Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Grup autorësh

POEZI TË  ZGJEDHURA

Nga:

Xhevahir CIRONGU

Dedë PREQI

Mimoza AHMETI

Ibrahim GASHI

Zyrafeta MANAJ

Përparim HYSI

Lutfi COKA

Xhevahir CIRONGU

NATA

Dikush në heshtje trokiti

te porta e shtëpisë së vjetër,

ca zëra zogjësh të mekur

nën strehën e shtëpisë vajtonin,

sa dhe kënga në grykë u kishin mbetur.

Kjo natë me shi vërtetë të tremb

në kangjella të portës qëndronin varur,

të përgjumura kujtimet e fjala.

Veçse plagën e dhimbjes atje në vetëmi,

e thumbonte me dhimbje një gjemb!

Më kujtohet ajo natë vetmitare,

dhe ai shi dimri i ftohtë,

ca zëra njerzish sërish m’u shfaqën

dhe nata me heshtjen trokit prapë.

Në portën e shtëpisë së vjetër

nata u ul këmbëkryq me heshtjen,

fjalën e dhimbjes i lanë të lira në vatër.

Në shpirt më rrinte zgjuar kjo vetmi e natës,

trishtimet e ndryshkura të atij dimri i la në vaj,

me ca zëra njerëzish që dëgjoheshin atje

kujtimet me dhimbje po flisnin pastaj.

Durrës, 24 janar 2021

I FALEM FJALËS

Me kujdes vështrova qiellin gri

patjetër, ishte dimër atëherë,

edhe vitet qenë shkruar sigurisht

në lecka të grisura të kohës.

Një pllakë guri e përkëdhela

ajo donte të fliste me mua,

kostumin e myshkut kishte veshur

dhe fjalën e shkruar mbante të fshehur.

Nuk desha të largohesha prej saj

le të ishte vetmi dimri,

kostumin e myshkut ja zhvesha

me etje e puthje iu fala fjalës.

Durrës 25 janar 202

CA FJALË TË THA NËNA

(Folklorike)

Prit moj pak të takoj

Ca fjalë të bisedoj,

te kodra çel lule thana

atje mori udhë fjala.

Prit moj sa të dalë hëna

Ca fjalë të tha nëna,

lulen që të fali djali,

është si ylli që ndriçon malin.

Vajzë moj sulovare

Sa bukur në këngë e valle,

tomorrin vellon mbi kokë

si qershitë mbledhur në shportë.

Hodha sytë në tomorr

lulet çelur në Sulovë,

po ku je moj bukuri

këngë e zemrës çdo shtëpi.

Devolli me valët e tija

të puth syrin, të puth ballë,

Gramshi ynë bukuria

Si liqen këngët e tija.

Durrës, 20 janar 2020

Dedë PREQI

ZEMRA ME LËNDIM

Ajo farkohet shpesh herë

Frika zgjohet me lëndim

Syri i saj një turbullim,

Shpirti lëkundet mbi valë

Ëndrrat ikin për një çast,

Dhëmbjet në kulëm

Hipin e zbresin në prush

Shterret zëri në gushë

Kujtimet i merr era pa anë

Flet në heshtje si në gjumë.

ËNDËRRA NJË TRILL

Ëndrra si një trill

Hynë i ledhatuar

Në rrjetën e saj

Të grisur në skaj,

Në etje kërkon

Udhët pa reshtur

Në vrap të harruar

Thërret e bërtet

Luan, qesh e qanë

Lodhesh deri në zgjim,

Me vetminë në shalë

Trillin e saj se arrinë.

MOTI IKËN

Moti ikën shpejtë

Stënëve me shputa,

Ato e hapin gojën

E nuk e ndalin lojën

E puthin baltën,

E ngjyejnë mjaltën

Etjeve u shterret loti

Kupat i mbush moti

Me mjaltë të hidhur

Nën tingujt e dridhur.

EDHE ZEMRA RRAH SHQIP

E pash zemren në ekran

Mi vodhi sytë gjumi

Para se donte

Të më shpëtoj

Diçka nga goja.

