Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Poezi të zgjedhura

   POEZI TË  ZGJEDHURA

   nga:

      Ismail KADARE

      Dritëro AGOLLI

      Jusuf ZENUNAJ

      Ali PODRIMJA

      Gëzim AJGERAJ

      Qazim THAQI

      Jeton KELMENDI 

MALL

Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për Ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet ,
Dhe rrallë shihemi sa rrallë.

Edhe m'u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylbere në mes.

Dhe thënja e vjetër e Heraklitit
Seç m'u kujtua sot për dreq:
"Të zgjuarit janë bashkë ne botë,
kurse te fjeturit veq".

Në ç'ënderr kemi rënë kaq keq,
Që dot s'po zgjohemi vallë?..
Ca pika shiu ranë mbi qelq,
Dhe unë për Ty seç ndjeva mall...

PORTRETI I SKENDERBEUT

Si dite e plote ai shtjellej
me re dhe ere mbi atdhe.
Nje emer, Gjergj, e kish si diellin,
tjetrin si henen, Skenderbe.

Dy brire dhije kish mbi krye,
Embleme e vjeter e cuditshme,
Sikur ta dinte qe mes brinjeve
Dy perandore do te godiste.

Njezet e kater luftra beri,
Njezet e kater vdekje theu.
Cka mangut linte diten Gjergji,
Plotesonte naten Skenderbeu.

Pas vdekjes eshtrat iu ndane,
Ne mijera varre ato u shtrine.
Gjithscka te shumte ai e pati,
Te vetmen kish vec Shqiperine.

TI ISHE PËR MUA

Unë pashë lulet e para
që çelen kudo përmbi dhe
Pashë zogjtë e parë shtegtarë
q'u kthyen sërishmi tek ne

Në brigje, në kopshte, në ara
gjithçka është e parë, gjithçka
Ndërmend dashuria e parë
ato kur i pashë më rà.

Do vyshken të gjitha të parat
dhe prap do kthehen ato
përveç dashurisë së parë
as vyshket, as kthehet ajo...

Ismail Kadare

 POETI PLAK

Dhe shkruaj i heshtur vjersha pak e nga pak 
Fshehur prej gruas dhe tinës të tjerëve, 
Se fshehur flasin: 'iku nga mentë ky plak!'
I ulur diku në një qoshe fletorkën e mbaj 
Mes gjunjëve kockë e lëkurë e tinës të tjerëve, 
Dhe pi si Firdusi të hidhurin çaj.
Dhe kur më zhurmon së largu një çap, 
Atje ku tulitem tinës të tjerëve, 

E fsheh fletorkën dhe veshët i hap.
Ç'ti bësh? S'më rrihet pa shkrepur një varg
Larguar prej gruas e tinës të tjerëve,
Kur të lajthiturit çirren: 'Mbyll gojën ti plak!'
Ah, dua t'i them ato që s'i thashë dikur,
Ndaj kohën e shtyj mes vargjeve tinës të tjerëve
Diku në një qoshe veçuar si gur.
Rri shkruaj veçuar jo se i trembem njeriu, 
Po s'dua t'u hapet goja për mua të tjerëve 
Dhe s'dua të grijnë: 'lajthiti i ziu!'
E di se jetoj me të çmendur, në gas e në vaj, 
Ndaj shkruaj fshehur prej gruas e tinës të tjerëve 
Dhe pi si Firdusi të hidhurin çaj...
 

DËSHIRË PËR HESHJE

Të heshtësh fillikat diku në kafe, 
Të ndjekësh shushuritjet në filxhanet 
Pa një mendim të keq, pa zhurmë e llafe, 
Të shohësh shiun tek kërcen në xhamet;
Të heshtësh në ëndërrim për diçka tjetër 
Diçka të largët mjegullit mbuluar 
Si dorëshkrim a testament i vjetër 
Diku i fshehur, tretur e harruar;
Të ngrihesh e të ikësh përsëri i heshtur 
Në trotuarin ku pështyjnë retë, 
Nën sqetull çantën viteve të rrjepur, 
Ku mban një laps me dy-tri-katër fletë;
Ti lutesh vetes rrugës duke ecur:
"Ah, mjaft fjalosëm, s'kemi ç'themi prapë!..."
Një çredhe zogu në ballkon ka mbetur 
Nga verë e shkuar plot me ankth e vapë.

