Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Rajneesh - OSHO

Përktheu: Valdet FETAHU

         TANTRA TË OFRON NDRITJE PIKËRISHT KËTU DHE TANI

           Kështu që problemin e vërtetë nuk e paraqesin mendimet, por ato që të prekin. Mos lufto me mendime, vetëm bëhu dëshmitar, dhe ato nuk do të prekin. E kjo është qetësi e begatëshme, mos e harro, tantra gjithmonë është për përvoja të begatëshme. Lehtë krijohet qetësia e vdekur, qetësinë të cilën mund ta gjesh tek varret. Mundesh mendjen tënde aq shumë ta dhunosh saqë i tërë ssistemi nervor të paralizohet.

 Tantra të ofron ndritje pikërisht këtu dhe tani – pa afat, pa pezullim. Tantra thotë se vetëm relaksimi mund të ndihmojë, sepse me tensionim krijon rreth vetes vetëm tym, e ti je aq i nxituar saqë as nuk mund të dëgjosh. Nëse dikush të thotë: “Relaksohu.” Do t’i përgjigjesh: “Nuk kam kohë për relaksim. Më duhet ta mbërri cakun, e caku është shumë larg. Nëse relaksohem, do ta humbi shansin.” Tanra thotë po e lëshon sepse po vrapon. Tantra thotë po e humbë sepse je në nxitim të madh.

                                   Ai i cili i përmbahet rregullave të tantrës,

                                   e prapë bën dallime,

                                   e tradhton shpirtin e sameyes.

                                   Ndërprej të gjitha aktivitetet, braktisi të gjitha dëshirat,

                                   lejoju që mendimet të ngriten e të binë

                                   sikur të jenë val deti.

                                   Ai i cili kurrë nuk e then jo-konstantën,

                                   e as parimet e jo-dallueshmërisë,

                                   i përkrah rregullat tantriste.

Shumë, shumë thjesht. Por ti je shumë i ndërlikuar, përbrenda je shumë i hutuar, përndryshe krejt është shumë, shumë e lehtë.

Ndërprej të gjitha aktivitetet, braktisi të gjitha dëshirat,

                                   lejoju që mendimet të ngriten e të binë

                                   sikur të jenë val deti.

            Si të veprohet? Nëse shkon në det dhe vetëm rrinë në breg, në plazh dhe vështron. Valët vetëm ngritën dhe binë, por aty është edhe batica, aty është edhe zbatica; deti kalon përmes shumë gjendjeve. Çfarë të bëhet? vetëm rri dhe vështro. Plotësisht njëjtë ngjanë edhe me mendjen; mendja është si deti –valët ngritën dhe binë. Mandej vjen batica dhe shumë shqetësime, e mandej zbatica, dhe ti ndien pak qetësi. Për këtë arsye, çdoherë kur dikush është për së tepërmi i interesuar dhe lakmon për ta qetësuar mendjen, i krijon vetes shumë probleme. Kjo është e pamundur! E kur provon ta bësh të pamundurën, frustron. E mandej mendon për njëmijë e një arsye përse kjo nuk po ngjanë. Për shkak të një fakti të thjesht, se kjo nuk mund të ngjajë! Tantra thotë: “Vështro! Nuk është brenga jote pse mendimet shkojnë e vijnë. Ato vetvetiu vijnë dhe ashtu shkojnë. Përse po përzihesh aty? Kush je ti për t’i qetësuar? Ato nuk të përkasin ty; ato i përkasin detit të pafund i cili të rrethon. Ti atje s’ke qenë, e ato po. S’do të jesh asnjë ditë, e ato do të mbeten.”

