Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Hydajet BYTYÇI

RIBERTHINGU (1)

Teknikë terapeutike e rregullimit të frymimit dhe e çlirimit nga tendosja

            Riberthingu është një përpjekje që të asgjësohet trauma e lindjes dhe të lirohemi nga mbresa negative e formuar që me lindje, në fillim të jetës, e cila na e përkeqëson mekanizmin e rrymimit dhe nga e cila përndryshe nuk mund të lirohemi kurrë, përpos me anë të ushtrimit të riberthingut.

            Sa jemi të vetëdijshëm për procesin jetësor që quhet frymim?

            Frymimi është pa dyshim procesi jetësor më i rëndësishëm në jetën e njeriut. Fryma është burimi yni kryesor energjetik i cila na e mundëson ta mbajmë jetën. Pa të, siç mund të merret me mend, nuk do të ishte e mundur jeta jonë, madje vetëm pas disa minutash do të dorëzoheshim. Të gjitha organet vitale të trupit do të mbeteshin në defekt; të gjitha proceset jetësore do të ndërpriteshin. Jeta do të shuhej dhe çdo gjë do të merrte fund. Kjo dëshmon më së miri se ç’rëndësi ka riberthingu apo ushtrimi i frymimit të rregullt dhe të thellë.

            Sa është i lidhur frymimi ynë me aspektet shpirtërore dhe psikologjike?

            Themeluesi i kësaj metode frymimi, Leonard Or, thotë se frymimi është kushtimisht hovi i jetës, përvojë jona themelore subjektive e kualitetit thelbësor të shpirtit. Cilido mendim negativ që kemi çrregullon frymimin, çfarë do të thotë se lidhja jonë me ushqimin e jetës është e dobët. Por mendimet që më së tepërmi pengojnë frymimin, janë mendimet që lidhen me vetë frymimin. Prandaj, mënyra e frymimit është me shumë rëndësi për mbajtjen e lidhjes në mes nesh dhe burimit të jetës. E mendimet më negative lidhur me frymimin janë në raport të drejtpërdrejtë me traumën e lindjes. Për shembull, nëse kanali i kërthizës prehet tepër herët, mendja e të porsalindurit e krijon përshtypjen se burimi i jetës është i prerë dhe se do të vdesë. Kjo mbresë tek shumë njerëz lind që me fillimin e jetës dhe është frikë nga vetë frymimi, frikë e cila krejt paradoksalisht bëhet e lidhur me vdekjen. Domethënë, modeli i ruajtjes së tendosjes dhe rezistencës ndaj jetës, i ndërtuar mbi bazën e frymimit, tek shumë njerëz ka lindur mu në atë momentin e parë dhe vendimtar të jetës, të cilin e quajmë traumë e lindjes.

            Sepse, natyra e ka rregulluar që i porsalinduri të marrë oksigjenin ende përmes lidhjes me kërthizën, përderisa nuk mëson sesi të marrë frymë. E në shumicën e rasteve, kërthiza prehet tepër herët, çka të porsalindurin e sjell në panik dhe në luftë për jetë a vdekje, nga e cila ai ndoshta nuk shërohet kurrë.

            Si shkaktohet trauma e lindjes?

            Siç dimë të gjithë, në periudhën e paralindjes, respektivisht deri në momentin e lindjes, njeriu ndodhet në ambientin amësor të ngrohtë e të mbrojtur, ku i sigurohen të gjitha kushtet për jetë dhe zhvillim deri në këtë fazë në mënyrën më të mirë të mundshme. Në momentin e lindjes, i posalinduri shfaqet nga ambienti amësor, i ngrohtë, i mbrojtur dhe me praninë e të gjitha kushteve për jetë, që funksionojnë në mënyrën më të mirë të mundshme, në ambientin pothuajse diametralisht të ndryshëm, për të mos thënë të kundërt. Në radhë të parë, tashmë ai ballafaqohet me një rreth zhurmues, i pajisur me dritë jashtëzakonisht të fortë, me zëra të ashpër e të fortë, me sjellje të vrazhda. Ta zëmë, posa që të lindet, ai kapet për thembrash i kthyer me kokë poshtë dhe hidhet nga akusheri, pa ndonjë përkujdesje e me vrazhdësi mjaft të madhe, çfarë atij i sjell dhembje të madhe. Domethënë, që në atë moment kyç për zhvillimit të fëmijës, frymimi bëhet i lidhur me dhembjen dhe si rezultat i kësaj ndoshta mbetet e cekët për tërë jetën.

