Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (4)

Kapitulli i njëzeteshtatë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që u përkthye nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

Libri i shqipëruar nga Valdet Fetahu, "Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej" u ofrohet të interesuarve për shkarkim falas në sektorin

„Literaturë“

Shfrytëzoj rastin që, edhe pas përfundimit të shqipërimit të këtij materiali, sa voluminoz aq edhe me vlera kulmore,  ta falënderoj personalisht, por edhe në emër të vizitorëve të kësaj web faqeje, mikun tim, bashkëpunëtorin tejet të çmuar dhe veprimtarin e paepur, Valdet Fetahu, për kontributin që po jep në fushën e ngritjes shpirtërore, jo për profit material, as për famë... e as për ta mbajtur këtë pasuri për vete, por për ta shpërndarë tek të gjithë ata që dëshirojnë t’i shijojnë rrezet e artë të dritës së dijës, dhe bashkuar me dijen e përgjithshme kozmike, me nektarin e saj të pafund, që sa herë të kemi nevojë, të ushqehemi me të.

E falënderoj këtë shpirt humanist nga thellësitë e zemrës!

(www.sa-kra.ch)

            Unë kam qenë sfidues i kokave të ndryshme dhe religjioneve të ndryshme, “Ju vazhdoni të shpërndani gënjeshtra në lidhje me mua. Pse nuk mblidhni pak guxim të vini në një debat publik me mua?”

            Por asnjë i vetëm, asnjë hindu apo ndonjë i krishterë, apo mysliman, apo xhainist, ose budist – asnjëri nga ata nuk ka guxim të mjaftueshëm të vijë në një diskutim publik, haptazi, për të qenë në gjendje që njerëzit të mund të mendojnë se ku është e vërteta. Ata vetë e dinë se e vërteta nuk është me ta – këtu qëndron frika, përndryshe çfarë problemi mund të ketë.

            Unë jam duke folur për njerëzit e mi.

            Unë nuk jam duke folur madje as për njerëzit e ishullit.

            Unë nuk i kanë ftuar ata. Nëse ata të vijnë vetë unë nuk mund t’i ndaloj ata, kjo do të ishte jo-njerëzore. Nëse ata vijnë unë i mirëpres - por unë nuk e kam ftuar askënd.

            Pse është ipeshkvi i shqetësuar? Shqetësimi i tij është se ai ka një kuvend prej dymbëdhjetë grave të vjetra, e unë kam mijëra e mijëra të rinj. Ai e di se gjithçka që ai ka predikuar është kundër natyrës. Të rinjtë mund ta dëgjoni atë, por nuk mund ta pasojnë atë.

            Ajo që unë ligjëroj është harmonizim me natyrën, të rinjtë mund ta pasojnë këtë. Kjo është absolutisht nevojë e tyre që dikush duhet t’iu thotë atyre: “Ju keni plotësisht të drejtë ta ndiqni natyrën tuaj. Nuk ka mëkat në këtë. Njerëzit të cilët ju kanë folur gënjeshtra për t’ju frikësuar se e vërteta qëndron para tyre do të jenë të ekspozuar” – përndryshe, kjo është një lloj i mendjes fetare!

            Papa po bllokon hyrjen time në Itali, duke përdorur gjithë pushtetin e tij se unë nuk duhet të hy në Itali. Çfarë frikë mund të ketë ai? Ai është përfaqësues i Zotit, unë jam përfaqësues i askujt.

            Unë thjesht e përfaqësoj veten time.

            Unë duhet të kem frikë nga ai – ai i ka të gjithë në anën e tij, Zotin, Jezusin, shpirtin e shenjtë. Unë nuk e kam askënd në anën time. Unë jam duke e luftuar betejën i vetëm, akoma me bindje absolute se fitorja do të jetë e jona, sepse e vërteta në thelb është fitimtare…

            Ju mund të qëndroni dhe t’i mashtroni njerëzit për një kohë, por jo përgjithmonë. Ju keni mashtruar për mjaft kohë. Nëse keni sinqeritet të vërtetë është koha që ju vetë duhet të thonë: “Ne kemi qenë të gënjyer. Ne kemi qenë të mashtruar.”

