Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Neale Donald WALSCH

Shqipëruar nga: Hasan HAMËZBALA

Kapitulli i tretë

BISEDAT ME ZOTIN (2)

* një dialog i pazakonshëm *

           Përmbajuni bindjeve tuaja, dhe u qëndroni besnikë vlerave tuaja sepse ato janë vlerat e prindërve tuaj dhe të prindërve të prindërve tuaj; të miqve tuaj dhe shoqërisë suaj. Ato e përbëjnë konstruksionin e jetës suaj dhe po i humbët kjo do të thoshte ta zhvishni indin e përvojës suaj.

Opa, më ke përvetësuar me këtë të tretin! E si dashuria mund të jetë çdo gjë që është, nëse frika tërheqë energjinë simotër?

Dashuria është realiteti përfundimtar. Ajo është e vetmja. Çdo gjë. Ndjenja e dashurisë është përvoja juaj e Zotit.

Në të Vërtetën më të lartë – dashurisë është krejt çfarë është, krejt çfarë ka qenë dhe krejt çfarë do të jetë ndonjëherë. Kur të kaloni në absolutin, ju kaloni në dashurinë.

Zona e relatives është e krijuar për këtë arsye që Unë të mund ta njoh Vetë~Veten. Këtë veç ta kam sqaruar. Kjo zonë e relatives nuk duket reale. Ajo është realitet i krijuar të cilin e kemi krijuar ti dhe unë e të cilin vazhdojmë ta krijojmë – për të mundur që vetveten ta njohim përvojisht.

Por, vepra mund të duket shumë reale. Qëllimi i saj është për të vepruar tepër realisht dhe ne e pranojmë sikur vërtet ekziston. Në atë mënyrë Zoti ka arritur që të krijojë “diçka tjetër” përpos vetes (megjithëqë kjo – po folëm rreptësisht saktë – është e pamundur, se Zoti është – se Unë jam – Çdo Gjë që është).

Në të krijuarit e “diçkahi tjetër”, gjegjësisht zonën e relatives – e kam krijuar mesin në të cilin ti mund të zgjedhësh të jesh Zot, në vend që thjesht të të thuhet se je Zot; në këtë mund ta provosh të Perëndishmen si akt krijimi në vend se si kuptim, ku qiriu i vogël në diell – shpirti më i vogël – mund ta njoh vetveten si dritë.

Frika është ana tjetër e dashurisë. Ajo është dualiteti burimor. Në krijimin e zonës së relatives, së pari i kam krijuar kundërshti Vetë-Vetes. Në zonën në të cilën ju jetoni në nivelin fizik ekzistojnë vetëm dy vende të ndodhisë: frika dhe dashuria. Mendimet e bazuara mbi frikën kanë për të shkaktuar një lloj dukurie në planin fizik. Mendimet e bazuara mbi dashurinë do ta krijojnë tjetrën.

Mësuesit që kanë ecur planetit e kanë zbuluar sekretin e botës relative – dhe kanë refuzuar ta pranojnë realitetin e saj. Shkurt, Mësuesit janë ata të cilët kanë zgjedhur vetëm dashurinë. Në çdo rast. Në çdo çast. Në të gjitha rrethanat. Madje edhe kur i kanë vrarë, ata i kanë dashur vrasësit e tyre. Madje edhe kur i kanë persekutuar, ata i kanë dashur persekutuesit e tyre.

Këtë ju e keni shumë vështir ta kuptoni, e edhe më pak ta pasoni. Megjithatë, kjo është ajo të cilën e ka bërë secili Mësues. Nuk është me rëndësi se cila filozofi, cila traditë apo cili religjion është në pyetje – çdo Mësues këtë e ka bërë.

Ky shembull dhe ky mësim aq shumë herë ju është treguar. Rishtas e rishtas ju është treguar. Gjatë të gjitha periudhave dhe në çdo vend. Gjatë të gjitha jetëve tuaja dhe në secilin moment. Gjithësia ka shfrytëzuar çdo mundësi që t’jua paraqesë këtë të vërtetë. Në këngë dhe tregim, në poezi dhe vallëzim, në fjalë dhe lëvizje – në fotografitë lëvizëse të cilat ju i quani film dhe në përmbledhjet me fjalë që ju i quani libra.

Ka bërtitur nga malet më të larta, në vendin më të ulët është dëgjuar zëri i saj. Nëpër korridoret e gjithë përvojës njerëzore ka jehuar kjo e vërtetë: Përgjigje është dashuria. Por, ju nuk keni dëgjuar.

Tani ti vjen me këtë libër duke e pyetur Zotin atë që Zoti veç ta ka thënë herë të panumërta në mënyra të panumërta. Megjithatë, dua të ta them rishtas – këtu – në përmbajtjen e këtij libri. A do të më dëgjosh tani? A do vërtet të dëgjosh?

