Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Dr. Xhozef MARFI

       FORCA E NDËRDIJES (3)

     Secili prej nesh ka mendje dhe do të duhej të di se si ta shfrytëzojë atë. Janë dy nivele të mendjes së njeriut: i vetëdijes ose racional, si dhe i ndërdijes ose irracional. Njeriu mendon me pjesën e vetëdijshme të mendjes së vet. E tëra që e mendon shkon në ndërdije, pastaj, si forcë krijuese, nga thellësitë e veta, udhëheq veprimet e njeriut. Pra, ndërdija është selia e të gjitha ndjenjave, por edhe pjesë krijuese e personit. Po qe se mendoni për diçka të mirë, e mira do t'ju ngjajë; po qe se keni mendime të këqija, do t`ju pasojnë ngjarjet e këqija.

            PASQYRA E SHKURTËR E MENDIMEVE QË DUHET MBAJTUR MEND

            • Thesari gjendet i fshehur në thellësi tuajën. Përgjigjet e dëshirave të zemrës suaj gjurmojini në brendi të vetvetes!

            • Fshehtësia e madhe, zgjidhjen e së cilës e posedonin njerëzit e shquar të të gjitha epokave, ndodhet në aftësinë e tyre të të zbuluarit dhe të lirimit të fuqisë së ndërdijes së vet. Edhe ju jeni në gjendje ta bëni po këtë.

            • Ndërdija i di përgjigjet e të gjitha pyetjeve. Po qe se, mu para se të bini në gjumë, ndërdijes suaj i thuani: "Dëshiroj të zgjohem në ora gjashtë", ajo do t'ju zgjojë pikërisht në atë kohë.

            • Ndërdija është ndërtues i trupit tuaj dhe është në gjendje që t'ju shërojë. Çdo natë thellohuni në gjumë duke menduar për shëndet të përsosur dhe ndërdija juaj si shërbëtor besnik do ta kryejë urdhrin tuaj.

            • Çdo mendim është shkak, ndërsa çdo veti pasojë e saj.

            • Po deshët të shkruani ndonjë libër a ndonjë pjesë teatrale, të mbani ndonjë ligjëratë të suksesshme, dëshirën tuaj me kujdes dhe me dashuri shprehjani ndërdijes suaj. Ajo, jini të bindur, do t'jua plotësoj atë.

            • Njeriu është sikurse kapiteni qe drejton anijen. Vetëm urdhrat me vend e çojnë anijen në liman. Prandaj, edhe ju pa tjetër t'i jepni urdhra ndërdijes suaj, e cila drejton përvojat tuaja ( të keni mendime dhe përfytyrim të rregullt ).

            • Asnjëherë mos i përdorni shprehjet: Kjo është shumë e shtrenjtë. Ose: Nuk jam në gjendje ta bëj këtë". Ndërdija gjithnjë do t'ju kuptojë me seriozitet dhe do të përpiqet të mos i fitoni paratë, gjegjësisht që të mos aftësoheni për atë se çka synoni. Në vend të kësaj thuajini vetes: "Me ndihmën e ndërdijes sime jam në gjendje të bëj çdo gjë".

            • Ligji i jetës është ligj i besimit. Besimi është mendim i lindur në mendje. Mos besoni në gjëra që ju shkaktojnë dëm e dhembje. Besoni se ndërdija është në gjendje t'ju frymëzojë, t'ju japë forcë, si dhe t'ju çojë kah një ardhmëri më e mirë. Suksesi jetësor është plotësisht proporcional me besimin në sukses.

            • Po qe se i ndryshoni mendimet tuaja, do ta ndryshoni fatin tuaj.

            SI PUNON MENDJA E NJERIUT

            Secili prej nesh ka mendje dhe do të duhej të di se si ta shfrytëzojë atë. Janë dy nivele të mendjes së njeriut: i vetëdijes ose racional, si dhe i ndërdijes ose irracional. Njeriu mendon me pjesën e vetëdijshme të mendjes së vet. E tëra që e mendon shkon në ndërdije, pastaj, si forcë krijuese, nga thellësitë e veta, udhëheq veprimet e njeriut. Pra, ndërdija është selia e të gjitha ndjenjave, por edhe pjesë krijuese e personit. Po qe se mendoni për diçka të mirë, e mira do t'ju ngjajë; po qe se keni mendime të këqija, do t`ju pasojnë ngjarjet e këqija. Mendja e njeriut pikërisht në këtë mënyrë punon.

