|
Çfarë është Masoneria,
ç'simbolizon, ku dhe si lindi ajo?
Filozofia materialiste e
Egjiptit të vjetër vazhdoi së ekzistuari edhe pas zhdukjes së këtij
civilizimi. Ishte adoptuar nga disa çifute dhe e mbajtën të gjallë brenda në
doktrinën kabaliste. Nga ana tjetër, një numër i mendimtarëve greke kishin
adoptuar filozofinë e njëjtë dhe e riinterpretuan dhe e përjetësuan në formë
të shkollës së mendimit të njohur si "Hermeticizem".
Studiuesi turk, Dr. Selami
Isindag e shpjegon kështu origjinën e kësaj filozofie dhe vendin e saj në
masonerinë moderne:
"Në Egjiptin e vjetër
ekzistonte një shoqëri fetare që la si trashëgim një sistem të besimit dhe
të menduarit në hermeticizem. Edhe Masoneria kishte diçka të ngjashme.
P.sh., ata që kishin arritur deri në një nivel të caktuar, përcillnin
ceremonitë e shoqërisë, zbulimet mbi mendimet dhe ndjenjat e tyre
shpirtërore dhe mandej i pasonin tek ata që ishin në nivele më të ulëta.
Pitagora ishte njëri nder
hermeticistet që shkollohej në këto shkolla. Organizatat dhe sistemet
filozofike të shkollës së Aleksandrisë dhe Neoplatonizmit i kishin rrënjët e
tyre në Egjiptin e vjetër dhe atje gjendeshin disa ngjashmëri mes tyre dhe
ritualeve masonike." Isindag është shumë i qartë në lidhje me ndikimin e
Egjiptit të vjetër në origjinën e Masonerisë kur deklaron: "Frankmasoneria
është organizatë shoqërore dhe rituale që i ka fillet e saja në Egjiptin e
vjetër."
Edhe shumë autoritete të
tjera masonike thonë se origjina e Masonerisë është në shoqëritë sekrete të
kulturave të lashta pagane, siç janë ato nga Egjipti i vjetër dhe Greqia
antike. Një mason i vjetër, i deklaruar turk, Celil Layiketez, në revistën "Mimar
Sinan", në artikullin me titull "Fshehtësia masonike: Çfarë është sekrete e
çfarë jo?" shkruan:
"Në civilizimet e vjetra
greke, egjiptase dhe romake ekzistonin shkolla mistike që ndeshen në
kontekst të një shkence të caktuar apo njohuri sekrete. Anëtarët e këtyre
shkollave mistike ishin pranuar vetëm pas një periudhe të gjatë të studimeve
dhe të riteve të pranimit.
Në mesin e këtyre
shkollave, e para që mendohet të jetë hapur, ka qenë shkolla e "Ozirisit".
Ajo bazohej në ngjarjet e lindjes së këtij Zoti, rinisë, luftës kundër
errësirës, vdekjes dhe ringjalljes së tij. Këto çështje ishin dramatizuar
ritualisht në ceremonitë e përformuara dhe në ketë mënyrë ritet dhe simbolet
që prezantoheshin ishin më shumë efektive për shkak të pjesëmarrjes aktuale.
Vite më vonë, këto rite
themelojnë qarkun e parë të rendit të vëllazërisë që aktualisht vazhdon me
emrin e Masonerisë. Vëllazëritë e tilla çdo herë vendosin ideale të njëjta
dhe kur janë në presion janë në gjendje që të jetojnë në mënyrë sekrete. Ata
ishin në gjendje që të mbijetojnë deri më sot pasi ata vazhdimisht ndërronin
emrat dhe format e tyre.
Por, ata i mbetën besnik
simbolizmit të lashtë dhe karakterit të tyre të veçantë i cili kalon dore më
dore si trashëgimi ( Mimar Sinan, 1992, Nr. 84, f. 27?29)." Pra ruajtja e
simbolikes dhe trashëgimi i saj deri në ditët aktuale ka të bëjë edhe me
përdorimin prej tyre të simbolit të shqiponjës me dy koka apo ndryshe
simbolit të feniksit.
Pse simboli i feniksit u
emërtua shqiponjë me dy koka dhe ç'simbolizon ai realisht?