LETËR

I dashur mik,
Kur vjershat e mia lexon varg për varg, 
Ti thua se unë në vatër kam lumturi? 
Vërtet, vëlla, ashtu të duket nga larg, 
Ndërsa aspak nuk e di!
I dashur mik,
Çdo natë të shtrihesh në të njëjtin krevat, 
Të ngrihesh nga i njëjti shtrat çdo mëngjes, 
Dyzet vjet të njëjtin varr e të njëjtin fat 
Dhe i lumtur të jesh?

Dritëro Agolli 

KËNGË PËR FEHMI LLADROVCIN
(Në dyvjetorin e rënies për liri)
 
N'atë Kosovë kreshnike
që kurrë s ' u përkul ,
u lind e u rrit Fehmiu
me shtatin si flamur.
Historinë e kombit
e mësoi n'odë burrash
si mbrohet atdheu
me gjokse t'forcuar
sikur mure kullash.
Rininë e burrërinë                    
i çoi me gisht n'çark,
siç i ka hije trimit,
te shkau të marrë hak.
Kahdo që shkoi
Fëhmiu në perëndim
thërriste:" t'gjithë në luftë
se kush s'na  sjellë lirinë".
Liria s'është pjatë
që çitet në sofër,
kullat t'i shndërrojmë n'zjarre
me oda e me votër.
Malet si përherë
sot t'i bëjmë kështjella,
veç të bashkuar
për ne  vjen pranvera.
Kur shpërtheu  gjelbërimi
në fusha e në male
me pushkën e parë
Fahmiu bashkë me Xhevën
n'Ushtrinë Clirimtare.
Si në fushëbetja,
ashtu n'istikame
përkrah komandantit
luftoi nusja dardane.
Siç e kanë dhënë besën
e bënë edhe luftën,
në palcë armikut.
ia kanë shti tutën.
Për liri t'Kosovës
Fehmiu me gjithë nuse
me gjakun e tyre
u bënë lulkuqe.

Ç’TË THEM UNË SONTE

Gjakut të shprishur i këndoi De Rada,
dikush tjetër tha se e pafund qenka nata,
Din Mehmeti : « Fatin tim s’e nënshkruaj”,
ç’të them unë sonte
që edhe fjalët më janë tretur
sikur kripa në ujë?!

Bruksel, tetor 1996

Jusuf Zenunaj

EPIKA

Me shekuj kam shitur gjakun
E jam rritur me gjakun e shitur
-Me shekuj kam hëngër veten
E ditur s'kam të qesh me veten e tepruar...

Miq,
Kosova është gjaku im që nuk falet!

UNË BIRI YT

Unë biri yt, Kosovë, t'i njoh dëshirat e heshtura,
t'i njoh ëndrrat, erërat e fjetura me shekuj,
t'i njoh vuajtjet, gëzimet, vdekjet,
t'i njoh lindjet e bardha, caqet e tua të kallura;
ta di gjakun që të vlon në gji,
dallgën kur të rrahë netëve të pagjumta,
e të shpërthejë do si vullkan,
më mirë se kushdo tjetër të njoh, Kosovë,
Unë, biri yt.

Ali Podrimja

ETJA PIKON

E kam lënë diku një etje ku ditës mi frynë me mall
Një shpresë e mbushë pritje që ikjet i mbanë gjallë

Dhe një këngë për kthim ku jehona thyhet brigjeve
E kushtrimit të sajë burrat vdesin vigjeve

E n'ato kroje t'etshme ku gurët skuqin brigjet
Për ditën e bardhë trimëria në kullë digjet

Për tokë besë e fjalë para kohe vdiset
Gurët kthehen ne legjenda e kënga qiellit ngjitet

E n'ato kulla të lashta ku etje pret e gjallë
Dhe ia merr një kënge nën lisa plotë mall

Asaj kënge të vjetër plotë legjenda e lisa
Dhe ia merr këngës për trima e plisa

E n'ato kulla të lashta ku rrënja mbanë gjallë
Ku pritja varet frengjive e na pret plotë mall


AI PLAK I URTË

Nëpër rrugicat e këtij qyteti
Takoj çdo dite të urtin plak
Herë i them unë mirëmëngjesi
Herë herë ndërroj dhe ndonjë fjalë

Është ritmi i ynë në përditshmëri
unë e blejë gazetën Ai bën sheti
çmallim dhe mallin e arratisë
Herë ndonjë kafe ulem e pimë

Tek binte shi në një mëngjes
Se pashë më plakun atë ditë vjeshte
S'kish kujë t`i thoja as mirëmëngjesi
Atë e gjeta në faqe gazete

Sa dhimbje ndjeva sa zbrastësi
U theva në shpirt me plotë trishtim
Ai kishte ikur në përjetësi
Mbeta i vetëm në këtë mërgim