            Si pikënisje duhet pasur ndërmend me sa vijon: Kur ndërdija pranon ndonjë mendim, në të njëjtin çast ajo fillon ta realizojë atë. Ky ligj i ndërdijes vlen si për mendime pozitive, ashtu edhe për ato negative. Po qe se atë e drejtojnë idetë i këqija, ndërdija sjell mossuksese, paaftësi, shtrëngim. Po qe se të menduarit tuaj është harmonik dhe konstruktiv, do të kënaqeni me shëndet të përsosur, me begati dhe me suksese.

            Qetësia shpirtërore dhe trupi i shëndoshë janë rezultat i domosdoshëm i të menduarit pozitiv. Çdo gjë që mendimisht dhe emotivisht e paraqitni si të vërtetë, ndërdija juaj do ta pranojë dhe do ta inkuadrojë atë në përvojën tuaj. Pra, është e nevojshme që vetëm ta lajmëroni ndërdijen tuaj për të pranuan mendimin tuaj pozitiv dhe, sipas ligjit të ndërdijes, do të përjetoni qetësi, do të arrini në pozitë të dëshiruar shoqërore e të ngjashme. Juve ju mbetet vetëm që të urdhëroni, ndërkaq ndërdija besnikërisht do ta reprodukojë atë mendim që e përmban ai urdhër. Shkurt, ndërdija reagon ose përgjigjet në pajtim me natyrën e mendimeve të cilat roiten në vetëdije.

            Psikologët dhe psikiatrit me ngulm pohojnë se çdo kalim mendimesh në ndërdije i përgjigjet procesi kimik i caktuar në qelizën e trurit. Me të pranuar idenë, ndërdija në të njëjtin çast fillon ta zbatojë atë në praktikë. Gjatë kësaj ajo shërbehet me tërë njohurinë jetësore të grumbulluar deri në atë moment, duke u mbështetur në forcën e paskajshme, si edhe në energjinë e në mençurinë që e ka secili prej nesh. Qëllimit të vet ajo ia nënshtron të gjitha ligjet natyrore. Ndonjëherë deri te zgjidhja arrihet aty për aty, por ka raste kur duhet pritur me ditë, me javë ose edhe më gjatë. Rrugët e saj janë të paarritshme.

            Dallimi ndërmjet vetëdijes dhe ndërdijes

            Duhet ditur se nuk janë në pyetje dy mendje të ndryshme, por dy fusha të aktivitetit në brendi të një mendjeje. Vetëdija është pjesë e mendjes që mendon. Asaj i takon aktiviteti i të përcaktuarit, i të zgjedhurit, p.sh.: i zgjedhni librat që do t'i lexoni, vendin ku do të banoni, personin me të cilin do të jetoni. Me një fjalë, vetëdija i bie vendimet.

            Nga ana tjetër, zemra juaj punon në mënyrë automatike, pa ndërhyrjen e vetëdijes, që, gjithashtu, vlen edhe për procesin e tretjes, të qarkullimit të gjakut dhe të frymëmarrjes. Proceset e caktuara janë të pavarura nga vetëdija.

            Siç është thënë, ndërdija pranon çdo gjë që i ofrohet, gjegjësisht atë se në çka beson vetëdija. Ndërdija nuk mendon. Nuk dyshon e as nuk hyn në diskutime. I ngjan shumë arës që pranon çdo lloj fare, qoftë ajo e mirë a e keqe. Vetëm mendimet janë vepruese dhe, në pajtim me shembullin e cekur, mund të identifikohen me farën. Mendimet negative shkatërruese e kanë të njëjtin efekt edhe në ndërdije dhe, pas një kohe të duhur, gjithnjë lajmërohen si përjetim përkatës.

            Mbani mend se ndërdija nuk merret me të menduarit për atë se a janë mendimet tuaja të mira a të liga, të vërteta a të pavërteta, por ajo reagon sipas natyrës së mendimeve që i ofrohen. Po qe se, p,sh., ndonjë fakt e pranoni me vetëdije, edhe pse ai është i pavërtetë, ndërdija juaj do ta pranojë si të vërtetë dhe do të përpiqet që t'ju sjellë rezultate gjegjëse.

            Eksperimentet psikologjike

            Eksperimentet e panumërta (psikologët dhe ekspertët tjerë i kanë kryer me persona të hipnotizuar) dëftojnë se ndërdija nuk, është e aftë për çfarëdo zgjidhje a krahasim të domosdoshëm të procesit të të përfunduarit. Me fjalë të tjera, ndërdija pranon dhe adapton çdo mendim që i përcillet, sado që ai të jetë i pavërtetë. Duke pranuar atë, ajo menjëherë i aktivizon mekanizmat e vet dhe reagon në përputhje me natyrën e vet.