Masoneria është e mbushur
me simbole magjike. Po ç' është një simbol magjik? Simbol magjik, sipas
studiuesit amerikan Fredrick Goodman, është një imazh i cili fsheh një
kuptim të brendshëm ne vetvete, pra një imazh që ka dykuptimësi, por që
kuptimi i vërtetë fshihet nga pamja, e cila shërben vetëm për kamuflim.
Po të ekzaminosh simbolet
masonike dalin në pah kuptime të fshehta që tregojnë përshkallëzimin e
pushtetit, hyjnores, të keqes e kështu më radhë. Shqiponja me dy koka është
simboli apo shenja me e dallueshme masonike. Për të është folur shumë sepse
ajo ka një shpërndarje të gjithanshme. ("Magic Symbols" nga Fredrick Goodman,
fq.6).
Që në momentin e parë, në
atë të emërimit, njerëzit gabohen pasi në dukje ajo është një shqiponjë me
dy koka, por simbolet magjike kanë pikërisht ketë qëllim, të kamuflojnë
kuptimin. E vërteta është se ky imazh simbolizon një shpend tjetër,
feniksin.
Në Egjiptin e lashtë ky
simbol ishte simbol i shkollave të misterit. Shqiponja ishte një shpend të
cilit i atribuoheshin fuqi magjike, ashtu si shpjeguam më lart. Emërtimi i
simbolit të feniksit në shqiponjë me dy koka ishte i thjeshtë sepse
shqiponja ishte një shpend që qëndronte përkrah feniksit në hierarkinë e të
mbinatyrshmes dhe kishin edhe ngjashmëri fizike mes tyre. Kështu që pati një
ndërrim të emrave, por simboli ruajti të njëjtin pozicion dhe ngeli shenja
më e pushtetshme.
Në shekujt e erës sonë emri
i feniksit do të harrohej dhe simboli do të quhej shqiponjë me dy koka.
Shpjegimi jepet nga autori masonik, Manly P. Hall në librin e tij "The
Phoenix: An Illustrated Review of Occultism and Philosophy" (Feniksi: Një
shikim i ilustruar mbi okultizmin dhe filozofinë):
"Mes të lashtëve ekzistonin
historira për një zog përrallor të quajtur feniks. Ai është përshkruar nga
shkrimtaret e hershem si një zog që i përngjan nga forma shqiponjës, por me
disa dallime të vogla. Trupi i feniksit është i mbuluar me pupla të
purpurta, ndërsa pendët e flatrave i ka me ngjyre blu dhe të kuqe. Kokën e
ka të bardhe dhe në qafe ka një rreth me ngjyre të artë. Në fund të shpinës
së feniksit gjendet një tufe puplash me ngjyre të ndezur.
Është besuar se ky shpend
jeton për 500 vjet dhe gjatë vdekjes së tij trupi hapet dhe del prej andej
një feniks i ri. Për shkak të këtij simbolizmi feniksi është parë gjithmonë
si prezantues i pavdekësisë dhe i ringjalljes. Feniksi është një nga shenjat
e shoqërive apo vëllazërive sekrete të cilat zanafillën e ekzistencës së
tyre e kanë në lashtësi.
Këto shoqëri sekrete
studionin misterin dhe synonin ringjalljen e njeriut pas vdekjes. Kjo është
edhe arsyeja pse feniksi ishte simbol i tyre, pasi ata besonin të
ringjallja. (faqe 176-177)". Megjithatë ky simbol (shqiponja me dy koka apo
feniksi) nuk është simbol që lindi në qytetërimin egjiptian. Ai ka qenë
fillimisht i përdorur nga sumeret e më pas nga qytetërimi hittit dhe
persian.
A është shqiponja me dy
koka simbol që i përket shqiptarëve?
Konfliktin, mes të krishterëve, që kishin filluar të shpërndanin
doktrinën e tyre dhe qytetërimit pagan, i cili nuk pranonte të shndërrohej
në të krishterë, e zgjidhi mendjemprehtësia e perandorëve më të mëdhenj të
Romës.
Kostandini i Madh ka hyre
në histori si perandori që themeloi Kostandinopojën qytetin që trumbetoi
krishterimin anembanë botës. Kostandini i Madh ishte ligjëruesi i
krishterimit në Perandorinë Romake, çka i dha përhapjen më të madhe të
krishterimit. Kostandini ishte ilir nga Nishi, pjesë e Dardanisë së
atëhershme.
