|
Shpirtërorja na mëson se arti i jetesës është të
gjeturit e lumturisë se vërtetë dhe kënaqësisë. Kjo lumturi e pakapshme do
të vijë kur ne të mund ta zbulojmë veten tonë të brendshme. Ajo është
shpirtërorja që na ndihmon të gjejmë këtë realitetit të brendshëm, e cila
është në vetë neve.
Shumë njerëz e kërkojnë lumturinë në jetë.
Vetëdijshëm apo pavetëdijshëm ne dëshirojmë që të jemi të lumtur. Esenca e
shpirtërores është zbulimi i gëzimit në jetë. Lumturia është sinonim me
spiritualitetin, me një lumturi të brendshme që nuk varet nga suksesi në
botën materiale. Shpirtërorja na tregon se gëzimi i vërtetë i brendshëm nuk
vjen nëpërmjet përmbushjes së dëshirave tona, por në reduktimin e dëshirave
tona.
Shpirtërorja është thjeshtësia. Kur jeta është e
ndërlikuar, e komplikuar dhe e rrëmujshme ne ndihemi nën stres. Ne nuk kemi
kohë për të vlerësuar gjërat e shkëlqyeshme në jetë. Nëse ne mund t'i
minimizojmë kërkesat nga bota e jashtme, nëse ne mund të minimizojmë
dëshirat tona, ne do të mund ta gëzojmë thjeshtësinë e natyrshme të jetës.
Sri Chinmoy sugjeron:
"Shpirtërore është thjeshtësi, sinqeritet,
pastërti dhe përulje. Një jetë e thjeshtë ndihmon kërkuesit të rriten. Një
jetë e sinqertë ndihmon kërkuesit të fluturojnë dhe të zhyten. Një jetë e
pastër ndihmon kërkuesit të bëhen Një me Vizionin e Zotit dhe Realitetin e
jashtëzakonshëm. Një jetë e përulur ndihmon kërkuesit të përqafojnë
gjatësinë dhe gjerësinë e të gjithë botës."
Shpirtërorja përfshin të jetuarit në të
tashmen. Kjo është një domosdoshmëri esenciale për të zotëruar artin e të
jetuarit. Kur ne shqetësohemi për të ardhmen kemi krijuar probleme që mund
të mos ndodhin. Kur ne ndjejmë keqardhje për të kaluarën, humbim kohën tonë
të çmuar. Duke u fokusuar vetëm në këtë moment ne mund të ushtrojmë thelbin
e shpirtërores. Në meditim ne shkojmë përtej fushës së kohës. Shpirtërorja
nuk është e ngarkuar me ide të së kaluarës dhe të ardhmes. Shpirtërorja
beson në të tashmen e përjetshme.
Bota është e mbushur me defekte. Na duket një
listë e pafund e problemeve. Në qoftë se ne nuk jemi të kujdesshëm, mund të
kalojmë të gjithë kohën tonë për gjetjen e të metave dhe duke kritikuar të
tjerët. Kritika jonë mund të jetë e justifikuar, por ajo kurrë nuk do të
sjellë paqen e mendjes. Për më tepër me anë të të kritikuarit në botë ne nuk
përparojmë. Shpirtërorja na mëson për t’i shmangur gjykimet. Nëse ka ndonjë
gjë për të gjykuar, ajo është vetëm vetja jonë. Shpirtërorja thotë se ne nuk
duhet të kritikojmë botën, por të duam dhe të vlerësojmë cilësitë e mira të
të tjerëve.
"Mos gjykoni
Ju do të jeni të lumtur.
Falni çdo gjë
Ju do të jeni më të lumtur.
Duani çdo gjë
Ju do të jeni më të lumturit."
- Sri Chinmoy
Shpirtërorja nuk na kërkon të heqim dorë nga bota. Shpirtërorja
përfshin pranimin.
Nëse ne e pranojmë botën ashtu siç është,
atëherë ne mund të ndihmojmë të ofrojmë diçka pozitive për botën. Nëse ne
dëshirojmë ta ndryshojmë botën, shenjtorët e mëdhenj na inkurajojnë që së
pari ta ndryshojmë veten.
"Bëhuni ndryshimi që dëshironi ta shihni në botë." -
Mahatma Gandhi
Shpirtërorja thotë se lumturia e brendshme vjen nga të jetuarit,
jo për veten tonë, por për të tjerët. Kur ne lutemi vetëm për veten, atëherë
ne mund të marrim vetëm një lumturi të kufizuar, kënaqësia do të jetë e
kufizuar. Ne nuk e njohim lumturinë e vërtetë, pa marrë parasysh sa shumë
dëshira janë plotësuar, ne gjithmonë duam më shumë. Megjithatë përmes
veprimit vetëmohues, në shërbim të të tjerëve, ne mund të shkojmë nga një
perspektivë e kufizuar e njeriut për t'u bërë të vetëdijshëm për një
realitet të zgjeruar.
Zgjerimi i vetëdijes sonë është arti i vërtetë i
gjallë. Në botën e jashtme ne mund të dimë shumë gjëra, por shpirtërorja na
tregon se si ta mësojmë të vetmen gjë që me të vërtetë ka rëndësi - Kush
jam unë?
Postuar nga: Elizza
|
