Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Neale Donald WALSCH

Shqipëruar nga: Hasan HAMËZBALA

Kapitulli i dytë

BISEDAT ME ZOTIN (2)

* një dialog i pazakonshëm *

         E shfrytëzuar në këtë mënyrë, jeta bëhet Vetë-kreative. Ju e shfrytëzoni jetën tuaj për të krijuar unin tuaj në harmoni me atë Kush Jeni, dhe Kush Përgjithmonë Keni dëshiruar të Jeni. Përherë ekziston vetëm një arsye që diçka të bëhet: Për arsye se ajo nuk është më deklaratë mbi atë se Kush Ju Dëshironi të Jeni. Ajo nuk ju shpreh ju. Ajo nuk ju përfaqëson ju.

Dëshiron të thuash se të gjitha gjërat e këqija që na ndodhin janë zgjedhja jonë? A konsideron vallë Ti se ne në nivelin e caktuar i kemi krijuar madje edhe fatkeqësitë natyrore e katastrofat, për të mundur “ta sprovojmë të kundërtën e asaj Kush Jemi”? E nëse kjo është kështu, a nuk ekziston vallë ndonjë mënyrë më pak e dhembshme – më pak e dhembshme për ne dhe të tjerët – që të krijohen mundësitë dhe ta sprovojmë vetveten?

Ke bërë disa pyetje, dhe të gjitha janë të mira. U përgjigjem një nga një.

Jo, të gjitha gjërat që ju i quani të këqija, e që ju ndodhin, nuk janë zgjedhja juaj personale; jo në kuptimin e vetëdijshëm – siç ti ke menduar. Të gjitha ato janë krijime tuajat personale.

Ju jeni përherë në procesin e krijimit. Çdo moment. Çdo minutë. Çdo ditë. Për atë se si mund të krijoni flasim më vonë. Për tani vetëm më beso – ju jeni makinë e madhe krijimtare dhe thjesht me shpejtësinë e mendimit krijoni botimin e ri.

Ngjarjet, ndodhitë, rastet, kushtet, rrethanat – krejt këto krijohen nga vetëdija. Vetëdija individuale është mjaft e fuqishme. Mund ta paramendosh se ç’energji kreative lirohet kur dy apo më tepër mblidhen në Emrin tim. E vetëdija masive? Ajo është aq e fuqishme saqë mund t’i krijojë ngjarjet dhe rrethanat e rëndësisë botërore, me pasoja planetare.

Nuk do të ishte e saktë të thuhej – jo në mënyrën në të cilën ju mendoni – se ju i zgjidhni ato pasoja. Ju nuk i zgjidhni aspak më tepër sesa që unë i zgjedh. Ashtu si unë, ju i kundroni. Dhe vendosni se Kush Jeni në raport me to.

Por, në botë nuk ka viktima dhe faqezi. E as që ju jeni viktimë e zgjedhjes së huaj. Në mënyrën e caktuar të gjithë ju e keni krijuar atë që pohoni se e përbuzni – dhe duke qenë se atë e keni krijuar, atë edhe e keni zgjedhur.

Ky është niveli përparimtar i të menduarit dhe këtë të gjithë Mësuesit e arrijnë herët a vonë. Se, vetëm atëherë ata mund të marrin përgjegjësi për të gjitha, ashtu që të mund të arrijnë forcë që ta ndryshojnë një pjesë të saj.

Gjithnjë derisa ju konsideroni se është dikush tjetër apo diçka tjetër ajo që “po jua bën” këtë, ju vetvetes ia merrni fuqinë që të bëni diçka lidhur me këtë. Vetëm atëherë kur të thoni “Unë e kam bërë” mund ta gjeni forcën që atë ta ndryshoni.

Është shumë më lehtë ta ndryshoni atë që ju e bëni sesa atë që të tjerët e bëjnë.

Hapi i parë në ndryshimin e diçkahit është njohja dhe pranimi se ju keni zgjedhur të është ajo çfarë është. Nëse këtë nuk mund ta pranoni në nivelin personal, pajtohuni me atë përmes të kuptuarit tuaj se Ne të gjithë jemi Një. Pastaj, përpiquni ta prodhoni ndryshimin jo shkaku i asaj se ndonjë gjë është e keqe, por shkaku i asaj se ajo më nuk përfaqëson pohimin e saktë mbi atë se Kush Jeni.

Ekziston vetëm një arsye se përse bëhet çdo gjë: Si deklaratë gjithësisë mbi atë se Kush Jeni.

