Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Grup autorësh

POEZI TË  ZGJEDHURA

nga:

Mehmet BISLIMI

Bukurie BUCPAPAJ

Xhevahir CIRONGU

Përparim HYSI

Dedë PREQI

Enxhi DRAPI

Brahim AVDYLI

Mehmet BISLIMI 

GJITHMONË
(me rastin e ditës së poezisë)

gjithmonë kam pas dëshirë 
me i prekë me dorë 
retë e bardha 
të kaltërtin qiell 
me i taku burrat e dheut 
ditën me diell 
me e prekë me dorë 
tokën e madhe 
me ndi si rrah fort 
një zemër nëne 
mbetur peng e plagosur
në gjirin e atdheut 
amaneti i birit të saj 
sosur
 
gjithmonë kam pas dëshirë 
me i prekë me dorë njerëzit e mëdhenj 
që heshtin ngërthyer nga modestia 
veçuar tutje gjithandej 
si të shituar nga lia
për të mos i vra legjendat 
se na vret zoti i dashurisë 
për burrat e dheut 
për tokën tonë të shenjtë 
ku betoheshim 

mos me tradhtua 
mos me rrejt 
kur atdheu të jetë në rrezik 
duarkryq mos me ndejë 
atdheun mos me e vjedhë 
të liga punë mos me pjellë 
shpresat për të ardhmen 
mos me i stërkeq e tredhë 
dheun tonë të djegur mos me e mohua 
ujin e burimit mos me e shterë 
se ky vend ka etje
për shtet 
për ligj 
për moral e drejtësi 
për punë e nder 
për bashkim e liri

eh Shqipëri
Shqipëri
tani jam plak
dikur isha i ri
përgjithmonë biri yt
Shqipëri
Shqipëri

CH-21-03-2022

 

LOTËT QË S’U THANË

Të zhdukurve të luftës

Pa ju

Oxhaku tymin e nxjerr si në lojë

Gjokut i ka rënë patkoi

Babai vdiq

Me tëndin përmallim

Nëna flokët s’i bënë më me bojë

Djali të është rritur e pyet

Babai pse s’vjen ku shkoi

Nusja mbanë kandilin në dorë

Kandili

Në vend të vajit lot pikoi

JETA

Ne rrugëtojmë në te

Pa pikë fillimi e mbarimi

Në lëvizje

Si në një stacion të largët harrimi

Dikujt ju kujtua

Jeta

Ah një lutje për mua

Ora e fundit thërret

Jeta

Ç’është kjo që e duam

Me çdo kusht

Edhe me kushtin e turpit

Bukurie BUÇPAPAJ

LULE BJESHKE E VALBONES

Një lule bjeshke prej Valbone,

N'zemrën teme ajo m' ka çel,

M'i kishte mrekullitë e asaj ane,

Mrena krejet më ka zan ven.

Erdhi, yllnia në ditë dimri,

Veç tek unë pranverën, pruni,

E bukur ashtë si vet hana, dilli,

Ma lulnisi jetën flokëarta si gruni.

Dimnin ma bani krejt si verë,

Zjarrmi dashunie, u përvëlova,

Flutarakja kundron si atëherë,

Ndienjat mi zgjoi ajo belholla.

Nj'i lule bjeshke prej Valbone,

M'ka çil fushave të shpirtit, hyria,

Zanë mali moj mue ç'kam bane,

Për besë m'djegi flakë dashunia.

Pranverë në sy moj zanë malsie,

T'shkëlqejnë sytë e tu si ngjyrë deti,

Pamja jote t'mahnit nur bukurie,

Po ç'farë faji kam unë, e mileti,

Sa të shohin ty na zë sikleti.

Bukuri Tropoje zbritun n'varg poeti.

PORTRETIZOJ

Marr ta portretizoj, portretin tënd

Por është e kotë së fjalët s'më dalin

Veç sytë që më mbushën lot

Noshta poezia për ty e bukur nuk del dot

S'ka aq rëndësi veç mjafton brenda

Atij portreti të jesh ti,

Portretizoj madje me çdo gjë bukur

Të krahasoj madje edhe me universin guxoj

Por është e kotë

Ti për mua je vargu, je fjala

Je poezi e shpirtit tim

Se veç për ty zotit iu fala e i falëm

deri në amshim

Je portret në zemrën time

Aty askush s‘të merr dot

Jetoj me te bukurat kujtime

Por je portreti ma i bukur në botë.

