Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

SEJDI B BERISHA

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

SEJDI B BERISHA

             Hyrje

           Sejdi (Bajram) Berisha u lind me 10 qershor 1947. Që në shkollën fillore, fillon të shkruajë poezi, të cilat, së pari i botohen në gazetën “Flaka e Vëllazërimit” të Shkupit e pastaj, në “Pionieri” dhe në “Rilindja për fëmijë”. Nga këtu zë fill edhe zhvillimi i talentit të tij edhe si shkrimtar edhe si gazetar.

            Si nxënës i gjimnazit të Pejës bashkëpunon me gazetën studen.ore “Bota e Re”, kurse që nga viti 1970 bëhet bashkëpunëtor mjaft produktiv i gazetës “Flaka e Vëllazërimit”.

            Në vitin 1972, punësohet në Radiotelevizionin e Prishtinës, respektivisht, në Radio-Prishtina si korrespondent nga Peja, prej nga raporton dhe informon opinionin e gjerë për ngjarjet dhe aktivitetet e gjithëmbarshme nga ky rajon: Peja, Deçani, Klina dhe nga Istogu. Në këtë detyrë, ai ishte gjithnjë deri në korrik të vitit 1990, kur policia serbe me dhunë i dëbon nga vendet e tyre të punës të gjithë punëtorët shqiptarë të RTP-së (Radiotelevizionit të Prishtinës).

            Sejdi Berisha, gjatë punës në Radio-Prishtina ka arritur titullin e Redaktorit të Kategorisë së Parë dhe, përpos që ka përcjellë zhvillimet dhe ngjarjet në territorin e Pejës dhe në tri komunat tjera të cekura më lartë, kohë pas kohe ka raportuar edhe nga ngjarjet dhe tubimet më të rëndësishme anë e kënd ish Jugosllavisë. Ka qenë edhe reporter në manifestimet kulturore, siç ishte Festivali i Teatrove të Jugosllavisë, Festivali Republikan i Teatrove të Kosovës, Serbisë dhe të Vojvodinës dhe Festivali i Teatrove Amatore të Kosovës, të cilat për çdo vit mbaheshin në Trebinje të Bosnjës dhe Hercegovinës, në Kulla të Vojvodinës dhe në Ferizaj të Kosovës. Për punë cilësore dhe profesionale, disa herë është shpërblyer dhe ka marrë mirënjohje. Në ndërkohë, pesë vite ka qenë edhe gazetar-korrespondent i Televizionit të Prishtinës, kurse pas vitit 1980, edhe gazetar i “Rilindjes”.

            Ky krijues, publicist dhe kronist, në nëntor të vitit 1982 nxori numrin e parë të gazetës “Peja” dhe ishte themelues i Radio-Pejës (1981). Në vitin 1982 ishte edhe drejtor i këtij institucioni me rëndësi të veçantë informative dhe shoqërore, por duke mos u pajtuar me koncepcionet e udhëheqjes së atëhershme të Kuvendit Komunal të Pejës, nën patronazhin e të cilit ishte edhe Radio-Peja, e që një koncepcion i tillë nuk lejonte hapësirë për punë kreative, cilësore dhe profesionale, tërhiqet nga kjo detyrë dhe sërish kalon me punë në Radio-Prishtina.

            Sejdi Berisha është njëri prej punëtorëve më të mirëfilltë të kulturës në Pejë dhe më gjerë. Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe i Lidhjes së Gazetarëve të Kosovës.

 KËNGË E RE APO ELEGJI…!

Nënë…

Këta djem të ri

Sërish po shkojnë

Do burgje janë mbushur

Atje nëpër Evropë

E ekzil po i thonë

Nënë...

Do djem e vajza

Kah po shkojnë

Po pse tash kështu

Këto dhimbje

Kush po i shkakton

Zbrazjen e dheut

Edhe të atdheut

Nënë...

Shtëpitë sërish

Po mbesin nën dry

Edhe bari në oborr

Ka nisë rritën me hidhërim

Nënë...

Po pse tërë kjo ikje

Kjo pa rrugëdalje

E shpirti po zihet

Me kurbetin-ilet

Nënë...

Sot dhjetë autobusë

Nuk kanë bartur turistë

As nxënës as studentë

Për në ekskursion

Por zemra të thyera

Që nuk e dinë cakun

As vendin ku do ndalen...

Nuk e dinë lumturinë

As buzëqeshjen e tyre

Nënë...

Sot Ty a ta këndoj

Një këngë kurbeti

Por një këngë të re

Dhembjeje e hidhërimi

Dhe le të na plasë zemra

Ty dhe mua

Le të na digjet shpirti

Mua dhe Ty

Ndoshta kështu

Gjejmë ngushëllim

Apo rrugë të reja

Për lindjen diellit

Për agun e patrembur

Nënë moj...

Kah po shkojnë

Këta djem të ri

Medet apet

Nënë...

Si t’i pagëzoj këto vargje

Këngë e re

Apo elegji

Medet.

BALADË ILIRIANE...

