Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Gëzim AJGERAJ

RRUGA E LIRISË

Zafir Berisha

(Intervistë)

Librin “Rruga e lirisë”, mund ta shkarkoni falas në sektorin:

„Literaturë“ 

Prolog

S`ishte rastësi apo kërkesë ideja për të shkruar për Zafir Berishën, këtë luftëtar të dëshmuar kur e deshti dhe do atëdheu. Ka qenë dëshirë e kahmotshme , që në kohën e ilegalitetit dhe gjatë luftës, por edhe pas saj, etapa në të cilat u dëshmua karakteri i lartë i atdhedashurisë së këtij luftëtari të paepur për lirinë atëdheut. Pra, edhe si familje, por edhe si i ri, herët e kishin dalluar të bardhën nga e zeza, lirinë nga robëria, prandaj rruga e tre vëllezërve të tij Shaniut, Sheradinit dhe Mujës, ishin frymëzim edhe për djaloshin e ri për t’u rreshtuar në rreshtat e vizionarëve të rrugës së lirisë, të cilën e kishin trashiguar edhe nga të parët e tyre.

Jo vetëm kaq, do të kthehemi në vitet e 1912-ta, pasi që Kosova ishte ripushtuar nga një pushtues i ri që quhej Serbi, vetëm pasi kishte ikur Turqia me sundimin e saj pesëshekullor në tokat shqiptare. Pa u ndalur shumë në ato vite, nga fshati Kushtrim (dikur Billushë) u vranë dhe u masakruan nga ushtria serbe, mbi 60 banorë civilë të këtij fshati dhe u dogjën rreth 120 shtëpi, masakër e njejtë , ndodhi edhe në fshatin Dobrusht.

Ishte vjeshta e vitit 1912. Kishin shpëtuar vetëm ata që ishin gjetur të strehuar, jashtë fshatit, në ara e vreshta dhe nëpër male dhe trimat që luftonin përkrah luftëtarit të shquar të asaj kohe Selman Lika. Në çetat e këtij trimi me armë në dorë luftuan edhe shumë burra nga lagjja e Berishëve, por berishët nuk u shuan, sepse nga gjaku i atyre që u vranë, lindën e u rritën trimat që do t’i dalin zot atdheut sa herë që e kërkonte nevoja.

Ngjarjet dhe luftërat që u zhvilluan nëpër trojet shqiptare, pa dyshim edhe Vërrinin nuk e lanë anash, por ne po ndalemi te Lufta e Dytë Botërore dhe pikërisht në këto vite për t’i dalë zot atdheut nga lagjja e Berishëve në fshatin Kushtrim (Billushë), përsëri doli tribuni i popullit Destan Berisha, udhëheqës i Ballit Kombëtarë në zonat e Vërrinit, që siç dihet në këto anë ai pati shumë luftëtarë, që luftonin për çlirimin e trojeve etnike shqiptare, kundër të gjithë armiqëve dhe pushtuesve, të cilët synonin tokat e atdheut tonë. Ishte tribuni Destan Berisha- Billusha, i cili e pengoi edhe planin e “qubrilloviqëve” për kolonizimin e tokave shqiptare në Vërri, pikërisht mes fshatrave Hoqë e Qytetit dhe Gurrë (Poslishtë) më 1937-1941, kur kolonët serbë nga regjioni i Zhupës-Sreckë ishin vendosur nëpër pronat shqiptare me ndihmën e xhandarëve të mbretit të Serbisë, gjatë Mbretërisë Serbo-Kroate-Sllovene. Largëpamësia e këtij tribuni, burrat trima të Vërrinit i rreshtoi drejt shërbimit të atëdheut dhe të çështjes kombëtare.

Por, pas përfundimit të luftës dhe vendosjes së komunizmit në Kosovë, kjo zonë për rreth pesëdhjet vite u injorua dhe u diskriminua nga pushteti dhe pushtetarët. Vërrinasit nuk qëndruan duarkryq, as nuk i u nënshtruan pushtetit, por, gjetën forma e metoda dhe mbijetuan duke ecur krahas të gjitha zhvillimeve në Kosovë për të mos qenë asnjëherë larg çështjes së atdheut dhe në shërbim të saj. Ky është fati dhe rruga e njërës nga familjet, që në Vërri ka shumë të tilla. Pushteti duke e ditur mirë këtë, asnjëherë nuk e la të qetë popullsinë e kësaj ane.

Pas shpërthimit të demostratave në Prishtinë, ndiqen edhe shumë të rinjë vërrinas, të cilët i përjetuan kazamatet serbo-jugosllave si: në Nish, Pozharevc, Krushevc, Beograd, Gospiq, Goli Otok, e ku jo tjetër.

