Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

SKËNDER RUSI

          Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor...  shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë  jetës.

            Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij...

            Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare.

(www.sa-kra.ch)

       Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA

ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE

SKËNDER RUSI

            Hyrje

         Skënder Rusi u lind më 1952 në Korçë dhe ka mbaruar studimet e larta për gjuhë-letërsi. Në vitin 1984 është diplomuar për dramaturgji dhe në vitin 1998 për drejtues biblioteke në Kajro. Që prej vitit 1992 vazhdon të jetë drejtor i bibliotekës “Thimi Mitko”, Korçë.

            Ka botuar 8 libra me poezi dhe dy nga dramat e tij janë vënë në skenë nga trupa e teatrit “A. Z. Çajupi”. Krijime të tija janë përfshirë nëpër antologjitë e disa vende të Evropës si në Gjermani, Zvicër, Maqedoni, Kosovë, Greqi etj. Prej 12 vjetësh është kryetar i Klubit të Shkrimtarëve “Bota e Re” në Korçë. Prej 7 vjetësh organizon dhe drejton aktivitetin më të madh kulturor në Korçë: “Netët korçare të poezisë" me poetë të ftuar nga Kosova, Greqia, Maqedonia, Turqia, Bullgaria, Rumania, Italia etj

            Librat e botuar: "I njomë ishte bari", poezi 1975, "Pashë një mall", poezi 1982, "Dikush hyri mes nesh", poezi1987, "Dhe vjen një moshë", poezi 1999, "Net marrëzish", poezi 2002, "Simfonia e takave", poezi 2003, "Si gjithmonë seç bën ca gjëra", lirikë dashurie, 2004, "Gruaja mëkatare", poezi 2005, "Ç’ditë e bukur për të vdekur", poezi 2005, e shumë të tjerë të përkthyera...

KAPITENI I ANIJES

Dhe vjen një çast kur mua më vjen keq,

Që kaq të lodhur sot ju po më gjeni!

Po bëhen shumë dete

që unë dot s’i ndjek,

U mplak kapiteni!

Rrethuar jam me ujëra të mbetura,

Anije si kjo më s’do të gjeni!

Brenda saj jam unë

me dashuritë e vdekura,

U lodh kapiteni!

Unë e di që duhet të vdes me të,

Në fund të detit bashkë do të jemi!

Ndaleni këtë anije që po mbytet pranë jush,

Jam kapiteni!

Dhe vjen një çast kur mua më vjen keq,

Që me këtë anije më nuk do të jem!

Unë i dhashë asaj lavdinë

që përgjithmonë ta ketë!

Ajo më dha vdekjen

që përgjithmonë ta kem!

Djall o kapiten!

NJË KËNGË E DËSHPËRUAR

Sot jam ai që s’dua të jem,

Përfytyroni një pyll me asnjë ketër!

Jua kisha harruar edhe emrat njerëzve,

Ose nuk më pëlqente t’iu thërrisja

në emër!

Disa më duken tmerrësisht të vegjël,

Akoma më të vegjël më duken

të mëdhenjtë!

Unë një herë bëhem dimër me ta,

Një herë vjeshtë!

Seç mban këtu brenda kjo kokëza ime,

Lumë që rrjedh e kërkon detin!

Sot ndjehem i vetëm,përtej çdo vetmie,

As dorën nuk e dhashë të ma prekin!

Është dita që unë i kam braktisur të gjithë,

Në këtë qytet me sharlatanë tepër!

Tani do të shkoj të gjej dashuritë,

Në atë pyll ku s’ka asnjë ketër!

DY GJYSMA EMRI

Me gjysmën e emrit të thërrasin tani,

Unë me të vjetrin të thërras prapë!

Ti kokën kthen nga zëri im,

Siç bëje dikur kur ishe vajzë!

Dy gjysma emri ke për çudi,

Më thuaj, kush s’të pëlqen më tepër?

Me njërën gjysmë unë futem tek ti,

(Asnjë s’hyn dot me gjysmën tjetër!)

