Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Sabir KRASNIQI

TEORITË MBI PREJARDHJEN E NJERIUT NË TOKË

        Të gjitha supozimet, teoritë e hipotezat rreth prejardhjes së njeriut nuk duhet të jenë pengës për gjurmime të mëtejme shkencore përkundrazi, ato duhet të jenë një ndihmesë - bazament për hapat pasues. Megjithatë, e drejta shkencore është që t'i besoj dëshmive të bazuara në fakte bindëse dhe të shpresoj, falë teknologjisë moderne, se kërkimet e reja, në Tokë dhe Kozmos, do të na japin rezultate më faktike për zgjidhjen përfundimtare të këtij misteri.

            Prejardhja e njeriut në tokë është çështje e cili i ka munduar edhe popujt e lashtë, duke filluar nga sumerët, akadët, babilonasit, fiset maja e deri në ditët tona. Dhe me të drejtë pasi njeriu, si qenie humane, ndryshon dukshëm nga qeniet e tjera që e popullojë planetin tonë. Njeriu ka strukturë të ndryshme fizike nga krijesat tjera e në veçanti dallon me intelektin që posedon. Ai ka logjikën - parimin e të menduarit drejtë, si substancë bazike me aftësi për t'i arsyetuar veprimet, për të gjykuar, por njëkohësisht edhe për të hulumtuar, shtruar pyetje e kërkuar përgjigje. E një ndër pyetjet më bazikë është edhe ajo: "Kush jemi ne, kush është krijuese ynë, kur na ka krijuar dhe pse?". Mendime e teori ka shumë por përgjigjja përfundimtare mungon edhe sot e kësaj dite!

         Në lashtësi, duke pasur parasysh nivelin e ultë të njohurive në atë kohë, njerëzit krijuan një lloj kulti për të panjohurën. Ky kult mund të ishte krijuar edhe si shkak i frikës që ata kishin për objektet qiellore, për fuqinë e tyre të mbinatyrshme, të cilat filluan edhe t'i hyjnizojnë, veçanërisht Diellin dhe Hënën. Dielli ishte sundues i ditës, ndërsa Hëna, sunduese natës. Këto objekte ata i konsideron si krijues të tyre andaj edhe i adhuronin dhe, si nderim për to, ndërtonin tempuj, statuja e obeliskë si dhe praktikonin rituale mistike me simbolika të llojllojshme duke shkuar aq larg sa që flijonin bimë, shtazë e edhe njerëz. Dielli, duke qenë se kishte ndikim jetësor në florën dhe faunën ekzistuese, adhurohej më së shumti nga të gjitha qytetërimet e lashta. Ilirët e quanin Dieu. egjiptianët Horus, grekët Helios, romakët Sole etj.

            Paganët, përveç që e konsideronin Diellin si krijues të jetës, ata besonin se ai ju ndihmonte edhe në riprodhimi, andaj martesat i bënin pikërisht në ditën e diel (ditë e emërtuar sipas Diellit), madje edhe kufomën e vendosnin me fytyrë nga Dielli.

            Si te shumë popuj pagan, edhe tek ilirët, banorët e lashtë të Gadishullit Ballkanik, adhurohej Kulti i Diellit ku dita e diel ishte ditë e shenjt dhe quhej -Dita e Diellit. Dielli përdorej në ornamentet e tyre dhe simbolizohej në formën e rrethit, lules, spirales etj. Kultin e Diellit e ruajtën edhe banorët e Apolonisë që dëshmojnë edhe gravurat e gjetura në këtë qytet antik. Besohet se këto simbole i kanë trashëguar shqiptarët e sotëm pasi, edhe në ditët e sotme, Dielli dhe Hëna janë simbole dhe motive të zakonshme me përdorim të gjerë në artin popullor shqiptar.

            Në vitin 247 (para erës sonë) perandori Aurel e grabiti këtë simbol hyjnor dhe e bëri si perëndi supreme të Perandorisë Romake, duke e quajtur Sol-Invictus (Dielli i Pamposhtur).