Ndër këta djem ishin edhe vëllezërit e Zafir Berishës, që ishin frymëzuesit e Zafirit të ri, i cili përveç vëlla, me ta do të jetë edhe bashkëluftëtar i tyre në shërbim të çështjes kombëtare. Burgosja e vëllezërve(Shaniut, Sheradini dhe Mujadinit), ishte frymëzimi se si duhet urryer armiku, si të duhet atdheu, sa e shtrejtë është liria, etj. Tani më ideali i tij protestues dhe shpërthyes nuk ndrydhej dot vetëm në shpirtin e tij të pastër si gurrat e Vërrinit, por atë ideal Zafiri me këmbëngultësi kërkon ta shpërndajë si rrezen e diellit të mëngjesit tek shokët e tij dhe në masat e gjëra popullore. Edhe pse shumë i ri, me guximin e pashoq ai gjithmonë ishte shpërthyes kundër robërisë së popullit shqiptar në trojet e ish Jugosllavisë.

Në çdo takim, në çdo ndeje me shokë e në çdo aheng, apo edhe në aktivitet ilegal. Shpirtin liridashës e kishte të pathyeshëm edhe për kundër sfidave të kohës, ndjekjeve, kërcënimeve dhe pabesive të armikut. Si djalosh i një familjeje me traditë atdhetare, pushtuesi dhe armiqtë e dinin mirë nga u vinte rreziku, andaj e kishin halë në sy, por guximi drejt qëllimit fisnik, në rrugën e lirisë, ishte më i fortë.

Tabani kombëtar i Zafir Berishës i kalitur dhe i trashëguar ndër breza me fanatizëm në shërbim të atdheut, është rruga e idealizmës së tij, për çështjen kombëtare shqiptare siç është kjo e jona e pazgjidhur, prandaj, atdheu i ruan me fanatizëm në gjirin e vet dhe i mbanë në piedestalin më të lartë këta flamurtarë të atdheut, sepse djem me një sakrificë dhe vendosmëri të tillë e meritojnë, me ta jo vetëm që çahen errësirat, shkëputen zingjirët e robërisë, por thyejnë dhe shporrin armiqë, në këtë rast serbët, janë vigjilentë në mjegullnajat e erërave, që e mbuluan atdheun kohërave të liga.

Rrëfimi i tij i rrjedhshëm për aktivitetin në ilegalitet, gjatë luftës, por edhe pas saj, është jeta e tij, që lidhet ngushtë me fatin e kombit e të atdheut, ndërsa për ardhmërinë dhe pjesën tjetër të jetës, do të parafrazoja një fjalë të Zafirit: “Lufta s`ka përfunduar, sepse ende nuk është zgjidhur çështja e Kosovës.”

Për shokët e rënë nëpër vijat e frontit të luftës, siç ishin: Remziu, Xhevati, Salajdini, Bekimi, Agimi, Besimi, Fatmiri, Hyseni , Bashkimi dhe të gjithë dëshmorët e tjerë, flet me admirim dhe sa herë e fillon rrëfimin për ta, ofshama e tij më bëhet si një gjëmë e jehonës së krismave nëpër bjeshkët e Vërrinit. Pra, i tillë është Zafiri edhe sot, i qiltër, me shpirt të pastër atdhetari, besnik i idealit të shokëve, protestues kundër padrejtësive dhe sfidave në udhëtimin drejtë çështjes ende të pazgjidhur kombëtare, vizionar i ardhmërisë, i vendosur në luftë me padrejtësitë e kohës, njeri që dhembjen e ndrydhë në shpirt për t’ua falur buzëqeshjen dhe lumturinë të tjerëve, i kujdesshëm dhe i paharruar për shokët e rënë dëshmorë, për familjet e tyre, për invalidët, shokët e luftës, i dashur dhe i respektuar ndër shokë, njeri i shtresave të vuajtura të Kosovës.

Respekti dhe sinqeriteti i tij, reflektohet më së miri edhe gjatë bisedës, sepse ai më me dëshirë flet për shokët dëshmorë, për luftën dhe heroizmat e tyre nëpër vijat e frontit, për ata që edhe sot i qëndrojnë pranë idealeve dhe vlerave të luftës. Pikërisht djemtë si Zafir Berisha, që bartën mbi supet e veta barrën e luftës dhe duke qenë të pathyeshëm karshi sfidave të kohës, i duhen edhe më tej Kosovës, në rrugën deri në pavarësi dhe bashkim kombëtar.

    Gëzim Ajgeraj