Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Grup autorësh

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga: 

Përparim  HYSI

Irma KURTI

Xhevahir CIRONGU

Dedë PREQI

Aferdita BEÇIRI

Lutfi  COKA

Përparim  HYSI

MOJ VLORË! E BUKURA VLORË!
(Për DITËN  E  PAVARËSISË)
(poezi jubilare)

O moj VLORË!  E bukura VLORË!
O qyteti i PAVARËSISË!
Vij  të puth me këmbë e dorë
TY dhe ISMAIL  BUKURISË!

Se ti, moj VLORË, më je NËNA
Dhe si mund të të harrojmë?
Kush  s'të do, kancer me gjëmba!
Gjithë  SHQIPTARËT e mallkojnë.

ISMAIL QEMALI qe ai  BURRI
SHQIPËRINË më vete shpalli
Vuri buzët tek FLAMURI
A harrohet  F L A M U R T A R I?

Ai është BABAI  i KOMBIT
Që u thinj për SHQIPËRINË
Ditën e njëzet  e tetë nëntorit
Ne festojmë PAVARËSINË.

Nesër plot njëqind e shtatë vjet
Plot një shekull edhe ca
Por s'harrohesh për jetë
Ty të kemi si BABA!

Rrron i gjallë në zemrat tona
Nga një brez tek brezi tjetër
Rron sa do rrojë VLORA
Dhe  nuk kanë për të vdekur

Dhe kur vijmë më  njëzet  e tetë,
Dhe kur vijmë aty, në VLORË!
Buzët vëmë mbi monument
Për  ata që ranë therorë.

I kujtojmë një nga një
ISMAILI s'qe i vetëm
Brohorasim me një zë:
- Do të rroni për tërë jetën!

Ti, moj VLORË, je Katragjyshe
ISMAILI - KATRAGJJYSH!
Pa më thuaj:- A bëjmë do ndryshe
Që mos ju duam p ë r j e t ë s i sh t?!!!

Tiranë, 27 nëntor 2019

PLEQËRI

Pleqëri, moj!  Sa e keqe!

Rrodhe m'u bëre, moj dreqe!

Nuk më ndahesh asnjë çap

Se më shfaqesh syve,"fap!".

"Fap", sikur po bën "blic"

Si të kem mbi kurriz

Mbi kurriz e lëshon "fletë"

Sa kurrizin ma bën petë!

Dhe  më nxjerr goxha defter

(Më kërkon qiqra në diell?!!!)

- E mban mend kur ishe djalë?

(Mua më shkojnë djersët valë).

- Paguaj "taksat" e njëherit

Kur me sy ia bëje "sherrit"

Jo për iks a ypsilon

(Nga mos bëhem me tension?!!!)

Pi një hapje... hiç, asgjë

-(Po çfarë kam? Më thuaj, ë?!)

Mirë tension, po ç'më ka  zemra?

Përse zemra, m'u bë shemra?

Po yndyrnat mu në gjak

Dhe këto i paskam hak?!!!

Del një puçërr, zë më ha

(Mos nga kjo vjen hata?)

Zë e nisem për doktor

Se më duket rrroj me zor

Eh, ç'më bëre pleqëri!

Ndonjëherë, s'vë gjumë në sy.

E  pi detin me filxhan

Se, i tëri, jam duman

Mezi pres që të gëdhihet

Dhe meraku, ikën... pirdhet.

Vete gjerb kafenë me shokë

Pëleqërinë e bëj copë

Harroj zemër e tension

Shoqëria më rinon.

Tiranë, 9 nëntor 2016

NUK BESOJ NË ASNJË KLERIK

Nuk besoj në asnjë klerik

(të çdo besimi,nga janë e ku janë)

Me sjelljet e tyre janë të  damkosur e pikë

Shumë prej klerikëve kanë dalë sharlatanë.

Pedofilë po; por dhe imoralë

(Pedofilët, ca më shumë i urrej)

Secili nga të damkosurit  të vejë mu në djall

Kur ka ca prej tyre që kanë dalë dhe "gej".

Dhe del PAPA i ROMËS dhe kërkon të falur

(por si mund të falet  një përdhunim?!)

