg e afër njëkohësisht të qëndroni

Ju,që me bukuri, freski të ofroni.

Drejt jush ne po rreshtim drejt jush të pangopur

Drejt jush të pranishëm me shpirt të sfilosur.

Ju duam t`ju prekim ju duam t`ju ndjejmë .

Si njerëz të gjallë, a mund të dëfrejmë?

Pranë jush,

larg vuajtjes

Larg brengës së gjallë

ne kemi qëndruar .

Pak prehje kërkojmë

pak liri

Pak jetë për të jetuar

SI MUNDEM KËSHTU

Sa pranë të kam ja,ja ty po te prek.

Sa larg ti më qëndron.

Po ku,ku të kërkoj?

Si e dehur drejt teje më kot po vrapoj.

Drejt teje të rend nuk gjej dot shpëtim.

Ndaj larg po qëndroj me bindje

Se një ditë do të mund të të harroj.

Le të shpresoj.

KESHILLA PËR JU

Kurrë lot syve mos i pranoni

Se kurrë me ju s`vjen pasioni.

Kurrë me vrap ju mos vraponi

Se kurrë për ju s`do të rresht

TENSIONI.

VJEN NJË DJALË

Vjen një djalë

Harruar stinëve të ëndrrave.

Vjen e të zgjon ai,

I pamëshirshëm , pa teklif.

Vjen një djalë dhe të buzëqesh

Dhe ti e bukura lozonjarja

Hedh sytë diku larg, e vetëm hesht.

Vjen një djalë

C`kërkon ky djalë?

Prej miliona pritjesh të gjata,

I tretur nga dehja tinëzare

Po vjen një djalë .

... .... .... .... ... .

Kush je ti djalë?

NË DY BOTË

Kush mendon në këtë botë

Se nga kjo botë mund të largohet

Në botën tjetër kurrë prehje s`do të ketë

Se mëkati për të në këtë botë

Kurrë s`do të harrohet.