Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shqipëroi: Hasan SALIHAJ

 VULLNETI DHE MOSBESIMI

     Nëse vazhdojmë me shprehjen e ideve të njëjta, do të bindemi se komandanti i ushtrisë që sulmon në ballë të ushtrisë me siguri se do të ua shtoi vullnetin dhe guximin për sulm, përndryshe nëse vetëm komandon nga largësia sulmi është i kotë: “Shpëtoni ashtu si dini” puna hutese dhe tërheqja në parregullsi. Pse është ashtu? Sepse në rastin e parë, ushtarët me vetëbesim se kanë për detyrë të ecin përpara, në rastin e dytë, paramendojnë se janë të mundur dhe duhet të shpëtonin nga vdekja duke ikur.

            Nëse hapim fjalorin dhe kërkojmë kuptimin e fjalës vullnet, do të hasim në nocionin sa vijon:     “Vullneti është aftësia qe në formë të lirë vendosim për ndonjë veprimtari”

            Këtë nocion e pranojmë si të sakët. Ky vullnet me të cilin ne mburremi, si një e drejtë e jona, gjithnjë ikë para mosbesimit. Ky është rregull absolut, qe nuk duron kurrfarë veçimi.

            “Nuk do të besoni, unë jam i bindur se është një vërtetë e pamohuar”. Për tu bindur, shikoni rreth vetës suaj dhe kujdesuni të kuptoni atë çfarë shikoni. Atëherë do të vëreni se nuk jam duke ju rrëfyer ndonjë teori imagjinare por shprehu vetëm atë çfarë ekziston.

            Paramendoni kur kishim me vendosë një dërrasë në tokë me dimensione siç janë gjatësia një metër dhe gjerësia njëzetepesë centimetra. Është e qartë se shumë lehtë kishit me lëvizë nëpër atë dërrasë nga një skajin tjetër duke mos qitur këmbën jashtë sajë. Të paramendojmë vendosjen e kësaj dërrase mbi kulmin e kishës apo një objekti tjetër gjithashtu mbi kulm. Kush kishte me qenë ai nga ju të bëjë edhe një hap në po të njëjtën dërrasë pa u rrëzuar nga ajo? Jo, ju por rrallë kishte me qenë ai i cili vetëm dy hapa kishte me ecë nëpër dërrasën e tillë, menjëherë kishit filluar të dridheni, edhe pran terë mundit dhe vullnetit tuaj, me siguri kishit më u rrëzuar nga ajo dërrasë.

            Pse atëherë nuk rrëzoheni kur dërrasa gjendet në tokë, e pse do të rrëzoheni kur po e njëjta dërrasë gjendet në atë lartësi? Thjeshtë, në rastin e parë, juve ju duket se shumë lehtë mund të ecni nëpër dërrasë qe gjindtë e shtrirë në tokë, së dyti në po në të njëjtën dërrasë qe gjendet në lartësi paraprakisht ju në mënyrë psikike jeni të bindur duke mos zënë besë se mund të ecni në dërrasën e përmendur.

            Përqendroni vëmendjen në vijim: kot tentoni të ecni përpara në çoftë se paramendoni se nuk keni mundësi, se atëherë jeni në një pamundësi absolute për të kryer atë veprim.

            Nëse punëtorët që punojnë në ndërtimtari dhe mbulojnë kulmet e shtëpisë, dhe mendojnë se një gjë e tillë është e mundshme, ajo i shtynë ata paraprakisht në aspekt psikik se janë të parapërgatitur dhe mund të kryejnë këtë punë.

            Marramendja që e kaplon njeriun gjatë parapërgatitjes psikike në kalim nëpër dërrasë të vendosur në lartësi dhe duke paramenduar se dërrasa do të rrëzohet, atëherë ajo bëhet realitet edhe përkundër vullnetit tonë.        

            Të shikojmë një njeri qe vuan nga pagjumësia: në qoftë se nuk këmbëngul për të fjet, do të flija duke u shtrirë në mënyrë të qetë në krevatin e vet. Përkundrazi nëse me këmbëngulësi kujdeset për të fjetur, atëherë gjithnjë e më shumë bëhet më nervoz.

            Me siguri keni vërejte nëse dëshira e juaj është qe të kujtoheni për ndonjë emër te një personi qe mendoni se ia keni harruar emrin, aq ma më vështirësi do të ia qëlloni emrit të përmendur. Në momentin ku paramendoni duke thënë: “Do të më kujtohet” në vend se: “E kam harruar”, do të ju kujtohet emri pa vështirësi.