Në Zürich, Kapeshnicë e Jarinë

Në Stuttgard, Lagje të Trimave

Edhe në Tamnik e në Bernë

Mahallë t’Hadumit e n’Çarshi të Vogël

Kudo Peja, Prishtina

Gjilani, Ferizaji e Gjakova

Në Sent Galent përfundova

Kudo që shkova

Vetveten e takova

Ec më tej

Bruxel, Amsterdam, Paris

Shqiptarë të Kosovës

Shqipërisë e të Maqedonisë

Në mbarim e në nismë

Në Oslo, Malme edhe në Helsinki

Tash e më parë

Njerëz me derte e për mall

Kërceva

Bëra hop deri n’Angli

Gjithkund shqiptarë

Edhe në Australi

Shqiptarë në Egjipt, Turqi e Itali

Në Amerikë e Kanada

Baladë lotësh pa ia ndarë

Kudo që shkova u përvëlova

Shqiptarë pleq e të rinj pashë

Por tokën e tyre nuk e takova

U ndala...

Mendova si fëmijë

Athua tërë bota qenka Iliri

Por

Edhe pse me rraqe e jetë në thes

Njeriu nuk vdes

Duke biseduar me vetveten

Si me një tjetër njeri

Me një grusht dhe të Ballkanit

Mbulova dhe globin përvëlova

E tash unë me vetveten

Në Berlin, Londër e në Gjakovë

Në Diseldorf e në Gjenevë

Sërish vendi im

Në kthim

E putha vajzën time

E cila ujitë kopshtin me lule në Kosovë

DIELL NË SOFËR...

(Edhe sot duke kujtuar MIGJENIN!)

Ju rreze dielli

Që kotheret e bukës m’i ngrohni

Në sofrën me dërrasat e çara

Që duart e babait m’i kujtojnë

Së pari ma sillni

Bukën për zogjtë e mi...

Por ma sillni edhe lumturinë

Në darkë

Me ne rri në sofër

Se na trimëron

Me dritë për gjumin e ëmbël

Për ëndrrat e bukura

Për mëngjesin e ri

O, diell

Që kotheret e bukës

Në sofër m’i ngrohë

DHE NË SHTRATIN TËND...

Pse nxiton ujë

Nga bukuria e ujëvarës rrëshqet

Lumit të qetë i bashkohesh

Si loti faqeve të kujtimit

Rrëmbyeshëm ikën

Duke lënë gjurmë heshtjeje

Shkëmbinjve me shikim shekujsh

E mbi ta shkruan fjalën fjalës

Dhe në shtratin e lumit

Bëhesh spektator i brigjeve

Pastaj

Kush e di sa kah ikën

Ndoshta

Në lot shndërrohesh

E syri në burim ëndrrash

Të gurgullimës sate

NGA DRITARJA IME...

(Elegji e pashkruar por e plasur...)

Nga dritarja ime

Sa shikimet më janë përvjedhur

Dëshirat në ëndrra më janë shndërruar

Zëri më është shpërndarë si plasje zemre

Nga kjo dritare

Zogun e lumturisë e kam thirr

Bukurisë së tokës lutur iu kam

Për bimën e shëndetshme

Nga dritarja ime

Në fllad vere jam shndërruar

Qershizat për t’i pjekur

Nga kjo dritare

Për çdo ditë babanë e kam përcjellë

Për në fushat e blerta kur nisej

Nënën kur i milte bardhoket

Nga dritarja ime

Me përrallat e gjyshes

Rritën e shtatit e kam mashtruar

Nga kjo dritare

Në vapë vere kur mbyste vetmia

Me zukatjen e mizave bëja histori

Deri në dritare mbillja lule e selvi

Nga dritarja ime

Krenohesha me bereqetin e arave

Që nganjëherë përcëllohej nga kripa e syrit

Qengjat i kam parë duke lozur padjallëzisht

Nga kjo dritare

Parë e kam tretjen e gjetheve në vjeshtë

Dëshmitar i ngjyrës së tyre jam

I kam pikturuar edhe gjurmët e rrotave

Të karrocës së drunjtë

Që e tërhiqnin baloja e murroja

Edhe fërkemet e thundrave të tyre në baltë

Nga dritarja ime

Gjithçka kam parë

Tinëz e kam parë

Edhe përcjelljen e gjyshit për në varr

Edhe qyqen duke kënduar

Nga kjo dritare

Krisma pushkësh kam dëgjuar

Edhe gjurmë gjaku kam parë

E kam parë lindjen e foshnjës

Në ditën e parë të pranverës

Nga dritarja ime

E kam parë përmendoren

E lartë deri në qiell

E kam përjetuar edhe lamtumirën

E sime motër

Nga kjo dritare

Kam parë rrjedhën e lumit të dhembjeve të mia

I kam kërkuar gjurmët e jetës

Që askund nuk i gjeta

E, në tërë këtë ankth

Pashë se si kapakët e dritares

Ishin afruar për t’u mbyllur

Vetëm shikimi dhe trupi

Më kishin ngelur puthitur me ta

Dritarja ende qëndronte hapur

Kapakët e saj i ngjanin çerenëve

Të një dyqani këpucëtarësh në mbrëmje

Në sokakun e ngushtë të që qytetit të Krujës...

Nga dritarja ime

Me vite e vite

Muzat si fëmijën më kanë ushqyer

Këngën ma kanë praruar

Nga kjo dritare

Me sytë dhe zemrën time

E kam parë vdekjen e poetit

Që kullonte plagë atdheu

Në këtë dritare

Tash ka ngelur vetëm hija

Nuk di e kujt

Të cilin kudo e kërkoj por dot nuk e takoj

Këtë shëtitës të çmendur dhe të llastuar

Që assesi nuk rri në mua

Nga dritarja ime

Ndoshta Ju do ta shihni atë djall

Dhe atë që unë ende e kërkoj..