Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

K. G. JUNG  

 Shqipëroi: Valdet FETAHU

SËMUNDJA DHE FATI

         Kështu pas sëmundjes e kam kuptuar se sa vetësimi është vendimtar për fatin personal. Sepse në këtë mënyrë aty është prezent Uni, ajo që është e pashprehur, ajo që duket e pashprehur; Uni që duron që është më i madh se kozmosi dhe fati, dhe mandej të sprovohet përmes disfatave dhe fitoreve.

            Mjeku duhet të ligën konkrete ta ndaj në progres dhe regres, dhe asgjë jashtë kësaj të mos provoj si mister për të drejtuar botën.

            Pacienti i sëmurë nga neuroza nuk është i sëmurë për shkak se e ka humbur fenë e tij të vjetër, por për shkak se nuk e ka gjetur akoma formën e re për prirjet e

tij më fisnike.

            Pacienti duhet ta shijoj të keqen dhe forcën e saj dhe ta duroj, pasi që vetëm kështu hipokrizinë e tij, në fund të fundit, ndaj njerëzve tjerë mund ta shprehë. Ndoshta duhet, mund ta quani si gjithmonë fat apo nënvetëdije apo Zot është e njëjtë, pasi që vetëm përjetimi i vulosur e “gozhdon” dhe e nxjerrë nga kthetrat e infantilizmit dhe e bën më të pjekur. Çfarë njeriu duhet të përjetoj, çfarë shpëtimi i nevoitet, nëse vetëvetëdijshëm mendon prej çkahit duhet të çlirohet. Njeriu e sheh hijen e vet, flokun e saj, rrafshin, por ai e largon shkimin prej saj, largohet dhe nuk konfrontohet me të, nuk merr guxim të ngritet para Zotit, vetes dhe njerëzve me roba të tija të bardha dhe pa ngjyrë; ai, në të vërtetë, për frikësimin e vet i falenderon regresit të tij, engjullizmit dhe perfeksionizmit. Dhe në vend se të turpërohet, ai rrinë në faltore dhe thotë: “Të falenderoj që nuk jam si ky këtu”.

            Neuroza, në asnjë mënyrë, nuk është vetëm diçka negative por është gjithashtu edhe pozitive. Vetëm racionalizimi i pashpirtë mundet dhe ka parashikuar këtë fakt, i ndihmuar përmes materializmit të thjeshtë Weltanschauung-ut. Neuroza në jetën reale e përfshinë shpirtin e pacientit apo të paktën pjesën thelbësore të saj, dhe nëse ajo si tendencë e përshtatshme racionale do të mund të largohej si dhëmb i prishur, me këtë asgjë s’do të ishte arritur por vetëm do të ishte humbur diçka esenciale gjegjësisht se e ka dietari qëllimin në dyshimin e të vërtetës, apo puritanit sprova, apo trimi të çlirohet ga frika. Ta largosh neurozën do të thotë sikur të mbetesh pa lëndë, sepse jeta pikërisht pa të e humbë kuptimin dhe qëllimin e vet.

            Pacienti nuk duhet të mësohet se si të çlirohet prej saj por se si të jetojë me të. Neuroza “menjanohet” nëse largohet Uni i keqpërdorur; neuroza nuk shërohet por ajo na shëron neve. Njeriu është i sëmurë, por sëmundja është përjekje e natyrës për ta shëruar. Pra na nga vetë sëmundja mund të mësojmë shumë gjëra për shëndetin tonë dhe mbi atë se çfarë pacientit me neurozë i duket se është për t’u gjykuar është flori i vërtetë të cilin ne kurrë s’e kemi zbuluar.

            Pas sëmundjes për mua ka filluar koha e frytshme e punës. Shumë prej veprave të mia kryesore tek atëherë janë krijuar. Njohja apo shqyrtimi i përfundimit të të gjitha gjërave më ka shtyer në formulim të ri. Më nuk kam tentuar ta zbatoj mendimin tim personal, por jam bazuar në rrjedhën e mendimit. Kështu problemet kanë ardhur njëri pas tjetrit dhe janë pjekur në mua.

            Kështu pas sëmundjes e kam kuptuar se sa vetësimi është vendimtar për fatin personal. Sepse në këtë mënyrë aty është prezent Uni, ajo që është e pashprehur, ajo që duket e pashprehur; Uni që duron që është më i madh se kozmosi dhe fati, dhe mandej të sprovohet përmes disfatave dhe fitoreve.

            Nga libri: "Mbi të kuptimtën dhe të pakuptimtën"