zbulimipazakont

Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

Vegëza

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Tema të tjera - Koka e humbur

Shkruan: Gazmend ELSHANI

Zbulim i pazakonshëm

KOKA E HUMBUR

Futurologu dhe shkrimtari i njohur Artur Klarku (tashmë i ndjerë), i cili është autor me famë i librave të njohura të zhanrit fantastiko-shkencor, siç janë “Odiseja 2001”, “Odiseja 2010” etj., përveç që është marrë me shkrime, ai në të njëjtën kohë ka qenë edhe projektues dhe kreator i idesë së krijimit të rrjetave tokësore të satelitëve të telekomunikacionit.

Gjatë takimit me një mike të tij, me arkeologen Sara Vajsman, ata diskutuan tema të ndryshme të asaj kohe, siç ishin fluturimet në Mars, stacioni orbitat “Mir”, mundësia e udhëtimi të njeriut jashtë sistemit diellor, krijimi i kushteve për kolonizimin e Hënës dhe zhvillimin e jetës në të dhe shumë tema të tjera interesante. Të dy këta kishin vizionet e tyre se çfarë do të ndodhte në të ardhmen.

Zonja Vajsman kërkon që Klarku ta shoqëronte deri në laboratorin e saj në mënyrë që kjo t’i tregonte atij për një zbulim të pazakonshëm. Fjala oshte për një kokë të gdhendur të njeriut të cilën e kishte zbuluar rastësisht në Bolivi, përgjatë brigjeve të lumit Pikorpajo, në një lokacion që kishte qenë i banuar nga një fis i vjetër indianësh. Me të vajtur në laborator, Artur Klarkut i shfaqet gjëja më interesante që kishte parë ndonjëherë më parë. Koka ishte e ruajtur mirë dhe e padëmtuar fare. Zonja Vajsman vendosi që kokën t’ia japë Klarkut për hulumtime të mëtejshme. Ajo i tregoi se nga një legjendë e banorëve të atyshëm kishte kuptuar se koka ishte një dhuratë nga perënditë dhe se kishte aftësi që të shëronte dhe ta parashikonte të ardhmen, mirëpo duhej ditur rituali fetar që kjo të realizohej.

Në laboratorin shkencor, ku kishte vajtur Artur Klarku për t’i bërë analizat adekuate, u vërtetua se koka ishte në përbërje të kuarcit të pastër dhe se ishte e punuar me një mjeshtëri të paparë gjerë më atëherë. Ajo çka ishte më interesante është se nuk ka shenja të shkrirjes së materialit apo të ngjitjes së tij. Ajo paraqiste një vepër ideale të “krijuesit” të saj gjenial. Koka kishte të gjitha proporcionet simetrike dhe nuk ishte e dëmtuar fare. Fakti më interesant është se si është e mundur që të jetë e ndërtuar koka nga kuarci, kur fitimi i kuarcit si material paraqet një proces të ndërlikuar dhe për kohën kur është ndërtuar kjo vepër, ishte pothuajse i panjohur.

Të gjitha pyetjet e Klarkut lidhur me kokën do të mbesin pa përgjigje, dhe secila pyetje shtronte pyetjen tjetër. Mirëpo, z. Klark nuk u ndal me kaq. Ai me vite të tëra studioi kokën dhe vazhdimisht mësonte diçka të re lidhur me të. Siç dukej inkasit paraqisnin një civilizim më të përhapur se sa mendohej. Duke u nisur nga legjenda e inkasve që koka parashikonte të ardhmen, ai vendosi që në një eksperiment a ndriçoj kokën me një dritë të bardhë të ksenonit. Dhe mu atëherë ndodhi çudia. Nga sytë e kokës në drejtim të murit të bardhë u drejtua spektri i thyer i dritës dhe në mur shiheshin qartë vijat spektrale tepër të theksuara. Kjo gjë e bëri Klarkun të mendoj se koka në fakt paraqiste një prizëm optik dhe në të vërtet ishte një nga pajisjet e profetëve të atëhershëm që t’i parashikonin ndodhitë.

Artul Klarku gjatë gjithë jetës së tij u muarr me studimin e kokës së “gjithëdijshme”. Ajo për të paraqiste një ndër veprat më impresionuese që ka bërë dora e “krijuesit” të saj. Ai me një rast pat thënë: “Koka në të vërtet paraqet kulmin e piramidës së civilizimit të lashtë inkas”. Zotëri Klarkut, me gjithë hulumtimet e bëra sa ishte gjallë, nuk i shkoi për dore që ta gjejë formulën e parashikimit të ardhmes me ndihmën e kokës. Mbase edhe po!?