            Me krijimin e religjioneve monoteiste, adhurimi i kulteve të mëhershme (Diellit, Hënës, yjeve...) si krijues të njeriut dhe jetës në Tokë, mori një kuptim tjetër. Prejardhja e jetës dhe njeriut filloi t'i atribuohet forcave mbinatyrore, gjegjësisht Zotit. Zanafilla e gjithë kësaj fillon me Abrahamin, 2000 vjet para erës sonë. Ai mohoi kultin e idhujve dhe filloi të besoj në një Zot i cili edhe u bë Zot i Izraelit. 500 vjet më vonë, në malin e Sinait, Zoti i flet popullit të Izraelit përmes dhjetë urdhëresave të shkruara në dy rrasa guri (ligje të dhëne nga Perëndia) që ia jep Moisiut, ku ndër të tjera thuhet: "Unë jam Zoti, Perëndia jote. Mos adhuro perëndi të tjera përveç meje. Mos bej idhuj..."

            Ky adhurim ndaj një Perëndie ishte i kufizuar, pasi praktikohej në tokën e Izraelit vetëm nga populli hebre, ndërsa në vendet dhe popujt tjerë vazhdonte tradita Politeiste (besimi në shumë hyjni).

            Me përhapjen e krishterimit (në fillim të shekullit të parë) edhe islamit (gjashtë shekuj më vonë) tradita politeiste filloi ta humb pushtetin dhe të dominohej nga religjionet monoteiste. Zoti konsiderohej qenia më e lartësuar, më i ndrituri, më i madhi. Ai është i gjithëfuqishmi dhe krijues i njeriut, i të gjitha gjallesave, i gjithë jetës. Ai është zotërues dhe drejtues i çdo gjëje. Zoti e krijoi njeriu me detyrë që ta përfaqësoj kreativitetin e tij në tokë, pasi njeriu është i përkushtuari, i besuari dhe mëkëmbësi i Zotit, që të përmbush përsosmërish rolin e tij si qenie e përsosur e Perëndisë.

            Në vitet e fundit të shekullit të XVIII filloi të zhvillohet shkenca e kërkimeve për kohët e vjetra si dhe për prejardhjen dhe zhvillimin e qenieve të gjalla në tokë (pra edhe njeriut) - Paleontologjia, që kishte koncept krejt të ndryshëm nga religjionet.

            Janë gjetur mbeturina të shtazëve të ndryshme, shpezëve dhe të disa organizmave që kanë jetuar para 100 ose 500 milion vjetësh. Me zhvillimin e paleontologjisë u formua ideja se njeriu e ka prejardhjen nga speciet antropoide që i njohim sot si majmun. Në këtë përfundim sjell ngjashmëria shumë e madhe e njeriut të dikurshëm primitiv dhe majmunit, veçanërisht shimpanzesë. Sipas studimeve shkencore më të reja thuhet se aq i ngjashëm është njeriu me shimpanzenë sa që dallimi është vetëm 1.3 %, pra 98.7 % kanë ngjashmëri - gati identik!

            Zhvillimi i mëtejshëm, jo vetëm i paleontologjisë por edhe i fushave tjera shkencore që merren drejtpërdrejt me origjinën e njeriut si paleoantropologjia dhe arkeologjia, arrijnë në një përfundim se origjina e njeriut nuk rrjedh nga ndonjë lloj i veçantë majmunit por prej ndonjë paraardhësi të tyre. Majmuni dhe njeriut mund të kenë një trung të përbashkët!

            Në shekullin e XIX shkencëtari britanik Çarles Darvin (një natyralist britanik dhe themelues i Teorisë së Evolucionet) u paraqit me një teori të re që ishte në kundërshtim të plotë me çdo doktrinën fetare monoteiste. Në librin "Mbi origjinën e llojeve” që e publikoi më vitin1859, Darvini shtjellon teorinë e vet për evolucionin e qenieve të gjalla dhe prejardhjen e njeriut nga majmuni.