Mbas agonisë

Dr. Florimi pëshpëriti,

Zgjohu, agoi dita,

Mendja më thoshte

Si diçka magjike

Në mes botës

Flitet gjuha shqipe,

Edhe në Zvicërr

Tingëllon  diç ëmbël,

Merr frymë thellë

Lësho frymën pak,

Shenjat tregojnë

E ke kaluar krizën.

I thash, të lutem o, vëlla

Më duket edhe zemra

Po rrah shqip.

Mimoza AHMETI

KRYE ENDRRA

Nusja e bukur, veshur ne argjend.
Melankolike, si hena e zbehte.
Vallzonte, ndiqte valsin ritmikisht.
Gelltiste lotet, dhimbjen e vertete.

Kjo dite... kryeendrra qe kish thurur.
Martesa qe tere jeten kish menduar.
Si dasem-funeral e kish muziken
Me magji shtrigash, krevatin mbuluar.

Dekada shkuan,nusja e zhgenjyer…
E shpirtkeputur per endrren e vjedhur.
Kur vjen Tetori,i rrjedhin dy lote.
Ajka e lotve, neper vite mbledhur.

SI SHPIRT…

Deshira:
Ku je i dashur, ç’ben tani?
Une erdha tek ty perseri.
Flirti:
Ti iken dhe perseri vjen,
me te mre se une s’gjen!
Deshira:
Akoma s’te kam pare,
akoma s’me ke puthur.
Ne gjoks s’me ke mare,
ne shpirt s’te kam futur.

SHPIRTI I EMBEL

E kane bere me fjale
Hena edhe dielli,
Te na prishin lidhjen,
Me komand nga qielli.

Kur te flesh ti gjume
Une te jem e zgjuar
Ti te jesh ne ender
Une e dashuruar.

Por ti prap ne ender
Fort me Perqafon,
Shpirti yt i embel,
Zgjuar, te mendon.

PAK MENCURI

Mjaftoi nje doze e vogel “çoroditje”
U ngrit ne gjak, ne qiell adrenalina.
E mori droga emrin pershperitje.
Efekti? Me i shpejtë se vetëtima.

Paraja na u be motori i jetes.
Dhe jeta humbi kuptimin e vet.
Nga njera ane eksitim paraje.
Nga ana tjeter,gjaku derdhet det.

Por mençurine djajte e eksituar.
E mblodhen dhe e futen ne havan.
E shtypen,si kanell edhe si hudher.
Pastaj te mbyllur ne kuti e lane.

E vafra mençuri, nga dhimja e dermuar.
Prape plane ben, te shtjelloj çoroditjen.
Mes flakes, eksituse te djajve te terbuar.
Mes klithmave, sharjeve dhe bertitjeve.

Ibrahim GASHI

NË SHTRATIN E ËNDRRAVE

Në shtratin e ëndrrave

E mbështjellur butësisht

Me pak skaj të çarçafit,

Të dritëzon

Cepi i krahut

Deri tek gjoksi,

Gjysma e belit

Deri tek gjuri,

Buzët të flakërojnë

Nga puthja e mëhershme,

Në shtatin tënd

Sytë prekin

Vija sekrete,

Qëndroj në prag të derës

Thërrmoj buzëqeshje pa fjalë,

Shpirtin ulur

Mbi krahë kanarine.

NË MES TË NATËS SË QETË

Në mes të natës së qetë,

Nganjëherë, dora jote e butë

Fluturon mbi trupin tim

Si një flutur mbi lule jargavan,

Në hijen e errët të hapësirës

Nga dritarja futen rrezet e hënës,

Që vijëzojnë hulli të gjata drite

Mbi trupin tënd hyjnor,

Mendimet e mia fluturuan

Në cep të detit,

Tek kështjella, të cilën

E kishte mbuluar myshku,

Afër dritares të përqafuar

Ku shijonim gremisjen e ditës,

O shpëtimtare e kështjellës sime

Në mes të natës së qetë.

