|
Në fillim ishte vetëm Asgjëja, përplot mundësi të pakufizuara,
njëra prej të cilave je edhe Ti.
Kush e krijon Realitetin?
Nëse ne mendojmë në gjëra, atëherë e bëjmë realitetin më konkret
se sa që është. E nëse realiteti është konkret atëherë unë s`kam mundësi ta
ndryshoj atë. Por nëse realiteti është një mundësi inteligjente, një mundësi
e vetëdijes atëherë shtrohet pyetja: Si mund ta ndryshojë unë atë? Si mund
ta bëjë më të mirë, më të lumtur? E sheh pra se si ne mund ta zgjerojmë
figurën tonë.
Sipas mënyrës së vjetër të mendimit, ne s`mund të ndryshojmë
asgjë dhe nuk luajmë asnjë rol ne realitetin tonë. Ndërsa në mënyrën e re të
mendimit na i sjell matematika mundësit e të gjitha lëvizjeve të mundshme,
megjithatë ajo nuk mund të na tregoj përjetimin e vërtetë të cilin ne mund
ta kemi ne vetëdije. Ne jemi ata të cilët e zgjedhim vetë këtë përjetim dhe
sipas kësaj ne jemi ata që në kuptimin e plotë të fjalës e krijojmë
realitetin tonë. Ndoshta kjo mund të tingëllojë si një thënie e një
pjesëtari të “NEW AGE” (Koha e Re – Grup mendimtarësh që janë të orientuar më
shumë nga shpirtërorja)
i cili nuk ka asnjë njohuri mbi fizikën. Por vet fizika kuantike na e
vërteton këtë më së miri.
Ekzistojnë botëra të ndryshme. Bota makroskopike të cilën ne e
shohim, bota e qelizave tona, bota e atomeve tona, bota e bërthamave të
atomeve tona, e të gjitha këto janë botëra të ndryshme me gjuhë të veçantë
dhe matematik të veçantë. Ato jo vetëm që janë më të vogla, por janë
krejtësisht ndryshe. Megjithatë, të gjitha përputhen ne fund në një pikë,
sepse unë jam atomet e mia, unë jam po ashtu qelizat e mia, por unë jam edhe
fiziologjia ime makroskopike. Kjo e tëra është e vërtetë. Thjesht,
ekzistojnë shtresa të ndryshme te së vërtetës. E vërteta më e madhe e cila u
zbulua nga shkenca dhe filozofia është e vërteta fundamentale e UNITETIT. Në
shtresën e thellë ndërbërthamore të realitetit tonë jemi TI dhe UNË NJË.
(
John Hagelin Ph. D. Proffesor of Physics and Dircetor of the Institute of
Science and Public Policy at Maharshi University. Author of “Manual for a
Perfect Govermment” and “Physiology of Conscionsness”)
Kur unë isha më i ri kisha shumë parafytyrime për Zotin. Tani e
di që një kuptim i vërtetë i këtij koncepti më mungon në vetëdije.
Si e nxora nga religjioni të vërtetën e madhe që unë jam NJË me
qenien më të lartë (Zotin), e cila më krijoi mua, ty, galaktikat e
gjithësinë? Kjo nuk ishte edhe aq e vështirë.
Shumë lëvizje fetare e filozofike që u bënë me qindra vite ishin
gabim, sepse ato filluan ta cilësonin Zotin si një qenie krejt tjetër dhe e
ndarë nga ne, të cilës ne duhet t’i lutemi, ta adhurojmë, t’i lëshojmë pe e
t’i pëlqejmë në mënyrë qe ne në fund të jetës sonë të shpërblehemi për
veprat tona. Ky nuk është ZOTI. Kjo është një blasfemi.
(
Dr. Miceal Ledwith. Formerly Proffesor of Systematic Theology at Maynoath
College in Irelan. Author of “The Message whose Time Has Come” and “ The
Ascent to God. The Souls Journey Within” )
E vetmja shkencë e cila na ofron një sqarim më të afërt rreth
këtij koncepti është fizika kuantike. Shumë sqarime të religjioneve të
ndryshme rreth nocionit ZOTË kanë sjell shumë dëme në botë. Ne kemi sot
teknologji të mrekullueshme, kemi forcën e gravitetit, kemi fusha
elektromagnetike, kemi magnet të shkëlqyer, por prapëseprapë kemi një
parafytyrim të gabuar për Zotin. Nëse ne i frikësojmë njerëzit me një dënim
të përjetshëm ne zjarrin e ferrit, atëherë është e qarte se mund të
manipulojmë me ta e t’i rendisim në një vijë, por ky nuk është Zoti. Zoti
duhet të jetë diçka shumë më e madhe se dobësitë dhe shumë më e madhe se
zotësitë njerëzore. Ky Zotë duhet të jetë natyra jonë më e lartë.
