Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi nga

Xhevahir CIRONGU 

dhe

Përparim HYSI

CIKËL POETIK  NGA  XHEVAHIR  CIRONGU

TRILLET QË NDEZËN ZJARRE

M’u ulën  te pragu i derës

Rrezet e diellit atë mëngjes,

Zgjou nga gjumi, ç’farë pret?  

Dhe laji me ujë trëndafili

Sytë e bukur, e të zes.

Po ti moj mike  ç’pate,

Që rri ashtu si lule në monopate;

Si zanë më erdhe, plotë fate

Me rrrezet e diellit , pive dhe kafe.

Është diell dimri, na përshëndet

Dhe ti moj zanë, mos rri menduar,

Pse ke derte, afrohu me të vërtet!?

Ishin trillet, tek pragu trokitën

Zjarre ndezën në të perënduar.

Durrës, 24 dhjetor 2017

IMAZHE  NJERËZORE 

I thashë atë natë lamtumirë imazheve

Dhe befas të përgjumura ato u zgjuan,

Me mallin e dhimbjes çanë zemrës ugare

Tek njerëzit sërisht si prush u përqafuan.

Dhe qielli me yje imazhet zbritën

Nga ajo mbrëmje me dritë hëne,

Qerpikët mbështjellë si lëmsh peri

Në tokë lanë me qimdra imazhe.

Te shtegu i dhive aty mbrëmjes

U  tretën imazhet bashkë me yjet,

Dhe vargjet e poetëve mbetën varur

Mes reve si avionët që fluturojnë lart.

Si shiu vallkanik aty seç mbetën

Imazhet e njerëzve në atë natë,

I kërkuan hapësirës , dot si gjetën

Ato diku në fshehtësi kërkonin fat.

Durrës, 28  Janar 2018

MË DEHU ERA E VJESHTËS

Era e detit  befas tek unë erdhi

Me mall dallgësh ajo më përqafoj;

Buzëqeshjen e puthjen e ndezur

Më la në buzë, pastaj s’e di nga shkoj!

Është erë vjeshte dhe bën pak ftohtë

Në perëndim retë gri varur seç rrinë,

Vajtueshëm nga qielli papritur pikon lot

Kjo vjeshtë e parë sërisht seç zuri të qajë.

Natyra e zhveshi kostumin e gjelbër

Era e detit e dehur prap erdhi,

Me të zjarrta ngjyra i veshi pemët

Te ngjyrat e gjetheve të vjeshtës

 Edhe Van Gogh e ngjeu penelin.

Gjithë ngjyrat e fustanit vjeshtak

Vallzojnë nëpër degët e pemëve,

Sa bukur i shkon vjeshtës kostumi i artë!?

Marrëzisht më dehu era te Ura e Psherëtimave ,

Dhe shirat e vjeshtës  sërisht u kthyen prapë.

Durrës, 02  Tetor 2017

M’I VODHI GJETHET

Ashtu në qetësi si pa u ndjerë

Iku dhe  vjeshta, si kripa u  tretë,

Këmishën e verdhë kish’ zhveshur

Bliri jetim te rruga mbetur vërtetë.

I folën blirit , ai njerëzve diçka u tha

Kjo erë e vjeshtës, m’i vodhi gjethet;

Nga degët ia shkundi gjethet e verdha

Ashtu si valët e detit filluan drithërimat.

U lodha duke numëruar me radhë gjethet

Dhe bliri kishte rënë i gjithi në qetësi,

Të përgjumur në qytet ishin edhe trotuarët

Sigurisht ,sythet e  fjetura padyshim prisnin

Të vinte vjeshta e tretë e zverdhur përsëri.

Tek ai blir i vetmuar aty rrugës përbri

Gjethet e zverdhura u kthyen prapë,

S’largoheshin dot, atij i falën dashuri

Lamtumirën e fundit   me lot i thanë,

Dhe ikën me erën e vjeshtës

Me enigmën e e bardhë të valës së detit

Tek ai blir për t’u kthyer prapë.

Dhjetor, Durrës 2017

NA FTON SHEKULLI I RI…

Atje në lindje ku dielli përflak

Vjeshta u ul këmbkryq mbi lumin Jance,

Një  zë më thirri  e  ndali tek unë pak

Vargu i trishtimit aty  ende seç pikonte;

Dhe….sakaq vargu i poetit Du Fu

E puthtëte e dhe e përqafontëte…!