Paçka se ato qëndrojnë bashkë,

Siç rri e diela me çdo të shtunë!

Erdhi një kohë kur s’je më vajzë,

Po koka të kthehet gjithnjë nga unë!

ÇAST SURREAL

Të dy jemi ulur përballë

edhe heshtim,

Dy kafe po ftohen

e s’po i pi asnjëri!

Vjedhurazi ia hedhim sytë

njeri-tjetrit,

Ti s’je këtu e tëra,

unë s’jam këtu i tëri!

Unë ende s’e marr vesh

nëse jemi vërtet,

Apo e gjithë kjo,

nga truri im ka dalë!?

Nëse është i vërtetë ose jo

ky mëngjes,

Apo ne të dy jemi surrealë!?

Të dy jemi ulur përballë

edhe heshtim,

Ti si murgeshë,

unë si murg!

Kurrë s’kemi ikur më larg

njeri-tjetrit,

Sesa në këtë mëngjes absurd!

GRATË E POETËVE

Gjithnjë të plagosura

këto gratë e poetëve! (Në librat e tyre

gjen aq shumë ’’të dashura!’’) I torturon mendimi

që vazhdon të ketë ende, Ballo të tilla absurde,

me maska! Gjithnjë Arkimede

këto gratë e poetëve! Kërkojnë enigma

nëpër germa etruske! I tremb humnera

e ndonjë dashurie të djeshme! I tmerron rënoja

e ndonjë tradhtie të mundshme!

Gjithnjë të pagabuara

këto gratë e poetëve! (Megjithatë, nuk japin dot,

asnjë lloj dënimi!) ‘’Eurekat’’ e tyre

s’ia tregojnë asnjë tjetre, I vuajnë vetë pasojat

e çdo dimri! Gjithnjë të dashuruara

këto gratë e poetëve! Paçka se i sheh aq rrallë

nëpër iniciale! O…po ato janë

fillimi i çdo vjershe, Dhe fundi i çdo marrëzie

të madhe!

PUTHJA E GABUAR

Gjithnjë i druhesha,

ia kam pasur frikën, Këtij çasti kur mes nesh

do të vinte puthja! Kolombi rrezikoi,

por gjeti Amerikën, Ndërsa mua anija

më mbeti nëpër ujëra! Më ndodhi ajo

që i trembesha prej kohësh, Ti zgjodhe faqet

për të më puthur, Po unë s’u lidha me ty

për të të pasur motër, As jam yt vëlla,

që të kishte humbur!

Për të ardhur tek ti

braktisa Jupiterin, Ku kisha rreth vetes

një mijë e një vajza, Por asnjëra prej tyre

nuk më desh si ti, Asnjëra, buzët,

nuk m’i vuri te faqja! A s’shkojmë edhe një herë

brenda njohjes sonë, Nën bliret që i quanim

mediokër! Se ndoshta mund të mos jetë

edhe aq vonë, Për ta kuptuar që s’je ime motër!

DASHURIA

Një ditë e ndjeva se më mungonte dashuria,

Kish dalë prej meje,

Ishte arratisur!

E pyeta veten, ajo mblodhi supet,

-Gjej tjetër-më tha-kjo të ka ikur!

U nisa i dëshpëruar për tek sheshi i brengave,

Dhe rrugës takova një njeri gri!

-Dashuria ka vdekur-më tha,

-S’e ke marrë vesh?!

As kufomën e saj s’e gjen dot tani!

Më tej takova një të marrë,

Që pllakat e trotuarit i numëronte me zë!

-Dashurinë-më tha-e kam parë në varr,

Atje do ta gjeni atë!

Më në fund më doli përpara një fëmijë,

Ndoshta,fare kot atë e pyeta.

-E kam parë në qiell-më tha ai,

Atje ku rrinë dashuritë e vërteta !

Po ti,merre timen,më tha pastaj,

Mua më jep prapë Zoti Krisht!

Që atëhere shpirtin e atij fëmije unë kam,

Dhe dashurinë e tij, natyrisht.