            Sipas Teorisë së Evolucionet zhvillimi i krijesave të gjalla ishte si rrjedhojë e një procesi të quajtur - përzgjedhje natyrore. Gjatë periudhave tejet të gjata, një numër i vogël gjallesash të para, duk filluar nga njëqelizorët, evoluuan dalëngadalë (mikroevolucion), nëpërmjet modifikimeve fare të vogla duke sjellë, më kohë, miliona lloje të gjallesave në tokë. Këto ndryshime të vogla, nga ky proces evolutiv, u grumbulluan dhe sollën ndryshimet e mëdha (makroevolucion) që u deshën për t’i shndërruar peshqit në amfibë dhe majmunët në njerëz. Për Darvinin edhe njeriu ishte pjesë e këtij procesi të gjatë evolutiv të përzgjedhjes natyrore që lind, rritet dhe vdes sipas fatit të gjallesës, e jo produkt i Perëndisë.

             Teoria e Evolucionit, pavarësisht polemikave dhe të metave, u bë një teori dominuese që u përhap shpejtë në të gjithë globin e që, edhe sot e kësaj dite, ka mbështetjen e botës shkencore.

            Më vonë janë publikuar edhe hipoteza të tjera mbi prejardhjen e njeriut në tokë, njëra prej të cilave është edhe ajo e B. Kurten-it i cili e kundërshton teorinë e Darvinit dhe thotë se paranjeriu - hominoidi është krijuar para 10 ose 15 milion vjetësh. Ai në fillim ka jetuar nëpër drunj e më vonë ka zbritur në tokë dhe, duke zhvilluar aktivitet për mbijetesë, ka filluar të marrë pozicion të drejtë. Kurteni thotë se hominoidi ka qenë i racës së vogël në krahasim me njeriun e sotëm.

            Sipas teorisë, që e pranon edhe shkenca e që e përkrahin shumica e ekspertëve, Homo sapiens (nga i cili evoluoi njeriu modern) ka origjinë nga Afrika (rreth 200,000 vjet më parë) bazuar kjo në prova fosilesh të gjetura në pjesën jugore dhe juglindore të këtij kontinenti. Shumë vjet më vonë, Homo sapiensët, migruan nga Afrika në të gjithë kontinentet e tjera. Mirëpo zbulimet e reja duket se e kontestojnë teorinë e origjinës monogjene të njeriut, se ai është paraqitur në të njëjtën kohë vetëm në një vend të caktuar. Një kafkë 260.000-vjeçare e zbuluar në vitin 1978 në Dali County të Kinës mund të jetë dëshmi e origjinës poligjene të njeriut, se ai është paraqitur në kohë të ndryshme dhe në kontinente të ndryshme. Sipas ekipit hulumtues kafka është shumë e ngjashme me kafkat Homo sapiens të gjetura në vitin 1961 në shpellën Jabel Irhoud në Marok.

            Se njerëzit nuk e kanë origjinën vetëm nga Afrika dëshmojnë edhe provat e gjetura në vitin 2006 në Izrael, në një shpellë, në pjesën lindore të Tel Avivit. Një grup arkeologësh nga Universiteti i Tel Avivit zbuluan dhëmbë të njerëzve të lashtë pothuajse 400.000 vjet, të cilët kishin një pamje gati identike me njeriun e sotëm. Këto janë gjurmët më të vjetra të llojit Homo sapiens të zbuluara deri më sot pasi datojnë 200.000 vjet para mbetjeve të gjetura në Afrikë. Dhe, nëse këto gjetje do të rezultojnë të sakta, atëherë e gjithë teoritë ekzistuese për origjinën e njeriut, që njohim deri më sot, do të bien poshtë.         

