Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Përgatiti: Vllaznim SYLEJMANI

SENDET QË SHKAKTOJNË FATKEQËSI OSE FUQIA E SENDEVE TË MALLKUARA

(pjesa e parë)

     Në dhjetëra raporte policore, bie fjala, janë regjistruar dëshmi të pabesueshme nga ritualet e  fshehta të Aborixhinëve të Australisë (një nga ata, sa për ilustrim, quhet “Kori i vdekjes”), të cilët ndëshkojnë në atë mënyrë, ata të cilët i zemërojnë, sa që, as me ndihmën e obduksionit, mjekët nuk patën sukses asnjëherë të gjenin shkakun e vërtet të vdekjes së viktimave...

            Njohuritë e deritanishme për fatin e njerëzve që kanë shfrytëzuar shtëpitë e “prapta (terse)”, që kanë udhëtuar me anije të “prapta” e aeroplanë ose edhe që i kanë përdorur vetëm disa pjesë të tyre etj., pa dyshim, na tregojnë se vërtetë ka sende që sjellin fatkeqësi.

            Rasti i çiftit Lambert

            Për shembull, është i njohur rasti i çiftit bashkëshortor Lambert, të cilit fatkeqësi të mëdha i shkaktoi një figurë e vogël (statujë e Perëndisë japoneze), të cilën e blenë gjatë kohës së qëndrimit në Japoni. Me fjalë të tjera, posa e blenë atë figurëz nga fildishi, filluan të ndjenjë vështirësi shëndetësore. Kur figurëza ishte në mesin e sendeve të zonjës Lambert, ajo kishte dhimbje të tmerrshme të dhëmbit, e kur u gjet në valixhen e zotëriut Lambert - dhimbja e dhëmbit u “zhvendos” tek ai. Me ardhjen në Amerikë, figurzën ia falin nënës së zotëriut Lambert, e atëherë ajo, vetëm disa orë më vonë, filloi të ndjejë dhimbje të padurueshme të dhëmbit. Qartë, dhimbja e dhëmbit nxitej nga figura. Për atë Lambertët e strehuan në një vend të vogël të shenjtë.

            Si është e mundur që një statujë e vogël nga fildishi të shkaktoj dhimbje të tmerrshme te secili që është në kontakt me të?

            Është i mundur supozimi që në atë statujë, dikur moti, ka zënë vend ndonjë “shpirt i keq”. Megjithatë, po ashtu është e mundur që ajo figurëz në vete të mbarttë gjurmët e agonisë së vdekjes së elefantit nga dhëmbi i të cilit është ndërtuar ajo, derisa elefanti ende ishte gjallë kur ia kanë hequr dhëmbin. Dhimbjet e tij të tmerrshme që i ka ndjerë janë “bartur” dhe absorbuar në dhëmb (bri) gjegjësisht në figurzën, e pastaj nga ajo janë transmetuar në pronarët e saj.

            Shembuj të panumërta të shtëpive “të mallkuara”, po ashtu flasin për mundësin që mjedisi i caktuar ose gjërat nga ky mjedis “mbajnë mend”, ose mbajnë në vete të kaluarën dhe e shfaqin atë në ardhmëri tek ata që janë në kontakt me to.

            Automobili fatkeq i F. Ferdinandit dhe aktorit Xh. Dini

            Janë interesante edhe shembujt e automobilave “fatkeq”.

            Për shembull, automobili në të cilin janë vrarë arqiduka F. Ferdinand dhe bashkëshortja e tij (të vrarë në atentat në Sarajevë, i cili shërbeu edhe si shkas për fillimin e Luftës së Parë botërore) vazhdoi t’u sillte fatkeqësi ose vdekje pronarëve të mëvonshëm, derisa nuk u vendos në muze.

            Po ashtu, edhe “porsheu”, në të cilin humbi jetën aktori i filmit, Xhems Dini edhe më tutje u sillte fatkeqësi shfrytëzuesve të tjerë, edhe kur ishte i zbërthyer në pjesë (i demoluar). Mekanikut, të pronarit të garazhit që e bleu, ia theu te dy këmbët kur gjatë shkarkimit iu këput mbajtësja. Pasi që automobili u nda në pjesë, motori iu shit një mjeku. Mjeku së shpejti humbi jetën në një garë me veturën në të cilën ishte vendosur motori i “porshesë”. Në garime të njëjta automobilistike u përmbys edhe vetura ku ishte montuar ndërruesi i shpejtësive nga “porsheu” i Dinit dhe shoferi i saj ishte lënduar seriozisht! Një As automobilistik për pak nuk e humbi jetën kur përnjëherë eksploduan te dy gomat e automobilit të tij që ishin marr nga “porsheu” i Dinit. Edhe karroceria e veturës së tij, shkaktoi fatkeqësi me rastin e rënies nga piedestali - ia theu ashtin e kofshës një djaloshi që ishte duke e shikuar atë. Pse?

            Është e mundur që automobili i trashëgimtarit të fronit austriak (Fredinandit) e ka “thithur” (absorbuar) në vete energjinë nga tragjedia e parë. Efektet e asaj energjia, nga ajo tragjedi e tmerrshme, e kanë “mbush” (mbështjell) materialin e automobilit, i cili, duke vazhduar “jetëgjatësinë”, edhe më tutje ka prodhuar eko-efekte, gjegjësisht u ka sjell kob shfrytëzuesve të tij të ardhshëm.