            Tash shkenca po pajtohet me këtë: gjithsecili mendim është valë. Për këtë arsye radio mund të emitoj mendime. Ato kalojnë nëpër mure male dhe trupat e juaj, dhe për to nuk ka pengesa. Diçka emitohet në Nju Jork, e ti e dëgjon këtu. Tash shkencëtarët po pyetën se a është e mundur të kapen mendimet nga e shkuara, sepse mendimet kur nuk vdesin. Ndoshta një ditë do të jetë e mundur të dëgjohet se si Tilopa i flet Naropës: “Për shkak tëndin, për shkak besimit tënd, ajo që nuk mund të thuhet, unë ty do ta them.” Kjo është e mundur se mendimet kurrë nuk vdesin. Këto mendimet e Tilopës duhet të jenë pranë ndonjë ylli. Nëse i kapim – e shkenca një ditë do të mund ta bëjë këtë, sepse kur në Nju Jork emitohen mendimet, kërkohet kohë për të mbërri në Puna; nevojiten disa sekonda, por prapë kërkohet njëfarë kohe; ato udhëtojnë; për disa milion vjet ato do të mbërrin në ndonjë planetë – e nëse atëherë i kapim, përsëri do të mund t’i dëgjojmë.

            Mendimet janë si deti i cili është rreth teje, ato ekzistojnë edhe pa ty – vetëm bëhu dëshmitar. Për këtë arsye tantra thotë: Pranoj ato! Vjen koha e baticës, dhe bëhet mrekulli; vjen koha e zbaticës, bëhet mrekulli. Valët e mëdha e të fuqishme mundohen ta prekin qiellin; energji gjigante – vështroje! Mandej deti qetësohet, krejt ulet, dhe hëna në të reflektohet, mrekulli – vështroje këtë, nëse mund të vështrosh, do të bëhesh plotësisht i heshtur. Mendimet ende mund të mbërrin tek bregu, duke u thyer në shkëmbinj, e ti do të qëndrosh i heshtur e i qetë, ato nuk do të prekin.

            Kështu që problemin e vërtetë nuk e paraqesin mendimet, por ato që të prekin. Mos lufto me mendime, vetëm bëhu dëshmitar, dhe ato nuk do të prekin. E kjo është qetësi e begatshme, mos e harro, tantra gjithmonë është për përvoja të begatshme. Lehtë krijohet qetësia e vdekur, qetësinë të cilën mund ta gjesh tek varret. Mundesh mendjen tënde aq shumë ta dhunosh saqë i tërë sistemi nervor të paralizohet. Atëherë më nuk do të ketë mendime, sepse nevojitet që sistemi nervor të jetë shumë senzitiv për të qenë në gjendje të pranojë. Deti do të jetë aty, por ti nuk do të jesh pranues, pranimi yt do të jetë i humbur.

Kjo i ka ndodh shumë njerëzve, të ashtu quajturve jogini. Ata e topitin sistemin e tyre nervor. Pak hanë kështu që energjia nuk shkon deri në tru, sepse së pari i duhet energjia trupit. Gradualisht, mënyra e tyre e  të jetuarit e paralizon tërë sistemin nervor: duke ndenjur gjithmonë në të njëjtën pozitë; dhe duke përsëritur mantra monotone. Nëse me vite të tëra përsëritë mantra, natyrisht se sistemi do të topitet, sepse nuk do t’i pranojë mbresat e reja, është humbur vitaliteti.

Në të vërtetë, njeriu i tillë nuk mund të bëhet i qetë – ai bëhet i marrë. Do të ketë shikim të marrë, siç kanë shumë jogin. Nuk do ta shohësh inteligjencën, do të shohësh vetëm topitje, plogështi dhe ngurosim. Joginët e tillë nuk e kanë arritur qetësinë – ata e kanë humbur trurin e tyre, kanë humbur pranimin, tërësisht janë topitur, janë të vdekur. Në ata asgjë nuk ngjanë, se për të ngjarë diçka nevojitet sistemi nervor shumë preciz – shumë i saktë, shumë receptiv, shumë senzitiv.

Për këtë arsye kjo le të të bëhet kriter: nëse fytyra e joginit rrezaton, nëse në te e sheh inteligjencën, vetëdijen, senzitivitetin, si diçka që rrjedh, që është i plotësuar – vetëm atëherë i ka ngjarë qetësia. Përndryshe ai nuk mund të jetë i heshtur; njerëzit e marrë janë të tillë, idiotët janë të heshtur sepse nuk munden të mendojnë – por çfarë lloj qetësie është kjo?

