Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

RRUSTEM GECI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

RRUSTEM GECI

            Hyrje

        Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës më 6. 01. 1950. Mësimet e para i bëri në vendlindje , kurse shkollën e mesme e kreu në Gjilan dhe Dardanë. Rrusta u kulturua më tej në Universitetin e Prishtinës, në Fakultetin Ekonomik.

            Rrustem Geci 15 vjet ishte gazetar, në Radio Televizionin e Prishtinës. Ndërsa pas mbylljes së RTP-së nga regjimi fashistoid serbian  ai  mërgon  në  Dortmund të Gjermanisë, ku edhe tani jeton e vepron.

            Deri më tash ka shkruar dhe botuar 17 vepra;

            1. “Demonstratat e luleve”,

            2. “Antolologjia personale"

            3. “Jeta në Letër”,

            4. ”Mielli dhe uji”,

            5. “Lirikë”,

            6. “Dridhjet e barit”,

            7. “Atdheu”,

            8. ”Erdhëna”,

            9.  “Arbëreshët”,

            10. “Shqipëria”,

            11. “Trojet e mia” ,

            12. “Rogana”,

            13. “Heroika”,

            14. “Gacat e prushit”,

            15. “Atdhetarët”,

            16. “Pasha këtë tokë”,

            17. “Kanuni poetik”, libri më i vëllimshëm në gjuhën shqipe me poezi, 2 mijë faqe, dhe mbi 23 mijë vargje.

            Motivet në poezinë e Gecit janë motive të zemrës dhe të shpirtit. Shndërrimi i jetës së jetuar në tekst poetik, është natyrshmëria e të qenit poet. Poezia përfiton shumë nga e bukura, nga dashuria.

            Rrustem Geci është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, prej vitit 1995, dhe është i përfaqësuar në gjashtë Antologji me poezi, dhe në një Antologji për gazetari.

P   R   I   Z   R   E   N   I - Poezi promemoriale

A  do  të  jemi  në   kohë  historike
mbi  Prizren  ende  ka   ré  të  zeza
rënia e himnit  s´mund  të  ndodhë
flaka e këngëve  vetëm do shtohet

Ky qytet  njëzotësh  i  shqiptarëve
shkruan Gjirokastra për Prizrenin
është përtej 7 mrekullive  të  botës
Prizreni ujin e vet e njeh  nga  etja

Është vullnet  qytetar i shqiptarve
dhe gjak i të gjithë  shekujve  tanë
që kombi ynë më  të  mos bëj burg
Kosovë e Shqipëri do jemi bashkë

Atdheu, po kuvendon  në  Prizren
Në  shtëpinë - shekull   të Lidhjes
aty ka  një  atdhé  që  po  vendosë
Prizreni të jetë Vlora e shqiptarve

A do ta  bëjë  këtë  histori  Atdheu
që në  Prizren  të shpallet bashkimi
retë  në  qiell  mund  të  kenë  rrufe
po nusja jonë  këtu do bëj betimin !..

KANUNI POETIK

Eja muzë e ngadhënjimit të artit

fletë e çdo dite, muaji dhe viti

kjo kohë më bën të vet-digjem

me bashkudhëtaren time, poezinë

Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës

ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës

ji shpërthim i flakëve të shpirtit

je lavdi e popullit të përgjakur

Në shpirtin vullkanor të poezisë

bërë i kam betejat e secilit varg

në jetën biologjike të këtij libri

je nënëmadhja e arbërimit tonë

Shqipëri, unë e ti jemi një gjak

që nga pellazgët e lashtë e Iliria

tokat tona qenë shesh i luftërave

dhe arenë gjaku e perandorive

Kosovë, kryengritëse e këngës

stërmbesë e dardanëve të Trojës

në trup ende ke plagë të gjakut

nga fqinjët që tokat na i grabitën

2

Liri, bëje dorën grusht, mos u jep

me emrin tënd u rritëm betejave

për ty dashurova mes plumbave

për ty i rashë grusht dallgëthyesve

Nuk ka paqe për lumin me vaj

nuk ka paqe për lumin e ndarë, me

pikën e gjakut i këndoj bashkimit

liri, këngës dua t´i shkojë në fund

Hënë është dhe pjesa që s´ndritë

diell është dhe nata që e jetojmë

me pellazgët jemi njëgjakësh

shqiptarët kudo janë një vëlla

Atdhe, hapi arkivat e dhimbjes

në pasqyrë i shoh armiqtë e mi

kjo botë qenka vërtet me përrallë

Shqipëri ka vetëm në gjuhën time

Digjet e piqet kjo botë n´zjarrmi

Kosovës kudo ngulmon gjak i ri

arti i çlirimit nuk njeh kufij

në të gjitha kohërat ka emrin, liri!..