Si mundet një burrë apo një grua të bëjë mëkat ndaj një
inteligjence të paskajshme? Kjo është e pamundur. Ne të gjithë jemi krijesa
të kësaj force universale, ne të gjithë përbëhemi nga e njëjta lëndë. Shuma
e të gjithë neve është NJË. E kë do ta dënojë Zoti pra? Mua? Ty? Vetveten?
Mendo njëherë rreth kësaj…!
Truri ynë përbëhet nga një numër shumë i madh i qelizave nervore
të cilat quhen neurone. Këto neurone janë të lidhura me neuronet tjera në
një rrjet mes veti. Ne çdo vend ku këto lidhen mes veti, ekziston një mendim
apo një kujtim. Pra të gjitha idetë, mendimet, ndjenjat formulohen dhe
lidhen në këtë rrjetë nervorë. P.sh. koncepti i ndjenjës së dashurisë është
po ashtu i ruajtur në këtë rrjet nervorë. Ne e ndërtojmë konceptin e
dashurisë nga shumë ide tjera. Tek shumë njerëz dashuria është e lidhur me
zhgënjim dhe ata sa herë që mendojnë ne dashurinë e kanë një kujtim të
dhimbjeve, vuajtjeve e ndoshta edhe të urrejtës dhe arrogancës.
Nga pikëpamja fiziologjike, kur kemi ne një mendim atëherë
krijojmë lidhje të reja të qelizave nervore. Nëse ne për shembull çdo dit
nervozohemi, jemi të frustruar, vuajmë atëherë krijohet ne trurin tonë një
lidhje e re e gjatë e qelizave nervore të cilën ne e quajmë identitet. Por
nëse ne e ndërpresim procesin e mendimit i cili krijon një reaksion kimik në
trupin tonë, atëherë fillojnë qelizat nervore, të cilat kanë qenë të lidhura
ne rrjetë mes veti, të shkëputen dhe me anë te mendimeve tjera pozitive ne
krijojmë pastaj lidhje të reja të qelizave nervore në trurin tonë dhe kështu
e krijojmë një identitet tjetër, e krijojmë një realitet të ri, e krijojmë
jetën të cilën ne të gjithë ëndërrojmë ta jetojmë.
Barnatorja më e përparuar e Universit është brenda nesh. Një
pjesë e trurit tonë quhet hipotalamus dhe mund ta supozojmë si një fabrikë
të vogël. Këtu krijohen materie të posaçme kimike të cilat iu përshtaten
emocioneve tona. Trupi ynë është një makinë e cila prodhon proteina. Këto
proteina të lidhura në mënyrë zinxhirore vijnë nga hipotalamusi dhe
shndërrohen në hormone të cilat i përshtaten gjendjes sonë emocionale.
Ekzistojnë lëndë të ndryshme kimike për vuajtje, për urrejtje,
për mërzi, për dashuri dhe për çdo gjendje të ndryshme emocionale. Në
momentin kur ne përjetojmë një gjendje emocionale në trupin apo në trurin
tonë, hipotalamusi krijon një “peptid” (përzierje e amino-acideve, sidomos i
-COOH dhe -NH2) i cili përmes hipotezës kalon ne kanalet e
gjakut. Dhe kur “peptidi” mbërrin në gjak ai shpërndahet në qendra të
ndryshme të trupit. Çdo qelizë në trupin tonë është e mbuluar me mijëra
receptorë. “Peptidi” e vë në lëvizje receptorin dhe kështu dërgon një sinjal
në qelizë me ç´rast vjen deri te ndryshimi i qelizës në shumë lloje. Pra,
receptorët janë pranuesit e informacioneve që vijnë nga jashtë, dërgojnë
sinjalet në qelizë ku mund të vijë edhe deri te ndryshimi i bërthamës
qelizore. Çdo qelizë është në jetë dhe ka një vetëdije. Në të vërtetë qeliza
është njësia më e vogël në trup e cila ka vetëdije.
Mendja jonë e krijon trupin tonë. Çdo gjë fillon në qelizë.
Qelizat janë makina prodhuese të proteinave të cilat e marrin sinjalin nga
truri.
Plakja është një pasojë e prodhimit të proteinave të gabuara.
Çka ndodhë kur ne plakemi? Lëkura jonë humbë elasticitetin. Elastina është
një proteinë. Lukthi nuk mund ta kryej funksionin e tij. Çka ndodhë me
eshtrat tona? Ato bëhen të holla. Pra, plakja është rezultat i prodhimit te
proteinave të gabuara. Shtrohet pyetja: A ka ndikim ajo se çka hamë dhe si
mendojmë? Natyrisht se PO.