SËRISH KALOVA ANDEJ

Sërish kalova andej

Lagjes me pak gjelbërim,

Ku i shtrëngonim duart

Symbyllur

E fytyrën drejt hënës,

Puthjet i varnim

Në shkëmbin

E hedhur në hënë,

Sërish kalova andej

Lagjes me pëllumba,

Ku shushuritnim

Si bletët në koshere,

E gëlltita një grusht ajër,

Heshtjen e kollita,

Në tufë jete

E nxora zërin,

Lagjen e dashur

Nuk e mallkove,

Për një çast

Kujtimet i bekova.

NATË TETORI

Është natë tetori

E vitit të brishtë,

Errësira krahët i ka shtrirë

Si pëlhurë mbi qytet,

Ec i shkujdesur

Mes turmës e pluhurit

Të kombinuar me tym,

Liruar nga makinat

E stërvjetëruara,

Nuk më bëjnë përshtypje

Sirenat e zhurma,

Ec kokëlart

Si të isha një kalorës

Në shtegun e garave,

Për një çast ndjeva

Një zë, më erdhi

Nga thellësia e kujtimeve,

M'u duk vetja

Si një lundër e thyer

Në bregun e detit,

E përplasur

Nga valët e rezervuara,

Për një moment

U ndjeva i ligështuar

Pa forcë për të ecur,

A thua,

M'i njeh plagët koha!

ENDE NUK DUA

Ende nuk dua

Ta njoh rrëfimin,

Ku gjithçka përfundoi

Në mes të kthesës

Së rrugës jetë,

Ende nuk dua ta njoh

Dëshpërimin

E shumë viteve,

Ku nuk m'u dëgjuan lutjet

As zëri i zemër së thyer,

Ende nuk dua t'i njoh

Fjalët e ikura vetëtimthi

Nga thellësia e shpirtit,

E as nga meloditë

Pa titull,

Koha ka perënduar

Si errësira mbrapa detit,

Klithmat e lidhura nyje

U tretën nën qiellin

E ngrysur,

Tash ende dua ta njoh

Ngazëllimin e ylberit,

Që zbriti në tingujt e flautës.

Zyrafeta MANAJ

PËRDITË JAM GRUA

Në lëkurën time e të saj ndeshet koha lakuriq
se me lotët e tronditura e shamikuqen mbyllasysh
këndohej kënga e vajit.
Motet rrokullisen duke përbuzur qenien time e të saj
e rrënjën ia përbuzin me fjalët gri.
A ndoshta veç pse e shtyjnë të bëhet preh gjahu,
E liga thyer historish me ligjerata të përditshme
për ta bërë copë unin e saj prej çike.
Se nga sot pragu i ri nuk është yti.
Unë tash jam grua përditë, edhe kur ringjall jetën
apo kur gurohem amanetesh
edhe kur netëve pa hënë u bëjë roje
vetëm që mos shterojnë burimet,
e gjogut të bardhë
ia kreh jelat e besës,
se veç kështu e rriti emrin grua
Kanunit ia thyej rreshtat.
Rob shtëpie të mos më thërrasin më!

DHE NGA ATDHEU

Në trastën time të kozmetikës
Buzëkuq nuk ka,
Nuk ka as lapës për sy
As tush të zi çërpikësh
As parfum Parisi.

Për këtë
Ç’do të thonë zonjat “madam”…?!

Unë u them
Po ka dhe nga atdheu
Që e bart pas
Kahdo që endi trupin tim.

Me mungon dhe pallto e dimrit
Trikoja e trashë me lesh delesh
Çorapet
Ato kur nëna m’i dha ditën e arrestimit.

Ah…! edhe ato më mungojnë
Por s’ka gjë
Nuk ka jo,
Se trasta e mbushur me dhe nga atdheu
Palcë dhe shpirt m’i ngrohë.

Në trastën time të kozmetikës
Nuk ka pudër nga Stambolli,
Nuk ka as medaljon ari
As brushë e pincet vetullash,
Por aty ka një grusht dhe nga atdheu
Që njomë shpirtin
Dhe ngrohë ashtin në ditë acari…

Ai grusht dhe nga atdheu.