Klerikë të flliqur (si derra janë ngjallur)

E kanë tronditur tonin besim.

Në ZOT besoj,sado që është lart

Lart dhe larg, por ZOTIN e kam pranë

Sharlatanëve të çdo feje, o ZOT vëru një damkë

Se tempujt ku "falemi", i përçudnuan.

29 tetor 2017

JAM "INTELEKTUAL"

Të dëgjoj, kur thuaj:- Jam "intelektual"

Dhe, me të vërtetë që ndihem keq.

Intelektual? Por ti ta shpall

Të rroftë diploma e të vesh mu në dreq!

Rreh gjoksin dhe bërtet:- Jam"intelektual"

Pa hiqesh e mbahesh i rëndë

Jargosesh, shkumbëzon dhe bën rrumpallë

Dhe ke aq mend,sa një ka mbrehur në parmëndë.

Se kurrë intektuaili i vërtetë gjoksit nuk i bie

(se gjasme si ai dhe tjetër nuk ka në botë)

Se çfarë" malli",dukesh që  je

Ti je veç kallp dhe hiqesh "made in kokë".

30 tetor  2017

I PANGOPUR

I pangopuri? Nuk ngopet kurrë

As me mall as me para

Thotë:- Më shumë të kem... sikur

Vetëm unë të kem një dynja.

Shi të bjerë në arën time

Dhe të tjerët veç të shkretë

Të mos kenë asnjë thërrime

I pangopuri? Ndihet mbret.

Mos guxo të kërkosh gjëkafshë

Menjëherë  ta pret:- Nuk kam

Humb ndërgjegjen,kthehet kafshë

Edhe gjumë nuk fle tamam.

Jep e merr me pasurinë

(Qahet vazhdimisht si qyq)

As që pyet për njerëzinë

Dhe nga mendja mbet eksiq.

1 nëntor 2017

SHERRI

Ca e ca sherrin e pëlqejnë

Dhe"forcën" e tyre sikur duan të dëftejnë.

Sikur në këtë botë veç ata janë trima

Kurse, në të vërtetë, janë krimba.

T'i  shmangesh një sherri, nuk je frikacak

Përkundrazi je trim dhe nuk je burracak

Sherrxhinjtë kreshpërohen veç ku ka turma

Se para turmave kapërdisen si burra.

Kur del dikush dhe atyre u thyen hundën

Secili nga "trimat" zë e bën pulën

A kini parë ca"monstra" në parlament

Që janë si"buçko", të fryrë me shëndet?

Si të "montuar" sherrin kanë mbi hundë

(se mos"guxon" t'u dalësh në rrugë?!!!)

Të fryrë nga urrejtja,shfryjnë si Herkula

Po t'i gjesh vetëm? Frikacakë si  pula.

Zhurmues të mjerë që hiqen si trima

Secili prej "trimave",neveritës si krimba!

Siç hyjnë në parlament,ashtu dhe dalin

Votues, me sy në ballë: me votën tonë t'i ndalim.

2 nëntor 2017

Irma KURTI

ATË DITË SHPRESOJ TË MOS JEM

Një ditë ti s’do të jesh më xheloz,
s’do më pyesësh pse u vonova shumë,
kur të vij rrotull nëpër shtëpi,
s’do më ndjekësh me vështrim, si dikur.

Nuk do të zerë gjumi me emrin tim,
s’do të zgjohesh nga ëndrra për mua,
nuk do të jem më pjesë e jotja,
s’do shqiptosh më fjalën: “Të dua!”.

S’do t’më mbash më brenda teje,
do të grindesh shpesh, oh sa shpesh!
Unë do lodhem, do thyhem, do tretem
e për veten time do t’më vijë keq. 

Atë ditë shpresoj të mos jem më,
të paktën do të kete mbetur emri im
dhe ti do t’më sjellësh në mendje
si një copëz ëndrre, si një kujtim.

JE VEÇSE NJË HIJE

Ti nuk ze asnjë vend në jetën time,
je veçse një hije.

