Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Hydajet BYTYÇI

RIBERTHINGU (3)

Teknikë terapeutike e rregullimit të frymimit dhe e çlirimit nga tendosja

            Çelësi për qasje krejtësisht tjetërfare është që secili të  zbulojë në çfarë ai më së tepërmi kënaqet kur punon, e pastaj të shikojë sesi mund të fitohet prej saj. Të fillohet me krijimin e listave të çdo gjëje që shkakton kënaqësi e pastaj të orientoheni në ato kënaqësi të cilat mund të jenë shërbime të mira për të tjerët.

            Njerëzit e shëndoshë kanë veprim të shëndoshë

            Njerëzit e shëndoshë nuk presin nga të tjerët t’ua zgjidhin problemet, ashtu siç kanë pritur nga prindërit e tyre në fëmijëri. Njerëzit e shëndoshë e posedojnë forcën e vet në të cilën mbështeten me vetëpohim, kanë besim në vete dhe nuk presin që të tjerët, eprorët e tyre, qeveria, t’ua zgjedhin problemet e tyre.

            Njeriu i shëndoshë e nënkupton njeriun në harmoni me vetveten, pa tendosje, me botën shpirtërore sa më të hapur, pa paragjykime për botën dhe njerëzit, thjesht që e pranon secilin si vetveten dhe e kultivon vetëdijen se të gjithë ne në planetin Tokë: jemi një familje. Prandaj, duke u bazuar në këtë vetëdije pozitive, çdo person ka të drejtë dhe mban përgjegjësi për mendjen e vet, trupin dhe rrethinën. Njeriu i këtillë e di se tërësia e qenies është e pranishme në çdo pikë të kohës dhe hapësirës, dhe për këtë arsye tërësia është e pranishme në mendjen e çdo personi.  

            Sa më i shëndoshë të jetë njeriu, aq më tepër ka mundësinë të marrë mbi vete përgjegjësinë personale për mirëqenien e vet, thjesht të vetëqeveriset. Sepse, siç thotë Or, vetëqeverisja është e drejtë jona natyrore. Dhe nëse vetëqeverisja është pak e pranishme në jetën tonë, kjo ndodh shkaku se njerëzit janë të prirur më tepër të presin që të tjerët (eprorët, kryetarët e partive, qeveritë etj.) t’ua zgjidhin problemet, kjo ndodh, sipas Orit, sepse njerëzit janë të lidhur me sindromin prindëror të dënimit. Për arsye se prindërit invalidojnë autoritetin  e vërtetë fëmijëror dhe, më vonë, kur ata rriten, mbeten të mësuar në atë që të kenë udhëheqës (të cilët në esencë janë vetëm zëvendësim për prindërit), e të cilët do të udhëheqin jetën e tyre. Në nivele të thella emocionale, njerëzit nuk besojnë në faktin se kanë të drejtë ta udhëheqin veten e tyre.

            Arsyet e thella mund të jenë edhe në natyrën e ndikimeve religjioze

            Por, arsye edhe më e thellë se kjo, gjithnjë sipas Orit, është ndoshta edhe natyra e ndikimeve religjioze në njeriun. Në harmoni me traditën judaiste-kristiane, Zoti, burimi i vetë jetës – është transcendental, i madhërishëm dhe larg pikëmbërritjes sonë. Gjithnjë derisa njerëzit të besojnë se Zoti është diçka që është jashtë vetë atyre, deri atëherë edhe pushteti do të jetë, po ashtu, jashtë tyre. Kur njerëzit besojnë se Zoti transcendental mundet vullnetarisht të vrasë njerëzit shkaku i arsyeve të veta, atëherë ky besim reflektohet në shoqëri si kriminalitet, vrasje dhe luftë, si shprehje e pashmangshme e hyjnores së tillë kapricioze.

            Ngjarjet negative sociale dhe politike, të cilat i shohim në botën tonë të sotme janë forma të protestës të nxitura nga ana e atyre, ndjenja e natyrshme e të cilëve mbi përsosmërinë është e invaliduar. Zgjidhja e vetme për problemet e botës është ndërtimi i përsosmërisë vetanake.  

            Pse nuk mund të organizohet shoqëria e njerëzve të shëndoshë?

            Arsyet, shkaku i të cilave njerëzit nuk mund të krijojnë një shoqëri të shëndoshë ndodhet në faktin se programi i tyre “luftarak” i pengon që racionalisht të mendojnë. Lufta e tyre i mban në frikë konstante prej fqinjëve të tyre. Mandej, shkaku se nga logjika e cila buron nga traumat e tyre të lindjes, e cila konsiston në formulat “jeta është armiqësore”, “njerëzit më mundojnë” dhe “universi është vend i tmerrshëm”, lufta e tyre e sheh botën si diçka me të cilën nuk mund të udhëheqësh racionalist dhe i sigurt. 

            Ç’rol luajnë shkollat aktualisht në krijimin e një vetëdijeje të këtillë?

