Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

SABIT RRUSTEM

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

SABIT RRUSTEMI

            Hyrje

          Sabit Rrustemi është i lindur më 3 Prill 1959 në Terzijaj, fshat në afërsi të Zhegrës, Komuna e Gjilanit. Shkollimin fillor e kryen në Zhegër, atë të mesëm në Gjilan, ndërsa studimet në Degën e Letërsisë dhe Gjuhës Shqipe, në Prishtinë.

            Në vitin 1977 boton poezinë e parë ne revistën "Zëri i rinisë" të Prishtinës.

            Veprat:

            "Ku i la lisat era", poezi, Rilindja, Prishtinë, libër ky i dorëzuar që në vitin 1981, redaktuar nga poeti i mirënjohur Ali Podrimja.

            "Besoj në një diell", poezi,  Fjala 1992 Prishtinë.

            "Variacione për lirinë", Rilindja, 1997, Prishtinë.

             "Pika e zezë", përmbledhje tregimesh, Flaka e vëllazërimit, Shkup, 1993.

            "Jetëshkrimi i Sylë Kopernicës", prozën dokumentare 1994, Shtëpia Botuese "Plejada" botues, Beqir Musliu.

            "Natyrë me vaj", album poetik, Shtëpi Botuese Plejada, Prishtinë me parathënie të Beqir Musliut.

            “Variacione për lirinë”, poezi,  Redaksia e Botimeve, “Rilindja”, Prishtinë, 1997.

            "Maska e mysafirëve", përmbledhje tregimesh,  SH.B. Buzuku, Prishtinë, 1997.

            "Paqja e brishtë", poezi, Shtëpa Botuese “ Rozafa”, Prishtnë, 2007.

            "Shiu i buzëve tua", poezi, Shtëpia botuese  “Rozafa”, Prishtnë, 2009.

            "Antingere divina / Prekje hyjnore” (përzgjedhje poetike përkthyer në gjuhen rumune nga Baki Ymeri), Bukuresht, 2009.

            "Nën qerpikun tend “, poezi, T-KOM, Shkup 2009.

            “Zjarrmi e kthejlltë”, poezi, Shtëpia Botuese “Beqir Musliu”, Gjilan, 2011.

            "Në fytyrën e një gjethi", poezi, Shtëpia Botuese "Beqir Musliu", 2012.

            "Murale shpirti", poezi, Shtëpia Botuese "Rozafa", 2013.

            “Stina e meseleve”,tregime pop. , Shtëpia Botuese “Beqir Musliu” Gjilan, 2014.

            “Grafite nënlëkurore”, poezi, Shtëpia Botuese “ Beqir Musliu”, 2015.

            I prezantuar, mes tjerash:

            Në vëllimin me tregime nga Kosova, “Djepi i lashtë”, Shtëpia Botuese “Naim Frashëri”, Tiranë, 1982.

            Në “Antologji e poezisë moderne shqipe”, përzgjedhur nga Ferdinan Laholli, Gjermani, 2003.

            Në antologjinë poetike për Kosovën, “Një gur i çarë”, nga Ali Podrimja, 2005.

            Në Antologji e poetike TEMPLUL CUVANTULUI / Tempulli i Fjalës, Bukuresht 2009.

            Në Antologjinë poetike, “Muza e mëmëdheut”, nga prof dr. Agim Vinca, Shtëpa Botuese EUGEN (Tiranë) dhe ARTINI (Prishtinë, 2012.

            Çmimet:

            Gjatë veprimtarisë letrare prej 38 vitesh, është nderuar me shumë çmime letrare, si në Kosovë, Maqedoni dhe në Shqipëri mes viteve 1979 – 2015 –të.

            Veçojmë:

            Çmimi i Parë i Mitingut të 49 ndërkombëtar të poezisë, për Librin më të mirë të botuar mes dy mitingjeve, " Në fytyrën e një gjethi ", Gjakovë, 11 maj 2013.

            Çmimi vjetor për letërsi për veprën më të mirë letrare të botuar gjatë vitit 2013 në poezi, "Murale shpirti", dhënë nga Ministria për Kulturë, Rini e Sport e Republikës së Kosovës, më 16 shkurt 2014 në Prishtinë.