            Ata qe vozitin biçikletën duhet kujtuar mësimin e tyre fillestar kur janë mësuar për të vozitë, janë frikuar se do të rrëzoheni duke u mbajtur në mënyrë të shtanguar për timon të biçikletës. Kur në rrugë ju ka paraqitur ndonjë pengesë, thjeshtë edhe një guralec, keni tentuar të ikni nga guraleci i tillë, nëse ka mbisunduar këmbëngulja qe të ikni sa më shumë nga guraleci, atëherë ju keni shkuar drejtë në të dhe e keni shkelë.

            “Sa më shumë që të kujdeseni për të luftuar një gjë të tillë ai edhe më shumë do të qeshë me juve”

            Si ka qenë gjendja psikike e çdo njërit nga ata në këto raste? Unë nuk do të rrëzohem, mirëpo unë atë nuk mund te pengoi; unë dua të më kujtohet emri i ati apo këtij personi, mirëpo nuk ka mundësi, unë dot iku nga pengesa në rrugë, mirëpo nuk mundem, unë do të përmbahem nga të qeshurit, mirëpo nuk mundem.

            Nga e cekura paraprakisht, që prej të gjitha kundërshtimeve, mosbesimi fiton edhe përkundër vullnetit pa e veçuar asnjë problem.

            Nëse vazhdojmë me shprehjen e ideve të njëjta, do të bindemi se komandanti i ushtrisë që sulmon në ballë të ushtrisë me siguri se do të ua shtoi vullnetin dhe guximin për sulm, përndryshe nëse vetëm komandon nga largësia sulmi është i kotë:  “Shpëtoni ashtu si dini” puna hutese dhe tërheqja në parregullsi. Pse është ashtu? Sepse në rastin e parë, ushtarët me vetëbesim se kanë për detyrë të ecin përpara, në rastin e dytë, paramendojnë se janë të mundur dhe duhet të shpëtonin nga vdekja duke ikur.

            Punargjia¹ mirë ka ditë se me çfarë mënyre mund të veproi, kur është në pyetje hakmarrja ndaj tregtarit, me të cilin ka qenë në të njëjtën varkë, nga ai ka blerë delen më të mirë dhe ka hedhë në det. E ka ditë se të gjitha delet do të shkojnë pas sajë. Kjo në të vërtetë ka ndodhë.

            Dhe ne, njerëzit, pak a shumë jemi të ngjashëm me kopenë e deleve, kur edhe përkundër dëshirës sonë me paaftësinë tonë përkrahim shembujt e të tjerëve, duke e “pohuar” qe nuk kemi mundësi të bëjmë diç tjetër.

            Kisha mundë të ju përmendi edhe me mija shembuj tjerë, por kam frikë se numërimi i tyre i madh kishte me kaluar në monotoni. Në esencë, të gjitha janë këto fakte qe ju bëjnë me dije në forcën e madhe të mosbesimit, d.m.th., forca e mosbesimit të pavetëdijshëm në luftë kundër vullnetit (vetëdijes).

            Ekzistojnë alkoolistët qe dëshirojnë për të mos konsumuar alkoolin, mirëpo nuk kanë suksese për të ndërprerë konsumin e tij. Pyetni të tillët në mënyrë të sinqertë ata do të ju përgjigjen se kemi dëshirë qe të mos konsumojmë, qe konsumimi i alkoolit është i gërditshëm, mirëpo janë të paaftë dhe të detyruar të pinë kundër vullnetit të vet.

            Ngjashëm me këtë, disa kriminel bëjnë krime kundër vullnetit të vet. Me pyetjen se për çfarë e kanë bërë atë krim, ata thjeshtë përgjigjen: “Nuk kam muajt të përmbahem, diç më ka tërheq, diç ka qenë më e fortë se unë”.

            Edhe alkoolisti edhe krimineli e flasin të vërtetën. Ata janë të detyruar sepse mosbesimi në vetën i shtyn kështu qe nuk kanë mundësi të përmbahen.

            Ne qe mburremi më vullnetin tonë, ne të cilin besojmë në atë çfarë punojmë, punojmë lirisht, nuk jemi asgjë tjetër përveç kukulla në litar skajet e të cilit i mbanë në dorë mosbesimi. Ne pushojmë qe mos te jemi kukulla vetëm atëherë, kur të mësojmë të mbizotërojmë mosbesimin tonë.

            1- Përsonel nga romani “Gargantua dhe Pantagrue”, Fransoa Rabel (1490 – 15530 (vr. e përk.)

            Nga libri i Emil Kou (Émile Coué), “Si të zotërojmë vetvetën me ndihmën e autosugjestionit të vetëdijshëm”