|
Mirdita! Jam Marko Beli, ju kujtohem? Kam ardhur
për seancën e parë.
Mmm, po, sigurisht, uluni.
Ku? Si ku? Këtu në shtrat.
Më falni jam pak nervoz, është hera e parë…
Duhet t’jua ketë thënë sekretarja ime…pra, ju do
të vini këtu tre herë në javë. Nëse do vini me vonesë apo nuk do të vini,
takimet gjithsesi do të llogariten, dhe me parapagim.
Po, po e di, e di! Pak…pak e rëndë e gjithë kjo,
por e kuptova!
Uaa!
Familje e bukur! Juaja besoj.
Më falni, cila familje? Për çfarë po flisni?
Eh, për fotografinë mbi tryezën tuaj të punës.
Kjo nuk duhet të zgjojë interesin tuaj.
Shtrihuni në shtrat, ju lutem dhe fillojmë.
Sigurisht ju jeni shumë i ri? E?! Nuk e mendoja…
Nuk jam unë subjekti i bisedës sonë, duhet t’ju
analizoj, siç mund ta dini ju…
Po, po sigurisht, më falni! Po përpiqesha të
familjarizohesha me ju…
Ja, pikërisht kjo nuk duhet të ndodhë, të
familjarizohemi!!…
Eh, po atëherë?
Atëherë lërini liri kujtesës, kujtimeve,
lidhjeve të ideve.
Me thënë të drejtën…po e pyes veten përse
ndodhem këtu.
Mmm, çfarë pyetje me vend!
Shikoni doktor, unë nuk besoj se kam probleme të
rënda…duke folur me miqtë që bëjnë takime, u apasionova dhe më lindi dëshira
ta provoja këtë aventurë.
Aventurë?
Po, një aventurë intelektuale, me një tjetër, i
aftë të dekodifikojë mendje time.
A nuk është kështu…
Doktor, unë jam një njeri i kënaqur, me prindër
që më kanë dashur dhe mbi të gjitha gjyshërit, jetova një fëmijëri në një
fshat fantastik me kujtime të mrekullueshme.
Ju i keni apo besoni se i keni?
Jo, jo i kam, për këtë jam i sigurtë. Familja
ime është e madhe dhe me vëllezërit e mi kemi pasur gjithmonë marrëdhënie
bashkëpunimi.
Po rivalitet?
Çfarë thoni?! Më mirë thoni bashkëpunim. Edhe
tash që janë të martuar më adhurojnë. Dhe unë fëmijët e tyre, për të cilët
jam një xhaxha i veçantë.
E ndieni mungesën e një familjeje tuajën.
Çfarë thoni? Me thënë të drejtën, unë e ndiej se
jam një njeri i lirë. Më pëlqejnë udhëtimet, kam parë gati gjithë botën. Kam
miq kudo, mbi të gjitha mike. Sepse, shikoni doktor, më nodh të dashurohem
shpesh dhe sinqerisht. Jetoj dashuri të mëdha që më kënaqin dhe më pas kur
mbarojnë mbetemi miq me ish të dashurat e mia.
Gjithmonë?
Epo, deri më sot nuk më ka ndodhur e kundërta. E
dini, besoj se janë mirënjohëse ndaj meje për aftësitë e mia të veçanta të
dashurisë.
Ju i besoni?
Doktor nuk dëshiroj të hyj në detaje, as të
mburrem, por mund t’ju rrëfej, më besoni, kur thatë se u kam dhuruar të
dashurave të mia netë dashurie, aludoj gjashtë, shtatë orë dashurie…
Mos e ekzagjeroni!
E lëmë këtë muhabet! Nëse biseda nuk ju
shqetëson, mund t’ju flas për punën time. Pikërisht kjo më çon në udhëtime,
jam një konsulent i një zinxhirri të madh hotelesh dhe vëzhgoj nëse
plotësohen kërkesat e kategorisë së luksit. Një muaj në Haiti, një në Sidnej.
Stres i vërtetë.
S’bëhet fare fjalë për stres! Gjithçka e paguar
dhe i zhytur në luks.
Më dëgjoni pak, ju lutem. Përse keni ardhur?
Jua thashë një aventurë intelektuale, ajo që më
mungonte. Çfarë po bëni, po qani?
Vafshi në djall, ju dhe aventurat tuaja! Jam
djalë i vetëm i mbytur nga prindër patologjikë, kam qënë i sëmurë me azëm
dhe alergji ndaj gjithçkaje që rritet në fshat. M’u desh të djersija për të
marrë diplomën, për të studjuar harrova të gjithë miqtë, u martova me të
vetmen grua që njoha në gjithë kuptimin e fjalës, a më kuptoni? Eh, e mbaj
fotografinë e saj mi tavolinë, sepse kërkon që kliente e mia ta dinë se jam
i martuar. Bëjmë dashuri të shtunave dhe ditët para pushimeve, por ajo që më
bën të çmendem është se nuk kam lëvizur kurrë prej shtëpisë. Bëra vetëm një
udhëtim në muajin e mjaltit në Venecia, sepse nuk kisha asnjë kacidhe . Dhe
tani që mund të udhëtoj, vuaj nga fobia e avionëve, e kuptoni? Dhe ju vini
këtu të më provokoni me aventura intelektuale, pa largohuni, largohuni!
Doktor, doktor, doktor më vjen keq, unë nuk
desha. Megjithatë nëse keni nevojë për diçka, mos hezitoni! Ja, po ju lë
numërin tim të telefonit…ë? Më telefononi!
|