            Autori gjatë veprimtarisë së tij 38 vjeçare në fushën e krijimtarisë letrare, është nderuar edhe me një varg mirënjohjesh si dhe medaljesh, brenda e jashtë Kosovës, ku veçohen , Medalja e bronztë për poezi e vitit 2007 dhe 2008 si dhe Medalja e argjendtë e vitit 2010, nga Akademia Europiane e Arteve, me seli në Bruksel.

            Statusi/ përgjegjësitë

            Sabit Rrustemi jeton dhe krijon në Zhegër. Është i martuar, baba i pesë fëmijëve.

            Aktualisht drejton Ars Clubin “Beqir Musliu”, një asociacion alternativ i shrimtarëve në Kosovë, me seli në Gjilan, brenda të cilit asociacion është dhe Shtëpia Botuese “Beqir Musliu” si dhe revistën letrare – kulturore AGMIA.

S' JAM PËRMALLUAR AQ PËR TY

Stina që e dua mbushë javën
atë gotë me verë të zezë shpie
e ti nuk më trandë me një buzëqeshje

Dehem 
pa e afruar te buzët
këtë lëng me aromë vetmie

A cakërrohet mungesa
ritmi i një urimi që grimcohet mes dhëmbësh

Pa ty s’ them kurrë gëzuar

E ti vonohu sa të duash
fshihu thellë ku nuk të prekë as harresa

Pastaj shfaqu befas kur unë pritjesh
shkrihem vargjeve
lexoma dhimbjen që s’e rrëfeva

Barërat articiale më ngacmojnë
vetëm hapat e tu kur vijnë kah unë
më rinojnë

Ajo dorë e butë e shkriftë kur më prekë

S’ jam përmalluar aq për ty
sa për atë muzikë që m’drithëron
sa herë të kujtoj

NËSE JO TY KË TJETËR DO TA KISHA DASHUR

Ti qëllove ajo Ëndrra që unë do duhej ta harroja
S' di pse aq etshëm symbyllas të kërkoja 
Stinëve të përgjumura moteve të qullura me shi
Këmbët sa nuk më ranë pas ecjeve kah ti
I dërmuar udhësh fjeta n' kashtë e n' dru t' thatë
Duke të kërkuar për ditë e duke të pritur për natë
Më qortoje për ndjenja thoshe je veç fjalë
Kur fshehurazi lëshohesha drejt teje ngadalë
Dhe tash aq më bën pse shmangesh pse fshihesh
Me shpirt të trazuar si unë patjetër ndihesh
Sa në dritare sa te porta kund nuk zë vend 
Të gjitha rrugët e mia përfundojnë trupit tënd
Madje dhe ato shtigje të pashënuara në hartë
Ku në një pjesë të qenies sime të kam bartë
Si krojet nën hije të syrit me buzët prej loti
Që shpeshherë m'i thau e m'i vërshoi moti
Stinëve që ndërroheshin pa më gjunjëzuar
Pse t'u dhashë njëanshëm hiç s'jam penduar
Kot shtiresh së jashtmi larg skenës aktron
Nuk të duartroket kush si unë nuk të afron
Ëndrra që e shihja e s' mund ta prekja qëllove
Sa herë në pikën më të thellë të natës më zgjove
Atë kohë e sot si i përhënur pres e kërkoj
Dëshirash digjem për t' parë e rrallë të takoj
I zhgënjyer kthehem kah vetja e nuk e gjej kund
Dehem e zhdehem gotave pa ju ra në fund 
Se e di ajo Ëndërr prapë ka për t' më trandur
Nëse jo ty kë tjetër kështu do ta kisha dashur

JAM AI ÇFARË MË DOJE TI

Në Dymbëdhjetë të Ditës së shtunë
qyteti im dhe i yti sillet në qendër rreth rrotullimit
nëpër drama e kahe të ndryshme shqyejnë gomat
ne harrojmë këpucët këmbët vendnumërojnë