…Dhe drama mizore luante me fatet

Tek mjegullat lart në malin Jingtin;

Ç’kishte ndodhur me fatet njerëzore?!

As vet s’e di,e sërisht mali seç u ngjall

U zgjua me vargun e poetit Li Boi.

Vargjet e poetëve të lashtësisë

U bënë njësh me lumin Jance ,

Bashkë me erërat e malit Jingtin,

Perandoritë ngrihen e bienë

Si gjethe vjeshte në rrugëtim.

Dëshmia historike  fle tek ai mur Kinez

Veç vargjet e poetëve suferinës  qëndruan;

Sa edhe sot ato janë si shpirt i hajmalisë.

U grisën perandoritë si cerga merimangash

Eja, si rreze dielli ngjyrë gjaku në perëndim

Të flasësh me valët e Lumit të Verdhë,

Na fton të gjithëve ky shekulli i Ri

Jo, s’do të thotë, se kjo është hipokrizi.

Durrës, Tetor 2017

DO T’I ZGJOJ  ËNDRRAT E BALADAVE

Tek ajo pemë e dashurisë  

Mes lulesh të dy ngecur,

Fluturat ikën pa shpresë,        

Dhe flokët e zeza të natës

Të dy na kishin prekur.

Midis nesh ajo natë

Sy përdalë e të zesë,

Puthje e drithërima

La atë mëngjes.

Ishte natë e ftohtë

Që vrau,

Gurët e diamantë të dashurisë.

Ajo më s’u pa,  diku iku,

Me veh’te mori trishtimin e ndaloj;

Pa asnjë pendesë, prozhektorët  fiku

Në terrin e natës, një tjetër takoj.

Në shtratin e natës, rash të flija,

Një ëndërr e frikshme, dashurinë gëlltiti;

Pabesia e një dore, me thikë

Zemrën  fortë egërsisht e  goditi.

Isha i pafajshëm , s’kisha asnjë peng

Nuk e di , unë apo ajo……….!

Ëndrrat e jetës i shqeu egërsisht

Tek ai lot që ra në prag.

Ah, qenka botë e çmendur!

Ta dija se në flokët e natës

Thika e tradhëtisë qe ngulur,

Dhe atëhere

Do t’i zgjoja ëndrrat e baladave

Të vallzonin në shportën e qërshive.

Zoti më shpëtoi

Nga ajo thikë e mprehtë;

E lyer me helmin  vrastar,

Saqë dhe yjet  e shpirtit

Si gjerdan ngelën varur.

Në terrin e asaj nate

Fshiheshin gjithë tradhëtitë;

Ndaj të uroj me shpirt

As vetë o Zot , s’e di!

Imazhet e asaj dashurie

Në vetmi kanë mbetur;

Me zinxhirë robërie varur

Tek retë e zeza nëpër qiell,

Dhe tek një lule e vyshkur

E varrosur këtu nën dhe.

Ik, të lutem tradhëti,

Me pika gjaku të tharë

Te tehu i thikës,

Dhe struku diku

Lëre lulen e jetës

Me plagdhimbjen përqafuar.

Durrës, 12 dhjetor 2017.  

FLOKËT E BORËS

Si një i marrë vrapova nëpër stinët

Dhe në ditët e tyre mbi to shkela,

E lash pas  stinën e pranverës

Tek shkallët e dimrit aty ngela.

Është stinë e dimrit me bardhësi

Me re ngarkuar, të përgjumura,

I thash asaj largohu nga pemët

Do rri dhe pak, nën zë më  tha..

Gulçojnë  ngarkuar flokët e borës

Sipër degëve me hala të pishës,

Atje fëmijët tretin buzqeshjet, gëzimet

Bashkë me lodrat që zhurmojnë

Dhe… padashur  shkrijnë akujt rrugës.

Kristalet e borës, sërishtë seç ranë

Të bardhin tapet në tokë shtruanë;

Nga qielli sërishtë milona përshëndetje

Flokët e borës me fëmijët përqafuarë.

Durrës 13 shkurt 2018

Ç ‘ PATËN YJET E NATËS?

Të thash se do të vija,

dhe ti më prisje me krah hapur!

Sa dhe  ngjyrat e ylberit në qiell

me fjalë e premtimet bashkë

nga përmballimi

u përqafuan atje në krua.

Ç ‘ patën yjet e natës?!

