Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Neale Donald WALSCH

Shqipëruar nga: Hasan HAMËZBALA

Kapitulli i tretë

BISEDAT ME ZOTIN (3)

* një dialog i pazakonshëm

      Duke e pranuar atë “të vërtetë” si tuajën personale, rreth saj keni krijuar mendime – mendime që janë kreative. Në këtë mënyrë keni krijuar realitetin vetanak rreth parasë i cili e largon atë prej jush – e për ç’arsye do të këmbëngulnit ta tërhiqnit atë e cila nuk është e mirë?

Ti thua “Përmbajuni vlerave tuaja”, e njëkohësisht thua se të gjitha vlerat tona janë të gabuara. Ndihmomë ta kuptoj.

Unë nuk kam thënë se vlerat tuaja janë të gabuara. Por nuk janë as në rregull. Ato janë thjeshtë gjykime. Vlerësime. Vendime. Në shumicën e rasteve ato janë vendime të cilat nuk i sillni ju, porse dikush tjetër. Prindërit tuaj, ndoshta. Religjionet tuaja. Mësuesit tuaj, historianët, politikanët.

Tepër pak gjykime me vlerë të cilat janë të konstruktuara në të vërtetat dhe gjykimet tuaja i keni sjellë ju vetë mbi bazën e përvojës suaj personale. Por, ti këndej ke ardhur sipas përvojës, dhe nga përvoja juaj do të duhej të formësoheshit. Kurse ju formësoheni nga përvoja e të tjerëve.

Po të ekzistonte diçka siç përshkruhet mëkati ai do të ishte si në vijim: që vetvetes t’ia lejosh të jesh ai që je sipas përvojës së të tjerëve. Ky është mëkati që keni bërë. Të gjithë ju. Nuk e pritni përvojën tuaj personale. Ju i pranoni përvojat e të tjerëve si ungjijtë (fjalë për fjalë, tekstualisht), e pastaj kur për herë të parë përballeni me përvojën e vërtetë, atë që mendoni se veç e dini e palosni sipër përvojës me të cilën jeni përballur.

Po të mos e kishit bërë këtë, do të kishit pasur përvoja krejtësisht tjetër fare – ajo që do të mund t’ju bënte mësues burimor apo të shkaktonte rezultat të keq. Në shumicën e rasteve ju nuk dëshironi të thoni se prindërit tuaj, shkollat tuaja, religjionet tuaja, traditat tuaja, shkrimet tuaja të shenjta janë gabim, andaj ashtu mohoni përvojën tuaj personale në favor të asaj që ju është thënë se duhet të mendoni.

Askund kjo nuk shprehet më thellë sesa në marrëdhënien tuaj ndaj seksualitetit njerëzor.

Gjithsecili e di se përvoja seksuale mund të jetë më unikja, më e mrekullueshmja, më trazuesja, më e fuqishmja, më pozitivja, përvojë trupore më intimja për të cilën njerëzit janë të aftë e e cila më forcërisht bashkon, dëshmon, freskon dhe rikrijon. Edhe pse atë e keni njohur përvojisht, keni zgjedhur të pranoni idetë dhe mendimet preliminare mbi seksin të cilat i kanë shpallë e propaganduar të tjerët – të cilët kanë interesin e tyre në atë çfarë ju mendoni.

Ato mendime, vlerësime dhe ide drejtpërdrejt janë të kundërta me përvojën tuaj, por për atë se ju nuk dëshironi t’u kundërviheni mësuesve tuaj, ju vetveten e bindni se përvoja juaj është ajo që është gabim. Rezultati është ai se keni tradhtuar të vërtetën tuaj personale mbi atë temë – me rezultatin shkatërrimtar.

Njësoj veproni me paranë. Sa herë që keni pasur tepër shumë para, jeni ndier shkëlqyeshëm. Jeni ndjerë shkëlqyeshëm derisa e keni fituar, dhe jeni ndjerë shkëlqyeshëm derisa e keni harxhuar. Në atë nuk ka pasur asgjë të keqe, asgjë “të gabuar” vetvetiu. Megjithatë, thellë në vete, i keni mbjellë mësimet e të tjerëve mbi atë temë ashtu që keni hedhur përvojën tuaj në emër të “së vërtetës”!

