Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Brahim AVDYLI

PREJARDHJA E KOMBIT SHQIPTAR DHE ARMIQTË SHEKULLOR (1)

Në shenjë të 100 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë

 Pellazgët, Thrakët, Brigët, Ilirët, Dardanët (Trojanët), Frigjianët, Lidianet, Hititët dhe Karianët qenë fise të njëjta, të një gjaku. Thrako-ilirët përfaqësonin një popullsi homogjene nga ana etnike dhe gjuhësore. Thrakët, Dardanët (stërgjyshërit e Trojanëve dhe kosovarëve të sotëm), Frigjianët, Etruskët dhe Epirotët, duke mos cituar të tjerë, që të gjithë janë ilirë. Territori i stërgjyshëve të shqiptarëve, dikur shtrihej nga brigjet e Danubit deri në Detin Egje dhe nga deti Adriatik deri në Detin Zi dhe Anatolli.

"FEJA E SHQIPARIT ËSHTË SHQIPTARIA"

                                                                       (VASO PASHË SHKODRANI)

Shqiptarët janë një popull shumë i vjetër dhe i veçantë në Evropë dhe në Ballkan, me një autoktoni të përhershme në këto troje të ngushtuara shumë kundër nesh nga luftërat mijëvjeçare për të na shpopulluar, për të na shkatërruar, për të na zhdukur nga faqja e dheut, sikur të mos kemi ekzistuar që më parë. Fallsifikimet e shumta dhe të pandalura janë shpërndarë kudo që ishte e mundur. Me gënjeshtrat e armiqve tanë është mbushur kjo botë. Rrënjët e tyre i kanë lëshur që në zanafillë.

Fqinjët e përgjakur me gjakun tonë të pafajshëm janë ngritur aq shumë me të "vërtetat" e tyre. Këta fallsifikatorë të shumtë, qoftë nga grekët, bullgarët apo serbët, etj. i kemi ngritur pa vetëdije e symbylltazi edhe më lartë, ku fare nuk mund të ngriteshin. Prandaj, na thërrisnin me emra të rrejshëm e të përbuzur: arnautë, shiftarë, etj.

Të gjithë shkencëtarët që ndërlidhen në shkenca nga bota e qytetëruar janë ngritur edhe përmes kësaj pseudoshkence. Sepse, të ndërlidhesh në shkencë nga gjenealogjia, gjeografia, atlasi, arkeologjia, historia dhe shkencat e tjera që sot quhen "shkencë" është pothuajse e pamundur të ngritesh dhe të jesh një shkencëtar i mirëfilltë. Mija libra anë e kënd botës janë të mbushura me të pavërtetat e tyre.

Neve na duhen qindra vite që të merremi shkencërisht me veprat e tyre të shumta në botën e qytetëruar dhe literaturën e tyre të gjërë e të shumëlloshme. T`ua gjëjmë pak nga pak dromcat e shkencës e t`ua mbledhim këto të dhëna me duart tona. T`ua japim "shkencëtarëve" e t`ua shpallim me vështirësi të vërtetën e hidhur. Tu themi: O burra, kjo është është e vërteta jonë nga studimet tuaja!...

Po e fillojmë këtë studim nga një studim i bërë nga Universiteti i Kalifornisë lidhur me prejardhjen gjenetike të popujve, ku është konstatuar se shqiptarët janë populli më autokton në Ballkan, që nuk kanë asnjë lidhje me sllavët, por që kanë disa ngjashmëri me helenët-grekët e vjetër. Sipas këtij hulumtimi të bërë nga ata, shqiptarët janë popull shumë i vjetër dhe kanë një gjuhë të veçantë. Sipas këtij studimi, shqiptarët, përgjatë shekujve kanë ruajtur homogjenitetin, ndërsa për shkak të zhvendosjeve, migrimeve e martesave, të dhënat gjenetike tregojnë se popujt e Evropës, kush më shumë e kush më pak, të gjithë janë kushërinj të tyre. Shumica e popujve në kontinentin e vjetër janë paraardhës të njëjtë apo të ngjashëm. Në këtë grup bëjnë pjesë shqiptarët. Prejardhja e tyre ilire dhe gjuha tërësisht e veçantë, i bën relativisht edhe më të veçantë. Peter Ralph dhe Graham Coop janë dy studiues nga Departamenti për Evolucion, Eko-logji dhe Biologji të Popullsisë në Universitetin e Kalifornisë në SHBA, që në korrik të këtij viti kanë publikuar studimin e tyre të quajtur “Gjeografia e fundit e prejardhjes gjenetike nëpër Evropë”, të transmetuar në “Express” dhe të dhënë shkurtimisht në www.albinfo.ch.