            Shkollat tona esencialisht paraqesin arsimimin si proces të luftës intelektuale. Leonard Or preferon që të kemi një sistem shkollor i cili do të ishte i orientuar kah natyra, në vend se kah librat. Nëse vetëm kjo pikë kyçe ndryshohet, thotë ia, krejt spontanisht kishte për t’u hapur fusha e gjerë e potencialit njerëzor. Nëse mësojmë që interesimin e studentëve tanë ta mbajmë përherë të hapur dhe nëse nuk janë të detyruar që pjesën e mbetur të jetës ta kalojnë duke u fshehur apo duke kompensuar diç, vetëm sa për t’iu pëlqyer mësuesve, shumica e studentëve tanë do të mund të zhvilloheshin në gjeni. Është fakt i pamohueshëm, thotë Or, se ekziston lidhje proporcionale në mes të asaj se sa një person është i liruar nga traumat dhe të inteligjencës së tij.

            Prindërit duhet t’i respektojnë fëmijët e tyre dhe të mësojnë nga ta

            Unë gjithnjë kam potencuar se prindërit duhet t’i respektojnë fëmijët e tyre dhe të mësojnë nga ta. Fëmijët, në një kuptim të caktuar, duhet t’i trajtojmë si më superior sesa prindërit e tyre, shkaku se ata janë më afër ndjenjës së tyre të vërtetë natyrore të inteligjencës. Prindërit, në vend që fëmijëve të tyre t’u shkaktojnë lëndime të njëjta, çfarë vetë i kanë marrë, duhet t’u lejojnë që të jenë ‘mjetet’ të çlirimit të tyre. Mësuesit do të duhej të ishin profesionalë, të cilët iu ndihmojnë fëmijëve të mësojnë njëri nga tjetri atë që vërtet është e vlefshme, në vend se t’i maltretojnë me informacione, të cilat janë të parëndësishme për jetën e tyre, për jetë të suksesshme. Mësuesit duhet t’i bëjmë të lirë që të mund të mësojnë nga nxënësit e tyre.

            Kur rinia jonë do të jetë e liruar nga ndjenja e luftës jetësore, unë besoj në marrëdhënie më të shëndosha ndërnjerëzore. Marrëdhëniet nuk do të jenë aq shumë të ngarkuara nga xhelozia, mashtrimi, smira reciproke. Marrëdhëniet do të ishin më tërësore, më me pak frikë dhe më të shëndosha.

            Përse është vështirë për shumicën e njerëzve ta shijojnë kënaqësinë në jetën e tyre?

            Jeta pa ndjenjën e luftës sigurisht do ta kishte kënaqësinë si bazë të saj, në vend të vuajtjeve dhe marrëdhënieve armiqësore, siç është tani rasti me shumicën absolute të njerëzve.

            Një pjesë e madhe jona është rritur me konceptin religjioz se kënaqësia është mëkat. Shtresa e shtresa të tëra të kësaj vetëdijeje ndodhen të shtresuara në psikën tonë, dhe janë të programuara në variacione të ndryshme në këtë temë, dhe pjesa më e madhe e njerëzve ato sentimente kurrë nuk i pastron. Gjithnjë kur përjetojnë kënaqësi, ata ndihen fajtorë. Kënaqësia, prandaj, për ta bëhet diçka që lidhet me dhembjen. Ky koncept i të përmbajturit nga kënaqësia dhe jeta lidhet ngushtë edhe me paaftësitë tona që ta shijojmë vetëdijen e përparimit dhe gëzimin në profesionin tonë.

            Shumica e njerëzve, siç thotë themeluesi i riberthingut, kurrë nuk provon që ta lidhin atë që sjell kënaqësinë më të madhe me punën e tyre, shkaku se mendjen e tyre e destabilizojnë vazhdimisht vërejtjet prindërore “duhet” dhe “nuk duhet”, vërejtje të cilat në asnjë mënyrë nuk bazohen në prirjet e tyre natyrore. Mandej, është fakt, thotë ai, se shumica e njerëzve as nuk di më se ç’u sjell kënaqësinë më të madhe. Për këto turma të preokupuara me fajësinë, gjakimi për prirjen natyrore mund të sjell vetëm gjer tek dhembja, shkaku se në një nivel më të kthjellët kënaqësi do të thotë disharmoni me burimin fillestar të dashurisë dhe vlerave.

            Si ta shndërrojmë punën në kënaqësi të vërtetë?

            Njeriu i cili është i orientuar vetëm kah fitimi, nuk është në lidhje as me energjinë e vërtetë e as me imagjinatën e vërtetë. Për këtë shkak, personi i tillë, gjithnjë derisa e posedon këtë kuptim të kufizuar individual lidhur me atë se ç’ është në jetë e mundur, robëron të tjerët. Në esencë, ai shpreh urdhrat e të tjerëve në vend të porosive të veta të vërteta lidhur me lirinë kreative, të cilën jeta e ofron. I përfshirë në këto rekomandime është edhe sistemi i besimit se jeta dhe puna në të vërtetë janë të mbushura dhembje. Pas 25 deri në 50 vjet lufte të pandalshme, jeta bëhet aq e rëndë sa gati bëhet e padurueshme.