UNË DHE POEZIA

Kam lindur të jem e lirë

Si zogu që nuk e ndalë fluturimin

Jo të jem e lidhur si n’shekujt e robërimit

Por të jetoj pa pranga e zinxhirë

Jam një shpirt e sinqertë

Në mendje e vargjet e mia

Jam vetvetja e drejtpërdrejt

Se kështu i dua poezitë e mia

Unë e dua vetëveten time

Ashtu e dua edhe poezinë

Ngjajshmëri në varg e mendime

Kjo na bën të ndihemi të lirë.

Xhevahir CIRONGU

LOT QË DJEG SI ZJARR

Ashtu pa dashur më erdhi një lot

Në gjoksin tim aty gjeti strehë,

sa shumë më ngrohu ai atë çast,

e preka, e putha, dashuria mori zjarr.

Në thinja të bardha flokësh

pas kaq vitesh ishin zgjuar aty,

u thash të largoheshin andej,

por rrudhat mbi ballë e faqe

vallëzonin e s’largoheshin prej saj.

Por ti o lot që më djeg si zjarr

në gji më rri për çdo çast,

është lot i dashurisë së nënës

aty në kopshtin e luleve të shpirtit tonë

emrin NËNË në përjetësi e mbajmë!

Durrës dt. 14 Shkurt 2022

KITARA MBI BARAKË

Atje, flladi i erës së detit lëkundte

Gjethet e pishave hijerënda,

Nga drurët me ngjyrë të hirtë

Në kënetën me bar zhukë, ndërtuar baraka.

Përtej atyre ishte vezullimi i detit

Në gjol bretkosat këndonin këngën e tyre,

Ndërsa atje mbi barakën e vjetër

Kitara në heshtje shkruante pentagramin e saj.

Simfonia e tingujve, dëgjohen brenda strehës

Kur pikat e shiut vjeshtak i lagnin trupin,

Erërat e çmendura fryjnë e ndalin aty

Pastaj, gjethet e zverdhura kitarën e puthnin.

Atje, mbi barakën e vjetër një kitarë

Qëndron shtrirë e vështron qiellin,

Ashtu në heshtje, me sy të përdalë

Yjet numëron, s’është më e gjallë.

Ndjellëzeza marrëzi u shfaq tek ajo barakë

Dikush gjuajti me çifte mbi kitarë,

Saçmat u derdhën, në trup hapën plagë

Nga kjo ditë atë e gjen vetëm duke qarë.

Pentagrami i heshtur së kitarës

Në barakën e vjetër, mbi çati qëndron,

Vesa e kripur mëngjeseve plagët i mjekon

Ndërsa mbi tela natën Korbi shpend,

Këngën e dhimbjes asaj i këndon.

ULLIRI QË PUTHË HËNËN

Ulliri shekullor me degë varur

Sa shekuj dritë jete supit mban?

Rrënjët kodrës ai ka ngulur

Rrathët mbi trung si piktura ngjan.

Mbi gur u ula nën ulli

Të ashprën lëvore preka pastaj,

Këputet një gjethe, më ra në gji

Ajo më numëron shekujt, sa çudi!

Kokrrat në degë si dy buzë të varura

Muzgjeve të mbrëmjes zogjtë rrinë aty,

Mes gjumit dhe këngës plotë melodi

Pa tjetër, nën hijen e ullirit ka dhe dashuri.

Rrezet e diellit u tretën mes dallgëve

Dhe muzgu i mbrëmjes erdhi përsëri,

Ulliri puthte dritën e hënës

Aty në shekuj, kodrës për bri…!

Përparim HYSI

KAPARDINAT E BARDHA

Atëherë nuk e kuptuam pse u veshën me kapardina të bardha

Ata që prinin tubimeve për demokraci!

Qenë iluzione që na joshnin me shpresa të bardha

Që, mjerisht, këto shpresa s'u realizuan në SHQIPËRI.