Duhet pasur parasysh se
Shën Pavli themeloi një nga kishat e para në botë në Dyrrah rreth vitit 50
p.e.s, gjë që tregon se iliret kishin filluar që ta shikonin krishterimin më
me besim se pjesa tjetër e Botës.
Pra, një perandor i Romës,
i cili ishte ilir me origjinë, themelon një perandori ku simbol vendos
shqiponjën me dy koka. Kostandinopoja, qyteti në të cilin ai ndërton qendrën
e kësaj perandorie është e rrethuar nga qytete të tjerë që dardanet kishin
ndërtuar (Troja u be më e famshmja por nuk ishte qyteti i vetëm i famshëm).
Megjithatë ky nuk është i vetmi ilir i cili përdori shqiponjën e cila ishte
pjesë e besimeve ilire.
Pirroja i Epirit sipas
historianëve latinë kishte si totem shqiponjën dhe një nga emërtimet që u
viheshin atij dhe luftëtareve të tij ka qenë "shqiponjë". Gjithashtu edhe
Aleksandri i Madh apo Leka i Madh e ka përdorur këtë simbol. Këtë gjë e
vërtetojnë gjetje arkeologjike të cilat janë ndërtuar nën influencën e tij.
Që shqiptaret të jenë
"pronaret e ligjshëm" të simbolit të shqiponjës me dy koka, duhet që të ketë
një lidhje direkte mes tyre dhe qytetërimeve të cilët e kanë përdorur për
herë të parë këtë simbol. Gdhendjet më të lashta të shqiponjës me dy koka
janë gjetur në Babiloni.
Kanë qenë hititët ata që e
kanë përdorur gjerësisht këtë simbol, por mendohet se ai është trashëguar
nga sumeret. Studiuesja holandeze, Micha F. Lindemans, e cila është edhe
themeluesja e një prej librarive më të mëdha të mitologjisë online, jep
lidhjen mes hititëve dhe shqiptareve. Ajo është një prej studiuesve të
ndryshëm të cilët kanë arritur në një përfundim të tillë. "Civilizimet
kryesore organizonin jetën e tyre rreth qyteteve kryesore ku zhvillohej jeta
e tyre ekonomike shoqërore e politike.
Latinët u quajtën romanë
për shkak të Romës legjendare pasi etrusket të cilët e themeluan atë
qytetërim kishin si kryeqendër qytetin Alba Longa; athiniotët quheshin të
tillë për shkak të perëndisë Athina e cila i dha edhe emrin qytetit; Hititët
quheshin të tillë për shkak të kryeqendrës së tyre që quhej Hattusas sipas
emrit të mbretit të tyre Hattusili.
Shqiptaret (albanët) si një
prej fiseve të panumërta ilire, quheshin të tillë për shkak të qytet -
shtetit Albanopolis, ku në gjuhen e hititëve dhe në atë ilire fjala "ALP" do
të thotë i bardhë.
Ashtu si dhe qytetërime të
tjera antike, iliret në mitologjinë e tyre tregonin se kishin prejardhje
hyjnore. Duket se emri ALBANIAN nuk kishte ndonjë kuptim apo peshë shumë të
veçantë përderisa nuk e identifikuan vetveten me këtë emër. Aktualisht,
pasardhësit e ilireve (albanians), e quajnë veten pasardhës të shqiponjës me
dy koka (shqiptar).
Në perandorinë romake,
shqiponja ishte figure standard dhe paraqitej me një koke. Ndikimi i
gjeneralëve ilire, të cilët arritën deri në fronin imperial, u pasqyrua edhe
në përdorimin e simbolit të shqiponjës me dy koka. Ata përdornin emblemën e
paraardhësve të tyre anadolliane (një nga kryeqendrat e qytetërimit hitit
ishte Anadolli i sotëm). Një prove tjetër që iliret e kishin si simbol
kryesor, është edhe tempulli i Sirkapit (Pakistan).
Në këtë faltore që e kanë
ngritur njerëzit e udhëhequr nga Aleksandri i Madh qëndrojnë të gdhendura
shqiponja me dy koka. Gjithashtu, sot e kësaj dite në Shqipëri ka një
krahinë malore e cila quhet HOTI, i ngjashëm me emërtimin e kryeqytetit
hitit, HATTI." Ky është fragment i një prej studimeve të ndryshme që janë
bërë për hititët, qytetërim i cili ishte një qytetërim ilir.