Duke e pranuar atë “të vërtetë” si tuajën personale, rreth saj keni krijuar mendime – mendime që janë kreative. Në këtë mënyrë keni krijuar realitetin vetanak rreth parasë i cili e largon atë prej jush – e për ç’arsye do të këmbëngulnit ta tërhiqnit atë e cila nuk është e mirë?

Çuditërisht, po atë kundërshti të njëjtë e keni krijuar rreth Zotit. Krejt çfarë zemra juaj ndjen për Zotit, ju flet se Zoti është i mirë. Krejt çfarë ju mësojnë mësuesit tuaj mbi Zotin, ju flet se Zoti është i keq. Zemra juaj ju thotë se Zotin duhet dashur pa frikë. Mësuesit tuaj ju flasin se Zotit duhet frikësuar, sepse ai është një Zot hakmarrës. Duhet të jetoni në frikë nga zemërimi i Tij , thonë ata. Duhet të dridheni në praninë e tij. Gjithë jetën duhet frikësuar gjykimit të Zotit. Sepse, Zoti është “i drejtë”, ju kanë thënë. Prandaj duhet dëgjuar urdhëresat e Zotit. Përndryshe... 

Mbi të gjitha nuk duhet të parashtroni pyetje të tilla logjike si “nëse Zoti ka dëshiruar respektim të rreptë të ligjeve të veta, pse ka krijuar mundësinë që ato ligje të thyhen?” Ah, ju thonë mësuesit tuaj – sepse Zoti ka dëshiruar të keni “lirinë e zgjedhjes”. Por, ç’zgjedhje është ajo kur ajo mund të të sjellë mallkim, varësisht prej asaj çfarë zgjedh? Sa është “vullneti i lirë” i lirë nëse ai nuk është vullnet juaji por vullneti i dikujt tjetër? Ata që ashtu ju mësojnë e bëjnë Zotin hipokrit.

Ju është thënë se Zoti është falje dhe bashkëndjesi – por, po qe se nuk e kërkoni atë falje në “mënyrën e duhur”, nëse nuk “i ofroheni Zotit” në mënyrën e duhur, lutja juaj nuk do të jetë e plotësuar, në ankimin tuaj nuk do të përgjigjet.

Madje as kjo nuk do të ishte aq keq sikur të kishte ekzistuar vetëm një mënyrë e duhur, por ka aq shumë “mënyra të duhura” të cilat jua kanë mësuar, aq sa ekzistojnë mësues që ju kanë mësuar për to.

Shumica prej jush, prandaj, e kalon pjesën më të madhe të jetës së vet si i rritur duke kërkuar mënyrën “e duhur” për t’i bërë adhurim, dëgjim dhe shërbim Zotit. Ironia e gjithë kësaj është ajo se unë nuk e dëshiroj adhurimin tuaj, nuk e dua dëgjimin tuaj dhe nuk është e nevojshme që ju të Më shërbeni.

Sjellje të tilla në histori nga nënshtetasit kanë kërkuar monarkët – rëndom monarkët egomanikë, të pasigurt, tiranikë. Ato nuk janë kërkesa të Zotit në asnjë kuptim – dhe duket interesante se si bota gjer më tani nuk ka konstatuar se kërkesat e tilla janë të rrejshme dhe se nuk kanë asgjë të përbashkët me nevojat apo dëshirat e Hyjnisë.

Hyjnia nuk ka nevoja. Krejt çfarë në të vërtetë ka është kjo: Kjo që është. Atij prandaj nuk i duhet dhe nuk i nevojitet asgjë – sipas definicionit.

Nëse ti zgjedh të besosh në Zotin të cilit, disi, diçka i nevojitet – dhe e lëndon shumë nëse këtë nuk e merr, ashtu që e ndëshkon atë nga i cili ajo është pritur – atëherë ti zgjedh t’i besosh Zotit i cili është shumë më i vogël sesa Unë. Ju vërtet jeni Fëmijë të Zotit Më të Vogël.

