Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Darien LEVANI

VRASËSI I QYMYRIT

Romani i autorit Darien Levani "Vrasësi i qymyrit", u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin "Literaturë"

            Bëj një kafe dopjo. E pi me tre cigare.

            Shfletoj gazetat e djeshme. Një aktor hollivudi është martuat me një aktore hollivudi. Dhe këtë ma quajnë lajm.

            Duhet të heq mendjen nga diçka. Kap fjalëkryqin. E plotësoj derisa kuptoj që është gabim, ja kanë futur kot në disa kuti dhe për ta plotësuar duhet të shkruaj edhe në tavolinë.            Duhet t’a kishin quajtur fjalëtavolinë.

            Dua të ndez televizorin por telekomanda është larg kështu që e le fare.

            Gazeta ka edhe një sudoku po nuk e di se si bëhet dhe për princip nuk dua ta mësoj.       Meqë kutitë janë gati luaj yç me veten time dhe fitoj disa herë rresht.

            Pastaj Kampioni i Padiskutuar i Yçit ngre sytë nga piktura në mur dhe e vështron me kujdes. Ndez një cigare tjetër. Ata në pikturë janë don Kishoti dhe Sanço Panço. Nuk besoj se me një pikturë të tillë japim përshtypjen e një zyre serioze, unë s’do i drejtohesha kurrë një dedektivi që ka don Kishotin në mur. Nuk është shembull shumë i mirë.

            Ndonjëherë i flas, kur nuk është Olti. S’dua që ai të mendojë që po rrëshkas komplet.     " Eh dono, ti e ke mirë mër lal po ça të bëjmë ne thuj! "

            Nuk e thotë. Normalisht, është pikturë. Më sheh i habitur. Sanço Panço as që ma var fare, ka kthyer kokën nga ana tjetër dhe bën sikur nuk shikon. E kap prapë me don Kishotin.

            " Ça ke, pse shef? Ëëëëëë, ke noj gjë? Ik lufto me noj mulli e më le rehat."

            Jam i përgjumur dhe më dhemb koka. Kam fjetur pak sepse kam fjetur në një divan të parehatshëm dhe më ka dalë gjumi që nga ora pesë e mëngjesit. Kam pirë dy kafe dopjo deri tani dhe jam munduar që të fle tre herë. Asnjëgjë. Dhimbja e kokës më heq gjumin, pagjumësia më shton dhimbjen e kokës.

            Dëgjoj që hapet dera e jashtme dhe i them don Kishotit që do flasim prapë, nuk mbaron këtu.

            " Gjes. " përshëndet Olti. Është i freskët ai, ka fjetur mirë.

            " Gjes një dreq. Është ora 11 e gjysëm. " përgjigjem me inat. Pastaj kontrolloj orën për të qënë më i sigurt. " Biles biles qënka 12 pa një çerek. Nga më bredh? "

            Olti kthen kokën për një sekond dhe më sheh në sy. Kupton gjithçka. Kupton që jam i nevrikosur dhe kërkoj një arsye për t’u zënë. Pastaj hedh një vështrim në dhomë si për tu përqëndruar tek diçka tjetër: një tavolinë e disa karrige afër dritares, një divan i konsumuar mbështetur mbas murit dhe përballë dy kolltuqë, një televizor e dhjetëra gazeta të shpërndara mbi tavolina, karrige, mbi televizor e dysheme. Është një rrëmujë e vërtetë por kemi rënë dakord që 1) na pëlqen kështu 2 ) kush ankohet është automatikisht i detyruar që ta rregullojë vetë. Pastaj kthen sytë nga mua. Shikon një 35 vjeçar ... okej, pak më shumë se 35 vjeçar por dreqi ta marrë, ai s’e di. I parruar dhe me një cigare në dorën e djathtë. Një këmishë që dikur ka qënë e pastër dhe e hekurosur, xhinse blu pak si të grisura – simbol i seriozitetit dhe e ambicjes, do tallej Elvira sikur të ishte këtu por nuk është këtu sepse unë nuk e shoh – dhe çizme të palustruara. Mbi të gjitha sheh sytë. Duhet të jenë të kuq dhe të fryrë duke qënë se më sheh me një shikim mosaprovues ndërsa ulet.

