Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Stephen R. COVEY

Zgjodhi dhe përktheu: Ridvan BUNJAKU

ZAKONI I 8-TË

përmbledhje praktike

Materiali i përzgjedhur dhe përkthyer nga Ridvan Bunjaku, "Zakoni i 8-të" u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

"Literaturë"

dhe

http://sites.google.com/site/kalabuli  

(E falënderojmë përzemërsisht përkthyesin Ridvan Bunjaku për punën e madhe që po e bën në përkthimin e kësaj literature të mrekullueshme inspirative)

            1. Dhembja, problemi dhe zgjidhja

            "Jam ngujuar, në një rutinë."

            "Nuk kam jetë. Jam harxhuar - i rraskapitur."

            "Askush nuk më vlerëson apo çmon vërtet."

            "Nuk mund t'i ndryshoj gjërat."

            Këta janë zërat e njerëzve në punë dhe në shtëpi - zërat e praktikisht miliona prindërve, nëpunësve, të ofruesve të shërbimit, të menaxherëve, të profesionistëve, dhe të ekzekutuesve nëpër tërë botën, që po luftojnë që t'ia dalin në realitetin e ri. Dhembja është personale, dhe është e thellë. Në asnjë mënyrë tjetër nuk manifestohet më qartë apo më praktikisht kjo dhembje në organizata se sa në paaftësinë e tyre të përqendrohen dhe t'i ekzekutojnë prioritetet e tyre më të larta. Harris Interaktive i anketoi së voni 23,000 banorë të SHBA-ve të punësuar me orar të plotë në industritë kyçe dhe në fushat kyçe funksionale.     Konsideroni disa nga gjetjet e tyre më trullosëse:

            Vetëm 37% thanë se kanë kuptim të qartë se çka po tenton të arrijë organizata e tyre dhe pse.

            Vetëm një në pesë ishte entuziast për qëllimet e ekipit të vet dhe të organizatës së vet.

            Vetëm një në pesë tha se ka "vijë të qartë të pamjes" ndërmjet punëve të tyre dhe të qëllimeve të ekipit të tyre dhe të organizatës së tyre.

            Vetëm 15% ndihen se organizata e tyre ua mundëson plotësisht që t'i ekzekutojnë qëllimet kyçe.

            Vetëm 20% i besojnë organizatës për të cilën punojnë.

            Nëse, të themi, një ekip i futbollit do t'i kishte këto pikë të njëjta, vetëm 4 nga 11 lojtarët në fushë do të dinin se cili është goli i tyre. Vetëm dyve nga 11 do t'iu interesonte kjo gjë. Vetëm dy nga 11 do ta dinin se në çfarë pozicioni luajnë dhe do ta dinin saktësisht se çka do të duhej të bënin. Dhe të gjithë pos dy lojtarëve, në njëfarë mënyre, do të garonin kundër anëtarëve të ekipit të vet në vend se të kundërshtarit.

            Shënimet janë kthjelluese. Përputhen me përvojën time me njerëz në organizata të të gjitha llojeve nëpër tërë botën. Përkundër të gjitha rritjeve në teknologji, në inovacione të produkteve, dhe në tregjet botërore, shumica e njerëzve nuk po përparojnë në organizatat për të cilat punojnë. Ata nuk janë as të përmbushur as të ngazëlluar. Ata janë të frustruar. Ata nuk e kanë të qartë se kah është nisur organizata apo se cilat janë prioritetet e saj më të larta. Ata janë të zhytur në kënetë dhe të hutuar. Dhe mbi të gjitha, ata nuk ndihen se mund të ndryshojnë kushedisa.

            Ne jetojmë në Epokën e Punëtorit të Dijes, por i operojmë organizatat tona në një model të kontrolluar të Epokës Industriale që e ndrydh absolutisht çlirimin e potencialit njerëzor. Zëri është esencialisht i parëndësishëm. Ky është zbulim befasues. Modeli mendor i Epokës Industriale që ende e dominon vendin e sotëm të punës thjesht nuk do të funksionojë në Epokën e Punëtorit të Dijes dhe në ekonominë e re.

            Pasuritë kryesore dhe shtytësit primarë të mirëqenies ekonomike në Epokën Industriale ishin makinat dhe kapitali - gjërat. Njerëzit ishin të nevojshëm por të zëvendësueshëm. Ke mundur t'i kontrollosh dhe t'i ndërrosh punëtorët e dorës me pak pasoja - furnizimi e tejkalonte kërkesën. Thjesht ke marrë më shumë trupa të aftë që do t'iu përshtateshin procedurave strikte. Njerëzit ishin si gjërat - ke mundur të jesh efikas me ta. Kur krejt çka dëshiron është trupi i një personi dhe nuk e dëshiron vërtet mendjen, zemrën, apo shpirtin e tyre (të gjithë frenues të proceseve që rrjedhin lirisht në epokën e makinave), atëherë e ke reduktuar një person në gjësend.

            Kaq shumë praktika tona të menaxhimit bashkëkohor vijnë nga Epoka Industriale. Ajo na e ka dhënë besimin se duhet t'i kontrolloni dhe t'i menaxhoni njerëzit. Na e ka dhënë pamjen tonë të kontabilitetit, që i bën njerëzit shpenzim dhe makinat asete. Mendoni për këtë. Në deklaratën e Fitimit dhe Humbjes, njerëzit vendosen si shpenzim; pajisjet vendosen në fletën e balansit si investim. Na e ka dhënë filozofinë tonë motivuese - teknika e Gomarit të Madh që motivon me një karotë përpara (shpërblimi) dhe shtyn me një shkop prapa (frika dhe dënimi).

            Problemi është se menaxherët sot janë ende duke e aplikuar modelin e kontrollit të Epokës Industriale ndaj punëtorëve të dijes. Meqë shumë njerëz në pozita të autoritetit nuk e shohin vlerën dhe potencialin e vërtetë të njerëzve të tyre dhe nuk posedojnë kuptim të plotë, të saktë të natyrës njerëzore, ata i menaxhojnë njerëzit siç i menaxhojnë gjësendet. Kjo mungesë e kuptimit i parandalon ata që të depërtojnë te motivimet, talentet dhe gjenialiteti më i lartë i njerëzve.

            Pjesë nga libri "Zakoni i 8-të"