Dardanet, me migrimet e
tyre, ishin bërë pjesë e qytetërimit hitit. Profesor David Hawkins, i
shkollës që merret me studimet orientale dhe afrikane në Londer ("School of
Oriental and African Studies, London"), para disa vitesh deshifroi një
shkrim në një statuje pranë Izmirit. Statuja ishte gdhendur mbi një shkëmb
dhe emri i mbreti, të cilit i atribuohej, ishte MIRA. Ky zbulim ishte një
hap më tej në gjetjen e të vërtetave historike mbi iliret dhe hititët.
Studimet rreth hititëve kanë hedhur dritë mbi shumë lidhje që ata kishin me
fise ilire ku kryesoret ishin dardanet.
Së bashku me këta të
fundit, ata krijuan Trojën, e cila sipas studiuesve, e kishte pasur emrin
fillestar YLLUSA (nga ku rrjedh ILIOS, emri i Iliadës së famshme te
Homerit). Këto dhe shumë fakte të tjera që bazohen mbi shkrimet hitite,
tregojnë qartë se hititët ishin pjesë e qytetërimit të madh ilir. Hititët ka
shumë mundësi që ta kenë marre këtë simbol nga sumeret. Në kryeqendrën e
persëve, të cilët kishin ndikime ilire, në Persepoli (në Iranin e sotëm), ka
një statuje e cila tregon shqiponjën me dy koka.
Në mes të banoreve me
ngjyre të Mesopotamisë, ALP-an, ishin ata njerëz të cilët dalloheshin për
ngjyrën e tyre të bardhe. Për ta mbyllur po përmendim edhe një studim të
rëndësishëm që është bërë në lidhje me mbretërinë Hitite.
Studiuesi Trevor Bryce, ka
botuar një studim të plotë në lidhje me këta të fundit: "The Kingdom of the
Hittitës (Mbretëria e hititëve), Oxford 1998. Në të ai thotë: "Duke ju
referuar emrave të mbretërve hititë, shikohet se ata kanë prapashtese -ili,
mënyrë e cila i identifikonte ata me yllin, me diellin, Zotin më të fuqishëm
në antikitet. Përveç ilireve dhe hititëve, nuk ka asnjë popull tjetër në Azi
apo Evrope, që të përdorë prapashtesën -ili pas emrit të një mbreti.
Mes gjuhëve semitike,
prapashtesa -ili, tregon thjesht Zotin." Hititët dhe iliret kishin të
njëjtën kulturë e qytetërim dhe të njëjtën gjuhe. Në studimin e mësipërm
bëhet një analize e bazuar mbi elemente gjuhësore dhe gjetje arkeologjike.
Pra, qytetërimi i cili ka
lënë të gdhendur mbi gurë figurën e simbolit më të fuqishëm e më të
pushtetshëm të antikitetit, ka pasardhës ata që flasin akoma gjuhen e tij,
ka pasardhës shqiptaret. Shqiptaret, pasardhësit e ilireve, janë "pronaret e
ligjshëm" të një simboli të cilin e mbante një popull që themeloi
qytetërimet më të mëdha të antikitetit.
Ja pse feniksi (nga në
njihet si shqiponjë me dy koka) simbolizon Djallin
Ka një fazë kur bota pagane
u shndërrua në të krishtere. Për të pasur sukses në ndjekjen e doktrinës së
krishtere, perandoria e Romës, e cila u be nismëtarja kryesore e këtij
procesi, mitet dhe festat pagane i shndërroi në të krishtera. Pjesë e këtij
shndërrimi ishte edhe identifikimi i të keqes universale, me një qenie të
vetme të mbinatyrshme. Kjo qenie ishte Luciferi, apo ndryshe edhe djalli apo
engjëlli rebel i dritës që u hodh nga qielli në flaket e ferrit.