PO FLAS ME TY

Po të mundi kohë e vdekur
Bija im
Je dromcë e harruar kohësh
Dhe zingjir që ndryshku bëhet me pëllëmbë…
Koha e vdekur e jeta bashkë
Punojnë në të kundërtën e gravitetit
Dije mirë
Se nuancat e hija nuk shkojnë bashkë…
Po tu vesh kohë e vdekur
Grise, grise, munde
Se ditët të kthehën në zhubravitje orësh
E hiqi lëshon rrenjë, e gris paqën
e shpirtit tënd…
Vraje kohën e vdekur
Shoqe mos u bënë me te
As mos pi ujë nga buzet e saj se e vdekura kohë
Të vdes dhe ty
po sdite me e hjek nga loçka e zemrës sate.

Përparim HYSI

Më gjeni një "rrobë"  për shpirtin

(cikël me poezi)

MË GJENI NJË "RROBË" PËR SHPIRTIN

Më gjeni një "rrobë" për shpirtin

Se shpirtin e kam  me "andra"

Ta vesh se nuk duron dimrin

Tani që jam me flokë të bardha.

Kam patur dhe kam një shpirt të brishtë

Që tretet për hallet e botës

"Lakuriq" mbeti dhe i trishtë

Se i luan çargu i kokës.

Tërë jetës ka  qenë "lakuriq"

Një "rrobë" nuk gjeti për të

Si  Krishti jam vënë në kryq

Dhe kurrë në baltë s'kam lënë asnjë.

Zor se kam "kënduar" në kor

Se zërin e kam patur të "trashë

Kam jetuar, pothuajse, me "zor"

Dhe veten, pas dore, e lashë.

Tani kam "Ditët e prapme të  Pompeut"

Ndaj vargjet i thura për timin shpirt

Ju që do jini, kur t'i vë krahët dheut,

Thoni:- Erdhi  dhe iku si  IKS!...

TË PASURIT

As mos kujtoni  se të pasurit janë të lumtur

Përkundrazi: asnjë i pasur nuk fle rehat!

Më i  lumtur është një i dehur rrumbull

I pasuri dhe në gjumë flet përçart.

Rrethohet prej pasurisë e kthehet në rob

(Kërkon që ta shtoj. Nuk ngopet, si makut!)

Asnjëherë një i pasur këmbët s'ka mbi tokë

Jeta e një të pasuri? Gjithmonë si në luftë!

Bobo! Ja, ky ka më tepër se sa unë

Dhe bëhet përvers, dhe bëhet zilar

Herë nga zilia dhe herë nga frika e zë me shkumë

Dhe asnjëherë në jetë nuk gjen karar.

JAM I BINDUR

Jam i bindur që ndjenjat konvertoehn në korent

Nuk flas kot, por e kam nga përvoja ime

A nuk bëmë "masë" në një moment

Dhe, për pak, u "dogjëm", moj mikja ime?!!!

SIKUR TË NGJALLEJ MAJAKOVSKI?!

Sikur të ngjallej  Majakovski,

Të ndodhte siç thonë për Krishtin?!!!

Zhgënjim të madh do ndjente Majakovski

Për gjithçka  që shkroi për Iliçin.

Si grua do qante me britma

Për vargjet do lëshonte anatema

Tek shihte që Rusinë bolshevizma

E katandisi të varfër sa legjenda.

- Djathtas! Djathtas!- do komandonte.

Mallkim që thirra:- Na ljevo! *

Vjershat që shkroi do masakronte

Do griste të tijat poema.

* Na ljevo!- majtas!

GJYQ VETES *

Zihem shpesh me veten dhe nuk  gjej karar

Zë edhe bëj pyetjen:- Pse të lashë, Mbrostar? **

Edhe pse jam mirë, hiç s'jam i kënaqur

I lirë me "zinxhir", gati me buzëplasur.

-Rri, - më thotë gruaja. Këtu jemi pikë.

Mendjen lë dynjaja për në Amerikë.

