Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Neale Donald WALSCH

Shqipëruar nga: Hasan HAMËZBALA

Kapitulli i tretë

BISEDAT ME ZOTIN (5)

* një dialog i pazakonshëm *

            Shpirti juaj (ndërdija, idi, fryma e shenjtë, e kaluara etj.) është mbledhja e përgjithshme e çdo ndjesie të cilën ndonjëherë e keni pasur (apo krijuar). Vetëdija juaj mbi disa nga to quhet kujtesa juaj. Kur keni kujtesë ju përsëri – kujtoheni. Kjo domethënë, i përputhni përsëri pjesët.

Këto janë vetëm disa nga pyetjet e mia. Siç thashë, i kam me qindra. Shkaku i disa prej pyetjeve të tilla ndjehem pakëndshëm – duken aq të papjekura. Por, të lutem që në to të përgjigjesh, një nga një, e pastaj bisedojmë mbi to.

Mirë. Tani vijmë tek ajo. Mos kërko ndjesë shkaku i atyre pyetjeve. Ato janë pyetje të cilat meshkujt dhe femrat i shtrojnë me qindra vite. Po të ishin qesharake ato pyetje nuk do t’i shtronte rishtas e rishtas çdo gjeneratë njerëzore. Kalojmë, prandaj, në pyetjen e parë.

Unë në Gjithësi kam vënë ligje të cilët juve jua mundësojnë të keni – ta krijoni – pikërisht atë që e zgjidhni. Ato ligje nuk mund të thyhen, e as atyre nuk mund të mos u vihet veshi. Ju pikërisht tani, madje edhe derisa këtë e lexoni, i ndiqni ato ligje. Ju nuk mund e të mos e ndiqni Ligjin, sepse ato janë mënyra sipas të cilave gjërat veprojnë. Ju nuk mund të dilni prej kësaj; ju nuk mund të veproni jashtë kësaj.

Secilën minutë të jetës suaj ju veproni përbrenda kësaj – dhe çdo gjë që ndonjëherë keni sprovuar, e keni krijuar në këtë mënyrë.

Ju jeni në partneritet me Zotin. Ne jemi në aleancë të përjetshme. Unë ju kam premtuar se përherë kam për t’jua dhënë atë që e kërkoni; ju jeni betuar se do ta kërkoni; le të kuptohet procesi i lutjes dhe përgjigjes. Njëherë veç ta kam sqaruar këtë proces. Do ta bëj këtë përsëri që ti ta kuptosh qartë, plotësisht.

Ti je qenie trefishore. Përbëhesh nga trupi, mendja dhe shpirti. Këtë mund ta quash edhe fizikë, jofizikë dhe metafizikë. Kjo është trinia e shenjtë të cilën e quajnë me emra të ndryshëm.

Ai që je ti, jam Unë. Unë shfaqem si tri-në-një. Le ta quajnë teologjitë tuaja Atë, Bir dhe Shpirt i Shenjtë.

Psikiatrit tuaj e kanë njohur këtë triumvirat dhe e kanë quajtur mbidija, dija dhe ndërdija.

Filozofët tuaj këtë e kanë quajtur superegoja, egoja dhe idi.

Shkenca këtë e quan energji, materie dhe antimaterie.

Poetët flasin mbi mendjen, zemrën dhe shpirtin.

Mendimtarët e kohës së re flasin mbi trupin, mendjen dhe shpirtin.

Koha juaj ndahet në të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen. Vallë, kjo nuk mund të jetë si e ndëdijshmja, e vetëdijshmja dhe e mbidijshmja.

Hapësira gjithashtu është e ndarë në trini: këtu, atje dhe “mes-hapësira”.

Vështirë është ta përshkruash atë “mes-hapësirë”. Atë çast që e fillon përshkrimin, ajo hapësirë të cilën e përshkruan bëhet “këtu” apo “atje”. Por, ne megjithatë, e dimë se ajo mes-hapësirë ekziston. Kjo është ajo që i mban në vend “këtu” dhe “atje” – njësoj si tash-i i përjetshëm që e mban në vend “më parë” dhe “pastaj”.

