Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Neale Donald WALSCH

Shqipëruar nga: Hasan HAMËZBALA

Kapitulli i dytë

BISEDAT ME ZOTIN (4)

* një dialog i pazakonshëm *

        Mundësitë tuaja janë të pakufizuara në çdo gjë që zgjidhni. Mos mendoni se shpirti i trupëzuar të cilin ju e quani të kufizuar nuk e ka arritur mundësinë e vet të plotë, sepse ju nuk dini se çfarë ai shpirt ka synuar të bëjë. Ju nuk e njihni rendin e pikave të tij të ditës. Ju nuk i keni të qarta qëllimet e tij.

Atje shkruan: “Dhe Zoti tha: “Pa shih, njerëzit janë një, dhe të gjithë kanë një gjuhë; dhe ky është vetëm fillimi i asaj ç’ kam për të bërë; dhe tash asgjë nuk ka për t’i penguar ta bëjnë atë që kanë synuar”.

Po. Atëherë, a mund t’i besosh kësaj?

Kjo nuk u përgjigjet pyetjeve mbi të sëmurët, të pafuqishmit, hendikepatët, ata që janë të kufizuar.

Mendon vallë ti se ata nuk janë, siç ti thua – të kufizuar – sipas zgjedhjes së tyre personale? Mendon vallë ti se shpirti njerëzor rastësisht përballet me sfidat jetësore – more çfarëdo që të jenë ato? Vallë kështu ti këtë e paramendon?

Mos vallë do të thuash se shpirti që më parë zgjedh se çfarë jete do të sprovojë?

Jo, kjo nuk do ta anulojë synimin e takimit. Qëllimi është të krijoni përvojën tuaj – dhe me këtë ta krijoni unin tuaj – në çastin e madhërishëm Tash. Ju, prandaj, nuk e zgjidhni para kohe jetën të cilën do ta sprovoni.

Mundeni, ndërkaq, t’i zgjidhni personat, vendet dhe ngjarjet – kushtet dhe rrethanat, sfidat dhe pengesat, mundësitë dhe gjasat – me ndihmën e të cilave do të krijoni përvojën tuaj. Mund të zgjidhni ngjyrat për paletën tuaj, mjetet për kutinë tuaj, makinat për tregtinë tuaj. Çfarë me ndihmën e kësaj do të krijoni, është punë juaja. Kjo është punë e jetës.

Mundësitë tuaja janë të pakufizuara në çdo gjë që zgjidhni. Mos mendoni se shpirti i trupëzuar të cilin ju e quani të kufizuar nuk e ka arritur mundësinë e vet të plotë, sepse ju nuk dini se çfarë ai shpirt ka synuar të bëjë. Ju nuk e njihni rendin e pikave të tij të ditës. Ju nuk i keni të qarta qëllimet e tij.

Prandaj, bekojeni çdo person dhe konditë dhe shprehni falënderim. Në këtë mënyrë e vërtetoni përsosmërinë e krijesës së Zotit – dhe e tregoni besimin ndaj Tij. Sepse në botën e Zotit nuk ndodh asgjë rastësisht, dhe nuk ekziston dakordim i rastësishëm. E as që bota është e mbushur me zgjedhje të rastit, apo me atë që ju e quani fat.

Po qe se fjolla e borës është e përsosur në trajtën e vet, vallë a nuk mendon se diçka e tillë mund të thuhet edhe për diç aq të madhërishme çfarë është jeta juaj?

Por, madje edhe Jezui i ka shëruar të sëmurët. Përse kishte për t’i shëruar, sikur gjendja e tyre të ishte aq e përsosur?

Jezui nuk i ka shëruar ata që ka shëruar shkaku se gjendjen e tyre e ka parë si të papërsosur. Ai i ka shëruar ata që ka shëruar për shkak se i ka parë ata shpirtra që kërkojnë shërim si pjesë të procesit të tyre. Ai e ka parë përsosmërinë e procesit. Ai e ka njohur dhe kuptuar qëllimin e shpirtit. Sikur Jezui të kishte ndjerë se të gjitha sëmundjet, mentale apo trupore, paraqesin pa-përsosmëri, a s’do t’i shëronte vallë thjesht të gjithë në këtë planet? Të gjithë përnjëherë? Dyshon se ai këtë ka mundur? 

Jo. Besoj se ka mundur. 

Mirë. Atëherë mendja dëshiron të dijë: Përse ai këtë nuk e ka bërë? Përse Krishti do të zgjidhte që dikush të vuajë, kurse të tjerët të jenë të shëruar? Në të vërtetë, përse Zoti përgjithësisht lejon çfarëdo vuajtjeje, kurdo qoftë? Kjo pyetje veçse është parashtruar më herët, ndërkaq përgjigjja mbetet e njëjtë. Ekziston përsosmëria në veprim – kurse e tërë jeta buron nga zgjedhja. Nuk është me vend të përziheni në zgjedhjen e as ta vini në pyetje. Veçanërisht e pavend është ta gjykoni.