Po mua më plas buza veç për në Mbrostar

Për sherr më ha hunda dhe bëhem grinjar.

As gjumin këtu nuk e bëj rehat

T'më besoi ju, ditë e natë në fshat

Kokës zë i them: - Kokë, pse s'të theva?

Dhe jam bërë ujem për vendin ku leva.

* këtë poezi e kam shkruar në Florida më 1 shkurt 2001.

**fshati ku banoja në Fier.

MIK, MOS M'U ZEMËRO!

O mik, të lutem mos m'u zemëro!
Nëse sot t'u duka si mbi gjemba
Se sot mendjen ma kish marrë AJO?!!!
Sado që ty hiç nuk ta pret mendja.

Se, domosdo, ty as të shkon mendja
Që unë, moshatari, të "mëkatoj?!!!"
Po ku pyet për burrëri zemra
Dhe, mos u çudit, që unë dashuroj.

Jo vetëm që ndodh, por nuk jam i vetëm
Ka plot raste të tjera në botë
Epo POETËT dashurojnë tërë jetën
Dhe, nëse zemërohesh, e ke fare kot.

DAL DHE HYJ NË SHTËPI
 

Dal nga shtëpia dhe jam krejt tjetër
Inkarnacioni i pamjes sim: shpërfytyrim!
Po  kërcej një "valle të re", me muzikë të vjetër
Dhe nuk ngjaj më, me atë që quhet Përparim!!!

Kam goxha maskësi hallka përmbi hundë
Mbi kokë, si moshuar kam një "republikë made in kauboj"
Askush nuk më njeh, kush më shen në rrugë
Ia arritën monstrat  që të na bëjnë tjetërsoj!!!

Nuk të afrohet njeri, se e zë "kolera"
Kolera coron alias pandemi
Asnjë njeri nuk të troket tek dera
Të gjithë jetojmë si në agoni.

 

SARS *

Me ritme galopante, tinëzisht po vret
NJë sëmundje e rrzikshme, ardhur nga AZIA
Është e frikshme dhe po shkakto rrëmet
ILAÇI nuk po gjendet: në alarm shëndetësia.

Ka rënë në HONG KONG dhe në SINGAPUR
Por dhe një vend të madh: në KANADA!
GLOBI po vuan nga kjo sëmundje" dinosaur"
Pak dhe nga pak sikur po vjen "hata"

Nuk e bëj si prifti: - Larg nga shtëpia ime!!!
Pres me besim që bota të shpëtojë
Do gjendet, patjetër, ndonjë lloj vaksine
Dhe me vargje, për këtë dhe këndoj.

*Florida,26  prill 2003

Tiranë.28 janar 2021

Lutfi COKA

DËSHIRË, DHIMBJE, URREJTJE!

(Poemë)

Dal nga shtëpia

Me plot gëzim,

Të vrojtoj i heshtur

Qytetin tim.

Kam shumë shpresë

Kam shumë besim

Ta shoh të bukur

Qytetin tim.

Sa mire të jetë

Sa shumë bukuri

Të shoh të gezur

Pleq dhe femije!

Të shoh buzëqeshjen

E nënave tona

Të jenë të gezuar

Si shumë ikona!?...

Të shoh të moshuarit

Në lulishte grupuar

Bisedojnë të lumtur

Të qeshur e të gëzuar.

Dhe  punëtorët

Të ecin me gëzim

Në punët që kanë

Shkojnë me nxitim.

Dua të shoh

Qytetin sa më mire,

Që t’u plotsohet

E bukura dëshirë.

Kjo dashuri mu neverit

Për atë që vrojtoj

Pamje të hidhëruar

Me zemër lënduar.

Sa shumë më habit

Qytetarë që lëvizin

Dikush i qeshur

Njëri i gërrusur tjetri i zhitur.

Dikush qesh e flet me vete

Dikush këndon i habitur,

Njëri kokën ulur

Tjetri trupin ngritur!

Keto shqetësime

Më mbushin me lëndime

E kan burimin

Te keq mashtrimi!...

Eshtë mashtrim

Nga politika,

Me veprat e saj

Dalur nga etika.