            "Erdhën nga planeti Nibiru, 300,000 vjet më parë, manipuluan ADN‐në e të parëve për të krijuar Homo Sapiensët" - thotë studiuesi dhe arkeologu i njohur Zecharia Sitchin në teorinë e tij ku pretendon se njeriu u krijua nga alienët, teori e cila mbështet edhe nga shumë studiues tjerë. Sitchin njihet si babai i historiografisë heretike i cila ka shkruar rreth 14 libra, të përkthyera në më shumë se 20 gjuhë, në të cilat sqaron origjinën e njerëzimit.

            Sipas Sitchinit origjina e njeriut fillon falë një procesi gjenetik 300,000 vjet më parë kur alienët zbarkuan në Tokë. Ata manipuluan gjenomët (seri kromozomike e një organizmi që përmban numrin e përgjithshëm të kromozomeve) e disa ekzemplarëve të Homos Erectus duke i shtuar ADN‐së afro 200 prej gjeneve të tyre. Homo Erectusët u zhvilluan aq shumë sa që mësuan të përdorin vegla pune dhe të komunikojnë mes vete duke u transformuar në Homo Sapiens.

            Kjo teori ka zanafillën e vet diku në shekullin e 18-të kur arkeologët zbuluan për herë të parë mbetjet e civilizimit të lashtë Sumer, një civilizim i hershëm që ka ekzistuar në zonën e Gjirit Persik e cila dikur njihej si Mesopotamia (sot Iraku jugor). Dhjetëra mijëra tabela argjile të zbuluara nga arkeologët mahnitën jo vetëm shkencëtarët por edhe teologët. Shënimet sumere, që konsiderohen si dokumentet më të hershmet të një civilizimi, të shkruara me shkrim piktopografik e kunjor në pllaka argjile, përmes tabelave, vulave cilindrike e kolonave, na japin një version shumë të pasur grafik të civilizimit të lashtë njerëzore. Janë shënime me përmbajte historike, kulturën, mitologjike, astronomike, të luftërave të mëdha, përfshi këtu edhe historinë e krijimit të tokës dhe të njeriut.

            Alienët, këto qenie inteligjente që vinin nga planeti Nibiru, sumeret i quanin Anunnaki (bijtë e zotit Anu - ata që erdhën nga qielli në tokë” ). Nibiru do të thotë "planeti i kalimit" që shfaqet në të gjithë vëzhgimet e tyre qiellorë, me orbitë eliptike të njëjtë si të një komete, dhe kalon ndërmjet Marsit e Jupiterit çdo 3600 vjet. Astronomët mendonin se bëhej fjalë për Jupiterin apo Marsin por, bazuar në shënimet sumere, del se Nibiru është një planet më shumë në sistemin tonë diellor. Dhe kjo duket të jetë e saktë pasi, më 21 tetor të vitit 2003, me anë të teleskopit 1.22 Oschin, nga pika e vëzhgimit në Malin Palomar në Kaliforni, për herë të parë u vrojtua ky planet i cili u quajt 2003 - UB - 313 ose Planeti Eris. Është zbuluar nga Michael E. Brown, Chad Trujillo dhe David L. Rabinovitz, më 5 janar të vitit 2005, bazuar në hulumtimin e fotove të bëra në datën e sipërpërmendur. 2003 - UB - 313 ose Planeti Eris është i njohur në Antikitet me emra të ndryshëm si: Nibiru, Marduk Hercolubus, Planeti i Zotit etj.

            Vëzhgime të tjera, të publikuara në tetor të vitit 2005, treguan se Planeti Eris/ Nibiru, i cili i afrohet tokës periodikisht një herë në 3600 vjet, mund të sjell ndryshime klimatike me pasoja të rënda natyrore si: shkrirjen e akujve, zhdukjen e gjelbërimit, tharjen e kores së tokës, pakësimin e oksigjenit me fjalë të tjera mund të jetë fundi i jetës në Tokë, fenomene këto që përmenden edhe në profecitë e lashta.