Por ndonjëherë kur rri e qetë:

“Gjithçka u mbyll e s’të kam prapë”,
ti frikshëm më pushton mendimin
dhe ndjej diçka, ndoshta mall.

Qëndron aty, përballë meje,
s’të iket, me mua do të rrish.
Kërkoj të të shmang, por ti s’lëviz
si një tallje, si një ironi.

Të vështroj, nuk di ç’të them,
duhet të shkosh, e kupton vetë:
Zjarri u fik, është e kotë,
njeri-tjetrin më s’e ndjejmë.

Atëhere po largohem unë
dhe ngrihem, eci kuturu,
larg vendeve që vegimin tënd
m’a sjellin më pranë se kurrë.

Je veçse një hije.

VETMIA MË E KEQE

U desh të kalonte një jetë

që të kuptoj se vetmi

s’do të thotë të jesh vetëm,

por e rrethuar me njerëz.

Me të afërm, të njohur,

me buzëqeshje plot,

me ata që të rrahin krahët,

pastaj të ngulin thonjtë.

Të jesh vetëm do të thotë

të kesh përreth njerëz

që s’arrijnë të të kuptojnë,

lotët t’i marrin për dobësi

dhe për heshtjen tënde

të etiketojnë

si të çuditshme

e të ftohtë.

Të ndiesh vështrime

që të shpojnë si gjemba,

të mblidhesh si kërmill

rreth vetes,

të dëshirosh në një cep

të qash në heshtje.

Mes njerëzve… kjo është

vetmia më e keqe.

MËKAT TË MBYLLËSH SYTË   

Mëkat të mbyllësh sytë në një ditë si kjo:

dielli i zjarrtë më dërgon me mijëra puthje,

nga dritarja hapur flladi fytyrën ledhaton

si një dorë dashurie e largët, e padukshme.

Asnjë e qarë fëmije nuk e trishton ajrin sot,

kaltërsinë e qiellit asnjë re s’mund ta grisë,

zëri im i zvargur nuk i ngjan një lëngate,

por një tingulli muzikor paksa melankolik.

Një mot të ftohtë dimri me rrufe e bubullima

do të doja t’më shoqëronte në largimin tim.

Është mëkat që të shuhesh në një ditë si kjo,

ku jeta buzëqesh e vibron në çdo thërrmijë.

Xhevahir CIRONGU

ZËRI i ATDHEUT

Zëri i atdheut na thërret

në çdo çast,

 Me dhimbje dheun e  putha

bashkë me një gur.

I hapa krahët si shqiponjë

e në zemër mu ul ngadalë

nga shekujt një flamur.

Ishte gjaku  arbëror

Në sfondin e atij  flamuri,

Shqiponja  në qiell fluturonte

Me vulën e nëntorit 1912 ës.

Dhe sot nëntorët e kuq

të atdheut tim,

Nga gjaku i derdhur nëpër shekuj

I dhanë ngjyrën më të bukur në botë!

Zëri i atdheut na thërret

Shqiponja e lirë të fluturojë,

Në qiellin e kaltër arbëror

Sot e për çdo mot.

Dhe ne ecim rrugëve të atdheut

Duke puthur gurët e dheun,

Vala e detit na përqafon,

Që nga Vlora e Prekaz

Të gjitha historitë u shkruanë:

Një  flamur , një gjuhë një Komb

Në gjoksin e nëntorit të Atdheut tim !

Durrës, Nëntor, 2019

NATA DHE KUKUVAJKA

Tek ajo çati e vjetër mbi atë shtëpi

Atje çdo natë kukuvajka bënte gjumin;

Sa herë që zgjohej përkëthelte yjet e hënën

E trishtuar ja thoshte edhe vajit të këngës!

E vetme kukuvajka rrudhosur hijes së natës

Dhe myshet  qenë tharë nëpër  gurë rrasa,

Trupit hidhte si këmishë dritën e hënës,

Në vetëmi këngëns ia merrte e qante kukuvajka.

Vetmia e zërit të saj ishte ndryshkur

 si një lum i thatë mbetur pa ujë,

Aq sa  e shtangur vështronte në qiell yjet

E një qen endacak ecte i vetmuar rrugës.