Sa herë prej xhepit nxjerr telefonin shtyp numrat
valët mbrapsht m'i kthejnë dëshirat

Sytë marrin arratinë

I mbetur mes harresës e vonesës
gazeta e ditës nuk ngushëllon
as çaji i gjelbër

Vera nuk vjen pa ty as buzëgazi im

Vetëm vetmia vallëzon në tavolinë
dhe gishtërinjtë e mi

I braktisur shpresash se mund të të shoh
përmidis qendrës e nxjerr veten
monotoninë e ditës shtyp nën thembra
si nuk të harroj një çast ime zemra

Me një dorëshkrim të ri
e me të njëjtën dashuri
kur përnjëmend sapo të harrova
më shfaqesh ti

Dita kthen ngjyrat e veta në sytë e mi
dejtë ringjallen gjaku gjuha

Buzëgazi yt më çkodon si me magji

Nuk jam ai i një minute më parë
jam tjetër njeri
jam ai çfarë më doje ti

U shporrën retë
furtunat me shi
mbetëm të vetëm nën qiellin e kaltër
nën diellin dashuri

Qyteti kaloi Trembëdhjetshin pa një infarkt të ri

I falem çastit
asaj buzëqeshjeje të ëmbël
që me një të prekur u memorua në sytë e mi

TI QË VETEN TËNDE E KTHEVE TEK UNË

Humba si shiu i kësaj vere
shtatit tënd të blertë rrëshqita përngadal 
deri te sythat e rrënjëve të posanisura

Aty ku ti puthë etshëm dheun e trupit tim
përmes një buzëgazi me ngjyra pranvere

Mbeta në rrethrrotullim
me orë me muaj e me një mal ditësh të ikura
gjurmët e hapave tu duke i kërkuar

Kah shkove në ç' anë ktheve
nuk të pashë

Brenda asaj qiellnaje të kaltër sysh
fluturoi busulla ime
fluturoi e ra Hijes së Madhe të Çepurit

As Ora e Mirë s' e gjen më
as Djalli vetë

Nuk jam më këtu 
brenda kësaj lëkure që më mbështillte më parë
e vertikal më mbante falë eshtrave

Pashë t' Lumin Zot mos më përpive
përmes atij shikimi ngazëllyes
asaj fytyre që rreth e rrotull po shndritë

Se si më duket që aty diku 
mes mollëve të bardha verore mbetur kam
duke u katrithur trupit tënd

Herë ngjitem kah ai Krua i Mirë 
herë zdirgjem nën atë Breg Venere lajë sytë
e të shoh se si në pikë të natës bënë dritë

Tregomë ku mbeta nxirrmë nga ajo humbellë
ku hyj e mbes me mijëra vjet

Asgjë më nuk lëviz Orbitës sime pos Teje
askush
e ti më fsheh thellë e më thellë

O fshihmë e bëj ç' të duash se vetja ime s' jam unë
jam Ti 

 

Ti që vetën tënde e ktheve tek Unë

( 25 qershor 2015 )

U PËRZJARR AKULLNAJA SI VETË DASHURIA

(varianti 2)

S' dua ta mbaj mend erën që fryu e shfryu pyllnajës sate
e i zdeshi pullazet e mia
erën që na i thau buzët nëpër porta dritare
gozhdave të ngulura nëpër trarët e pritjeve
aty ku shpresa nuk vdiç as e fundit
se ti u shfaqe përmes një reje
hapësirave të etura

Dëshirat e pathëna i ndjeva si pikuan mbi ty
pikë pikë deri në rrënjë
dhe atë avull kënaqësie pashë
si gufoi prej teje e u ngjitë kodrave të zhveshura
kah ajo kupë e kaltër që na rri mbi koka

E dashur
përjetësisht vetëm erën e trupit tënd kujtoj
tek dridhë dejtë e trupit tim luginave të thella të shpirit
atë erë që shfryu e u zbut mbi mua dëshirash
krejt pika pika

E mbiu pastaj ajo e ëmbla e dridhshmja e ëndërrta
buzëve tua e buzëve të mia

U përzjarr akullnaja si vetë dashuria

(5 prill 2015)