            Automobili i Xhems Dinit ishte aq shumë “i akumuluar” me ngarkesë të energjisë negative nga ngjarja tragjike, sa që reflektoi pastaj pandërprerë energji të tillë, gjatë një periudhë bukur të gjatë. Kështu, kjo energji, ndikoi tek shfrytëzuesit e ardhshëm të pjesëve të atij automobili, duke shkaktuar impulse negative, të cilët, në fund, i çoi edhe në vdekje.

            Figura vdekjeprurëse e “Perëndeshës nga Lembi”

            E quanin “Perëndesha nga Lembi”, sipas vendit, ku para një shekulli është nxjerrë (në Qipro). Vjetërsia e kësaj figure nga guri gëlqeror u vlerësua në rreth pesë mileniume (pesëmijë vjeç) e gjysmë. Shumica ndërkaq, konsiderojnë se do të ishte më mirë që arkeologët mos ta kishin gjetur fare. Pse? Kjo do të ju bëhet e qartë kur t’i lexoni rreshtat e mëposhtëm.

            Figura, me fjalë të tjera, së pari i takoi lordit Elfon, i cili mund t’i lejonte vetes atë luks, pra që ta blinte atë. Ndodhi që gjatë pesë viteve të ardhshme vdiqën të gjithë shtatë anëtarët e familjes Elfont! Figurën pastaj e bleu ser Ajvor Manuqi, por edhe familja e tij vdiq për pak më shumë se tre vjet. As pronari i ardhshëm i “Perëndeshës nga Lembi” nuk kishte fat me atë figurë të vjetër enigmatike. Katër vite e gjysmë, pasi që e bleu lordi Tomson Noel, vdesin të gjithë anëtarët e familjes së tij.

            Në vitin 1987 figura nga Qipro bëhet pronë e ser Aslen Biverbrukut. Pas kësaj vdiqën ai, gruaja e tij dhe dy vajzat e tyre! Të tmerruar nga kjo tragjedi që i solli kjo figurë edhe kësaj familje, si dhe nën ndikimin e rrëfimeve për fatin e kobshëm që sillte ajo, bijtë e Biverbrukut, “Perëndeshën nga Lembi” ia dorëzuan Muzeut Skocez në Edinburg, ku nxituan të kundërshtojnë çfarëdo hipoteze për ekspeditën e saj vdekjeprurëse. Dhe tërë kjo do të ishte në rregull, derisa shtypi anglez, pak kohë pas kësaj dhurate, e botoi lajmin se shefi i seksionit në të cilin ishte vendosur kjo figurë, papritur e sëmur dhe - vdiq!

            Rastësi ose diçka më shumë se kjo?

            Mendimet janë, si zakonisht, të ndara. Ata që besojnë në mallkime dhe fuqi magjike të relikteve, janë bindur që rrëfimet autentike sikur ky vetëm e plotësojnë, edhe ashtu, dosjen e madh të rasteve të cilat shkojnë në favor të teorive të tyre. E ato raste të jashtëzakonshme nga kjo dosje i janë të njohura mjaft mirë opinionit në mbar rruzullin tokësor. Për shembull, kujtoni rastin, gati të pabesueshëm, me egjiptologët të cilët në mënyrë të pashpjegueshme vdiqën pas hapjes së varrezës së Tuatankamonit, ose gjithë viktimat e “Diamantit të shpresës” të hequr nga koka e një idhulli në një tempull indian. Raste autentike janë shënuar edhe në Afrikë, në Amerikën Jugore, në Australi, ku ardhësit, të cilët i bënin dëm falltarit lokal, pësonin fatkeqësisht ose sëmureshin fatalisht.

            Vazoja e mallkuar nga Basano

            Në dhjetëra raporte policore, bie fjala, janë regjistruar dëshmi të pabesueshme nga ritualet e  fshehta të Aborixhinëve të Australisë (një nga ata, sa për ilustrim, quhet “Kori i vdekjes”), të cilët ndëshkojnë në atë mënyrë, ata të cilët i zemërojnë, sa që, as me ndihmën e obduksionit, mjekët nuk patën sukses asnjëherë të gjenin shkakun e vërtet të vdekjes së viktimave...

            Rastin tjetër detajisht e ka përshkruar shtypi italian.

            Në rrethinë e qytetit Basano është gjetur një vazo (saksi) e argjend dhe e vjetër rreth pesë shekuj - e rënd rreth dy kilogram. Në vazon e zbuluar në murin e një shtëpie të madhe e të braktisur, u gjet edhe kjo porosi: “Kjo vazo në vete mban vdekjen”. Në ankand vazon e argjend e bleu farmacisti i Basanos. Por nuk shkuan as tre muaj nga ky investim i tij, e njeriu, edhe pse deri atëherë i shëndosh - vdiq! Vazon pastaj e bleu kirurgu i spitalit të qytetit, por edhe atë së shpejti, vetëm pas dy muajsh, e gjet i njëjti fat i zi. Kishte vetëm 37 vjet!

            Pastaj vazon e bleu një arkeolog... dhe pas tre muajsh, edhe ai, vdiq mistershëm! Pronari i ardhshëm i saksisë vdekjeprurëse, një muaj pas sjelljes së saj në shtëpi e tij - vdes edhe ai! E tmerruar nga kjo tragjedi, familja e tij e hedh vazon nga dritarja e shtëpisë në rrugë, për çka edhe dënohet nga policia lokale.

            Vazon, sipas shkrimeve në shtypin italian, pas këtyre ndodhive të tmerrshme, askush nuk dëshironte ta blinte, bile nuk dëshironte ta merrte as muzeu, kështu që policia e fut nën dhe... Athua, a do t’u sjell “fat” edhe  atyre që, ndoshta, pas ndonjë dekade ose shekulli do ta gjejnë përsëri?

            Vazhdon...