Këto tri aspekte të tuat janë në të vërtetë tri energji. Mund t’i quash mendimi, fjala dhe vepra. Që të tria së bashku prodhojnë rezultatin – i cili në gjuhën dhe në të kuptuarit tuaj quhet ndjesi apo përvojë.

Shpirti juaj (ndërdija, idi, fryma e shenjtë, e kaluara etj.) është mbledhja e përgjithshme e çdo ndjesie të cilën ndonjëherë e keni pasur (apo krijuar). Vetëdija juaj mbi disa nga to quhet kujtesa juaj. Kur keni kujtesë ju përsëri – kujtoheni. Kjo domethënë, i përputhni përsëri pjesët.

Kur i përputhni të gjitha pjesët e vetes, do të kujtoheni se Kush Jeni në të Vërtetë.

Procesi i krijimit zë fill me mendimin – me idenë, konceptin, përfytyrimin. Çdo gjë që shihni ka qenë ndonjëherë ide e ndokujt. Në botën tuaj nuk ekziston asgjë e cila në fillim nuk ka ekzistuar si mendim i pastër.

Kjo vlen edhe për mbarë Gjithësinë.

Mendimi është niveli i parë i krijimit.

Tjetri është fjala. Krejt çfarë thoni është mendim i shprehur. Ai është kreativ dhe dërgon energji kreative në Gjithësi. Fjalët janë edhe më dinamike (e kështu, disa mund të thonë, edhe më kreative) sesa mendimi, sepse fjalët janë nivel tjetër-fare i vibracionit nga mendimet. Ato ndikojnë (ndryshojnë, transformojnë, godasin) në gjithësinë me fuqi më të madhe.

Fjalët janë niveli i dytë i krijimit.

Pastaj vjen veprimi.

Veprim janë fjalët në lëvizje. Fjalët janë mendime të shprehura. Mendimet janë ide të formësuara. Idetë janë energji të bashkuara. Energjitë janë fuqi të liruara. Fuqitë janë elementet ekzistuese. Elementet janë thërrmija të Zotit, pjesë të së Tërës, lënda e së Tërës.

Fillimi është Zoti. Fundi është veprimi. Veprimi është Zoti i cili krijon – apo Zoti që njihet (kuptohet).

Mendimi juaj mbi veten është se nuk jeni mjaft të mirë, se nuk jeni mjaft të mrekullueshëm, se nuk jeni mjaft të pagabueshëm për të qenë pjesë e Zotit, të bashkuar me Zotin. Aq gjatë e keni mohuar atë se Kush Jeni saqë keni harruar se Kush Jeni.

Kjo nuk ka ndodhur rastësisht; kjo nuk është rastësi. Krejt kjo është pjesë e Planit të Zotit – sepse ju nuk do të kishit mundur ta konfirmonit, krijonit e sprovonit se Kush Jeni po të kishit qenë ai. Ka qenë e nevojshme që ju më parë të çliroheni (të mohoni, të harroni) nga lidhjet tuaja me Mua për ta sprovuar plotësisht duke e krijuar në tërësi – duke e nxitur. Sepse dëshira ime më e madhja ka qenë që ju të ndjeheni pjesë Imja, çfarë ju jeni. Ju, prandaj, jeni në procesin e përjetimit të vetvetes përmes krijimit të vetvetes rishtas në secilin moment të veçantë. Edhe Unë jam. Përmes jush.

A e sheh vallë këtë lidhshmëri? A e kupton rëndësinë e saj? Ky është bashkëpunim i shenjtëruar – bashkësi e vërtetë shenjtërore.