Të trebur zbritën nga kupa e qiellit,

sa dhe fjalët me ngjyra ylberi

ato të gjitha u dehën,

dhe etjen e dashurisë

tek ai krua e shuan.

Dhe yjet e dehur nën zë uruan

në vetminë e natës pa zhurmë,

në gotën e qelqtë me ujë

tek ne të dy ndriçuan

dhe fjalët e zjarrta 

etjen aty e shuan.

Durrës, 2 maj 2017

KOHA NË UNIVERS..!

Eja me mua e dashur kohë,

Si krahët e zogjëve krah hapur

Fle mbi mua.

Ndaj të pres çdo ditë te shtegu i dhive,

Edhe tik – taket e orës kohë

Me grusht pinë ujë

E shuajnë etjen atje në krua.

Tutje në univers shohë  dritë e shpresë

Dhe dielli  mëngjeseve  na përshëndet,

Koha e ora jetë si binjak  lahen  me  vesë

Të dyja i duam , sepse na falin shpresë!

Ndalon ora e koha

Ato na sjellin edhe furtunë;

Juve që u fala dritë e lumturi

Bashkë me shpresën jetë

Një ditë do ktheheni tek unë.

Do të jeni  bashkë përgjithmonë:

Koha,

Dielli,

Hëna,

Dhe ju o njerëz

Atje nëpër univers..!

Durrës, 06. Prill 2017

CIKËL POETIK NGA PËRPARIM  HYSI

VOGËLUSHE

Vogëlushe,  syulli!
Pse s'shikon nga unë?
A e sheh që po"mbërdhi"
Po më zë me shkumë?!

Vogëlushe,syulli
Hidhi sytë mbu mua!
Nuk e sheh që jam bërë"finjë"
Veç për sytë e tua?

Vogëlushe,syulli
Falmi  sytë e zesë!
Se,sado pleqëri,
Ende unë kam shpresë

Nëmi sytë,daç Perëndinë!
Nëmi se po tretem
Nepsi s'pyet për pelëqërinë
Hiç pa ata sy,s'dua veten.

PUTHJA JOTE

Puthja jote,sa e zjarrtë!
Pse m'u duk si llavë vullkani?
Gati zunë e më pushtojnë"djajtë"
Aq,moj, aq m'u ndez xhani.

Xhani im kish rënë në gjumë
Puthja jote erdh e zgjoi
Po ç'kërkoja unë më shumë
Se sa puthjen tënde,moj?

Puthja jote si kapak
E puthiti buzën time
U  rinova, më s'jam plak
Rrofsh, moj, rrofsh! O mikja ime!

TUNDIMI

Dhe një shkëlqim i tillë sysh
Tash, dihet që më mjafton
Është mosha që s'merr dot yrysh
Mjerisht, është von.

Reflekset e tundimit i njoh
Di të lexoj mbi "horoskop"
Regëtij dhe nga dhimbja bëj"oh"
Jam kthyer në sahat "rroskop"

Syri,mjerisht zë e "kullot"
"Çaire" të njohura dikur
Në këtë moshë, bëhesh DON KISHOT
Dhe bën sikur... sikur.

ÇAST

Erdhe me një penjuar mjegulle
Si të kishe dalë nga një banjoqumështi
Dhe trupi si prej vjedulle
Më futi ethe gushti.

Gjasme diçka kërkoje
Ashtu si gjysmëlakuriq
E kuptoj se çfarë doje
Dhe "KRISHTI" u vu në kryq.

Se sapunin unë s'e ha për djathë
Mbi supe nuk e mbaj dot atë "faj"
Dhe sa herë e kujtoj atë çast,
Pranoj që prapë ashtu ta"shplaj"

X...

Mu si lot që bie nga pema
Loti të ra dhe mori faqet
Unë zë mbushem me pandeha
Dua të di për lotin  shkaqet.

Loti bie dhe ka  një shkak
Në mos shkak,por ka një hall
Mbushur jam unë në merak
Ç'ta bie lotin ty, vallë?

Sidoqoftë, hiç nuk duroj
Tek vështroj që të bie loti
Me dy duarët të pushtoj
Se unë jam zemërdobti.

Me dy duarët të pushtoj
Loti? Tak... dhe u ndal!
Për më tej as që shikoj
Më puth mikja  me mall.