Popullsia parahelene, autoktone e Greqisë, ishin pellazgët. Shqiptari ka plotësisht të drejtë të ndihet kryelartë që është trashëgimtar i denjë i genit dhe i gjuhës së pellazgëve pjellëbardhë, i stërgjyshërve të tij më të lashtë.[1] Ata janë stërnipërit më autentikë të pellazgëve, të dardanëve dhe ilirëve të vjetër. Pellazgo-iliro-shqiptarët e ruajtën me mija vjet të papërlyer genin e vet me bukuri të virtytshme. Kombi shqiptar e ka prejardhjen e lashtë prej pellazgëve hyjnorë, që nga gjenealogjia e botës. Pellazgët antikë nga epoka klasike e deri në epokën helene i përfshin në katër degët e tyre: ilirët (duke i përfshirë aty edhe dardanët), thrakët, epirotët dhe maqedonët.[2]

Kombin tonë e njohim nga shkrimet e para dhe të vjetra të Homerit të verbët, që ishte pellazg nga Smirna e Azisë së Vogël. Shkencëtarët e mëdhenj e mësojnë si i pari shkrimtar grek, dhe jo shqiptar. Në atë kohë, nuk janë quajtur kështu shqiptarët. Nuk e dinë shkencëtarët e botës se prej kujt dhe në cilën periudhë të historisë jemi quajtur shqiptarë. Verbësia tek të lashtët lidhej me largëpamësinë shpirtërore. Homeri ishte i verbër dhe nuk mund t`i shkruante poemat e tij.[3] Prandaj, ato u ndryshuan nga të tjerët, nga ata që shkruanin dhe botonin në Greqinë e vjetër.

Sami Frashëri thoshte se shkronjat e para u sollën nga Kadmi, që ishte alfabeti i tij, alfabeti fenikas[4], të cilit më vonë, sikuse flasin mjaft shkencëtare grekë dhe të botës, të vjetërit grekë ia shtuan zanoret. Gjuha nuk mund të shkruhej pa zanore. Dhe, askush nuk ia vënë gishtin kokës për ta gjetur të vërtetën. Me bashtingëllore, pa zanore, nuk funksionon asnjë gjuhë. Prof. Dr. Luftalla Peza dhe Mag. sc. Liljana Peza, në shkrimin e tyre "Pellazgët e shpikën shkrimin dhe alfabetin e parë në botë", të botuar edhe si referat i mbajtuar në Konferencën e parë mbi qytetërin pellazg, në librin e përmbledhjeve, faqet 1-3, Tiranë 21-22 tetor 2011, dhe i botuar pas në librin "Qytetërimi Pellazg/Konferenca e I-rë", Tiranë 2011, faqe 1-4, thonin se "alfabeti pellazg i kishte të dyja, zanorat dhe bashkëtigëlloret"[5]. Mbishkrimet e lashta pellazge dhe etruske kanë ndër të tjera shumë ngashmëri të madhe me gjuhën e sotme shqipe, e jo greke, siç thuhet sot, sepse ajo nuk mund t`i deshifronte këto shkrime, p.sh. Stelën e Lemnosit, në Kretë[6].

Pellazgët e vjetër dhe etruskët kishin ngashmëri në të gjitha senset, pra në gjuhë: të dy palët (pellazgët dhe etrusket) kanë përdorur formën bustrofedike të shkrimit, nga e djathta në të majtë[7]. Gjuha e sotme që e flasim ne, gjuha shqipe, është gjuha e vjetër pellazge, është gjuha e parë në botë, më e vjetër se "grekët" dhe "greqishtja", të ardhur këtu për ta zhdukur kombin e vjetër, që diti ta ruaj të folurën e pëllazgëve deri në ditët tona, dhe është e përbërë nga tosket (etrusket) dhe gegët (malësorët).