            Çelësi për qasje krejtësisht tjetërfare është që secili të  zbulojë në çfarë ai më së tepërmi kënaqet kur punon, e pastaj të shikojë sesi mund të fitohet prej saj. Të fillohet me krijimin e listave të çdo gjëje që shkakton kënaqësi e pastaj të orientoheni në ato kënaqësi të cilat mund të jenë shërbime të mira për të tjerët. Ideja është shndërrimi i kënaqësive në punë.

“Mënyrë tjetër e rëndësishme për rritjen e kënaqësive në jetë është të zhvillosh atë që quhet “vetëdije e tepricës”, thotë Or. “Kjo ide nënkupton që çdo person të mbajë tepricën diku në vete. Meqë secili ka mundësinë e zgjedhjes, ai mund të koncentrohet në tepricën e vet apo në mungesën. Nëse një person shkon rrethit duke llomotitur se shpenzimet e tij janë më të mëdha nga fitimi i tij, teprica e të hollave në xhepin e tij e dëshmon të kundërtën.”

            Nëse ne, pra, koncentrohemi në tepricat tona, ajo do të zgjerohet në aspektet tona materiale në harmoni me ligjin themelor metafizik se krejt ajo çfarë mendojmë – realizohet. Disa afirmacione të cilat unë i rekomandoj për t’u filluar ky proces janë: “Çdo euro që po harxhoj, po më kthehet e shumëfishuar” dhe “lidhja ime me inteligjencën e pakufishme është e mjaftueshme për të më sjellë lumturi të madhe personale”.

            Kënaqësia është themeli i suksesit

            Kënaqësia e vetvetes është çelësi i të gjitha mbushullimeve. Në të vërtetë, edhe një afirmacion i dobishëm që Or preferon është: “Njerëzit më paguajnë shumë të madhe të hollash që unë të kënaqem dhe të jetoj më lehtë”. Isai e thoshte të njëjtën gjë kur thoshte: “Kënaqeni së pari mbretërinë qiellore dhe të gjitha gjërat tjera do t’i keni të dhëna”. Kjo do të thotë se ajo që na sjell kënaqësi, është motiv yni hyjnor, aspekt yni natyror i cili nga Zoti na është dhënë ta bëjmë. Por njerëzit shpesh nuk e pasojnë intuitën e tyre hyjnore për shkak të “sindromit prindëror të mospajtimit”; më me dëshirë sesa ta kënaqin Zotin në vete, ata përcaktohen t’i kënaqin prindërit e tyre, duke bërë “gjëra të zgjedhura” – me rezultate të kobshme.

            Krijimi i një shoqërie të shëndoshë

            Po qe se hedhim luftën si mënyrë të jetës, kjo do të thotë se kemi gjetur çelësin për krijimin e një shoqërie të shëndoshë, ku do të dominonin marrëdhëniet e mira në familje e shoqëri, si dhe marrëdhëniet harmonike me natyrën.

            Po qe se do të shtrohej pyetja: Pse kjo nuk ndodh? Përgjigjja do të ishte e thjeshtë: Arsyeja është akumulimi i mendimit negativ. Megjithatë, ka mijëra njerëz të cilët kanë mësuar sesi të ndihen mirë dhe sesi atë ndjenjë ta mbajnë. Vetëm ta zhdukim frikën në vetvete se diçka e keqe është në ne, në universin tonë dhe në natyrën fizike të jetës, dhe mendja jonë me mendimet e veta negative më nuk do të dominojë mbi ne dhe trupi ynë do të jetë psikikisht dhe fizikisht i liruar nga tundimi. Shpejt do të shohim se frikësimet tona janë vetëm modele arkaike të cilat i kemi aplikuar që ta mundojmë veten në të gjitha jetët tona.

            T’i përzëmë shpirtrat e këqij dhe demonët që kanë zënë vend në mendimet tona

            Kur njëherë do t’i përzëmë shpirtrat e këqij dhe demonët të cilët i kemi ftuar vetë e i kemi vendosurën mendimet tona, njëherë kur këta do të zhduken bashkë me ndjenjën tonë të mëkatit fillestar, e tëra që na mbetet është gazi, e qeshura ngazëllyese, e cila do të shpërthejë në ne pa drojë e pa hezitim, spontanisht siç shpërthen uji i nëndheshëm apo gulfa e dritës dhe të na relaksojë. Tashmë mund të frymojmë ashtu siç duhet – me tërë energjinë dhe jetën tonë të lidhur me përsosmërinë dhe Inteligjencën e Pafundme.         

            Nga libri “Libër mbi shpirtin dhe mendjen - çelësi i përndritjes”

(1)     (2)