Tiranë,  11 mars 2018

TË JESH I DREJTË

Të jesh i drejtë, është pak "luks" i vështirë
Dhe këtë gjë e kam provuar vet.
Kushdo që në jetë pati vetëm një fytyrë
E kalon me vuajtje e mundime këtë jetë.

Kush lozi si arlekin a si klloun në cirk
Jetën e pati, ku e ku më të lehtë.
Ndërron "fytyrën" në një moment kritik
Dhe  arriti të vërë pasuri e të ketë pushtet.

Të jesh i drejtë,është pak si vetshkatërrim
I drejti të zezës kurrë nuk i thotë: e bardhë!
Kështu ka ndodhur dhe e jap me firmë
Pa më gjeni qoftë dhe një të drejtë që të jetë pasuruar!

I drejti, në këtë tranzicion,mbeti me gisht në gojë
Se i drejti kurrë nuk i shkel "vijat e bardha"
Në këtë tranzicion,vetëm shumëfytyrshat hodhën "bojë"
Dhe  pasqyrat i kemi përpara.

Mbushur politika me shumëfytyrsha
Politika dhe pushteti mbushur me"derra të kënaqur"
Mbi të gjithë këta,le të bjerë mynxyrra
Rrofshin të drejtët" Këta "SOKRATË TË VUAJTUR"!

"MAFIOZË! JU JEMI QEPUR PAS!"  *

Gjeta një  poezi që e kam shkruar në Amerikë
(E paskam shkruar më 1 nëntor 2003)
Por ndodhitë dhe sot qenkan pikë për pikë
Se mafiozët politikanë lozin arushë me ne.

"Mafiozë! Ju jemi qepur pas!"
(Kështu ambasadori  amerikan  ka lëshuar kushtrimin)
A nuk ndodh dhe sot,po i njëjti avaz
Dhe  ne, si popull, na trondit besimin.

Akuzë e rëndë! Po emrat ku janë?
Ç'është ky lakim me emra të përgjithshëm?
Ne, si popull,presim të bjerë një "cunam"
Që të  fshijë nga politika,ç'janë të  rrezikshëm.

Jo vetëm fjalë, se fjalët i merr era
Fajtorët para ligjit dhe mos të shpëtojë asnji
Se vetëm kështu do të vijë "pranvera"
Që  të ketë drejtësi në Shqipëri.

* Xhesi XHEFRI- ambasador amerikan në Shqipëri
    Florida, 1 nëntor 2003

 

ZGJUARËSIA DHE INJORANCA

Injoranaca i rri mbi kokë zgjuarësisë
E vë atë nën terror
Zgjuarësia gati plasë prej mërzisë
Sa dhe  frymë merr me zor.

Natyrshëm, zgjuarësia humb durimin
Dhe mbushet me inat
Kur sheh që puna sjell rrënimin
Epror? Një militant.

Një militant që fresk i bën liderit
Lideri vet? NJë pare kallp.
Zgjuarësia tkurret prej tmerrit
Kur ke në krye një veshgjatë.

Kjo "panoramë" është krejt gri
(Fund e krye: veç militantë!)
Dhe punët kudo leshë e li
Por ç'pret nga injorantë?

Pasojat i vuan veç ky popull
(Po ku ka nga shqiptarët më bujarë?!)
Të paaftët popullit ia sjellin rrotull
Por zgjohuni, o shqiptarë!

EMIGRIMI

Nuk di pse fjala "emigrim"
Rimon me fjalën "rrënim"
Nuk flas kot dhe e kam provuar
Kush është në emigrim dhe është i gëzuar?

Dhe kush në këtë botë e"shpiku" emigrimin
Nga kushdo ka mbi vete mallkimin
Kombi,pak nga pak,sa vjen e "zvogëlohet"
Dhe peizazhi i bukur i Shqipërisë po rrënohet.

Cilado qeveri shqiptare që nuk "zvogëlon" emigrimin
Nga shqiptarët,brezash, kanë mallkmin.
Se u shkatërruan familjet dhe vdiq tradita
Politikanëve dhe pushtetarëve t'ju bjerë pika.

Tiranë, 28 shkurt   2018

NJË AROMË  E  MIRË

Një aromë e mirë, më shtyu  në mëkat
Vallë ç'xhevahir, më fsheh në atë shtat?
Flokët pis të zinj,rrethojnë atë fytyrë
Unë burrë me thinjë sikur pashë"mynxyrë?"