Të gjitha mbishkrimet e Vinçës, Tartarias (Rumani), Dispilos (Greqi) tregojnë se shkrimi me germat e alfabetit pellazgo-etrusk është përdorur në mijëvjeqarin e 6 p.e.s. në tërë rajonin e Ballkanit. Ky shkrim është më i vjetër se shkrimi piktografik shumer, i thënë në anglishte "Protosumerian picktograpfic script" nga Uruku i Bagdatit (Siri), që është konsideruar se është shkrimi më i vjetër në botë, që daton rreth viteve 3300 p.e.s. dhe alfabetit egjiptian, që datohet rreth vitit 2000 p.e.s. Shkrimi, alfabeti dhe kultura pellazge përbëjnë qytetërimet më të vjetra të botës. Gjuha pellazge, shkrimi dhe alfabeti i saj, të gjetuara kohët e fundit, përbëjnë thelbin kulturor të qytetërimit të lashtë pellzgjik. Ai shfaqet e dokumentohet rreth 12.000 vjet p.e.s.[8]

Me këtë rast, do të përmendim edhe një faktografi, sa i përket formimit të gjuhëve indo-evropine. Edhe pse këtë familje të gjuhëve indo-gjermane ose evropiane e quajmë diskutabile dhe nuk ka gjuhë përpos pellazgjishtes së vjetër që do të mbushte mbi 50% të gjuhës-nënë në vendet e mbledhura nga Evropa deri në Indi, një vështirësi të madhe paraqitet identifikimi i vazhdimësisë historike të gjuhës shqipe. Njëherë për njëherë na paraqet vështirësinë e parë dokumentimi i shkrimit të kësaj gjuhë para shekullit të 15[9] apo mundësia e jonë për ta dokumentuar këtë, pasi kemi kaluar errësirën shekullore të perandorisë osmane; dhe veshtirësia e dytë, mund të jetë fakti se metoda e shkrimit të pellazgishtes së vjetër ka qenë forma bustrofedike, nga e djatha në majtë, gë që është "gjë e pa njohur" për studiusit e gjuhës së vjetër pellazge. Prandaj, fatkeqësia qëndron se shkecëtarët nuk e njohin sa duhet këtë gjuhë, as historinë e pellazgëve të vjetër dhe kanë pak mjete për ta dëshmuar këtë.

Një metodë që ka hedhur "në pah fakte origjinale" na paraqet pema e diferencmit të gjuhëve indo-evropiane. Fjala është për sistemin e gjeneve, HLA-në, që ka pasur të evidentojë trungjet e përbashëta dhe degëzimet e veçanta të gjuhëve indo-evropiane dhe ka vërtetuar që gjuha shqipe është një degë e veçantë në trungun e gjuhëve indo-evropiane, e cila është e ndarë nga gjuhët e tjera të paktën 4000 vjet që përpara dhe dokumentohet uniteti gjenetik i kombit shqiptar kudo që jeton, midis gegëve dhe toskëve. Përkundër sistemit të gjeneve, HLA-në, një metodë tjetër e kanë përdorur shke-ncëtarët amerikanë nga Universiteti i Kalifornisë, Ralph dhe Coop, në korrik të këtij viti. Kjo është medoda e biologjisë molekulare, që na dërgon në shqyrtimin e historisë së vërtetë të pellazgëve të lashtë parahistorik dhe lidhjen e tyre direkte me shqiptarët e sotëm.[10] Por, le të shohim si është themeluar kombi shqiptar:

-Pas antikitetitit të hershëm u krijuan shumë popuj apo kombe nga populli apo fisi më i madh i pellazgëve: ilirë, epirot, helenë, maqedonë, thrakas, hitit, etj. Në Mesjetë, pas antikitetit të vonshëm, nga gjiri i fiseve të kombit të madh pellazgo-ilir u krijuan shtete kombëtare, të cilat gradualisht e muarën emrin më të njohur të fiseve prej nga rrjedhnin apo të rajoneve natyrore ku jetonin. Pra, janë pellazgo-ilirët prej nga rrjedhin shqiptarët e sotëm që na interesojnë më tepër se çdo gjë tjetër, dhe sidomos pranë nesh armiqtë fqinjë. Ajo që më së shumti na preokupon, është emri "shqiptarë", se prej kujt dhe kur e kemi marrë.