Skam kujë t`i them as mirëmëngjesi
Më mungon plaku plotë urtësi
Shpirtit të tijë i pastë ndjesë
Digjem në dhimbje mungesës tij

 
UDHË MËRGIMTARËSH

Shpresës plotë mashtrim marrin arratinë
udhëve u raftë pika ato harrim-ndjellëse
ca plaçka me vete dhe mallin mbi shpine
dhe dhimbjen që therë mes zemre

Hapave të tyre prapa shkon harrimi
si qyqe në kullë mbyllet e kaluara
horizontit ikjeve hapëron mallkimi
malli përvëlon nisë digjet e shkuara

Prapa u shkon harrimi diell i përënduar
ikjeve e udhëve vie erë pendimi
horizontit largët yje të harruara
udhë mërgimtarësh udhëzënë mallkimi

Gëzim Ajgeraj

 

KËNGA SI PËRKUSHTIM

Larg nga vendet e huaja jehu i këngës dëgjohet
Si kitarë shumëzuar telash
përkushtim kanjushë e verdhë
At-dheu ka trazuar zemrat
Në Albulenën e Skënderbeut
Doboviku pret kumtin si zë rrufeje
Ç’ duhet grisur për të harruar dhembjen
Dhembjen e këngës, zërin e Atdheut
Duke ec nëpër mallin e vendlindjes
Si të udhëtohet për në zenit
Kur mungon kënga
Pashtriku shkrin borën
Për mallin e Jusufit
Për qëndrimin e Kadriut
Bardhoshi vigjilon si
Kalorës mitik i janarit.
Kush e vrau këngën
Këngën e lirisë?????

 
A MUND TË DILET NGA VETJA

(Përkushtim)

Saherë që të dua
Pyes veten a dilet nga vetja?
Sa herë të kujtojë
Pyesë veten a harrohet vetja?

E di se shpirti Yt
Ka zjarr e ka mall
E di se sytë e tu
Kanë frikë e dashuri

Pse më akuzoni
Që e dua miken time
Fatmjerë, që e dua dhe
E shijojë dhembjen me të

A dilet nga vetja
Kur mungon kujtimi ?
A harrohet vetja
Kur shpirti zvogëlohet ?

Më thuani se si vdiset
Për dashuri?
Më thuani si jetohet
Pa sytë e saj?


VOGËLSIA IME DASHURI

Edhe qielli ka pak kaltërsi
Për zemrën e sajë të madhe

Edhe fusha ka pak erë lulesh
Për shpirtin e sajë të gjerë

Edhe kënga ka pak gëzim e dhembje
Për afshin e saj të dashurisë

Mali ka lisa që i ngjanë asaj
Mali ka zogj që kanë këngën e sajë

Plot tri dekada pikësim dashurie
Mas vogëlsinë time më lartësinë e sajë

Qazim Thaqi

 

MONALIZA

Ajo është gjallë heshtë

Hijeshim

Me shpirtin e qetë

Ruan një ofshamë jetike

Për të mistershmen

Rrinë përmotshëm bri

Murit e i shikon njerëzit

Në fytyrë

Pa u folur

E se len as pa u fol

Pa ritet e zemrës rrah

Në zemrat tjera

Merr me vete

Pikën tonë të syve

Bash

Ajo është femra

Që i kaloj krejt kënaqësitë

Se të hynë në sy

E të jep

Kënaqësi

AMORFE

Asgjë për gjithçka apo gjithçka për asgjë

Matanë vetës aman

Kur i doli fjalës

Shpirti

Pse lejon zoti i saj

Enigmën e Pegasit të dritës

E preku hëna e vetmisë

Me hapin tjetër shkel

Të nesërmen

Bukës e ujit s’ka mbetur m’u besua

Etja as uria

Në fushën e një fjale

Atdhe

Sa kushi kulloti e piu

Pse lejon zoti i tyre

Në muret e durimit

Sa heshtja u përplas

Neveria na çmendi për ty nostalgji

Të sotmen për nesër e lamë

Edhe ne

Pse ma lejon zoti ynë

Gjithçkaje s’po të them asgjë

Ke me pa kur të dalim

Në anën tjetër

KËSHILLË

Lere vetën

Vetëm

Atje ku s’merret

Me veti

Merre

Atëherë kur

Kihet ku me

Marr

Kur me marr

JETA

Te shkelja tjetër

Ka diçka më të madhe

Se trupin

Hijen

Emrin

Natës ja rrëzon vetullat

Ditës ja hap sytë

Jeta

 Jeton Kelmendi