Idioti nuk është jogi. Idioti është i lindur me sistem nervor që nuk funksionon. Këtë mund t’ia bësh sistemit tënd nervor me agjërim, me joga pozat; mund të qëndrosh në kokë me orë të tëra – këtë ata e bëjnë. Shirshassan është e përkryer: e bën qëndrimin në kokë – kjo e vret sistemin tënd nervor, sepse truri yt funksionon vetëm nëse një sasi e vogël e gjakut vjen aty, se nervat janë shumë të holla, të imta, të brishta. Nuk mundesh as t’i imagjinosh, sepse nuk mund të shihen me sy. Fija e flokut të duket shumë e hollë, por kjo është asgjë; dhjetëmijë fije nervore së bashku duken edhe më të holla se fija e flokut. Për këtë arsye, nëse gjaku rrjedh shpejt, kjo thjesht i shkatërron, kjo është si vërshim.

Njeriu e ka arritur trurin e vet, asnjë shtazë këtë nuk e ka arritur, sepse njeriu ecë në këmbë – për këtë arsye gjaku nuk mund të derdhet në tru, kjo është kundër ligjit të gravitetit. Graviteti e tërheq gjakun teposhtë, e vetëm një sasi depërton deri në tru. Për këtë arsye ky sistem i brishtë vetëm kështu mund të funksionojë. Tek shtazët nuk është kështu, sepse ecin me katër këmbët dhe truri i tyre qëndron në nivel të njëjtë me trupin. Nëse bën qëndrimin në kokë, nëse bën shirshassan, për një kohë të shkurtë ndoshta do të ndihesh mirë, ndoshta për një sekondë, sepse kjo është sikurse larja; gjaku vërshon, dhe pas një kohe të caktuar ti kthehesh në pozitën tënde normale; kjo pastron. Por nëse disa minuta, apo disa orë bën shirshassan, kjo do ta shkatërroj tërë sistemin tënd nervor. Shumë ka vërshuar, truri nuk mund të mbijetojë.

E jogit kanë gjet shumë mënyra për ta shkatërruar trurin. Njëherë kur ta shkatërrosh më nuk do ta shohësh detin – por deti akoma është aty, mendimet janë aty. Kjo është sikur kur e fikë radion. Mos mendo se radio valët nuk po kalojnë nëpër këtë dhomë, ato kalojnë, por mekanizmi yt i pranimit më nuk funksionon. Kyçe radion, vëre në funksion – përnjëherë do të filloj të zë valë.

Truri është si qendër receptive; nëse e shkatërron, do të heshtë, por kjo heshtje nuk është tantriste. E unë nuk ju mësoj kësisoj qetësie - kjo është qetësi e vdekur. E mirë është për varre, përmes saj s’mbërrini askund – ti e hedhë jetën tënde. E instrumentin më të mrekullueshëm i cili mund të jep inteligjencë të përkryer, instrument i cili mund të bëhet aq perceptues për t’iu gëzuar kremtimit e gjithë ekzistencës, ti e ke shkatërruar.

Nevojitet ma tepër senzitivitet. Nevojitet ma tepër poezi. Ma tepër jetë, bukuri, gjithçka duhet më tepër.

Çfarë do të bësh tash? Ta arrish qetësinë tantriste. Shikoj valët, dhe sa më tepër që i shikon, më tepër do të jesh i aftë t’i dallosh bukuritë e tyre. Sa ma tepër që i shikon, do t’i zbulosh nuansat edhe më të bukura. E kjo është mrekulli – por qëndro si dëshmitar, qëndro në breg, vetëm rri ulur në breg apo shtriju në diell, dhe vetëm lejoj detit ta kryej punën e tij – mos u përziej.