-Për herë të parë na ka quajtur kështu Pirro Ajakidi (Pirhos-II), nga Epiri, mbreti molos i Epirit,[11] që ka jetuar në vitet 319-272 para Krishtit[12], "fëmijet e shqiponjës", pra "bijtë shqiponjës", që veten e quanim "jemi bijtë e shqipes". Emri SHQIPTAR, sipas disa dijetarëve rrjedh nga emri SHQIPONJË. Shqiponja në sistemin e hieroglifeve të alfabetit fonetik egjiptian, të shkrimeve të para të njerëzimit, të krijuara nga kumtari i zotave; nga themeluesi i shkencës së lashtë fetare dhe laike; THOTIT[13], që njërëzit e quanin TATIT (t`Atit, ati i jonë), paraqet hieroglifin e parë, Ain-shqiponjë. Shqiponja simbolizonte krijuesin e të gjitha krijesave, simbolizonte ZOTIN, dhe ka edhe sisteme të tjera të alfabeteve nëpër botë[14]. Ne ishim dhe mbetën "shqiptarë", nga "shqiponja", jo sepse e flitshim "gjuhën shqipe", por sepse qemë në kualitetet e qenies së Zotit në tokë. Kjo gjë është kryesorja, e jo gjuha, që atëherë, na la të quhemi: shqiptar.

-Shqiptarët e quajtën Pirron "Burri", një trim kreshnik[15]. Ishte një prijës kreshnik, si të gjithë shqiptarët. Edhe sot e kësaj dite e ruajnë të gjallë këtë mbiemër në Zvicër qindra familje "Burri", të shpërdarë në të gjitha kantonet. Aty gjendet shqiponja me dy krerë, që është nëpër disa kantone si flamur, dhe me një kokë, në të tjerat. Pjesëtarët e kësaj familje qenë prijës dhe princa në luftimet e Zvicrës. Pirro Burri (Pirhos II) e mbante përkrenaren me shqiponjë si Akili dhe Zoti i madh (Zeus), që grekët e shtrembëruan në emrin Cojs (Zeus), dhe nuk e dinë çka do të thotë, por simbolizon hyjnin e madh nga Dodona, të cilin "grekët" e huazuan nga e folmja e pellazgëve.

-Shqiptarët e përbënin rrjetin apo suiten e tij të përkryer nga Epiri, gjatë tërë jetës së tij, që nga luftërat e tij të pafundme.

Peter Ralph dhe Graham Coop, në studimin e biologjisë molekulare “Gjeografia e fundit e prejardhjes gjenetike nëpër Evropë”, i krahasojnë shqiptarët me greko-helenët, sepse kanë "disa ngjashmëri me helenët-grekët"[16], por këta autorë dhe lexuesit e këtij shkrimi nuk e dinë se helenët e vjetër ishin paganë, por jo ortodoksë dhe nuk ishin grekë. Grekët e mëvonshëm nuk mund të bënin kurrë popullin pagan, që nuk ishte popull i tyre, përveç emrit, dhe ky shtet i tyre u bë shtet teokratik, i ngritur me dredhi tepër dinake e vrastare mbi pellazgo-iliro-shqiptarët[17]. Ne rrojmë prej kohësh të vjetra në një pjesë të rrudhur shumë të tokave tona, rreth maleve të larta të Shqipërisë, në atë pjesë që ndodhemi autokton deri në ditët e sotme, të shpëtuar mjerisht nga dhunimet mijëvjeqare dhe të papritura të armiqve tanë më të urryer: greko-bullgaro-serbëve. Iliriciteti i epirotasve dhe maqedonasve nuk ka diskutim.[18]

Katër tezat që ka nxjerrë Elena Kocaqi, nga veprat e veta janë këto:

1. Popullsia që ka banuar Evropën prehistorike dhe antike ka qenë e origjinës pellazgo-ilire.

2. Origjina pellazgo-ilire është e kombeve antike evropiane, duke përfshirë atë romake dhe para-helene dhe antike helene.