E shfrytëzuar në këtë mënyrë, jeta bëhet Vetë-kreative. Ju e shfrytëzoni jetën tuaj për të krijuar unin tuaj në harmoni me atë Kush Jeni, dhe Kush Përgjithmonë Keni dëshiruar të Jeni. Përherë ekziston vetëm një arsye që diçka të bëhet: Për arsye se ajo nuk është më deklaratë mbi atë se Kush Ju Dëshironi të Jeni. Ajo nuk ju shpreh ju. Ajo nuk ju përfaqëson ju.

Nëse dëshironi të jeni të përfaqësuar saktë, duhet të punoni që ta ndryshoni në jetën tuaj atë që nuk po përputhet në fotografinë e asaj që ju dëshironi të bartet në përjetësi.

Në kuptimin e gjerë, të gjitha gjërat “e këqija” që ndodhin, ndodhin sipas zgjedhjes suaj. Gabimi nuk është në atë pse ato zgjidhen, por në atë pse quhen të këqija. Sepse, duke i quajtur të këqija – ju Veten e quani të keq, sepse ju i keni krijuar.

Këtë etiketë ju nuk mund ta pranoni, andaj në vend që veten ta shenjoni për të keq, ju distancoheni nga veprat tuaja personale. Kjo është ajo pandershmëria intelektuale e shpirtërore e cila ju lejon që ta pranoni botën në të cilën dominojnë të tilla kushte çfarë dominojnë. Sikur domosdoshmërisht do të duhej pranuar – apo madje ndjerë – kuptimin më të thellë të përgjegjësisë individuale mbi botën, ajo do të ishte vend  larg më tjetër ndryshe. Kjo gjithsesi do të ishte e vërtetë sikur çdonjëri ta ndjente këtë përgjegjësi. Ajo që këtë e bën skajshmërisht të dhembshme, dhe thellësisht ironike, është fakti se kjo është krejtësisht e dukshme.

Fatkeqësitë natyrore dhe katastrofat të cilat ndodhin në botë – uraganet, vullkanet dhe vërshimet – trazirat e saj fizike – nuk janë dukuri të cilat ju i keni krijuar. Ajo që ju keni krijuar është shkalla gjer tek e cila ato ngjarje ndikojnë në jetët tuaja.

Në botë ndodhin ngjarje për të cilat kurrfarë imagjinate nuk mund të thotë se ju i keni nxitur apo shkaktuar.

Ato ngjarje janë të krijuara me vetëdijen e kombinuar të njeriut. E tërë bota, bashkë-krijimi i përbashkët, i krijon ato përvoja. Atë që secili prej jush e bën individualisht ...

Kështu ju, bashkërisht dhe individualisht, e krijoni jetën dhe kohën të cilën e jetoni, me qëllim të pastër zhvillimi.

Ke pyetur se a ekziston vallë mënyrë më pak e dhembshme për ta kaluar atë proces – e përgjigjja është PO – por, megjithatë, asgjë në përvojën tënde të jashtme nuk ka për t’u ndryshuar. Mënyra për t’u zvogëluar dhembja të cilën po e lidh me përvojën tokësore dhe ngjarjet – si me të tuat ashtu edhe me ato të njerëzve tjerë – është ajo që ta ndryshosh mënyrën se si i kundron.

Nuk mund ta ndryshosh ngjarjen e jashtme (sepse atë e kanë krijuar shumë prej jush, kurse ju në vetëdijen tuaj nuk jeni rritur mjaft që individualisht ta ndryshoni atë e cila është krijuar kolektivisht) ashtu që duhet ta ndryshosh përvojën e brendshme. Kjo është rruga për ta arritur mjeshtërinë e të jetuarit.

Asgjë nuk është e dhembshme në vetvete dhe vetvetiu. Dhembja (vuajtja/mjerimi) është rezultat i mendimit të gabuar. Dhembja është gabim në të menduar.

Mësuesi mund të bëjë që të zhduket dhembja më e fuqishme. Në këtë mënyrë Mësuesi shëron.

Dhembja lind nga gjykimi të cilin e keni krijuar mbi gjërat. Mënjanojeni gjykimin, dhe dhembja zhduket.

Gjykimi shpesh themelohet mbi përvojën paraprake. Mendimi juaj për një gjë buron nga mendimi i mëparshëm mbi atë gjë. Mendimi juaj i mëparshëm rezulton nga mendimi edhe më i përparmë – e ai mendim nga ndonjë tjetër, e kështu me radhë ngjashëm me tullat e palosura, gjersa nuk ktheheni krejtësisht prapa në sallën e pasqyrave, gjer tek ai të cilin unë e quaj mendimi i parë.