Është koha që ta përmirësojmë kursin e udhëtimit tonë. Ky
përmirësim i kursit është një lëvizje drejt një paradigme tjetër e cila na
thotë se Universi është shumë më i madh se sa qe mund ta paramendojmë
ndonjëherë.
Askush në jetën tënde nuk të ka sjell dije të mjaftueshme për
veten tënde. Se si ti funksionon nga brenda. Çfarë kërkon ti. Ti s´ke
ëndërruar asnjëherë për të bukurën, askush s´të ka mësuar të ëndërrosh diçka
më mirë. A mendoj unë se ti je i keq? Unë nuk mendoj se ti je i keq! A
mendoj unë se ti je i mirë? Unë nuk mendoj as që ti je i mirë! Unë mendoj,
TI je Hyjnorja.
Njeriu mesatarë ne botë i cili e konsideron jetën e tij si të
pavlerë dhe nuk ka asnjë inspirim për të jetuar, nuk ka bërë asnjë përpjekje
që të grumbulloj dije dhe informacione inspiruese. Ai është aq i hipnotizuar
nga bota që e rrethon, nga mediat, nga televizioni, nga njerëzit që e
rrethojnë saqë nuk arrin dot të dijë për të bukurën. Ai jeton, por shpirti
i tij nuk arrin të çlirohet e ta përjetoj dritën. Ai është i zhytur në
errësirë dhe në iluzionet e kësaj bote. Megjithatë, ndoshta ai dëshiron të
dijë diçka tjetër dhe sapo mbërrin në sipërfaqe ai e pyet vetën: A ka diçka
më shumë? Cila është arsyeja e prezencës sime këtu? Cila është domethënia e
jetës? Për ku jam nisur unë? Çka ndodhë kur unë vdes? Ai fillon t´ia bëjë
vetës këto pyetje saqë ka mundësi të ketë ndonjë thyerja nervash.
Por prapë i kthehet mendimit të vjetër e thotë: “Nëse unë e bëjë
këtë do të më dënoj Zoti e nëse vuaj si kam vuajtur deri tani do të
shpërblehem nga Ai”.
Nuk ka asgjë të mirë apo të keqe. E mira dhe e keqja janë vetëm
përshkrime sipërfaqësore të atyre që nuk e kuptojnë jetën më thellësisht.
Nuk pret asnjë Zotë që të na dënoj. Nuk ka asnjë Zotë i cili i mallkon
njerëzit. Ne të gjithë jemi krijesa Hyjnore. Ti, unë, secili nga ne është
Hyjni.
Unë s´kam ide se çka është Zoti, megjithatë jam i sigurt për
prezencën e Zotit. Kjo prezencë e asaj që ne e quajmë Zotë është shumë reale
edhe pse unë s´mund të nxjerr një definicion për Zotin. Ta shohë Zotin si
një person apo gjësend nuk kamë mundësi. Të kërkosh nga një njeri ta sqarojë
se çka është Zoti, është sikur të kërkosh nga një peshk ta sqarojë detin ku
ai noton.
(
Fred Alan Wolf, Ph.D. Author of the “ Matter into Feeling: A new Alchemy of
Science and Spirit” and “Taking the Quantum Leap”).
Vetëdija jote ndikon në gjithçka përreth teje. Ajo ndikon edhe
në gjërat që ti ke dëshirë t’i kesh. Ajo ndikon në të ardhmen tënde. Ti je
Krijuesi i ardhmërisë sate. Ti i jep formë jetës. Ti je shumë më shumë se sa
që ti beson që je. Ti mund të jesh shumë më shumë se sa që je tani. Ti mund
të ndikosh në rrethin tënd, mund të ndikosh tek njerëzit. Ti tani e krijon
të ardhmen tënde. Ti je përgjegjës për të gjitha këto. Ti dhe rrethi yt ku
jeton, nuk jeni të ndarë. Ti je pjesë e gjithësisë. Ti je i lidhur me të
gjithë. Ti nuk je vetëm.
Ne jemi këtu për të qenë Krijues. Krijues efektiv. Ne jemi këtu
për të bërë diçka. Ne jemi këtu për ta ndriçuar hapësirën. Bota ka nevojë
për dritën tënde. Jo nesër. As sot. Por, TANI.
Vetëdija është baza e gjithë kësaj Ekzistence.
Mirë se vini në hapësirën e mundësive të pakufizuara. Pa
paragjykime, pa urrejtje, pa teste, pa asgjë. Thjeshtë të jemi ata të cilët
vërtetë jemi.
|