Ajo që është e përshtatshme është të soditet, e pastaj të bëhet krejt çfarë është e mundur që shpirtit t’i ndihmohet në gjetjen dhe vënien në veprim të zgjedhjes së lartë. Kini kujdes në atë rast mbi zgjedhjen e të tjerëve, por mos gjykoni për atë. Dijeni se zgjedhja e tyre është e përsosur për ta në këtë çast të tanishëm – ndërsa, jini gati t’u ndihmoni nëse vjen momenti të kërkojnë zgjedhje më të re, zgjedhje tjetër fare – zgjedhje më të lartë.

Krijoni bashkësi me shpirtrat e të tjerëve dhe do ta keni të qartë qëllimin e tyre, projektplanin. Jezui këtë e ka bërë me ata që i ka shëruar – dhe me të gjithë ata, jetët e të cilëve i ka prekur lehtë. Jezui i ka shëruar të gjithë ata të cilët kanë ardhur tek ai, apo ata të cilët kanë dërguar ndonjë tjetër që përulësisht të luten për ta. Ai nuk ka kryer shërime kuturu. Po të kishte bërë kështu do ta kishte thyer Ligjin e Shenjtë të Gjithësisë:

Lejoja çdo shpirti të shkojë rrugës së vet.

Vallë, a do të thotë kjo se askujt nuk guxojmë t’i ndihmojmë nëse për këtë nuk na lut? Sigurisht se jo, sepse kurrë nuk do të kishim mundur t’u ndihmonim fëmijëve të uritur të Indisë, masave të keqtrajtuara të Afrikës, skamnorëve apo të shtypurve kudo qoftë në botë. Të gjitha përpjekjet humanitare do të ishin të humbura, të gjitha bamirësitë të ndaluara. A duhet vallë të presim që ndonjë individ të lëshojë klithma në dëshpërim, apo që ndonjë popull të kërkojë ndihmë para se të na jetë e lejuar ta bëjmë atë që është qartësisht e drejtë?

A sheh, kjo pyetje ofron edhe përgjigje. Nëse ndonjë gjë është ashiqare e drejtë, bëje. Por, kije në mendje që jashtëzakonisht me kujdes të gjykosh se çfarë konsideron “në rregull” apo “të gabuar”, “të mirë” apo “të keqe”.

Një gjë është në rregull apo e gabuar vetëm për atë sepse ti thua se është ashtu. Ajo në të vërtetë nuk është në rregull apo gabim.

Vallë, si nuk është?

“Rregullsia” apo “gabueshmëria” nuk është gjendje e vërtetë e brendshme, kjo është vlerësim subjektiv në sistemin individual të vlerave. Me gjykimet tuaja subjektive individuale ju e krijoni unin tuaj – me vlerat tuaja individuale ju e përcaktoni dhe e paraqitni se Kush Jeni.

Bota ekziston e këtillë siç është për atë që ju të mund të sillni gjykime të tilla. Po të ishte gjendja në të cilën bota ndodhet e përsosur, procesi juaj jetësor i vetërealizimit do të ishte i përfunduar. Ai do të kishte përfunduar. Karriera e ndonjë avokati do të përfundonte nesër, sikur të zhdukeshin gjykimet. Karriera e mjekëve do të përfundonte nesër, sikur më të mos kishte sëmundje. Karriera e filozofëve do të përfundonte nesër sikur më të mos shtroheshin pyetje.

Kurse karriera e Zotit do të përfundonte nesër sikur më të mos kishte probleme!

E saktë. Ti e ke thënë në mënyrë të përsosur. Ne, të gjithë ne, do ta kishim kryer krijimin sikur më të mos ekzistonte asgjë për t’u krijuar. Ne, të gjithë ne, kemi interes të caktuar për vazhdimin e lojës. Kështu të gjithë ne themi se do të kishim dëshiruar t’i zgjidhim të gjitha problemet, por nuk gjykojmë t’i zgjidhim të gjitha problemet se më nuk do të kishim pasur çfarë të punojmë.

Kompleksi juaj ushtarako-industrial këtë e kupton tepër mirë. Për këtë arsye fuqimisht kundërshton vendosjen e qeverive antiluftë kudo qoftë në botë.

Estabilishmenti medicinal këtë po ashtu e kupton fare bukur. Për këtë shkak ai fuqimisht i kundërvihet – e kështu duhet shkaku i mbijetesës – çdo ilaçi çudibërës, e le të mos e përmendim mundësinë e mrekullive si të tilla.

Bashkësia juaj religjioze këtë e ka po ashtu të qartë. Për këtë shkak bashkërisht e atakon çdo definicioni mbi Zotin i cili nuk përfshin (në vete) frikën, gjykimin dhe hakmarrjen, njëkohësisht sulmon edhe çdo definicioni për veten i cili nuk përmban idenë se (ajo bashkësi religjioze) është e vetmja rrugë gjer tek Zoti.

Nëse unë të them ty se je Zot – ku aty ka vend religjioni? Nëse unë të them ty se je i shëruar, ku është rëndësia e shkencës dhe medicinës? Nëse të them se ke për të jetuar në paqe, çfarë do të punojnë paqekrijuesit? Nëse të them se bota është stabile dhe e rregulluar ç’është atëherë me botën?