Çfarë mendon – çfarë të ka sjellë gjer tek ky material? Si ka ndodhur që ti edhe ta mbash në duar? Vallë, mendon se unë nuk di çfarë bëj?

Në gjithësi nuk ka rastësi.

Unë e kam dëgjuar vajin e zemrës tënde. E kam parë kërkimin e zemrës tënde. E di se thellësisht ke gjakuar për të vërtetën. E ke ftuar në dhembje dhe në hare. Pandalim më ke përbejtur. M’u trego Mua. Më sqaro Mua. M’u zbulo Mua.

Unë atë këtu e bëj, në mënyrë aq të qartë saqë nuk mund ta kuptosh gabimisht. Me gjuhë aq të thjeshtë saqë nuk mund të hutohesh. Me fjalë aq të rëndomta saqë nuk mund të humbasësh në derdhazën e fjalëve.

Shkojmë, pra, tutje. Pyetmë çfarë të duash. Çfarëdo qoftë. Unë do të përpiqem të të jap përgjigje. Për këtë do ta përdorë tërë Gjithësinë. Pra, kujdes. Ky libër nuk është as për së afërmi mjeti im i vetëm. Ti mund të bësh pyetje, e pastaj ta pezullosh këtë libër. Por vështro. Dëgjo. Fjalët e këngës tjetër që dëgjon. Informatën nga kapitulli tjetër që lexon. Rrëfimin e filmit tjetër që shikon. Sjelljen e rastësishme të personit tjetër që takon. Apo gurgullimën e lumit tjetër, të oqeanit tjetër, fëshfërimën e puhisë tjetër e cila ta ledhaton veshin – të gjitha këto janë mjetet e mia; të gjitha janë ato aveny për Mua të hapura. Unë do të flas nëse më dëgjosh. Unë do të vij tek ti nëse më fton. Atëherë kam për të treguar se përherë kam qenë aty – për-gjithmonë. 

“Ti do të ma tregosh rrugën e jetës:

Në praninë tënde është përmbushja e gëzimit;

Në dorën tënde të djathtë janë

Kënaqësitë përgjithmonë”

- Psalmi 16:11

Tërë jetën e kam kërkuar rrugën gjer tek Zoti...

E di se po...

... dhe tani e kam gjetur e nuk po mund të besoj. Po ndjehem sikur po rri këtu dhe po e shkruaj këtë për vete.

Këtë dhe po e bën.

Kjo nuk po duket ashtu siç do të duhej të ngjante biseda me Zotin.

Çfarë, dëshiron kambana e borizanë? Do të shoh se çfarë mund të rregulloj.

Ti e di, apo jo, se do të ketë aso që tërë këtë libër do ta quajnë blasfemi. Sidomos nëse ti vazhdon të paraqitesh “mendar” i tillë.

Më lejo të të sqaroj diçka. Ti po mendon se Zoti shfaqet vetëm në një mënyrë. Kjo është ide tejet e rrezikshme.

Kjo të pengon që Zotin ta shohësh rishtas. Nëse mendon se Zoti duket vetëm në një mënyrë apo tingëllon vetëm në një mënyrë, apo ekziston vetëm në një mënyrë, atëherë ti do të shikosh mënjanë meje ditë e natë. Do ta shkosh tërë jetën duke e kërkuar Zotin e të mos e gjesh. Sepse e kërkon Atë. Këtë po e sjell si një shembull.

Është thënë se nëse nuk e sheh Zotin edhe në të zakonshmen edhe në të thellësishmen e humb gjysmën e tregimit. Kjo është e vërtetë e madhe.

Zoti është edhe në pikëllim edhe në hare, në hidhësi dhe në ëmbëlsi. Ekziston qëllimi hyjnor prapa të gjithave, prandaj edhe prania hyjnore në të gjitha.

Njëherë kam filluar të shkruaj librin Zoti është sandviç me sallam.

Do të ishte libër shumë i mirë. Unë për atë të kam frymëzuar. Përse nuk e ke shkruar?

Më është dukur blasfemues. Apo të paktën tmerrësisht i parëndësishëm.

Do të thuash çuditërisht i parëndësishëm. Prej nga ideja se vetëm Zoti është “i rëndësishëm”? Zoti është edhe suksesi edhe mossuksesi, lart dhe poshtë. Ai është nxehtë dhe ftohtë. Djathtas dhe majtas. E rëndësishmja dhe e parëndësishmja!

Ti mendon vallë se Zoti nuk mund të qeshë? Mendon vallë se Zoti nuk kënaqet me shakanë e bukur? Se nuk ka sens për humor? Paj Zoti e ka shpikur humorin.