E shkretë kishte mbetur pa njeri

Qante  ajo portë e kyçur gjithë ndryshk;

Askush s’trokiste si dikur në atë shtëpi

Veç  kukuvajkës me  këngën  e mykur.

Nga shperëtimat e shpirtit të kukuvajkës

U t’kurr dhe nata e yjet zunë e qanë,

Tani aty dëgjon këngën e vajtimit

Të djegur si drurët e pyllit të tharë.

Durrës,dt. 08 mars 2019

MOS MË THUAJ LAMTUMIRË…

 (Kushtuar poetit Sejfulla Malëshova “Lame Kodra”)

Kohët ecin nëpër shtigjet e tyre

Ato me vehte marrin shtërngata shiu;

Dhe valët e lumit Vjosë aty ndaluan

Me vargun e Sejfullait u përqafuan.

Heshtjes memece dhe intrigës kohë

Largohuni prej meje u thoshte gjithmon;

S’pranonte elozhe ,as klithma korbi

Por, as hingëllimat e kalit të egër.

U gërvishë qielli nga retë e hirta

Fjalën e lirë si kuçedër ta gëlltiste;

Por s’mundi dot te ‘’Lame Kodra’’

Se rrënjët lisit në shkëmb ishin të forta.

Le të frynte acar i ftohtë

Bashkë me britmat Kaukaz- Moskë;

Me dashurinë e atdheut flakë ndezur në gji

“Lame Kodra” shkroi të bukurën poezi.

Mos më thoni lamtumirë ju lule të qërshorit,

As edhe ju lule të bardha të qershisë;

Tek ai lot që ra mbi atë shkëmb

Era e ngrohtë e fushës së  Myzeqesë

Përcjell çdo ditë nga një serenatë,

Por edhe nektarin e dashurisë në vargun tënd.

Durrës, 10 Janar 2019

Dedë PREQI

POEMA E KRIMIT

Cilën marrëveshje ta filloj me ty o, kriminel e dhunues primitiv

Kush të kupton ty si paqdashës, apo si miqësor e i ndershëm,

Ti nuk ke zot, as besim dhe as kuptim të njeriut normal

Ti nuk ke natyrë njeriu, as emër përkatës përveq se kanibal.

Gjithçka të erdh përdore e shfrytëzove mbi trupin tim të ngurtë

Më dhunuat para syve të burrit, para fëmijëve dhe para prindërve,

Ma pushkatove nanën, babanë, vëllezërit dhe motrat mi dhunove

Mbi trupin tim nuk u ngope, për së gjalli më masakrove me cigare.

E dhunuat e pastaj ia shqyet mitren me tytë motres miturake

Në mes gjinjëve me maje të thikës ia bëtë kryqin e djallit dhunues,

Mbi trupin e prindërve të masakruar vajtonin fëmijët e mekur

Bebja e vogël dy muajshe thithte në gjirin e nënës së vet të vdekur.

Shkrumuat dhe asgjësuat gjithçka që ishte pasuri i kombit tim

Shishet e mbushura me alkool dhe të droguar festuat fitore të ndytë

I ç’nderuat para syve të botës dhe në muajin e fundit të shtatzanisë

Ua nxjerrët nga barku engjujt e vegjël me bajoneta ua shqyet sytë.

Ky shqetësim ka të bëjë me praktika të sëmuara historike

Imazh i njeriut të gatuar që e futi urrejtjen në gjene,

Më logjikën e mitëve ndër vrimat e tempujve të mykur

E pyesim vetën të hutuar, athua njeriu i tillë jep fryt të lumtur?...

Nëse gjykojmë drejtë pikërisht pikën e dhëmbjeve të shpirtit

Të përpiqëmi ta sqarojmë gjendjen e qenjës së fyer e të lënduar,

As një paragraf, asnjë kontratë dhe as një marrëvshje nuk ndihmon

Nëse krimi bashkë me kriminelin nuk e merr çmimin që e meriton.