Çdo mendim është kreativ, e asnjë mendim nuk është më i fuqishëm sesa mendimi burimor. Për këtë arsye ai quhet ndonjëherë edhe mëkati burimor.

Mëkati burimor është atëherë kur mendimi juaj i parë për ndonjë gjë është lajthitje. Ajo lajthitje është bërë shumë herë rishtas, kur për një gjë keni mendimin e dytë apo të tretë. Është punë e “Shpirtit të Shenjtë” që t’ju ndez (përpush) kuptime të reja, gjë që mund t’ju lirojë nga gabimet tuaja.

Dëshiron të thuash vallë se unë nuk do të duhej të ndjehesha keq shkaku i fëmijëve në Afrikë që vdesin nga uria, shkaku i dhunës dhe padrejtësive në Amerikë, i tërmeteve që vrasin qindra njerëz në Brazil?

Në botën e Zotit nuk ka “duhet” dhe “nuk duhet”. Bëje atë që dëshiron. Bëje atë që të shprehë ty, që të përfaqëson ty si variantin më të lartë të Unit tënd. Nëse dëshiron të ndjehesh keq, ndihu keq.

Por, mos gjyko, dhe mos mallko, sepse nuk di se përse diçka ndodh e as me çfarë qëllimi.

Dhe kije parasysh këtë: Atë që ti mallkon, ka për të mallkuar ty, kurse atë që e gjykon, i tillë një ditë ke për t’u bërë.

Më me gëzim, përpiqu t’i ndryshosh ato gjëra – ose t’i përkrahësh ata që i ndryshojnë ato gjëra të cilat më tej nuk e përfaqësojnë kuptimin më të lartë të asaj Kush Je Ti.

Megjithatë, beko çdo gjë me të jetuarit e jetës – se krejt është vepër e Zotit – e kjo është vepra më e lartë.

A mund të ndalemi për një çast këtu e të marr frymë? Vallë, a dëgjova mirë që the se nuk ka “duhet” dhe “nuk duhet” në botën e Zotit?

Po.

Si është kjo e mundur? Nëse në botën Tënde nuk janë, ku vallë mund të jenë?

Vërtet, ku...?

E përsëris pyetjen atëherë: Ku gjetiu “duhet” dhe “nuk duhet” do të duhej të shfaqeshin, nëse jo në botën Tënde?

Në imagjinatën tënde.

Por, ata që më kanë mësuar çdo gjë mbi të mirën e të keqen, mbi atë që duhet e që nuk duhet bërë, mbi detyrimin dhe jo-detyrimin, më kanë thënë se Ti, o Zot, i ke vënë të gjitha këto rregulla!

Atëherë ata që të kanë mësuar kanë qenë gabim. Unë kurrë nuk kam vënë rregulla “mirë” apo “keq” dhe “bëje atë” , “mos e bëj atë”. Sikur këtë ta kisha bërë, do të ju kisha privuar nga e drejta juaj më e madhe – mundësia që të punoni ashtu siç dëshironi dhe t’i provoni rezultatet e aktit tuaj; nga mundësia që ta krijoni veten rishtas në fytyrën dhe stilin e Atij që Vërtet Jeni; nga hapësira që, në realitet, ta krijoni vetveten më të lartë e më të lartë, bazuar mbi idenë tuaj më të madhen mbi atë se çfarë jeni të aftë të bëni.

Të thuash se diçka – mendimi, fjala, veprimi – është “e keqe” do të ishte njësoj si të thuash që të mos e bësh atë. Të thuash të mos e bësh do të ishte me ta ndaluar atë. Me ta ndaluar, do të ishte me të kufizuar. Me të kufizuar do të ishte të mohohet realiteti i atij Kush Vërtet Je, si dhe të të kufizohet mundësia që atë të vërtetë ta krijosh dhe ta sprovosh. Ekzistojnë ata që thonë se Unë jua kam dhënë vullnetin e lirë, por po ata të njëjtit njerëz pohojnë se Unë, nëse nuk më dëgjoni, ju dërgoj në ferr. Ç’vullnet i lirë do të ishte ky? A nuk është kjo vallë shaka me Zotin – e le të mos flitet fare mbi raportet e vërteta midis nesh?

            Vazhdon...

(1)             (3)     (4)