Si nuk e kuptuan që veshja është veç një iluzion

Iluzioni në psikologji është perceptim i deformuar

Ne tek kjo veshje "lexuam" një aluzion

U kapëm prej këtij aluzioni dhe asgjë nuk kemi fituar.

PROTESTAT

Vendi ka ditë që po ngrihet në protesta

Dhe, në gjykimin tim, është e keqe "prezenca"

Çmimet po ngrihen, sa hap e mbyll sytë

Se po flenë gjumë, të gjitha ministritë.

Nuk është një vijë ujë që kalohet me një hap

Vendi rrëmujë: kërkon që të keqes t'i vihet "prag"

Kjo duhet të ndodhë sot, mos e lër për nesër

Se gjithë këta njerëz, nuk janë të gjithë dreqër!

Bëhet karburanti sikur është flori

Dhe në Ballsh u mbyll e vetmja rafineri.

Kryeministër unë rri ne fesbuk

Jo ti, or mik, fesbuku për ty "luxs".

E di që ka luftë dhe mund të vijë tek pragu

Por që tani për ne u zgjat "laku"

Kanë vajtur "harxhet" ku nuk mban më ujë pilafi.

Secilit prej nesh mu mbi hundë na rri inati.

Tiranë,15 mars 2022

Dedë PREQI

KEMI HUMBUR NË KËTË MJEGULL

Kemi humbur në këtë mjegull

Askush nuk na sheh duarngjitur,

Edhe nata e kaltër duket e braktisur.

Nga dritarja shikon plot qej endacakë

Janë quar peshë do hiena të moçme,

Në mes vetullave me kryqa të zi…

Ah, cila orë po vjen botës t’mi ngjanë

Në prehrin e kësaj loje të bezdisshme,

Urithat e galërojnë dhimbjen e saj.

Nuk ia vlen t’i thuash vetës brejtës

Thahet degë e vjetër, vjen një tjetër

Pa hirësi spërkatësh nga lakuriqat zi.

PSE?

I kërrusur mbi tavolinën e drurit

I hedh rrjetat më përtej murit

Pavarësisht se sa ankohemi sot

Me lojërat e djallit s’biem dakord.

Në këtë kohë të pa ngimur nga frika

Njerëzimit nuk i reduktohet ankthi,

Djalli e ngre kokën nuk ngopet me gjak

Edhe fëmijëve buzëqeshjen ua këput në hap.

A ka ndonjë drejtim me pakëz shkëlqim

Edhe në Ukrainën e afërt duken re të zeza,

Era e barotit të luftës t’i zë birat e hundës

Dhe ushtima e mortajave ruse vdekjeprurëse.

Njerëzit ikin pa dashur nga trojeve e veta

«Gjarpri me syza» i ndjek për t’i helmuar,

Gjeni i fuqisë djallëzore e ka nxjerrë kokën

Me një prekje të sustës thotë, e rrafshojë botën.

Njeriu shikon rrugët cilës do t’ia mësyjë

Shkel nëpër majat e gjilpërës si i çmendur,

Sikur nuk e ndjenë fare peshën e vetës

Dhe pyet, pse e ç’pika vetë shkatërrimin e jetës.

Enxhi DRAPI

SHKËNDIJA TË NGJASHMISH NË FILTËR

Kisha nevojë t’i jepja një përqafim

Me sytë e përgjumur në pikë të mëngjesit

Ndjeva se sot isha e tijit zgjim

Pas meje..., dallgët e detit.

Tha se ende jeton me kujtimet

Më shoqëroi mbrëmë i pagjumë

Kuptova se e gjithë kjo më ngatërronte mendimet

Kjo ishte koha për tu mbytur me punë.

Diçka në ajër nxiste qëndrim

"Të njëjtit" - tha, "i ndjejnë të ngjashmit"

Më pyeti në desha frymëzim

"Jo”- i thashë..." Faleminderit!"

Heshtja, dinte të mpinte kiminë

Frika, ndrydhte, gjithçka të çiltër

Shpirti i mplakur, venit freskinë

Shkëndija, lodhet, kur hyn në filtër.

DOSJE PENDIMESH

Diku gjëkundi larg diçka ka mbetur

Tretur nëpër muzgje diejsh e çelje perëndimesh

Lodhshëm mjegulla shpohet me rrezen rrokur

Rrokur, mban në krahë një dosje pendimesh.