A duhet vallë të flasësh me zë të ngjirur kur më drejtohesh Mua? A thua vallë se shprehjet e batakçiut janë tejet të vrazhda për Mua? Dëgjomë, Mua duhet të më drejtohesh ashtu siç i drejtohesh mikut tënd më të mirë.

A mendon vallë se ekzistojnë fjalë të cilat Unë nuk i kam dëgjuar? Pamje të cilin unë nuk e kam parë? Tinguj të cilët unë nuk i njoh?

Ti vetëm mendon se unë shpërfilli diçka, kurse dua diçka tjetër. Po të them: unë asgjë nuk shpërfill. Asgjë nuk më është antipatike. Krejt kjo është jetë, kurse jeta është dhuratë; begati e papërshkrueshme; shenjtëri shenjti.

Unë jam jeta, unë jam lënda nga e cila është thurur jeta. Secila trajtë e saj ka qëllimin hyjnor. Asgjë nuk ekziston – asgjë – pa arsye të cilën nuk e ka përcaktuar dhe miratuar Zoti.

E si është e mundur kjo? Ç’është me të keqen të cilën e ka krijuar njeriu?

Ju nuk mund të bëni asgjë – as mendim, as lëndë, as ngjarje, e as kurrfarë përvoje –çfarë është jashtë Planit të Zotit. Sepse, Plani i Zotit është ai që ju mund t’i bëni të gjitha – të gjitha – çfarëdo që dëshironi. Në këtë liri ndodhet përvoja mbi Zotin si Zot – dhe ajo është përvoja shkaku i së cilës ju kam krijuar ju. Dhe vetë jetën.

E keqe është ajo të cilën ju e quani të keqe. Por, unë edhe atë e dua, sepse vetëm përmes asaj që ju e quani të keqe, ju mund ta njihni të mirën; vetëm përmes asaj që ju e quani vepër djallëzore mund ta njihni dhe të bëni vepër të Zotit. Unë nuk e dua të nxehtën më tepër sesa të ftohtën, të lartën më tepër sesa të ulëtën, të djathtën më tepër sesa të majtën. Krejt kjo është relative. Krejt kjo është pjesë e asaj që është.

Unë nuk e dua “të mirën” më tepër sesa “të keqen”. Hitleri ka shkuar në parajsë. Kur këtë ta kuptosh, e ke kuptuar Zotin.

Por, unë jam edukuar ashtu që të besoj se e mira dhe e keqja vërtet ekzistojnë; se e drejta dhe e shtrembra janë kundërshti; se disa gjëra nuk janë në rregull, se janë të papranueshme sipas kritereve të Zotit.

Krejt është “e pranueshme” sipas kritereve të Zotit, se, si Zoti nuk do ta pranonte atë që është? Të hedhësh ndonjë gjë do të thotë të mohosh se ajo ekziston. Të thuash se ajo nuk është në rregull do të thotë të thuash se ajo nuk është pjesë Imja – kurse kjo nuk është e mundur.

Përmbajuni bindjeve tuaja, dhe u qëndroni besnikë vlerave tuaja sepse ato janë vlerat e prindërve tuaj dhe të prindërve të prindërve tuaj; të miqve tuaj dhe shoqërisë suaj. Ato e përbëjnë konstruksionin e jetës suaj dhe po i humbët kjo do të thoshte ta zhvishni indin e përvojës suaj. Megjithatë, kontrollojini një nga një. Ekzaminojini copë për copë. Mos e rrënoni shtëpinë, por kontrollojeni secilën tullë dhe zëvendësojini ato që duken të krisura dhe të cilat më nuk e mbajnë konstruksionin.

Idetë tuaja mbi të drejtën dhe të shtrembrën janë pikërisht ato – idetë. Ato janë mendimet që prodhojnë trajtë dhe krijojnë esencën e asaj Kush Jeni. Do të ekzistonte vetëm një arsye që kjo të ndryshohet; vetëm një qëllim për ndryshim: Nëse nuk jeni të lumtur shkaku i asaj Kush Jeni.

Vetëm ju vetë mund ta dini se a jeni të lumtur. Vetëm ju mund të thoni për jetën tuaj: “Kjo është vepra ime për të cilën jam tejet i lumtur”.

Nëse jeni të kënaqur me vlerat tuaja, mbajini. Mbrojini. Luftoni për t’i mbrojtur.

Megjithatë, përpiquni t’i mbroni në mënyrën e cila të tjerëve nuk iu sjell dëm. Bërja dëm nuk është përbërës i domosdoshëm shërimi.

            Vazhdon...

(1)            (3)     (4)     (5)