Çfarë, pra, me teneqexhinjtë?

Bota, në esencë, është e mbushur me dy lloje njerëzish: Me ata që ju japin gjërat që dëshironi dhe me ata që i ndreqin gjërat. Në njëfarë dore edhe ata që thjesht ju japin gjërat që dëshironi – mishshitësit, bukëpjekësit, luleshitësit – janë ndreqës. Sepse të dëshirosh diçka shpeshherë do të thotë të kesh nevojë për të. Kujdesuni, prandaj, që dëshirat të mos ju rriten në varësi.

Dëshiron vallë të thuash se bota përherë do të ketë probleme? Se Ti këtë kështu e dëshiron?

Unë dëshiroj të them se bota ekziston ashtu siç ekziston – mu ashtu siç edhe fjolla e borës ekziston e tillë siç është – pikërisht e tillë siç është krijuar. (Botën) Ju e keni bërë të tillë – mu siç edhe jetën tuaj e keni bërë pikërisht kështu siç është.

Unë e dëshiroj atë që ju e dëshironi. Atë ditë që ju dëshironi të mos jeni të uritur, nuk do të jeni të uritur. Unë jua kam ofruar të gjitha resurset me të cilat këtë mund ta arrini. Ju i keni të gjitha mjetet me ndihmën e të cilave mund ta bëni atë zgjedhje. Nuk e keni bërë këtë. Jo se këtë nuk mundeni. Bota nesër do të mund ta zgjidhte problemin e urisë. Ju keni zgjedhur që ashtu të mos jetë.

Ju pohoni se ekzistojnë arsye të vlefshme përse 40.000 njerëz në ditë duhet të vdesin nga uria. Për këtë nuk ekzistojnë arsye të vlefshme. E njëkohësisht derisa pohoni se nuk mund të bëni asgjë kundër asaj që 40.000 vetë në ditë të vdesin nga uria, i sillni brenda ditës në botë 50.000 njerëz tjerë të rinj. Dhe këtë e quani dashuri. Këtë e quani plani i Zotit. Ky është plan, të cilit, mbi të gjitha i mungon logjika dhe arsyeja, kurse bashkëndjesinë as të mos e përmendim.

Unë po ta them qartë se bota ekziston në mënyrën në të cilën ekziston shkaku se ju ashtu keni zgjedhur. Ju sistematikisht e shkatërroni rrethinën tuaj, e pastaj bëni me gisht në të ashtuquajturat fatkeqësi natyrore si argument të kobit të vrazhdë të Zotit, si ashpërsi e Natyrës. Ju e keni zbatuar kobin mbi veten, dhe mënyrat tuaja janë ato që janë të vrazhda.

Asgjë, asgjë nuk është më e butë se natyra. E asgjë, asgjë nuk ka qenë më i ashpër ndaj natyrës sesa njeriu. E megjithatë, ju tërhiqeni nga çdo përfshirje në këtë; e mohoni çdo përgjegjësi. Kjo nuk është gabim juaji, thoni ju, dhe në këtë aspekt keni të drejtë. Nuk është kjo çështje gabimi, kjo është çështje zgjedhjeje.

Ju nesër mund të zgjidhni që ta ndërprisni t’i asgjësoni pyjet e virgjëra të shirave. Mund të zgjidhni që ta ndërprisni së dëmtuari mbështjellësin mbrojtës rreth planetit tuaj. Mund të zgjidhni ta ndërprisni asgjësimin dinak të ekosistemit të tokës suaj. Mund të përpiqeni që përsëri ta bashkoni fjollën e borës – apo së paku ta ndaloni shkrirjen e saj të pamëshirshme – por a do ta bëni këtë?

Njësoj kështu mundeni që nesër t’i ndalni të gjitha luftërat. Thjesht. Lehtë. Krejt çfarë është e nevojshme – dhe çfarë ndonjëherë ka qenë e nevojshme – është ajo që të gjithë të pajtoheni për këtë. Por, nëse të gjithë nuk mund të pajtoheni rreth diçkahi aq të thjeshtë çfarë është ajo që të ndaleni ta vrisni njëri-tjetrin, si mund të kërkoni prej qiellit, duke u kërcënuar në atë rast edhe me grusht, që t’jua rregullojë jetën tuaj?

Unë për ju nuk kam për të bërë asgjë që ju nuk do ta bëni për vetveten. Ky është ligji i Parathënësit.

Bota ndodhet në kushtet në të cilat ndodhet shkaku juaj dhe i zgjedhjes që keni bërë – apo nuk keni arritur ta bëni.

(Të mos vendosësh për diçka, do të thotë të vendosësh).

Bota ndodhet në gjendjen në të cilën ndodhet shkaku juaj dhe i zgjedhjes që keni bërë – apo nuk ia keni dalë ta bëni.

Jeta juaj personale është ashtu siç është shkaku juaj dhe i zgjedhjes që keni bërë – apo nuk ia keni dalë ta bëni.

Fund i kapitullit të dytë

(1)    (2)    (3)