Abazhurë të çakorduar në qiell të hapur

Turbullojnë ditën që s’njeh vetmi

Shoqëri i bëjnë njerëzit e mplakur

Të mplakur, si retë e zeza para se të bjerë shi.

PËRMBYSJE NETËSH

E mbushur dita me vetmi,

Histori,

Ligësi.

Shpirt të zi…

E mërzitshme bota

Në mejhane, pafund gota

Makina, pa rrota

Drithërima, akuj të ftohta.

E mbusha gotën me mërzi

Filxhanin, plot me raki

Sharmin, e hoqa

Logjikën, e dogja.

Përbrenda përmbyseshin netët

Në duar, digjeshin fletët

Kujtesa, fshinte ditët

Të gjithë, zgjidhur nga frerët.

Gotat i ktheva

Më pas i theva, i shpërtheva

Në gjoks, dhimbje ndjeva

Nga bota u zhgënjeva.

Shkova dhe fjeta

Siç e kisha lënë, mejhanen gjeta

Gjithçka bëhet si duan të metët

Në fund, fajin e kanë poetët.

Brahim AVDYLI

PËRDITË TË VDES NGA PAK

1.

Pse më ndave

nga mbrojtja e sinqertë

në ato gjyqe të kohës

biri im,

përditë më le

të vdes nga pak

me lot të tharë,

e askund qetësi!

2.

Të bredhë

deri te lojërat e lotëve

përtej liqenit të vetmisë

aty ku përleshem

ndonjëherë me ty

e kohën time pa ty,

brenda kthinave

të paqenura

e paramendoj me vete

fatin e pafatin,

si mund të digjesh

si mund të durosh

përafërsisht e ndjej,

apo sëmundja e jote

e zemra e viteve

kalërojnë jashtë syve të mi

deri në shkatërrim!...

3.

Kam bindjen

e iluzioneve të mia

se dënohesh me pa të drejtë

deri në përjashtim,

informatat e rrejshme

të armiqve e serbofilëve

i bluajnë

në një mulli fjalësh,

e drejtësia

përpëlitet

sikur të vdesë

në cepat e kohës!

4.

Athua

të kanë shtyer djajtë

të veshur si engjuj

të rënkosh

për të gjallë

me duhmat e shpirtit

e të marrësh inat

me çdonjërin që të do,

të mbetesh prore

i dënuar pa ne

ashtu si unë

i dënuar pa ju

në kohën e pa kohë-

baladë përjashtimesh!...

5.

Rrepticat e vdekjes

serbo-turqia

apo vetë arabia

të padukshme i hedhin,

edhe nëpër ty

e deri në mbytjen tonë

me rrotacion,

në vorbullën e kohërave

apo në vrimën e madhe

të pafatit,

ndërsa vetë

kërkojnë të rrojnë

me lotët

e gjakun tonë-

konglomerat

i gënjeshtrave!...

6.

Kultura e feve

nuk duhet të ngritet

mbi origjinën

e nga kjo gjë

ka lëvizur tërësisht

çështja e përkufizimeve,

abstraktja është platformë

e atyre që merren

me teoritë e rrejshme

mbi ne,

prandaj unë

duhet të përpëlitem

me vitet që më dridhen

në të dy kohërat

e vetminë time t`a vras!...

7.

Ti nuk e kupton

lojën e atyre që duket

sikur të puthin,

ndoshta

kthehesh në tretdhé

i gojuar nëpër dhembjen

e pamatur,

për dikend

je apoetozë

për një tjetër

baladë e pakryer-

fortifikatë askund!...

8.

Kush guxon

të të ndajë

prej pjellës sate

e fëmijët

pa babë t`i lë

tek brenë miza hekur,

athua

demokracia direkte

qenka shpërputhje

më të vërtetën

apo ndoshta është

jetë e përkohshme

e iluzioneve!...

9.

Edhe po të marr

bjeshkët mbi kurriz

nuk ma beson

dhembjen për ty,

ti je i pari

që të bartja kalistrok

edhe nëpër ëndrra,

vdekja ime

nëpër vargje

në çdo dhjetor

më je TI!...