Nëse përzihesh, dal nga dal, deti më nuk do të prekë. Ai akoma gjithandej do të buçet, por nuk do të depërtojë deri tek ti. Kjo është e bukur vetvetiu, por është e ndarë, ekziston distanca. Kjo distancë është meditim i vërtetë, qetësi e vërtetë.

Bota vazhdon të rrotullohet, ti nuk je i prekur,; ti mbetesh në botë, por nuk je në botë; ti mbetesh në botë, por bota nuk është në ty. Ti kalon nëpër të, i paprekur, pa vraga. Mbetesh i virgjër. Çfarëdo që bën, çfarëdo që të ndodhë, nuk do të ketë dallime: virgjëriteti yt mbetet i përkryer, dëlirësia jote mbetet e plotë, pastërtia jote nuk është e shkatërruar.

                                   Ai i cili i përmbahet rregullave të tantrës,

                                   e prapë bën dallime,

                                   e tradhton shpirtin e sameyes.

Tilopa thotë: nëse vazhdon t’i përmbahesh rrugës së tantrës, rregullave të tantrës, atëherë, mbaje në mend, mos bën dallime. Nëse bën dallime mund të bëhesh filozof i tantrës, por jo edhe pasues i tantrës. Mos krijo dallime. Mos thauj kjo është e mirë, ajo është e keqe. Hidhi të gjitha dallueshmëritë. Pranoje ashtu siç është.

                                   Ndërprej të gjitha aktivitetet, braktisi të gjitha dëshirat,

                                   Qëndro në veten tënde, kthehu në shtëpi.

lejoju që mendimet të ngriten e të binë

                                   sikur të jenë val deti.

                                   Ai i cili kurrë nuk e then jo-konstantën,

                                   e as parimet e jo-dallueshmërisë,

                                   i përkrah rregullat tantriste.

Ai i cili kurrë nuk i then parimet e jo-dallueshmërisë, i cili kurrë nuk bën dallime, ai e pason rrugën e vërtetë.

Ai i cili kurrë nuk e then jo-konstantën,

Kjo është gjëja më e bukur në tantra. Tantra thotë, bëhu bredhacak, mos bano askund, mos u identifiko, mos u ngjitë për kurrgjë. Qëndro pashtëpi, sepse ai i cili nuk ka shtëpi do ta gjen shtëpinë e vërtetë. Kur nisë të banon poshtë e lart, do ta gabosh shtëpinë. Mos u kap për asnjëri, për asnjë send, për asnjë lidhje. Kënaqu, por mos u lidh. Kënaqësia nuk është problem, por kur fillon të lidhesh, kur lajmërohet mendja e cila lidhet, atëherë më nuk fluturon, atëherë krijohet bllokada. Mos u kap për asgjë, vetëm atëherë do të jesh i aftë për pushim në vete.

Kështu që dy parimet janë kryesor: parimi i jo-konstantës, dhe parimi i mos thyerjes së jo-dallueshmërisë.

Ai i cili e ka braktisë lakminë

dhe nuk anon kah ajo apo kjo,

ai e ka kuptuar domethënjën

të dhënë në shkrime.

Përmes shkrimeve nuk mund ta arrish të Vërtetën. E nëse e arrin të Vërtetën, do t’i kuptosh shkrimet. Shkrimet s’janë asgjë tjetër përpos dëshmi, ato e përkrahin dëshmitarin. Ti nga ato nuk mund ta mësosh të Vërtetën, por njëherë kur ta mësosh të Vërtetën, ato do ta përkrahin dëshmitarin. Të gjitha shkrimet e botës do të thonë: “Po, e ke arrit.” Kjo është ajo që është e Vërtetë. Shkrimet vijnë nga njerëzit të cilët janë realizuar. Pavarësisht se çfarë është gjuha e tyre dhe simbolet, se çfarë janë metaforat e tyre, kur e realizon ti depërton në të gjitha metaforat, simbolet dhe gjuhët.