Njeriu i së ardhmës padyshim se duhet të jetë liberal dhe optimist

Por ky njeri duhet të bindet dhe ta kuptojë se çka është « jeta »,

Jo si një përshtatje pasive, por si një përgjegjësi respektive pa tallje

Në kërkim të paqës, të merr përgjegjësinë dhe të kërkojë falje…

ULURIMË  NË  MJEGULL

Po mundohem diçka të thëm

Liria e jote Kosovë po më brenë,

Gjithë ajo që flinte në shpirtin tënd

Po jehon brengë e lot mbi shkëmb.

Zogjtë e njomë thurin ëndërrat e tyre

Mbi trupin tënd të lashtë të Dardanisë,

Do të digjësha flakë për një copë diell

Që shkëlqen nëpër shtatorët e  lirisë.

Ujqit e shfrenuar  ulurijnë nëpër mjegull

Janë çuar peshë e ndjellin orët e kobshme,

Rreth teje nuk lakohen yjët e qëndresës

Shënoma një ditë rrugën tënde të shpresës.

Erërat e fshehta i trazojnë zogjtë në fluturim

Gjerdan të kuq e marrin ngjyrën e dashurisë,

Gjethet e kanë thithur nektarin më të ëmbël

Atje ku muzgu takohet me shtatorët e lirisë.

KOHA

Nëse ndalet koha në këndin e saj

Ne, nuk e njohim sekretin,

Dhe zgjohemi të përgjumur

Nëpër shtrojen e tokës.

Ndalemi e shikojmë para vetës

Mjegullat nuk i lejojnë pamjet,

Dhe mbi kokat tona të vogla

Varet kujtesa e fluturimëve.

Na pëlqejnë kujtimet e humbura

Që koha i ka marrë më vete,

Çfarë detyre i parashtrojmë vetës

Kur gjithçka mbetët pezull e sekrete…

JETA

Çfarë është jeta

Apo, vetëm një copë kohe

Të cilën e shfrytëzojmë pa recept.

Jeta nuk është e tëra dashuri,

Nëpër të, ka plot gaz e hidhërim

Që për zihen me njëra-tjetrën

Tërë jetën,

Në mes qiellit që e mbushin rrjetën.

Aferdita BEÇIRI

DËGJOE KËNGËN TIME

Dëgjoe këngën time, ti
që je në dëshpërim apo dashuri.
Jeta si jeta bën si don vet,
për këtë problemet mos i ke dert.

Përpiqu vetëm jetës sens t'i japësh.
Jetoe kohën duke u munduar
që të japësh maximum dashurie.
Edhepse vet fatin s'e ke shkruar.

Megjithatë ndërroe veten e lëje depresionin-
nëse ai të ka gjetur edhe ty!
Se ke të drejtë të kënaqesh në jetë,
s'i ke faj ndonjë njeriu.

Ndoshta dashuria ty të ka lënë,
ndoshta për atë loton se është me tjetërkënd;
Por as kjo mos të brengosë ty dot,
se nafakën tënde e gjen nesër në mos sot!

Dëgjoe këngën time ti në hall apo dashuri:-
Pranoe jetën ashtu si të vjen.
Por edhe ti kthehu nga ajo pozitivisht.
Ndryshoe veten nëse ke dështuar, fatin sërish e gjen.
Dëgjoe këngën time e tani e tutje gëzo;
Gëzo e veten e ndrysho!

POEZI PER NENE TEREZEN

Agnesë ti ishe bijë e shenjtë,
e lindur në te ngaherëshmen Iliri,
në kufi me Greqi
e sërish rreth më rreth me Iliri.

Zoti yt universal ishte,
porse si pishtarë Jesunë e kishe,
ai të kishte këshilluar në jetë,
të duashe njerëzine si duhet vërtete.

E lirë kishe lindur pa komplexe.
Porse si në rini veshën e murgeshës
e veshe e kurrë më
nuk e deshe.

Rrugën e misionit e more
dhe emër në histori shkrove,
prandaj lavdi të qoftë, Terezë
përgjithmonë ty që mirësinë e
kishe në gji.

Ishe nënë e fëmijëve në botë,
për të pashtëpitë shtëpi mbarove,
prandaj të njeh bota mbarë,
ty bijë e kombit shqiptar.