I ndezi motorët

Per të  marrë vota,

E morën pushtetin

Për të mbushut xhepin.

E muarën pushtetin

Popullin e harruan’

Të madhin betim

E këthyen në mashtrim.

Dhe pasojat

Vijnë  një nga një,

Reliteti tregon

Ashtu si je!?..

Një pamje e shëmtuar

Në kazana plehra

Njerzit zvarriten

Si në kotec dhelpra.

Të nxirë e leckosur

Të zhitur e katosur

Me kokën në kazan

Don bukë,se fëmija qan!?...

Një thes i madh

Me pagure mbushur,

I ngarkuar në shpinë

Me ato ruan fëminë.

Një tjetër i leckosur

I ngarkuar i menduar

Një polic i del përpara

E kthen mbrapsht me të qara.

O polic puntor i shtetit!

A s’të vjen keq për kët milet,

Po ia derdhe kët ngarkesë

Fëmija pa darkë do mbesë.

Sa e sa njerëz të ngarkuar,

Sa e sa karroca të tilla,

Vërshojnë në pika grumbullimi

Si e vetmja rrugë shpëtimi.

Mosha të reja,mosha të vjetra,

Kërkojnë kosha plehra,

Kur koshat janë bllokuar

Kthehen në shtepi të helmuar.

Mërzit gruaja ,qan fëmija

Si do shkojnë hallet e tija

Burim jete kasha- koshat

Po s’të lenë polic kodoshat!... 

Ulur në tavolinë

Per të pirë një kafe,

Shikj i habitur

Pamje makabre!?....

Një e nga një

Tufa e tufa

Vershojnë ne lokal

Fëminjë e vejusha!

Disa të  mëdhenjë

Dia të vegjël

zgjati ata duar

Kërkojnë lëmoshë

Me sy zgurdulluar.

Përhapen në tavolina

Më i shpejti si vetëtima,

Kush flet sa më parë

Për të fitua ca dollarë.

Kjo pamje është ciklik

Sa vijnë ca ,tjerët ik,

Kjo sëmundje plot mallkim

Eshtë në Shqiperi,

në atdheun tim!

KOSOVË E SHQIPËRI

E dashur Kosovë!

E nderuar Shqipëri!

Një emër të bukur

E kishit që të dy!

Kur ishit një

Tokë  e pandarë,

Lavdinë ta qëndisi

Populli shqiptar!

Kur ishit bashkë

Në troje e mendime,

Një emër të bukur

Shqipëri etnike!

Për burrat e kombit

Krenohej Shqipëria,

Dhe Europa e vjetër

Vuante nga zilia!

E ke shkruar në histori

Vend i trimave për liri,

Në tribune e Historisë

Janë heronjtë e krenarisë!

Vend i burrave

Plot burrëri,

Me besë shqiptari

Për Atdhe,për liri. 

S’kishin shkollë

S’kishin intriga!

Kishin Atdheun

Mbi të gjitha!...

Ishin trima

Me vetmohim,

S’bënin prapa

Kur dhemb liria!

Asnjëherë, kurrë!

Për nder e flamur,

Nuk u  blenë me thes Ari

Për Atdhe që la i pari!

Po tani ,ku je Shqipëri

Ku je Kosovë e Çamëri!?

Të është zënë fryma

Me marrveshje të ndyera!

Janë marrveshje

Shumë sekrete,

Me intriga e dinakëri

Me të shit o nënë Shqiperi!

Prandaj sot

Më tepër se kurrë,

Politika e ndarë

Patriot e të shitur!

Patriotët kanë heshtje,

Të shiturit pasurinë

Ditë më të keqe

Nuk ka për shqipëri!

Ka ardhë koha

Në ketë shekull të ri,

Mblidhni forcat

E dashur rini!

Jepni fund

politikës tradhtare,

Se nuk ecet kështu

Me këtë klasë barbare.

Me marrveshje të errta

Po shitet Shqiperia,

Nuk dihet kurrë

Nga vjen e keqja

Nga vjen e mira!