Njerëzit më pyesin: “Çfarë bën ti këtu? Nganjëherë flet për tantrën dhe Tilopën, e nganjëherë për jogën dhe Patanxhali, e nganjëherë për Lao Ce-n dhe Çuang Ce, taoizimin dhe tao-n, nganjëherë kalon tek Herakliti dhe Jezusi – çka është kjo?” Unë flas vetëm për një. Unë nuk flas për gjëra të ndryshme. Herakliti apo Tilopa apo Buda apo Jezusi, për mua nuk ka dallim. Unë vetëm flas. Ata janë vetëm arsyetime – sepse njëherë kur realizohesh, ti i realizon të gjitha shkrimet e botës. Atëherë më nuk ka shkrime hinduse, hebraike, krishtere; atëherë përnjëherë bëhesh kulminim i të gjitha atyre shkrimeve.

Unë jam i krishterë, hindus, hebraik, mysliman, sepse unë nuk jam asnjëri prej këtyre. A e Vërteta njëherë e mësuar, gjithmonë është jashtë të gjitha shkrimeve. Të gjitha shkrimet tregojnë në të, shkrimet nuk janë asgjë tjetër përveç gisht që tregon kah hëna; gishtërinj mund të ketë me miliona – hëna është një e vetme. Kur njëherë di, ti i di të gjitha.

Me ndihmën e shkrimeve ti bëhesh sektar: do të bëhesh krishterë sepse je lidhë për Biblën, do të bëhesh mysliman sepse je lidhë për Kur’an; do të bëhesh hindus sepse lidhesh për Gitën – por nuk do të jesh religjioz. Religjioni të ngjanë vetëm kur të ngjanë e Vërteta. Atëherë për asgjë nuk kapesh, e të gjitha shkrimet kapën për ty. Atëherë nuk e pason askënd, e të gjitha shkrimet të pasojnë ty, ato bëhen hija jote. Dhe të gjitha shkrimet janë të njëjta, sepse flasin për të njëjtën gjë. Natyrisht, metaforat e tyre janë të ndryshme, por përvoja është e njëjtë.

Buda thotë: “Shijoje oqeanin në cilëndo pjesë, çdokund do ta ndjesh se është i njelmët.” Shijoje në Kur’an apo Bibël, apo në Tora dhe Talmud, shija çdokund është e njëjtë. Shkrimet nuk mund të të udhëheqin. Në të vërtetë, ato pa ty janë të vdekura. Kur e arrin të Vërtetën, jeta përnjëherë depërton në të gjitha shkrimet. Përmes teje ato prapë ngjallen, përmes teje ato prapë lindin.

Këtë e bëj unë, e ngjalli Tilopën. Ai është i vdekur qe qindra vjet. askush nuk ka folë për të, askush  nuk i ka dhënë jetë përsëri. Unë përsëri po i jap jetë. Derisa jam unë këtu, ai përsëri do të jetë i gjallë. Nëse je i aftë, ti mund ta takosh. Ai përsëri është këtu diku. Nëse je receptor, mund ta ndiesh hapin e tij. Ai përsëri është materializuar.

Përmes vetes sime - do t’i jap jetë të gjitha shkrimeve. Përmes meje, ato prapë janë në këtë botë, unë mund të bëhem spirancë. Kjo është ajo çfarë bëj unë. Dhe kjo është ajo të cilën unë dëshiroj që edhe ti ta bësh një ditë, në jetën tënde.

Kur e realizon, kur vjen deri tek njohja, atëherë nga e shkuara kthej të gjitha që janë të bukura dhe përsëri jepi jetë, përtërij, kështu që të gjithë që kanë dijeni prapë mund të jenë në këtë botë dhe të udhëtojnë nëpër të dhe t’i ndihmojnë të tjerët.

Me 11 shkurt 1975 OSHO e mbanë ligjëratën mbi: “Tantrën si Kuptueshmëri Supreme” (Tantra: The Supreme Understanding)

Këtu është vetëm një pjesë e vogël e shkoqitur nga ligjërimi.