            Kjo ka ndodh njëherë kur isha duke folur në një konferencë me një murg xhain i cili ishte shumë i respektuar në mesin e xhainistëve, Chandan Muni. Ai foli i pari, dhe ai foli për veten e tij, për realizimin e tij, dhe për ndritjen e tij. Unë isha i ulur pranë tij, e shikoj atë burrin. Të gjitha ato fjalë ishin boshe, nuk kishte asnjë dëshmi për përvojën e tij. Unë mund ta shihja këtë në sytë e tij, nuk kishin thellësi.

            Unë fola pas tij dhe e para që thashë ishte: “Çfarëdo që Chanda Muni tha thjesht është përsëritje tekstesh, përsëritje si papagall. Ai ka bërë një punë të mirë. Kujtesa e tij është e mirë, por përvoja e tij është zero.”

            Pat vështirësi të mëdha sepse ishte një konferencë xhainiste. Disa njerëz u ngritën në këmbë dhe filluan të largohen. Unë i thashë: “Pritni! Së pari më dëgjoni të paktën për pesë minuta mandej mund të shkoni. Unë jam i ri për juve; ju nuk më njihni. Të paktën vetëm pesë minuta për ta pasur ju të njohur se çfarë lloj njeriu po leni prapa, dhe mandej jeni të lirë, të gjithë mund të shkojnë,”

            Fjalimi për pesë minuta ishte i mjaftueshëm, dhe pas pesë minutave pyeta: “Tash, kushdo që dëshiron mund të largohet menjëherë.”

            Asnjë njeri nuk u largua. Unë fola gati për dy orë. Nuk supozova se do të flas aq gjatë; unë kërkova të flas vetëm për dhjetë minuta. Por duke parë se njerëzit dëgjonin dhe askush nuk kishte ngritur dorën, presidenti kishte frikë. Edhe Chandan Muni dëgjonte me vëmendje dhe qetësisht. Presidenti kishte frikë të më shqetësonte, sepse ai e dinte se unë nuk jam një njeri që mund të ndalet.  Dhe unë nuk ndalesha, unë vazhdoja t’ia hedhja presidentit.

            Unë i thashë: “Nëse njerëzit dëshirojnë të më dëgjojnë… ju më nuk jeni president në këtë konferencë. Ju thjesht dilni jashtë.”

            Ai e kuptoi dhe kështu rrinte i ulur në heshtje.

            Por duke më dëgjuar për dy orë, Chandan Muni ma dërgoi një porosi atë pasdite duke më thënë: “Dua t’ju takoj personalisht, vetëm. Unë nuk mund të vijë në vendin ku ju jeni duke qëndruar për shkak se një murg xhain nuk mund të shkojë kudo, përveç në tempull xhain. Pra ju lutem më falni, ju do të duhet të vini këtu.”

            Unë i thashë: Nuk ka problem, unë do të vij.”

            Unë shkova atje, dhe së paku dyqind njerëz ishin mbledhur aty. Por ai kërkonte privatësi absolute, kështu që më futi brenda, mbylli derën e dhomës, u ul me mua në dysheme dhe më tha: “Ju kishit të drejtë. Unë nuk kam aq guxim ta them atë në publik, por unë dua që juve t’jua pranoj se kishit të drejtë: unë nuk kam pas asnjë përvojë personale; unë nuk kam pas kurrfarë përvoje të vetërealizimit. Unë nuk e di se një gjë e tillë ekziston apo jo, ju patët plotësisht të drejtë kur thatë se unë po i përsërisja shkrimet e shenjta si papagall.

            “Por më ndihmoni. Unë jam i burgosur, unë nuk mund të shkoj askund. Unë jam në krye të një komuniteti; unë madje as t’ju pyes nuk mundem para të tjerëve. Ata mendojnë se unë veç jam i vetërealizuar, kështu që pse unë duhet të bëj pyetje? – unë vetë duhet të di përgjigjen.”

            Dhe kishte lot në sytë e tij.