Të isha skulptor, do të derdhja në mermer
Je e bërë me dorë, ndaj mendjen më merr
Sytë blu të thellë,eh, se ç'bukuri!
Vajta në esfel, sado pleqëri.

Sytë e mi të"mprehtë" matin  "situatën"
Ti si shpezë e lehtë (s'më  lë të marrë"matën")
Goja m'lëshon lëng, nuk duroj nga nepsi
Koka ma bën "tëng!", për  ty më zu "stresi".

UNË E DI

Unë e di se çfarë më thonë
Ata sy me dritë gjallese
Një dëshirë më drithëron
Më hap udhën e një shprese.

Më hap udhën e një shprese
Nisem vrap e vij tek ti
Ah, ta dish se ç'zjarr më ndeze
Ja, tani, në pleqëri.

Pas të ndjek si qengj  manar
Po marr turpin nëpër këmbë
Zjarri shuhet veç me zjarr
Gjithë bota le t'më nëmë.

ATO VETULLA

Ato vetulla
Si shigjetlla
Shkrepëtijnë
Vetëtijnë
Pse tek unë
E sjellin  "shinë?!"

NJË MIKEJE

Me vrullin e kalit
Që niset me galop
Jelekun ta "shqeva"
Dhe ta bërë copë!

Zbulova nën të
Gjirin të fortë  gur
E "piva" atë
Harrova  që qeshë burrë.

Dhe, pasi e "piva"
Pak nga pak, u "deha"
Desh dhe më ra "pika"
Se aty u "shkreha".

LENI

"O LENO, buzën-o!"
Popullore

Qafa jote e gjatë, mu si mjelmë liqeni
Buza jote e mjaltë(Ç'të  të them, moj LENI?)
Syri yt i zi, si ulli Kanine
Gushën farfuri, ta "ha" si panine!

Trupi si fidan, të ka marrë përpjetë
Unë i bërë duman, zë e lëshoj "fletë"
Shoh gjoksin si shegë, (pjekur a pa pjekur)
Me duar bëhem"degë" ku të rrijë"mbështetur"

"Loz" me duarët  mia,  me "shegët" e tua
Dhe më zë"magjia" ( dreqi t'më marrë  mua)
Tani "magjistar" as vë re për"naze"
Se, kur kam  mall, s'kam nevojë për "saze".

KOZMETIKA

Ti që vë kremra a pudra, ta dish:-Hiç nuk më pëlqen!
Mua veç "pylli ku s'ka rënë sëpata", më bën ujem...

SOT

Sot u ktheva në pijetore
Dhe e shkela pak
Më goditi pikalorja
Që qe si zambak.

Ndaj dhe qeshë i sëkëlldisur
Ndaj piva tri dopjo
Dhe u bëra i çakërdisur
Sikur piva jodjo.

Se ma bëri veç me sy
Dhe u ngrit dhe iku
Ah, më plaçin që të dy!
Mbeta "pijaniku".

ÇUDI

Bari pi lëngun e tokës
Dhe zë e rritet.
Mandej vdes nën rrezet
E një dielli vjeshtak.

Po unë që jam goxha i "rritur"
Pse dua të vdes në gjirin tënd topolak?

SHIU I PRILLIT

Gjethet e kërkojnë shiun e prillit
Se duan me të të lajnë"sytë"
Le t'më lagë shiu i prillit
Se më "thanë" mikja si dritë.

KOHË  DJALËRIE

Ujë i kulluar si loti i një fëmije
Rridhte nga burimi, tutje në korije
Atje po të prisja, se do mbushje enët
Që të mos më shihnin(fshehur, nën pemët)

Ti erdhe si flutur, si pupël e lehtë
E dije e bukur që të prisja vet.
U bëre purpur,çehre trëndafil
Të kish  rënë një nur,e bukura si yll.

Të zura me duar, të putha në buzë
Dhe u ndezëm zjarr, dhe u ndezëm shpuzë
Pastaj more enët, u ktheve nga erdhe
Ashtu nëpër pemët,kokën pas e ktheve.

Shkove zbraze enët, prapë erdhe tek burimi
Se aty nën pemët, të prisja unë"trimi"
Seç të mora hopa dhe të shtriva  në shesh
"Hëngra" sa u ngopa (i "uritur" qeshë).

* botohen për herë të parë.

Tiranë, 17 janar  2018