POEMA PËR VENDLINDJE

U nisa në një rrugëtim kthimi.
Edhe unë si shumë të tjera-
Që me vete i kishte marrë
një herë mërgimi, por jo dështimi.

Se unë kthehesha me punën time-
të cilën doja të shpalosja tutje.
E kisha një plan të ngjallë sërish,
e i cili do më kthente në vendlindjen time.

Zoti dyert m'i çeli mua:-
ngjallu sërish e jeto mos u dëshpro!
Se edhepse disa rrugë t'i mbyllën,
ke rrugë tjera të hapura kudo.

Një dritë shprese më mbante mua,
një dashuri e paharruar,
tek ti vendlindje të kthehem e të ndihmoj
edhe sot unë dëshiroj.

Prandaj të lus më akcepto,
prandaj të lus për mirëkuptim.
Nuk jam unë ajo e kushdo,
por e kam emrin tim.

DITA E PAVARESISE

Me lotet e derdhur
pergjate viteve te kaluara,
me thirrjet e shumeta,
kete poezi per qlirim e thura.

Me pika te djerseve
nga puna e rende,
per te arritur majen
ku liria ishte, ata rrugen e trasuan.

Me pika te gjakut
te bekuar kosovar
rruga per tek dielli
u trasua dhe u shtrua.

Ajo ishte e larget
por shume e deshiruar.
Shume per se gjalli e dashten,
e kurre nga mendja s’e larguan.

Me kete poezi
Shprehi mirenjohje
per ata qe dhane e japin
per te drejten liri e pavaresi.

E dashur Kosove dhe Shqiperi
urime uniteti ne liri
urime popullit qendrues heroik
qe e solli kete
dite me pavaresi

Lutfi  COKA

RILINDJA IME

Si e don Shqipërinë

O rilindja ime!?

Atëdheun e bëtë

Copa e thërrime.

Kështu e doni shqipërinë

Kuri  ikën Rinia

Duke lënë prapa

Varfëri ,pleq e plaka!?

Kështu e doni Shqipërinë

O rilindja jonë

Vendin e zhytët

Në krim e korrupsion.

Në krye oligarkia

Në pus Shqipëria

Këtë gropë të madhe

E hapi rilindja.

Prokurori zhduk provat

Për krimin qëlulëzon

Për shkaqetë vogla

Rilindja të dënon.

Drejtësia jep padrejtësi

Liron të pasurit,burgos të varfërit,

Rilindja këshu edon

Si makina pa timon.

Po ushtrinë si e don

Krimineliqë tund vendin

Merr shpërblim kuvendin,

Ordinerët në burg i con

Se kështu rilindja e don!

Me gënjeshtra e mashtrim

Me gënjeshta e  besimin

Ju a vodhët  besikmin

Ne ju dham pushtetin

Jun a dhat kurbetin….

Këtë që doni është ligësi

Këtë që bëni është tradhëti,

Tradhëti e ligësine

E pati PD e ka dhe rilindja….

Rilindja ime

Me kënaqësi ligjëron,

Për jetë më të mirë

Në botë na con!?..

S’ka jetë më të mirë

Se në vendintim

Kur shoh të ardhmen

Plot me gëzim!

S’ks jetë më të mirë

Ndoshta në  farfëri,

Kur jam pran  familjes

Plot me dashuri!

Si të jem i lumtur

Në rrugët e botës

Si shegert i vuajtu

Në buzë të gropës.

Të mirën më të mirë

 gjithkush e don,

Kur e mira më e vogël

nuk i mjafton!

Kur zhytur në varfëri

Pa asnjë shpresë

Largohem për më mirë

Para se të vdes!?..

Nuk është heret

Por është vonë

Këtë rilindje të mallkuar

Historia e ka dënuar..

PSE KËSHTU!?

Nuk është habi

Por është trishtim,

Nuk është faj

Por është krim.

Të gjithë të turren

O populli im,

Historinë me përdhunuar

Që me gjak e ke shkruar.

Ngrihet plot sherbes

Një palo fashist.

Me ngrit vlerat

E babas ballist.

U doli gjumi

Bijëve të mbretit,

Kërkojnë lavdinë

Prej sikletit.