Jeta do “të fillojë” (kah suksesi) atë çast që ti zgjedh që ashtu të jetë. Deri tani këtë akoma nuk e ke zgjedhur. Je hamendur, e ke shtyrë, e ke zvarritur, e ke lënë pas dore. Tani është koha që ta shpallësh dhe ta realizosh premtimin. Për ta bërë këtë, duhet t’i besosh premtimit dhe ta jetosh. Duhet ta jetosh premtimin e Zotit.

Premtimi i Zotit është ai se ti je biri i Tij. Pasardhësi i tij. Fytyra dhe stili i tij. I njëjtë me Të.

Ah, këtu do të ngecësh. Ti mund ta pranosh shprehjen “biri i tij”, “pasardhës”, “fytyra dhe stili”, por ke për t’u zmbrapsur tek shprehja “i njëjtë me Të”! Kjo është tepër që të mund ta pranosh këtë. Së tepërmi madhështi, së tepërmi mrekulli – së tepërmi përgjegjësi. Sepse, nëse je i njëjtë me Zotin, kjo do të thotë se ty asgjë nuk t’është krijuar – por se ti i ke krijuar të gjitha gjërat. Nuk mund të ketë më viktima dhe horra – vetëm rezultate të mendimit tënd mbi ndonjë gjë.

Dëgjo: krejt çfarë sheh në botën tënde është rezultat i idesë tënde mbi atë.

A dëshiron vallë vërtet që jeta të “të niset” (kah e mbara)? Atëherë ndrysho qëndrimin tënd mbi të. Mendo, fol dhe vepro si Zot që je.

Natyrisht, kjo ka me të ndarë prej shumë njerëzve – prej shumicës. Kanë me të shpallur të marrë. Do të thonë se po bën sakrilegj. Do të jenë të ngopur me ty dhe në një fije do të donin të të shihnin varur.

Kanë për ta bërë këtë jo se mendojnë se po jeton në botën e imagjinimeve tuaja personale (se shumica e njerëzve janë mjaft të mëshirshëm të ta lejojnë zbativtjen private), por shkaku i asaj se herët apo vonë njerëz të tjerë do të tërheqë e vërteta jote – shkaku i premtimeve që ajo ka për ta.

Aty do të përfshihen ata njerëz – sepse në atë vend ti fillon t’i rrezikosh ata. Sepse, e vërteta jote e thjeshtë, thjesht e jetuar, ka për të ofruar më shumë dashuri, më shumë ngushëllim, më shumë paqe, më shumë gëzim dhe më shumë nderim ndaj vetes dhe të tjerëve se sa që djelmoshat e tu tokësorë kanë mundur ta bëjnë.

E ajo e vërtetë, e pranuar, do të thoshte fund i mënyrave të tyre të punës. Do të thoshte fund i urrejtjes dhe i frikës dhe i hipokrizisë dhe i luftës. Fund i gjykimeve dhe vrasjeve të cilat janë bërë në emrin Tim. Fund i qëndrimit se fuqia jep të drejtë. Fund i qëndrimit se me forcë arrihen të gjitha. Fund i lojalitetit shkau i frikës. Fund i botës siç e kanë njohur – dhe siç deri tash ju e keni krijuar.

Prandaj ji gati, o shpirt i butë! Se, do të jesh i nënçmuar e i përdhosur (i nxirë), do të qesëndisen e do të largohen prej teje, dhe me varje kanë me të akuzuar, kanë me të gjykuar dhe dënuar – krejt në mënyrën e tyre personale – nga ai çast kur ti e pranon dhe përvetëson qëllimin tënd të shenjtë – realizimin e Vetvetes.

Përse atëherë ta bëjmë këtë?

Sepse më nuk të brengos se a ka për ta pranuar dhe miratuar bota atë që e bën ti... Dëshiron që dhembja të pushojë, që vuajtja të pushojë, që iluzionet të përfundojnë. Je i ngopur me këso bote çfarë është momentalisht. Ti kërkon botë të re.

            Mos e kërko më. Tani arrije atë duke e ndjellë.

            Fund i kapitullit të tretë

(1)    (2)    (3)    (4)