Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

OSHO

Nga origjinali përktheu: Valdet FETAHU

Rruga ime: Rruga e reve të bardha

ZOTI ËSHTË NË KËRKIM TUAJIN

(pjesa e dytë)

   Ligjërata është mbajtur në gjuhën angleze në “Buddha Hall” nga data 10.maj 1974 deri me 24 maj 1974

Kapitulli i XIII

            Tespihtë janë lodra për pleq. Sikur që fëmijëve u japin lodra, ashtu edhe pleqve u japin tespih. Ata mandej ulen në një kënd dhe fillojnë t’i numërojnë tespihtë. Por shumë shpejt mërziten me to, dhe prapë shkojnë e marinë të rejat. Mandej shkojnë tek një Mjeshtër tjetër për një mantra tjetër, sepse e vjetra më nuk funksionon. Në fillim, ata thonë, kjo ka funksionuar. Shumë njerëz vijnë tek unë dhe më thonë: “Ne e kemi bërë mantrën; në fillim na ka ndihmuar, por tash më nuk po na ndihmon. Tash më nuk po ndiejmë asgjë, është bërë monotone. Tash e praktikojmë vetëm si detyrim, sepse dashuria ndaj saj është zhdukur. Nëse ne nuk e praktikojmë atë, kemi ndjenjën se diçka po na mungon; por kur e praktikojmë, asgjë nuk fitojmë.

            Kjo ka të bëj me shprehinë: kur e praktikoni, asgjë nuk fitoni; nëse nuk e praktikoni, fitoni ndjenjën se diçka po ju mungon. Kjo është ajo të cilën konsumuesit e cigares e ndiejnë. Kur ata konsumojnë cigare, ata e dinë se asgjë nuk fitojnë. Ata bëjnë diçka të marrë, veprim të marrë – thithin tymin dhe mandej e nxjerrin jashtë. Kjo është e ngjashme me tespihtë. Ju e thithni tymin e mandej e nxirrni jashtë. Frymëmarrje, frymëqitje, frymëmarrje, frymëqitje – kjo bëhet si tespihtë; ju mund t’i ndryshoni shprehitë. Ju mund ta shndërroni këtë në mantra; kur e thithni tymin thuani Ram; kur e nxirrni jashtë, thuani Ram. Sikurse me tespih!

            Krejt çka përsëritet pandërprerë bëhet mantra. Mantra do të thotë përsëritje e fjalëve të caktuara, tingujve të caktuar. Mantra i ndihmon mendjes të jetë e absorbuar – kjo është lodër. Për disa çaste ju do të ndiheni mirë sepse çapkënëritë janë ndalur, dhe ju jeni aq të absorbuar kështu që mendja nuk mund të funksionojë. Kjo është qetësi e dhunshme. Kjo është patologjike, kjo nuk është e mirë. Kjo është negative. Kjo nuk është pozitive. Kjo qetësi i ngjanë qetësisë e cila krijohet në varreza – kjo është qetësi e vdekjes.

            Por qetësia për të cilën unë po ju flas, ka kualitet plotësisht të ndryshëm. Kjo nuk është largim i mendjes nga çapkënëria, kjo nuk është okupim me dhunë, kjo nuk është mantër hipnotizuese. Kjo është qetësi e cila ngjanë kur ju jeni pasiv dhe të vigjilent, duke mos bërë asgjë, duke mos numëruar tespihtë tuaj, total pasiv, por të zgjuar.

            Mbane mend, pasiviteti mund të shndërrohet në përgjumje. Për këtë arsye po e theksojë fjalën “të zgjuar – vigjilent” – sepse ju mund të jeni pasiv dhe t’ju zë gjumi. Gjumi nuk është meditim. Kualiteti i pasivitetit është gjumi dhe kualitetit i gjendjes së zgjuar është vigjilenca. Të relaksuar jeni sikur të përgjumur, dhe vigjilent jeni kur jeni plotësisht të zgjuar.

            Një gjë është mënjanuar nga gjumi – pavetëdija. Pavetëdija nuk duhet të jetë aty, sepse meditimi nuk mund të jetë i pavetëdijshëm, dhe një tjetër është mënjanuar nga gjendja juaj e zgjuar – preokupimi; sepse kur jeni të preokupuar atëherë mendja punon, dhe ju mbylleni në mendime.     Derisa jeni të zgjuar dy gjëra ekzistojnë: vigjilenca dhe preokupimi, dhe gjithashtu derisa jeni në gjumë: pasiviteti dhe pavetëdija. Pasiviteti dhe vigjilenca janë meditim. Nëse i merrni dy elementet tjera përbërëse - preokupimin dhe pavetëdijen, ju do të çmendeni. Këto dy elemente përbërëse, okupimi dhe pavetëdija, krijojnë çmenduri, e bëjnë njeriun të çmendur. Pasiviteti dhe vigjilenca e bëjnë njeriun meditativ, Buda.