            " S’paske fjetur këtu mbrëme? " pyet më në fund. Me sa duket ka vënë re dhe ishte e paevitueshme, që divani-krevat është i rregulluar, gjë e pazakontë për mua kur fle në zyrë.

            " S’kam fjetur fare mbrëme zoti Olti, punoj unë, jo si ti. Pastaj, pse, ke ndonjë ankesë ti meqë nuk rregulloj divanin unë? "

            " Absolutisht jo. Edhe unë si ti mendoj që divani-krevat duhet të qëndrojë normalisht si krevat dhe duhet mbyllur vetëm kur kemi nevojë të ulemi. "

            " Bravo, e shikon që i kupton gjërat. "

            " Ti u këpute duke punuar më, mos e pyet. Hero të punës do të bëjmë, do ta dorëzojë vetë presidenti medaljen. Po ... mbarove punë mbrëme apo jo? "

            " Mbarova më në fund, mbarova. Mbrëme ai kishte ikur në Kosovë, tamam siç më pati thënë. Ndoqa gruan deri në një pallat të 9 katshet, duke fotografuar. E ndoqa deri para derës ku u fut. Këtu filluan problemet, normalisht. Burri i saj ka qënë i qartë, do fotografi kompromentuese, po unë brënda në apartament s’futesha dot. Nej se, shënova emrin e pronarit. "

            " Kaq? Pastaj ça bëre? "

            " E ça mund të bëj a? "

            " Mos më thuaj që u dorëzove. "

            " Jo, nuk u dorëzova, j am nip partizanësh unë or Olt. "

            " Të gjithë nipër partizanësh jemi po më thuj ça bëre. Me grep duhet të ti nxjerr ato të shkreta fjalë? "

            " Jo, ti je nip ballistësh. "

            " Mos na fut në histori tani se kushedi kur mbarojmë por më thuaj ... ? "

            " Je apo nuk je nip ballistësh? "

            E keqja e Oltit është që shpesh u shpëton kurtheve të mia, duke qënë që sapo e kupton që dua të zihem arrin të ruajë gjakftohtësinë e të bjeri dakord me mua.

            " Tamam nip ballistësh jam, si të duash ti se mos qan pastaj. Tani më trego çfarë bërë mbrëme? "

            " Pallati përballë, trap. Kishte një pallat përballë, pallat demokracie, nga këta të rinjtë që po të zgjasësh dorën i vjedh rrobat që komshiu përballë ka nxjerrë për të thare. Po sipas teje Olt, ata përballë quhen komshinj apo jo? "

            " Hëm, kj o është pyetj e e vështirë. Besoj se j o. "

            " E pse jo zoti Gjeni? Këta i ke një meter përballë e s’janë komshinj, ata në kat të parë të pallatit tënd j anë 10 metra poshtë e j anë komshinj. "

            " Hëm. S’e kisha menduar ndonjëherë. Por po qe se e merr kështu ... po, besoj se edhe ata përballë j anë komshinj. "

            " Nejse, mos më ndërro muhabet se do e zgjidhim ndonjë ditë tjetër. Nga poshtë gjeta ballkonin më të përshtatshëm për të bërë fotografitë e u futa. "

            " Si u fute? "

            " Si futem gjithmonë." përgjigjem duke hapur portofolin e duke i treguar një dokument që në shikim të parë mund të duket si teser policie.

            " Do të kapin ndonjë ditë me këto truke Bardhyl djali. " më qorton Olti.

            " Fotografitë janë vërtet kompromentuese." qesh unë duke përkëdhelur aparatin mbi tavolinë sikur të ishte një femër. Pastaj pres, pres që Olti të më kërkoje t’ja tregoj fotografitë kur ti kem zhvilluar. Unë do i them jo, nuk mundem, janë personale, Olti do më përgjigjet : Ça dreq miku je ti, thjesht për kuriozitet i dua, unë do e pyes nëse nuk i vjen turp, në moshën e tij akoma do të shohi këto foto të pista e do vazhdojmë kështu derisa të zihemi. Pastaj në fund do ja tregoj, vetëm për ta zhgënjyer. Mendon se bëhet fjalë për një rast tjetër që po ndjek, për një tradhëti bashkëshortore por s’është e tillë : është thjesht një grua që shkon e lë lek tek fallxhorja, natyrisht duke j a fshehur burrit.

            Pjesë nga libri "Vrasësi i qymyrit"