            Unë i thashë: “Unë do të bëj çmos për t’ju ndihmuar, sepse unë kam parë shumë liderë fetarë, por jo me një zemër të tillë të sinqertë. Dhe unë e di shumë mirë se ju nuk mund të qëndroni në këtë skllavëri gjatë. Ju keni takuar një njeri të rrezikshëm, dhe ju më kemi ftuar personalisht!”

            Dhe kjo ndodhi brenda dy viteve. Ai ishte në kontakt me mua – përmes letrave, duke mësuar meditimin, duke medituar – dhe pas dy viteve ai ka dal nga komuniteti xhain. Ai ishte shumë i respektuar në komunitetin xhain, dhe ata janë shumë të pasur… por ai u largua nga ata.

            Ai erdhi të takohet me mua. Unë nuk mund të besoja këtë. Kur ai erdhi në shtëpinë time dhe më tha: “Unë jam Chandan Muni”, thashë: “Ju keni ndryshuar aq shumë.”

            Ai tha: “Të jesh i lirë nga një burg, të jesh i lirë nga dija e huazuar ishte një lehtësim aq i madh saqë prapë jam bërë i ri” – dhe ai ishte shtatëdhjetë vjeç. Ai tha: “Tash jam i gatshëm të bëj krejt çfarë doni. Kam rrezikuar të gjitha; kam qenë i pasur, kam heq dorë për t’u bërë një murg xhain. Tash kam heq dorë nga Xhainizmi, nga murgëria, vetëm të bëhem askushi në mënyrë që të kem lirin totale të eksperimentoj.”

            Politikanët nuk do të ndihmojnë shumë; por mund të ketë një pakicë politikanësh që do të kenë një sinqeritet. Dhe duke i parë ndryshimet në kohë, dhe duke e parë se e vjetra dhe e reja janë ndarë… Nëse ata dëshirojnë të bëjnë diçka me të renë, ata duhet ta kuptojnë të renë, funksionimin e të resë.

            Mund të jenë disa politikanë të cilët do të vinin të më ndihmonin në punën time. Mund të jenë disa intelektual të cilët nuk janë vetëm intelektual por inteligjent gjithashtu; ata mund të vijnë të më ndihmojnë. Ne duhet vetëm të jemi të gatshëm, të presim, dhe ne kemi për t’i përgatitur njerëzit e ri në shkallë sa më të gjerë të mundur.

            Disa do të ikin nga grupet fetare – sepse gjithmonë ka disa njerëz që janë të sinqertë por që aksidentalisht kanë rënë në grupe të gabuara. Pasi që ata të dëgjojnë se diçka e vërtetë është në dispozicion, etja e tyre mund të jetë e zgjuar. Por nëse ndonjë kokë religjioze, apo ndonjë politikanë, apo ndonjë intelektual nuk dëshiron të ndihmojë, kjo s’ka kurrfarë rëndësie.

            Gjenerata e re e ka gjithë pushtetin.

            Rinia e ka gjithë potencialin e të ardhmes.

            Dhe mund të ketë shumë njerëz të vjetër të cilët janë të moshuar por vetëm me inteligjencë janë ende të ri… ata do të jenë me ju.

            Në një gjë që unë jam absolutisht i sigurt: çdo gjë që kemi problem përmes të kaluarës, në fitoren përfundimtare do të jetë e jona. Kjo nuk është vetëm një çështje e ndonjë ideologjie, kjo është një çështje e evolucionit kundrejt vdekjes.

            Pyetja e pestë

            I dashuri Osho,

            A është e mundur që një rreshter në ushtri të jetë i ndritur?

            Kjo është e vështirë, por jo e pamundur. Në qoftë se kërkimi është i fortë, atëherë ajo nuk mund të jetë e vështirë.

            Një rreshter në ushtrinë është trajnuar në një mënyrë të caktuar, i disiplinuar në një mënyrë të caktuar, ai është trajnuar dhe disiplinuar për të vrarë, ose të jetë i vrarë.