Ai do të jetë, që nga viti
0 deri në ditët tona, kundërshtari i vetëm i qiellit. Me të drejtë lind
pyetja, po në vitet para erës sonë kur njerëzit besonin në shumë perëndi
kush ishte ai që u rebelua? Kush ishte e keqja? Te grekët e lashte, miti i
Prometeusit, i cili u premtoi dhe u dha njerëzve dritën dhe dijen, është ai
që njihet si simboli i rebelimit ndaj perëndive. Ky mit nuk është autentik,
por është thjesht riprodhim i mitologjive më të lashta si hitite e fenikase,
te cilat kanë përdorur një mit të tillë më përpara se të lindte figura e
Prometeusit.
Në erën tonë djallin e kanë
paraqitur si premtues dijesh në shkëmbim të shpirtit. Paralel me këtë figure
mund të shihet Prometeusi, i cili solli zjarrin (simboli i dritës dhe
dijes), por me vete solli edhe mërinë e perëndive dhe si pasoje vuajtjet për
njerëzit. Në librin e saj mbi okultin "Now Is The Dawning" faqe 281, Barbara
Walker, një feministe radikale, bën një lidhje të simbolit të feniksit me
Luciferin.
"Egjiptianet besonin se
feniksi ishte përfaqësues ose simbol i një perëndie e cila simbolizonte
dritën në qiell dhe pas shkëlqimit (si Luciferi apo ndryshe Satana sipas
kristianizmit është engjëlli i dritës) pati një dënim apo flijim në zjarr ku
vdiste dhe rilindte. Ky është një detaj i cili, si shumë të tjerë, tregon se
feniksi është simbol i asaj perëndie që në ditët e sotme quhet Lucifer apo
edhe Satana."
Ndërsa William Schnoebelen,
një tjetër studiues i okultit, në librin "Satan's Door Revisited" faqe 4,
shkruan: "Nga egjiptianet besohej se feniksi ishte një zog hyjnor. Feniksi
digjet në momentin e fundit të jetës dhe rilind nga hiri i tij. Shumica e
studiueseve të okultizmit mendojnë se ky shpend simbolizon Luciferin i cili
u dënua duke u hedhur në flake, por që një ditë do të rilindë përsëri dhe do
të ketë të njëjtin pushtet si më parë." Pra, nëse kjo perëndi ekzistonte që
para krishterimit, atëherë pse duhet besuar që simbolizon Luciferin? Pyetje
të kësaj natyre janë të shumta por fenomeni më i çuditshëm është se feniksi
është simbol i krishterimit në të njëjtën kohe.
Shqiponja me dy koka u be e
njohur si simboli i perandorisë së Bizantit, por shpjegimi i përdorimit të
një shqiponjë me dy koka, në vend të asaj me një, ishte se simbolizonte
shpërndarjen nga Lindja në Perëndim të perandorisë. Natyrisht që ky ishte
vetëm një shpjegim formal sepse e vërteta është krejt ndryshe. Ja se ç'thotë
një prej emrave më të njohur të studimit të historisë dhe teologjisë.
Studiuesi i religjioneve
Godfrey Higgins, në veprën e tij Anacalypsis (kapitulli ii., f. 441), jep
një shpjegim të saktë mbi jetëgjatësinë e këtij shpendi. Kjo vepër unikale
për llojin e saj, është botuar në vitin 1833, pas vdekjes së tij, në një
tirazh të limituar dhe përmban përfundime që vijnë nga studimi i më shumë se
200 veprave.
Autori jep një shpjegim të
detajuar edhe mbi jetëgjatësinë e feniksit dhe simboliken e tij. Higgins
thotë: "Feniksi është simboli i një cikli të përsëritshëm e të pafund,
ciklit diellor, i cili zgjat fiks 608 vjet. Ai i referohet fjalës fenikase,
e cila është edhe rrënjë e feniks, FE=cikël.
Feniksi u adoptua në
fillimet e hershme nga kristianizmi dhe paraqitje të ndryshme të tij janë
gjetur edhe nëpër varre. Legjenda e lashtë e këtij simboli dhe ajo që ai
simbolizonte (përjetësia), padyshim që u be shtyse që feniksi të ishte
simbol i vdekjes dhe ringjalljes së Jezusit."
Nder të gjitha këto studime
dhe përfundime, një gjë është e sigurt: feniksi apo ndryshe dhe simboli i
shqiponjës me dy koka është emblema më e pushtetshme dhe më magjike që ka
ekzistuar ndonjëherë.
Fund
|