ADRESA

Krejt  në  fillim  ishte toka

ishte  ajri, fryma  dhe shiu 

dielli, mëngjeset, mesdita

pemët e  egra  të  fushave

Krejt  në  fillim  ishte  rëra

shkretëtira e territ të gjelbër

shija e  bukës  dhe  kripës

zanafilla  e  plotë  fillimeve

Krejt në fillim  ishte zjarri

mendja   që   s´ mbyll   sy

e krejt më pastaj ia behën

lulet e kopshtit,të lashtat 

Krejt në fillim ishte ugari

mbjellja farërave  në tokë

arbërimi  i   emërvendeve

dhe mbëltimi  i  të folmes

POETI

Në  poezi  është  gjaku  im

Kosova e të gjitha kohërave 

sa herë qan a ngec historia

veton dhe bubullon poezia

Midis ajrit, frymës dhe ujit

midis bimëve  dhe bëmave

jeta jonë  jo  rrallë pluskon

në  heshtje  dhe  pa  beteja

Koha   na   do  si   do  vetë

jo  ashtu  si  e  ( duam ) ne

ëndrrës zëshëm  i  thërras

po edhe  ajo më del e zënë

Dhjamin dhe metaforat zih

asnjë  lloj  i  artit  si  duron

poezia  ndjehet  e  trishtuar

sa herë me emër shenjëzon

LULET E KUQE TË MARSIT

Të  gjitha  eposet  janë zgjuar

fushës së  gjelbër  të Kosovës

brenda është muza dardanëve

brenda është Shqipëria etnike

Të gjitha eposet   janë  zgjuar

me vete  sjellin  pluhur e tym

të  sulmuara   janë  tre  Trojat

dhe kullat me gur të  Olimpit

Të gjitha  eposet  janë  zgjuar

në grimcat  magjike  të  fjalës

për të përjetshmin tonë  atdhé

për  të  përjetshmen, Shqipëri

Të gjitha  eposet  janë  zgjuar

fushës së gjelbër të  Kosovës

të ruajnë qenien dhe  shpirtin

gjakun  gjuhësor   të  shqipes

E ËMBLA E GJUHËS

Në  artin   e  gjuhës   së  folur

në artin  e  gjuhës  së shkruar

gjeni e gjuhës-fjalët i mbjellë

gjeni  e  gjuhës,  fjalët  i  rritë

Për mija vjet  të  gjuhës  sonë

në dheun  ku  rrënjëzon  bari

edhe  toka  flet  s´i flasim  ne

dhe gjuha qeshë si qeshim ne

Në sintaksë ku lulëzon gjuha

çdo shkronjë  ka diellin e vet

që nga mëngjesi  e  në  muzg

në gjuhë shndritë një jetë e re

Gjuha ime, ti udhën mirë e di

marsho me  gjakun shkrimor

ti je njëlloj si perëndia, me ty

kam  fjalën  e  gjaktë të tokës

ALBANI

Jam  popull  gjysh  i  Evropës

popull gjysh  i  gjuhëve të saj

krijues i qytetërimit të lashtë

popull pellazgo-iliro-shqiptar

Jam  Dardan  i   IIirisë,  jam  i

njëjtë  me  Dardanët e Trojës

Jam njëgjakësh me pellazgët

shqiptar prej 13 mijë vjetësh

Njerëzimit i dhamë qytetërim

I dhamë  edhe – Njëperëndinë

kësaj bote i dhamë katër Papë

një Skënderbeg e Nënë Terezë

Jam  popull  gjysh  i   Evropës

popull gjysh i gjuhëve  të  saj

kështu e thotë Pindari, kështu

është e bardha mbi të  zezën!..

ZALLAMAHI

Në këtë  qytet   pa  ekstazë

thonë se dikush  ka vdekur

qytetarët kudo  janë tubuar

por ata s´din  kë e varrosin

arkmort s´ka, as  të vdekur

njerëzit  janë  grumbulluar

dhe dikë duan  ta  varrosin

Në  këtë  qytet  pa  ekstazë

ka aq shumë fantazma,dhe

vjedhës të  thashethemeve

që vuajnë nga plagët pa zë

dhe  nga  hijet  e  hiadhave

thërritësit   e    fantazmave

duan një  mort  pa arkmort

qytetarët janë grumbulluar

( zëra  kafshësh dëgjohet )

ata duan  ta  varrosin  dikë

por s´dinë  kë  ta  varrosin

zallamahinë  apo  vetveten