            Ndritja gjithashtu ka nevojë që ju të jeni të gatshëm me qenë të vrarë. Nuk ka nevojë të vritni askënd, por ka nevojë ju të jeni të vrarë. E tërë disiplina dhe trajnimi i një rreshteri mund të përdoret; ai mund ta vras egon e tij personal. Nëse ai veç është i gatshëm të vdes, atëherë nuk është problem i madh ta vras edhe egon.

            Kështu që mos u brengosni. Nga çdo drejtim, nga çdo lloj disipline, nga çdo profesion ne mund të gjejmë diçka që mund t’ju ndihmojë t’ju sjell juve në ndritje. Nëse kapeni për disipline, nëse pritni urdhra nga lart, atëherë kjo do të jetë e vështirë. Askush nuk është mbi juve t’ju urdhëroj. Ndritja nuk mund të jetë e urdhëruar. Në të njëjtën mënyrë ju keni qenë të trajnuar – kthehu djathtas, kthehu majtas – dikush që nuk mund ta them: “Tash është bërë i ndritur!”

            Por personaliteti juaj i disiplinuar mund të përdoret në një mënyrë të caktuar. Ju keni qenë të përgatitur për të vdekur në qoftë se vjen koha, pa asnjë hezitim - dhe kjo është pjesa më e rëndësishme aq sa ndritja është e shqetësuar. Nëse jeni të gatshëm të vdisni si ego përnjëherë, mund të shpërtheni në botën e dritës, në botën e kënaqësisë.

            Kjo pyetje është e rëndësishme për të gjithë, sepse gjithkush është i trajnuar për një disiplinë, për një aftësi, për një profesion. Gjithkush ka parë se si  mund ta ushtroj profesionin e tij pa pengesë, por me një mbështetje, si ta përdor një gur që shkakton pengesë si një gur nismëtar.

            Vetëm pak inteligjencë është e nevojshme.

            Okey, Maneesha.

            FUND

NË FUND TË LIBRIT SI PASTHËNIE

E tash lexues dhe miq të nderuar do t’ju kisha thënë disa fjalë: Miku im, Sabir Krasniqi, po më lavdëron për faljen e këtij libri, por edhe të librave tjerë. Po t’i kisha hedhur në shitje këto libra, çdo libër i pashitur, në mua do të shkaktonte pengesë të mos qarkullimit të hyjnores, kështu, kur po ua fal, unë thjesht po çlirohen; se kush do ta thithë këtë energji, më nuk është përgjegjësi e imja. Çdo lexues i cili e ka pranuar këtë energji, herët a vonë, do ta vërejë në vete se duhet t’ia dhurojë dikujt këtë energji, nëse ajo mbyllet në trupin e individit herët a vone do të shpërthejë.

Shpresoj se me këtë përkthim nga origjinali, gjurmuesve të së vërtetës, ua kam lehtësuar shprehjen e angazhimeve të tyre. Të çliruar nga të gjitha paragjykimet, më nuk do ta kenë drojën ta shprehin lirshëm të pashprehurën. Vetënjohja e tyre nuk do të jetë frustrim patetik siç e karakterizojnë injorantët, por do të jetë sfidë e breznive pasuese.

Unë i ndritur nuk jam, por jam i vetëdijshëm se në qenien time nuk ka asnjë njollë egoizmi, dhe kështu si një pasqyrë e pastër, mundohem që ndritjen e të ndriturve sa më dinjitetshëm t’jua reflektoj. Le të jetë Ekzistenca dëshmitare e sinqeritetit tim!

Edhe njëherë do ta kisha falënderuar përzemërsisht Sabir Krasniqin për përgatitjen teknike të këtij libri mjaft voluminoz. Gjithashtu, do ta kisha shfrytëzuar rastin t’i përshëndes te gjithë, lexuesit që me letrat e tyre, në posten time elektronike pandërprerë po më arrijnë përshëndetjet, përkrahjet morale, sugjerimet dhe kritikat. Mbes me shpresë se kjo traditë do të vazhdoj edhe në të ardhmen.

Valdet FETAHU  posta elektronike: valdet.f.fetahu@hotmail.com

(1)    (2)    (3)