            Ju i posedoni të katër elementet përbërëse. Përzini dy dhe do të çmendeni. Përzini dy tjerat dhe do të bëheni meditativ.

            Dhe mbajeni mend këtë: po e përsëris përsëri e përsëri: kjo qetësi, ky bekim i cili ju pushton kur jeni me mendje të hapur, nuk është diçka që është arritur nga ana juaj, kjo ju ka ngjarë. Bekimi thjeshtë ju ka ngjarë. Ai ka ardhur tek ju.

            Njerëzit vijnë tek unë dhe më thonë: “Ne e kërkojmë Zotin – si mund ta gjejmë?” E unë përnjëherë i përgjigjem: ju nuk mund ta gjeni Atë dhe nuk mund ta kërkoni – sepse ju nuk e njihni Atë. Si mund ta njihni ju se ai është Zoti? Ju nuk e njihni Atë. Si mund ta kërkoni? Si mund ta zgjedhni rrugën? Ju nuk e njihni Atë. Si do ta dini se ku e ka shtëpinë, se ku e ka fronin? Jo, ju nuk mundeni, nuk mund ta kërkoni Hyjninë. Por edhe nuk keni nevojë sepse Hyjnia gjithmonë është afër jush, përbrenda jush. Çdoherë kur ju ia lejoni, Ai ju kërkon, Ai ju gjen juve.

            Zoti është në kërkimin tuaj. Zoti gjithmonë ju ka kërkuar. Kurrfarë kërkimi nga ana juaj nuk nevojitet. Kërkoni, dhe do të gaboni. Mos kërkoni. Thjesht qëndroni pasiv dhe vigjilent kështu kurdoherë që Ai të vije ju jeni të hapur.

            Shumë herë Ai ka ardhur dhe ka trokitur ne derën tuaj, por ju shumë shpejtë keni fjetur – madje edhe kur e keni dëgjuar trokitjen, ju këtë e keni interpretuar në mënyrën tuaj. Ju mendoni: kjo mund të jetë vetëm erë më e fortë dhe më e shpejtë e cila fryn. Apo mendoni: është ndonjë i panjohur i cili troket e ai vetë do të largohet; nuk kam nevojë ta prishë gjumin tim. Interpretimet e juaja janë armiqtë e juaj, e ju me të vërtetë jeni interpretues të mëdhenj. Çfarëdo që të ndodhë, ju përnjëherë e interpretoni atë; mendja juaj fillon të funksionojë dhe ta gdhend atë, dhe ju në mënyrë imediate e ndryshoni atë. Ju e ngjyrosni atë; ju i jepni kuptime të ndryshme të cilat kurrë s’i ka pasur. Ju e projektoni vetveten në të. Ju e shkatërroni atë.

            Realitetit nuk i duhet kurrfarë interpretimi. Të vërtetës nuk i duhet kurrfarë mendimi rreth saj. Dhe pikërisht për këtë të gjitha filozofitë janë të rreme. Ato janë të kufizuara, asnjë filozofi nuk mund të jetë e vërtetë. Filozofët grinden, ata luftojnë për ta dëshmuar se filozofia e tyre është e vërtetë. Filozofia është vetëm mendim, racionalizim; filozofia është interpretim faktesh.
Religjioni thotë: Ajo që është, lejoj le të ngjanë. Krejt çka ti mund të bësh është të thuash “të lutem, mos trazo”. Vetëm lejo që ajo të ndodhë. Vetëm qëndroni vigjilent dhe pasiv atëherë më nuk keni nevojë me ardhur tek unë, unë do të vij tek ju. Shumë herë unë kam ardhur tek ju…gjithmonë kur keni qenë të qetë. Kjo nuk është teori: shumica prej jush e ka përjetuar këtë eksperiencë, por ju edhe këtë e keni interpretuar.

            Njerëzit vijnë tek unë dhe më thonë: “Sot në mëngjes, derisa kam medituar, befas të kam ndier, por unë kam menduar se kjo mund të jetë projektim i mendjes sime.” Apo thonë kështu: “Mbrëmë befas e kam ndier prezencën tënde, kam qenë i zgjuar, e mandej kam menduar se dikush ka kaluar, apo era është futur në dhomë dhe ka lëkundur perdet, apo ndoshta edhe macja ka kaluar.”
Kështu që çfarëdo që t’ju them, shumica prej jush veç e ka ndier – për këtë arsye po flas për këtë; përndryshe, nuk do të kisha folur.

            Mos e interpretoni. Kur e ndjeni prezencën, lejoni që kjo të ngjajë. Nëse e lejoni që kjo të ngjajë, ajo do të materializohet shumë e më shumë. Ka mundësi që unë të jem atje, aq real sa jam edhe këtu, nganjëherë shumë më real se që jam tash këtu – sepse kjo varet nga ju se sa i lejoni realitetit të ngjajë. Dhe për pyetjet e juaja do të ketë përgjigje. Bëhuni më meditativ dhe atëherë do të jeni më afër meje. Njëherë kur të bëheni plotësisht meditativ, ju bëheni unë. Atëherë s’do të ketë dallime.