            Sitchin mendon se sumeret janë produkt i çiftëzimit me një racë alienësh që kanë pamje të ngjashme me tonën. Historia e krijimit të njeriut duhet të ketë ndodhur kështu: Anunnaket filluan ta vizitojnë Tokën dhe bëmat e tyre janë ato që lexojmë edhe në Besëlidhjen e Vjetër ose tek Epi i Gilgameshit. Në vazhdim ata e kolonizuan Tokën në një moment të favorshëm për ta. Duke pasur nevojë për njerëz, që do të punonin në minierë për të mbledhur ar që u nevojitej për mbylljen e ozonit në planetin e tyre, ata krijuar njeriun që korrespondon me Homo Sapiensin.

            Në shkrimet sumere, ku është ruajtur kultura dhe historia e këtij civilizimi të lashtë, thuhet se "njeriu u krijua për të adhuruar" por, në një përkthim të më vonshëm, fjala "adhuruar" dilte të ishte "punuar" - "njeriu u krijua për të punuar".

            Se njeriu është dizajnuar nga alienët e pohojnë edhe dy shkencëtarë nga Kazakistani të cilët kaluan mbi 13 vjet duke punuar në Projektin e Gjenomit Njerëzor (Human Genome Project). Maxim A. Makukov, nga Instituti Astrofizikal i Fesenkov dhe Vladimir I. shCherbak, nga Universiteti Kombëtar i Kazakistanit, mendojnë se njeriu është dizajnuar nga një civilizim alienësh të cilët kanë dashur të ruajnë një mesazh në ADN-ën e njeriut ose të krijojnë jetë në ndonjë planet tjetër.

            Konstatimin për teorinë e tyre ata e kanë nxjerr nga vendosja e modeleve aritmetike dhe simboleve gjuhësore ideografike të koduara nga alienët dhe besojnë se 87% e ADN-së njerëzore janë kode gjenetike nga format jetësore të alienëve.

            Teorinë e prejardhjes së njeriut nga alienët e mbështet fuqishëm edhe studiuesi dhe autori i shumë librave, zviceran Erich von Deniken. Ai supozojnë se njeriu e ka prejardhjen nga gjithësia - nga planetë të tjerë që, në disa periudha dhe në marrëdhënie seksuale me krijesat e tokës, kanë krijuar racën e re të njerëzimit, pjesë e së cilës jemi ne sot. Të njëjtët alien nga gjithësia u kanë dhënë njerëzve në tokë njohuritë e para nga shkenca dhe teknika. Sipas tij edhe piramidat egjiptiane janë ndërtuar sipas udhëzimeve të alienëve për të zgjuar vetëdije e shoqërisë së atëhershme njerëzore.

            Një teori e re për prejardhjen e njeriut vjen nga profesori i ekologjisë, Dr. Ellis Silver. Ai thotë se ka shumë shenja që tregojnë se njerëzit nuk evoluuan bashkë me format e tjera të jetës në Tokë. Në librin e tij “Njerëzit nuk janë nga Toka: Një evoluim shkencor i dëshmisë” ai paraqet një përmbledhje teorish si dëshmi se njerëzit nuk janë nga Toka ku ndër të tjera thotë:

            -Njeriu ka dhimbje shpine, gjë që kafshët tjera në Tokë nuk e kanë. Kjo ndodh shkaku se anatomia e specieve tona ka evoluuar në një planet me gravitet të ulët.

            - Njeriu nuk u pajisë gjatë procesit evolutiv, që në ambientin natyror t'i rezistoj të ftohtit ose të ngrohtit.

            -Njeriu është qenia e vetme në Tokë që ka më së shumti komplikime gjatë lindjes natyrale e cila nganjëherë mund të rezultojë me fatalitet për nënën ose foshnjën e porsalindur. Kjo ndodh pasi koka e të porsalindurit është mbiproporcionale.

            -Njeriu ka frikë të jashtëzakonisht të madhe nga fatkeqësitë natyrore edhe pse katastrofa të tilla e kanë përcjell gjatë gjithë evolucionit.