3. Origjina ilire është origjina ilire e shumë kombeve të evropës.

4. Shqipja apo dialektet e saj ka qenë gjuha që ka foluar popullsia evropiane nga janë krijuar gjuhët ervropiane.

Pellazgët, Thrakët, Brigët, Ilirët, Dardanët (Trojanët), Frigjianët, Lidianet, Hititët dhe Karianët qenë fise të njëjta, të një gjaku. Thrako-ilirët përfaqësonin një popullsi homogjene nga ana etnike dhe gjuhësore.[19] Thrakët, Dardanët (stërgjyshërit e Trojanëve dhe kosovarëve të sotëm), Frigjianët, Etruskët dhe Epirotët, duke mos cituar të tjerë, që të gjithë janë ilirë. Territori i stërgjyshëve të shqiptarëve, dikur shtrihej nga brigjet e Danubit deri në Detin Egje dhe nga deti Adriatik deri në Detin Zi dhe Anatolli.[20] Shqiptarët e sotëm-janë dega e fundit e Pellazgëve në Evropë. Turshas (Etruskët), Dardanianët apo Teukrët (Trojanët), Hititët, Filistinët (Peleshtim, Peleset)"[21], ose Palesët apo Palestinët, apo Popujt e Detit, siç e quanin vetën ndonjëherë, sepse jetën e kalonin nëpër to, shtriheshin prej Detit të Zi, Detit Egje, Detit Jonian, Detit Mesdhe, në të dy anët e detit Adriatik, Alpet Austriake dhe Zvicërane, duke përfshirë tërë teritorin e Evropës nëpër Oqeanin Atlantik e deri në Detin Balltik. Ne dallojmë disa nga këto fise, si psh. Visigotët, Frankët, Svevët, Gotët, Vandalët, Alamanët, Sanksonët, që praktikonin zakone dhe tradita të vetat dhe ishin nëpër tërë territorin e sotëm të Evropës.

Territori i pellazgëve ka qenë territori historik paraevropianë. Zanafilla e tyre është pjesërisht në territorin e sotëm të Greqisë. Jo rastësisht janë popujt e Evropës, që i kërkojnë në atë vend zafillën dhe gjurmët e veta, edhe pse nuk e harrojnë Thrakën, Azinë e Vogël, Rumaninë, Madeqoninë, Kosovën dhe Shqipërinë.

Epirotët përfijnë Thesprotinë e lashtë, Molosinë dhe Kaoninë. Ajo kishte si kufij Ilirinë në veri, detin Jonian në Përdëndim, gjirin e Ambrakisë në Jug, vargmali i Pindit në juglindje, në verilindje vendin e eleminiotëve, eordëve dhe orestëve (popuj thrako-ilirë), dhe më tej, në lindje Maqedoninë[22]. Kuretët dhe Arianët ndodheshin në truallin e vjetër që quhej më parë Pellazgia. Kuretët e vjetër kanë qenë mbrojtësit e Zeusit fëmi, deri kur „u rrit Ai“. Ata janë të parët që ia kanë dhënë emrin Kretës në Greqi[23] (vendi i parë Kuretëve), dhe në vonë janë detyruar të vinë nëpër të dy anët e detit Adriatik deri në Itali e Austri, të njohur atje si Retët, sepse ishin të ndjekur dhe të luftuar kryesisht nga të ardhurit në Greqi, fiseve të Libisë. Duke qëndruar në malet e larta të Alpeve austriake deri në Zvicër, mendonin se "po i afroheshin më shumë Zotit /Zeusit", sikur bënin më parë në pjesët e larta të Shqipërisë e Greqisë, që quheshin Alpe, prandaj janë quajtur edhe "Alpet Rhetike".[24] Alpet austiake janë të mbushura me toponime, oronime, hidronime të zanafillës ilire.[25] Në Zvicër, për ta themeluar Zvicrën, janë bashkuar Reto-romanët, tiçinezët, frankët, galët[26], helvetët[27], etrusket dhe gjermanët. [28] Si pikënisje, e kishin shtetin shumëkombësh, siç e kishte e tërë Iliria...

Prej fiseve u krijuan lidhjet e fiseve. Fiset vinin shpeshherë në konflikt me njëra tjetrën, nga shfrytëzimi i tokave pjellore, i kullosave, i ujit, pyjeve, apo i tokës që ishte shumë pjellore me gjëra të ndryshme. Ajo kishte minerale të jashtëzakonshme, që i ka gjetur njeriu i parë nën sipërfaqe, në greminat, dhe u mësua që të gropojë dhe lindën më vonë minierat. Kështu, duke u shtuar lidhjet e fiseve u krijuan shtetet e para dhe shpesh ishin në konflikt me njëra tjetrën, sa u përkiste territoreve dhe të mirave materiale.

Vazhdon...

   (2)