            Dhembja tjetër e rëndësishme fizike ndodh kur të porsalindurin e ndajmë nga e ëma dhe e izolojmë në dhomën e fëmijëve, gjë që shkakton shqetësim traumatik, nga i cili shumica mbase nuk shërohen kurrë plotësisht. Sepse, i sapolinduri lë brendësinë e ngrohtë dhe të përshtatshme, ku të gjitha kushtet: oksigjenin, ushqimin e nevojshëm, amortizimin e zhurmave etj., i kishte të siguruara, dhe përjeton universin fizik, si një vend mjaft i papërshtatshëm, madje në një aspekt edhe mjaft i vrazhdë dhe kërcënues e antipatik.

            Ç’gjurmë lë në psikën tonë përvoja e tillë?

            Përvoja e këtillë, sipas themeluesit të Riberthingut, lë në njeriun gjurmë të thella e të pashlyeshme për tërë jetën dhe nga nivelet e pavetëdijshme ndikon pandërprerë në konceptin që mund të kemi për veten. Dhe, disa nga përfundimet që mund t’i kemi gjatë gjithë jetës, krijohen që me lindje, e përfundime të tilla janë: “Jeta është luftë”, “bota është kundër meje”, “njerëzit më lëndojnë”, “jeta është plot dhembje”, “duhet të ketë diçka të keqe në mua”, “unë s’jam i dëshirueshëm” etj.

            “Duhet të kemi parasysh, thotë themeluesi i Riberthingut, Leonard Or, se si të porsalindur ne nuk jemi masë amorfe, por qenie tejet të zgjuara e të vetëdijshme, mendimet e të cilave ende nuk mund të shprehen me fjalë, por janë tejet të përsosura.”  Në këtë mënyrë, gjeneralizimet të cilat i bëjmë në rastin e lindjes lidhur me veten dhe me botën, mbeten me ne gjatë gjithë jetës, përpos nëse nuk i neutralizojmë. Dhe, në qoftë se në momentin e lindjes njeriu krijon gjenralizmin se “nuk po mund të frymoj”, ai përmes së pavetëdijshmes, ia jep urdhrin trupit fizik që të bëjë frymim të cekët. Në këtë mënyrë ai pandërprerë është i privuar nga stimulimi i duhur me oksigjen dhe nga energjizimi adekuat i organizmit, gjë që ndodh kur frymimi është i thellë, i natyrshëm dhe i plotë. Dhe ky privim mund të ndodhë pikërisht si rezultat i përvojës fillestare të frymimit. E nëse komanda “nuk mund të frymoj” nuk asgjësohet asnjëherë, kjo trupit fizik do t’i shkaktojë probleme serioze në këtë plan dhe do t’i kushtojë mjaft shtrenjtë.

            Pra, çfarë paraqet trauma e lindjes?

            Trauma e lindjes paraqet mendimet negative të cilat një person i formon gjatë lindjes dhe të cilat manifestohen si tendosje e përhershme dhe bllokadë në mekanizmin e mendimit. E ngulitur në çdo frymëmarrje, trauma e lindjes në disa persona ndikon emocionalisht gjatë gjithë jetës së tyre. Prandaj gjithnjë derisa ata persona nuk lirohen nga mendimi negativ, i shkaktuar që me lindje, ata mund të vuajnë nga migrena, astma dhe llojet tjera të sëmundjeve, duke përfshirë këtu edhe kancerin. Vetëm kur mekanizmi i fymimit është i liruar, tendencë natyrore e organizmit është që të shërohet në trajtë vetëshërimi natyror. Deri atëherë ajo dukshëm do të ndikojë në atë sesi ne e shohim veten dhe jetën, gjithnjë derisa nuk lirohemi nga ndikimi i saj negativ.