Jo, fëmijët e mi, më lejoni që rishtas t’jua përsëris, përmes këtij shkrimi, se jam pa kurrfarë nevojash. Unë asgjë nuk kërkoj.

Kjo nuk do të thotë se unë jam pa kurrfarë dëshirash. Dëshirat dhe nevojat nuk janë e njëjta gjë (megjithëqë shumë prej jush këtë në jetën e tyre të tanishme e kanë barazuar).

Dëshira është fillimi i të gjitha krijimeve. Ajo është mendimi i parë. Ajo është ndjesia e madhërishme përbrenda shpirtit. Ajo është Zoti i cili zgjedh se çfarë do të krijojë tjetër. E çfarë është dëshira e Zotit?

Së pari dëshiroj ta njoh dhe ta sprovoj Vetveten në gjithë lavdinë Time – ta njoh se Kush Jam. Para se t’ju kem projektuar ju – dhe të gjitha botërat e Gjithësisë – për Mua kjo ka qenë e pamundur.

Së dyti, dëshiroj që ju ta njihni Kush Vërtet Jeni përmes fuqisë që jua kam dhënë që ta krijoni dhe ta njihni vetveten në cilëndo mënyrë që zgjidhni.

Së treti, dëshiroj që i tërë procesi jetësor të jetë përvojë e gëzimit të përhershëm, e krijimit të përhershëm, e zgjerimit të përhershëm, dhe e plotësimit të përhershëm në çdo çast të së tashmes.

Kam sajuar sistem të përsosur sesi ato dëshira mund të realizohen. Ato realizohen tash – pikërisht në këtë moment. Dallimi i vetëm në mes Meje dhe jush është në atë se unë këtë e di.

Në çastin e njohjes suaj të plotë (kurse ai çast mund t’ju ndodhë në cilëndo kohë) edhe ju keni për t’u ndier ashtu si unë ndjehem përherë: plotësisht i gëzuar, me dashuri, me pranim, me lumturi dhe falënderim.

Këto janë pesë Qëndrimet e Zotit, dhe para se ta kryejmë këtë bisedim unë kam me të treguar sesi zbatimi i këtyre qëndrimeve në jetë mundet – dhe ka – me të sjellë gjer tek Hyjnorja. Krejt kjo është një përgjigje tepër e gjatë në një pyetje tepër të lehtë.

Po, përmbaju vlerave tuaja gjithnjë derisa ndjen se ato po të shërbejnë. Megjithatë, kujdesu – se – vlerat të cilave po iu shërben, me mendimet e tyre, fjalët, veprat, në përvojën tënde a po i fusin idetë më të mira dhe më të larta që ndonjëherë ke pasur për veten.

Rishqyrtoji vlerat e tua një nga një. Ia parashtro dhe shqyrtimit publik. Nëse mund t’i thuash botës se kush je dhe në çfarë beson pa aspak hezitim, ti je i lumtur vetë me veten. Nuk ka arsye ta vazhdosh shumë më gjatë këtë bisedim me Mua sepse e ke krijuar Veten – edhe jetën për Veten – e cila nuk duhet përmirësuar. E ke arritur përsosmërinë. Lëre librin.

Jeta ime nuk është e përsosur, e as që është afër asaj të jetë e përsosur. Unë nuk jam i përsosur. Unë, në të vërtetë, jam përmbledhje e pa-përsosmërisë. Dëshiroj, ndonjëherë këtë e dëshiroj me krejt zemrën – t’i përmirësoj këto pa-përsosmëri, por këtë do të mundja, natyrisht, vetëm sikur ta dija se ç’është shkaktari i sjelljes sime, çfarë i nxit rëniet e mia, çfarë pandërprerë po më pengon në rrugë. Shkaku i kësaj, ndoshta, edhe kam ardhur tek Ti. Nuk kam mundur vetë t’i gjej përgjigjet.

Gëzohem që ke ardhur. Përherë kam qenë këtu me të ndihmuar. Edhe tash jam këtu. Nuk duhet që vetë t’i gjesh përgjigjet. Kurrë as që ka qenë dashur.

            Vazhdon...

(1)     (2)         (4)     (5)