Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Fehmi AJVAZI

       UDHA E  KUJTESËS 

        Libri  me poezi  "SPIRITUS", i autorit Fehmi Ajvazi, u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin "Literaturë".

      1. Koha e hirit tim

      Natë. Dita është mbyllur në urnë. Kambanat, nuk bien. Nëse nuk më vrasin, do ta shkruaj këtë libër për emrin tënd. Kur të vish në këtë botë,  mësohu të mos i urresh të tjerët. Veç,  kurrë mos e harro që një ditë e bukur lufte, ka për të të sjellë në jetë !  Zot:  ka luftë të mjerë, ka luftë mizore, barbare… dhe ka luftë të bukur – ideale. A është ky fati im… ? Ne e bëmë këtë filozofi të jetës duke e kthyer në asgjë - në hiq, dhe në mbijetesë. Natyra dhe zoti, nuk na mësuan kështu. Por ne, i përmbysëm ligjet e tyre… ! Ti, patjetër që do të vish bashkë me lutjet e mia dhe do të trokasësh në Portat e Hapura të Lirisë së Kryqëzuar. Dhe një ditë do t’u thuash njerëzve të të gjitha racave: erdha në këtë botë kur ndodhte një dasmë e përgjakur në katakombin e gjakut tim, dhe një luftë e bukur – ideale ! Do të thuash : erdha nëpër hirin e kujtesës së vjetër. Po, do të përsërisë unë deri në fund të botës : erdhe, dhe tani je gjallesa më e bukur që kam parë. Sfidoje këtë udhë, mësoje këtë libër dhe, ruaje Testamentin e parakohës dhe të kohës sime  Mirë se vjen në Librin e Kujtesës së Vjetër.

     Fryma e përbërë me farmak, është sunduesi i vetëm në botën time  të mbyllur në katakomb. Mësoje kohën e këtij libri, një ditë…! Kur të burrërohesh, shko në « Qytetin e Furtunave », dhe kërkoje yllin tënd ideal. Në « Burgun e Diellit »  fillo t’i numërosh vitet e t’ua mbrapsht: ky libër fillon të shkruhet para ditës së lindjes sate. Ky është libri i kujtesës së vjetër që shkruhet nën hijen e « Ritmeve të Kaosit ». Dhe mos harro kurrë : unë e kërkoj rrugën që qon në « Ditën e Premtuar ».  Shemra e një lavireje në Trojë, e ka mallkuar dashurinë e shenjtë ! Përmbysja ka filluar në oborrin e « Mbretërisë së Donkishotëve ».  Liria, është kthyer pastaj në asgjë. Hiqi, na ka plakur para kohe !  Merre me mend Zoti Ynë : lufta është kthyer në shkëlqesë, në art, në këngë, në dashuri… ! Të betohem sot e njëmijëvjet : kështu, duhet të jetë shkruar golgota jonë  në Selishtë, gjithandej deri në Naronë…!  

       Liria në bronz. Kujtesa: formulë e harruar ! Veç struktura e shpirtit, është dëshmia e kësaj kohe të mugët. Zot, ti na sheh të gjithëve si në pëllëmbë të dorës! Të gjithë hyjnë në këtë libër dhe përgjaken: viktima, xhelati, demoni, engjëlli…! Sepse, nuk ka mëngjes të bardhë, as lule në sy engjëlli, as buzëqeshje dhe lutje të shenjta t’i vendos në rimat e këtij libri. Po m’i shkymin qirinjtë e gjëllimit dhe të krishtlindjeve… Shi i përzier me karbon,  bie mbi “Djepin tënd të Shenjtë”.  Shtrëngoma dorën ta kuptojë ngrohtësinë e tokës dhe,  shijen e gjakut tim. Ani, do ta dua njeriun deri në fund të botës…! Zoti,  e sheh këtë kataklizëm. Nana thotë: të shpëtoje hiri yt, hisja e së ardhmes… !  Përtej Akerontit, portat janë të hapura dhe ne duhet të dalim  andej. Duhet… Ashtu qoftë…Zoti Ynë. 

      Selishtë/ Vjeshtë e vitit 1997

SHPORTA ME MOLLË DHE GJARPINJ

Shporta me mollë dhe gjarpinj kush e solli

Trojanët a grekët zotat Agamemnoni

Ç’është ky mëkat – kulpër kjo udhë demoni

Te këmbët tona - udhëkryqeve të mortit

Kush i këputi mollët ishin në Eden – në rremb

Pjekur nga yje gjithësie nga shkëlqime lotësh

Ata që bënë kalin e Trojës botën të shemb

Ti  Judë që vrave kumtin e fjalës – kohët

Po gjarpri ç’u deshtë ishte në therë – në gur

Anatemë në maje Olimpi ku brenë miza hekur

Shihni si pretë fusha dhe male me helm e trup

Nga zvarritje e tij sa kohë kanë vdekur…?

HIJA E RRËMUJËS

Nën ritmin e pikave të shiut në vjeshtë

Shkrihet teni yt i përgjakur në pasqyrë

Fryma hynë në copëra legjendash e rri

Bëhet baltë t’i lidhë këmbët t’ua popull

S’ka portë të hapur në diktaturë askete

Ka liri shfrenimi në stadiume: katarzë…

Morisoni ka vdekur për një rigë shiu

Ta kthejë rigën në vjershë kryengritëse

në ritme - bluzi që të shtinë në dhe 

Tej rokut të harlisur vrarë mundimshëm

Bukovski u çmend thanë për një kurvë

Se nuk e gjente thelbin e dashurisë tokësore

Panteonin e lirisë qiellore që të shiton

Hija e rrëmujës mbulon si mjegull udhët

Me zjarr e plojë shkrihet teni yt i përgjakur

Sokrati iku në paqe dhe fluturoi në qiell

u bë përgjithmonë mbret i lirisë së tij 

EX NIHILO

Grigja e së keqes hyri tinëz në libër kujtese

Vret lirinë: në ex nihilo e kthen frymën tonë

Siç thyhen degët e lulepjeshkave në Shëngjergj

Siç verbohen sytë e pafajshëm - fëmijërorë

Kështu rrënohet imazhi i frymës – agshol…

Nën hijet e varrezave fle e gërhat diktatori

Ligjërata për kuotën e lirisë përfundoi keq

Bijtë e bushtrës u dehën në bordelkrime

Undergraundeve të thella - konspirative

Qosheve të betonta - pis të mos i sheh as zoti

Nën ritmin e pikave të shiut ka vdekur gjeniu

Askush se kuptoi vetminë e frymës së tij

Legjionet bastarde e mbuluan me flamurë lirie

S’harrojnë: ditën e varrit t’ia kujtojnë me tupane

Të mos vdesë formula e marrëzive askete

LEGJENDË E ZEZË

Teni yt i zbehtë shkrihet në asgjë e humbet

Ta dish: lumturia e brishtë është si vdekja

Shërimi ndodh veç shtrojerave e stapeve

Kur gjëllimi lëvron lirinë qiellore

Jo gjithçka është frymë e mirë moj zanë

Sidomos kur mallkimi del lakuriq udhëve

Pushton s’i me dorë lagjen e artit tragjik

Dhe mallkon me shpirt harrimi të fundmë

Gjithë mushtin e përbashkët të gjakut të zi

Hajde në sheshin e rrëmujës Jezu Krisht

Në Barbari ka literaturë porno - tym e zjarr

Është një legjendë e zezë që po na ndjek

Dhe po na vret siç vret lulemollët bryma

E na merren mëndët plumb: na zihet fryma

Pjesë nga libri me poezi “Spiritus”