            -Njeriu nuk mundet t'i ekspozohet gjatë Diellit pa iu djegur lëkura. Kjo dëshmon se planeti i origjinës sonë ka qenë në largësi të madhe nga dielli ose ka qenë rezistent ndaj rrezatimeve etj.

            Dr. Ellis mendon se njerëzimi nuk evoluoi nga një formë e veçantë e jetës, por evoluoi diku tjetër dhe u transportua në Tokë (si homo sapienë shumë të evoluar) rreth 60,000-200,000 vjet më parë.

            Mendohet, gjithashtu, se edhe Atlantet, ndoshta dhe Lemurët, për të cilët flet edhe Platoni, janë produkt i çiftëzimit të grave të Tokës me alienët.

            Një teori tjetër rreth prejardhjes së njeriut është edhe Teoria e Ujit. Qysh në vitin 1923 patologu nga Berlini, Max Westenfofer, shkruan për këtë teori. Një përmbledhje rreth kësaj ideje ai e publikon në librin e tij "Rrugëtimi unik i njeriut" të botuar në vitin 1942. Ai besonte se përgjatë historinë së evoluimit, njeriu ka kaluar nëpër një fazë të një procesi hidro-ekologjik. Westenfoferit nuk e sheh njeriun si pasardhës nga ndonjë lloj majmuni por si pasardhës i drejtpërdrejtë i amfibeve (ujë-tokësoreve, gjegjësisht bretkosës) dhe salamandrës (hardhucë me pika të verdha në trup). Ky proces i gjatë transformues ka imponuar ndryshime shumë të rëndësishme në organizimin trupor, të jashtëm dhe të brendshme, të gjallesave për përshtatje me kushtet ambientale.

             Teoria e Ujit avancohet nga Alister Hardy pas viteve 1930, një biolog që studionte zhvillimin e jetës përgjithësisht në dete. Hardy, procesin hidro-ekologjik të transformimit e bazonte në krahasimet që bën me balena. Balenat janë gjitar deti dhe, si të gjithë gjitarët tjerë, thithin ajër me mushkri, ushqejnë të vegjlit me qumësht gjiri dhe kanë pak flokë. Gjithashtu, shumë studiues pranojnë faktin e ngjashmërisë së theksuar anatomike ndërmjet veshit të balenës dhe atij të njeriut. Të dhënat krahasuese balenë-njeri, që i kishte mbledhura si biolog, i publikoi si artikull shkencor në gazete prestigjioze "New Scientist" në mars të vitit 1960. Hipotezat e Hardyt, 10 vjet më vonë, u zhvilluan dhe popullarizuan nga gazetari britanik Eliane Morgan. Sipas Hardyt dhe Morganit, njeriu erdhi drejtpërdrejt nga uji - ne ishim dikur një lloj primati i detit, apo peshqit humanoid. Paraardhësi ynë ishte një lloj majmuni nga familja e prokonsulëve, i cilët, para se të kalonte në tokë, jetoi  miliona vjet në ujë.

            Në favor të kësaj shkon edhe aftësia e një të porsalinduri të cilin po ta vendosim në ujë, menjëherë pas largimit nga barku i nënës, ai do të ndihet i madh. Ai tanimë di se si të notoj!

            Për fund mund të thuhet se të gjitha supozimet, teoritë e hipotezat rreth prejardhjes së njeriut nuk duhet të jenë pengës për gjurmime të mëtejme shkencore përkundrazi, ato duhet të jenë një ndihmesë - bazament për hapat pasues. Megjithatë, e drejta shkencore është që t'i besoj dëshmive të bazuara në fakte bindëse dhe të shpresoj, falë teknologjisë moderne, se kërkimet e reja, në Tokë dhe Kozmos, do të na japin rezultate më faktike për zgjidhjen përfundimtare të këtij misteri. Deri atëherë, çështja e prejardhjes së njeriut në tokë si dhe shumë çështje të tjera, do mbesin akoma të hapura.