            E riberthingu pikërisht është një përpjekje që të asgjësohet trauma e lindjes dhe të lirohemi nga mbresa negative e formuar që me lindje, në fillim të jetës, e cila na e përkeqëson mekanizmin e rrymimit dhe nga e cila përndryshe nuk mund të lirohemi kurrë, përpos me anë të ushtrimit të riberthingut. Dhe vetëm kur komandat e tilla, si ato të mëlartcekurat, të jenë zhvleftësuar e deaktivizuar, kurse trauma përgjithësisht të jetë asgjësuar, vetëm atëherë ne mund të përjetojmë adaptimin pa vështirësi në bukuritë e jetës fizike. 

            Ç’është riberthingu në të vërtetë?

            Rierthingu është metodë terapeutike, e cila përmes rregullimit të frymëmarrjes bën çlirimin e individit nga tendosja që vjen si rezultat i komandave negative të përvetësuara që me lindje dhe i traumës së lindjes.

            Pra, riberthingu është një trajtë vetëshërimi natyror, ku njeriu i kthehet momentit të frymëmarrjes së parë, e cila ka ndodhur, si të thuash, në një atmosferë terrori e lufte për jetë a vdekje.

            Çfarë i mëson njerëzit riberthingu?

            Riberthingu i mëson njerëzit të frymojnë në ritëm  të lidhur me vetëdije, ku frymëmarrja dhe frymënxjerrja konsolidohen në një cikël kontinual, që rrjedh. Më nuk ka ndërprerje në mes të marrjes dhe nxjerrjes së frymës. Dhe, kur frymimi është plotësisht i çliruar, energjia,“hovi i jetës” kalon përmes trupit të njeriut si mjet shërues. Blloqet tona emocionale e mentale natyrisht se e pengojnë këtë energji të pastër jetësore të depërtojë në ne në këtë mënyrë transformuese, por duke mësuar të lirohemi e relaksohemi gjatë frymimit, njëkohësisht pastrohet edhe sistemi ynë nervor e qarkullues, si edhe të gjitha organet tjera. 

            Riberthingu në të vërtetë është proces natyror frymimi, i cili i ndihmon njeriut që përsëri ta kujtojë dhe ta përjetojë lindjen e tij. Njeriu e përjeton momentin fiziologjik dhe psikologjik të frymëmarrjes së parë dhe lirohet nga traumat që lidhen me të. E, sipas themeluesit të kësaj metode terapeutike të frymimit, kur njeriu e liron nga kujtesa e ndërdijshme dhembjen fillestare, kënaqësia e zëvendëson negativitetin, i cili e mban organizmin në gjendje të tendosjes së përhershme dhe jeta e njeriut përjeton transformim afatgjatë. Modeli energjetik negativ që ka ekzistuar shthuret, trupi rinohet, jeta bëhet më e hareshme dhe trupi mëson të jetë i përshkuar nga energjia jetësore. Thjesht, mekanizmi ynë i frymimit vendoset përsëri para tërësisë së vet origjinale.

            Ç’ndodh gjatë një seance të riberthingut?

            Së pari vihet kontakti i mirëfilltë njerëzor dhe i afërsisë midis udhëheqësit të riberthingut dhe klientit. Seanca rëndom fillon me bisedë. Klienti në atë rast relaksohet dhe krijohet afërsia e duhur me udhëheqësin e riberthingut, pasi që ndjenja e besimit dhe përkrahjes, të përcjella edhe me dashuri të pastër njerëzore,  janë esenca e këtij procesi. Mandej, klienti shtrihet dhe fillon të frymojë në mënyrë të lidhur. Ai mëson që vetëdijshëm ta thithë ajrin tek frymëmarrja dhe që plotësisht të relaksohet tek frymënxjerrja, ashtu që vetë kontrakcioni natyror i mushkërive të sjell frymënxjerrjen. Gjatë seancës udhëheqësi i riberthingut apo thjesht ta quajmë ‘instruktori’ udhëheq ritmin dhe lidhë frymëmarrjen me frymënxjerrjen. Derisa të mësohet kjo teknikë, shumica e njerëzve vërtet duhet të punojnë me këmbëngulje dhe të bëjnë përpjekje të madhe, sepse duhet të mposhtet modeli i tyre i përditshëm jetësor.

            Vazhdon...

   (2)     (3)