Shumë të shitur

Shumë të paguar,

Këtë vend të lashtë

Me errësuar.

Janë  bashkuar

Hijenat e politikës,

Me nxjerrë vendin

Jashtë etikës.

Janë të vdekur

Për së gjalli,

Për pushtet

I ka marr malli.

Kjo akademi

E paguar për dituri,

Lufton lavdinë e kombit

Luftën e madhe per liri.

Paradokës në vendin tim

Të gjithë me tërbim,

Të shitur e paguar

Shqipërinë me errësuar…

Po në kulmin e ҫudisë

Shteti i vendit tim,

I paguan u jep trimëri

Me zhduk komb e histori…

Moj Shqipëria ime

Ku të kanë katandis,

Historinë e lavdishme

Po t’a bëjnë pis.

Deri kur kështu

Do të shkoj tradhëtija,

Deri kur kështu

 Do vdes Shqiperia.

DERI KUR KËSHTU!?

 Ҫ’është kjo xhorulldi

Për ti o Shqipëri.!

Bijtë e tu për habi

Po të nxjerrin të dy sy.

Trimërinë që e kishe në zemër

Po i vendosin tjetër emër.

Po ta zbusin urtë e butë

Moho veten , vletë sot huajtë.

Trimerinë e Shqiptarit

Amanetin e të parit,

Bijtë e tuaj për habi

Po e quajnë plot marrëzi.

Për Betimin me shumë vlerë

Jepje jetën si me lerë,

Kaҫakët e politikës

Po e nxjerrin jashtë etikës.

Plot betime në tribuna

U shëndrit balli dhe hunda,

Janë betime me hipokrizi

Në thelb kanë vetëm tradhëti.

Në udhëtimet shekullore

Ke mbrojt vendin me armë në dorë,

Ke lutuar me vetëmohim

Për atdhe e për ҫlirim.

 Pseu-idelogët e kohës sonë

Me djallëzinë që kanë në zemër,

Mohojnë luftën e popullit tonë

Tu e djallosur me trjetër emër.

Në këtë  botë  a ka vend

Bijtë e vet ta denigrojnë,

Me servilizëm e tradhëti

Me njëllos  komb e lavdi

S’kanë lënë gjë pa shkatërruar

Tani luftës janë drejtuar,

Duan njëllosin historinë

Të ulin kombin

Të lartësojnë tradhëtinë..

Po ky gjaku kuq e zi

I derdhur në pafundësi,

Do bëhet ortek stralli

Do ju djeg për së gjalli.

A SOSET DURIMI!?

Moj Shqipëri vend i bekuar

Në histori forte  qëndruar,

N’luftë u linde,n’luftë u rrite

Vlerat e kombit lart i ngrite.

Deshe vehten të jesh e lirë

Pa pa pranga e zinxhirë,

Me shpatë në dorë barrikadë

Ke luftuar e ҫarë bllokadë.

Gjën më të shtrejtë kishe lirinë

Ke pas besën e burrërinë,

Ke pas flamurin kuq e zi

Që të nderonte nënë shqipëri.

Shumë luftra pakufi

Kanë shkruar histori,

Për mbrojtjen e vendit tim

Po kurrë aggresive për pushtim.

Po tani ku je ti ?

O atdhe  shpirtit tim,

Bijtë e tu në ditë të sot

Po të gjuajnë me pushkë e top.

Të shkaterruanekonominë

Të vodhën pasurinë.

Kanë ngrtit pallate e vila

Ne në vujtje, ju në të mira.

Betimi i shqiptarit plot vlerë

Po e përdhosin herë –pas herë,

Në vendin e betimit

U fut neni i mashtrimit.

Patriot tani kush është

Ai që ikën prej sikletit,

Ai që i këthen atdheut shpinën

Në kurbet me shiju të mirën.

Për kulturë e për arsim

Është ҫudi në vendin tim,

Shteti im plot sherbes

E ka shëndrru në biznes.

Është bisnes për fukara

Që s’ka bukë e para,

S’ka shkollë ku s’është leku

Të luan mendja e tepeleku.