            Edhe një gjë: sa më meditativ që bëheni, më pak do të pyetni. Pyetjet do të bien. Pyetjet i përkasin gjendjes jo-meditative të mendjes. Nga kjo gjendje e cila është jo-meditative burojnë pyetjet shumë e më shumë. Nëse në një pyetje përgjigjesh, dhjetë tjera do ta zënë vendin e saj. Mendja është forcë e madhe për krijimin e pyetjeve. Ajo është kreatore e pyetjeve. Ju jepni përgjigje, e mendja kërcen përnjëherë me dhjetë pyetje tjera të krijuara. Kur ju jeni meditativ, gjithnjë e më pak do të ketë pyetje. Kjo do t’ju duket paradoksale, por është e vërtetë, unë po ju them: kur ka pyetje, nuk do të ketë përgjigje; kur nuk ka pyetje, përgjigjja është aty. Përgjigjja vjen atëherë kur ju nuk pyetni. Gjendja e mos parashtrimit të pyetjeve do t’ju ngjajë përmes meditimit. Dhe mos mendoni se ka aq përgjigje sa ka pyetje. Jo, është vetëm një përgjigje. Pyetje ka me miliona, e përgjigje vetëm një. Sëmundje ka me miliona, por ilaç vetëm një. Vetëm një, dhe krejt zgjidhen. Por kjo një nuk mund t’ju ngjaj sepse ju nuk e lejoni t’ju ndodhë. Ju aq shumë keni frikë të lejoni t’ju ngjaj ÇFARËDO ÇOFTË. Kjo duhet të mësohet. Kjo është e vetmja disiplinë të cilën kërkojë që ta bëni: ta humbni frikën, ta kapërceni frikën tuaj, dhe t’i lejoni gjërave të ngjajnë.

            Lumi rrjedhë; mos e shtyni! Kjo nuk ka nevojë, sepse ai rrjedh vetvetiu. Ju vetëm pritni në breg e ai le të rrjedhë. Nëse jeni mjaft të guximshëm, kërceni në lum dhe rridhni me të. Mos notoni, sepse noti nënkupton përpjekje – vetëm lundroni.

            Natyrisht, atëherë nuk mund ta synoni asnjë cak, sepse caku juaj nuk mund të përputhet me cakun e lumit – atëherë do të ndjeni frustrim. Ju mund t’i synoni caqet nëse notoni, luftoni. Ju mund të notoni edhe rrjedhës tatëpjetë, dhe atëherë do të jetë luftë e madhe. E kur luftoni, egoja juaj forcohet, ju ndiheni të gjallëruar kur jeni përkundrejt rrjedhës. Por kjo gjallëri është momentale; herët a vone ju do të lodheni. Herët a vone ju do të jeni të vdekur, dhe lumi do t’ju merr.

            Në brigjet e Gangut, fshatarët i sjellin të vdekurit e tyre, dhe Gangu i merr. Por kur ju jeni të vdekur, noti juaj është i kotë; të vdekur, ju mund të rridhni me lumin, por ai lundrim nuk ka kurrfarë kuptimi, se ju jeni të vdekur – më nuk jeni. E unë dua të gjallë t’ju hedhë në Gang.

            Nëse mund të lundroni të gjallë, të vetëdijshëm, plotësisht të zgjuar, ju do të bëheni lum. Dhe kudo që të mbërri lumi do të jetë fat, do të jetë cak. Dhe atëherë ju nuk do të brengoseni se ku do të mbërrini. Në çdo çast, lundrimi bëhet ekstazë më e madhe; çdo moment bëhet rrjedhë më e madhe, më shumë e gjallëruar, bëhet cak, atëherë çdo çast bëhet cak. Çasti bëhet përjetësi.

            Po, ju duhet totalisht ta pasoni Mjeshtrin. Do të ketë momente kur nuk do të mund ta konsultoni fizikisht. Herët a vonë, Mjeshtri do të zhduket nga trupi. Atëherë edhe çdo mundësi e konsultimit fizik do të zhduket. Për këtë arsye është më mirë të harmonizoheni me të shpirtërisht, se përndryshe do të qani kur ai do ta braktis botën materiale.

            Trupi im mund të zhduket në çdo çast! Edhe kështu nuk kam arsye që ta bartë edhe më tej – unë e barti për ju. Nëse nuk harmonizoheni me jo-prezencën time fizike, herët a vone do të jeni shumë të pikëlluar dhe depresiv. E atëherë do të jetë shumë, shumë vështir të harmonizoheni me mua.
            Për këtë arsye unë gjithnjë e më shumë po e refuzoj kontaktin tim fizik me ju – vetëm t’ju zgjoj dhe t’ju shpjegoj se duhet jo-fizikisht të harmonizohemi. E ju mund të harmonizoheni. Kjo fare nuk është e vështirë. Bëhuni më meditativ dhe e tëra do t’ju ngjaj spontanisht.

            Fund