            Ja një shembull që na tregon se në ç'masë ndërdija i nënshtrohet sugjestionit: Po qe se hipnotizuesi urdhëron personin e hipnotizuar ta pranojë identitetin e Napolionit ose të shndërrohet në qen, ai, pa luhatje, do të mishërohet me rolin e caktuar, do ta ndërrojë plotësisht personalitetin e vet. Ngjashëm, me këtë, po qe se hipnotizuesi ia imponon pacientit të menduarit se, p.sh., i kruhet shpina, se i rrjedh gjaku nga hundët, se ka të ftohtë ose se është shndërruar në bust mermeri, ai do ta dëgjojë atë duke i lënë pas dore të gjitha elementet e së vërtetës që nuk i përgjigjen kësaj ideje.

            Të gjithë këta shembuj të thjeshtë tregojnë dallimin ndërmjet pjesës së vetëdijshme të mendjes dhe ndërdijes që është abstrakte, joselektive dhe e cila pranon çdo mendim që vetëdija e beson si të vërtetë. Nga kjo rrjedh rëndësia e të përcaktuarit të secilit prej nesh që me rastin e zgjedhjes së mendimeve të veta, u përmbahet atyre që i kontribuojnë fatit, shëndetit dhe kënaqësisë.

            Mendja objektive dhe subjektive

            Vetëdija ndonjëherë quhet mendje objektive, sepse merret me pamjen e jashtme. Mendja objektive ka për detyrë njohjen e botës objektive. Për këtë qëllim asaj i shërbejnë pesë ndjenja fizike. Ajo është udhërrëfyese dhe drejtuese e të gjitha kontakteve të njeriut me rrethin. Të gjitha njohuritë që i posedoni i keni fituar me ndihmën e të pesë ndjenjave. Mendja objektive mëson me anë të vështrimit, të përvojës dhe të arsimimit. Siç është thënë më parë, funksioni më i rëndësishëm i mendjes objektive është të përfunduarit.

            Paramendoni se jeni turist në Los Anxhelos. Në bazë të vështrimit të parqeve, të kopshteve, të ndërtesave madhështore dhe të shtëpive e banesave luksoze do të vini në përfundim se keni të bëni me një qytet shumë të bukur. Kjo është mënyra se si vepron mendja juaj objektive.

            Ndërdija shpeshherë quhet mendje subjektive. Detyra e mendjes subjektive është që ta njohë rrethin e vet, por duke mos i shfrytëzuar të pesë ndjenjat ekzistuese. Me fjalë të tjera, mendja subjektive sheh me ndihmën e intuitës dhe paraqet selinë e të gjitha ndjenjave dhe depon e kujtimeve. Mendja subjektive vjen në shprehje kur ndjenjat objektive janë pasive. Shkurt, fjala është për pjesën e mendjes së njeriut, e cila shpërthen në plan të parë, në momentin kur mendja objektive kotet ose kur pushon.

            Pra, mendja subjektive sheh dhe dëgjon, por gjatë kësaj kohe nuk i shfrytëzon as organet e të parit dhe as ato të të dëgjuarit. Ajo posedon aftësi të të parafytyruarit. Mendja subjektive është në gjendje të dalë nga trupi, të udhëtojë në viset e largëta dhe që prej të kthehet me njohuri habitësisht të sakta dhe të vërteta. Me ndihmën e mendjes subjektive, secili prej nesh është në gjendje t'i lexojë mendimet e të afërmve të vet a përmbajtjen e letrave të mbyllura. Gjatë gjithë kësaj, mendja subjektive nuk shërbehet me mjetet e zakonshme objektive të komunikimit. Secili që dëshiron ta përvetësojë aftësinë e lutjes së vërtetë doemos duhet ta kuptojë natyrën dhe raportin ndërmjet mendjes objektive dhe asaj subjektive.

            Ndërdija nuk është e aftë për të vendosur

            Ndërdija nuk është e aftë që të dyshojë në diçka, përkatësisht nuk është në gjendje të kundërvihet. Prandaj, secilin, madje edhe sugjestionin e gabuar ajo e pranon si të vërtetë, si përvojë, si veti a si ngjarje. Çdo gjë që i ndodh njeriut mbin në mendime, të cilat në formë të besimit futen në ndërdije. Po qe se në ndërdijen tuaj edhe më herët ka pasur keqkuptime, metoda e vetme për largimin e tyre është përsëritja e pandërprerë e mendimeve konstruktive dhe të drejta, në mënyrë që, më në fund, ndërdija juaj t'i përvetësojë dhe t'i shndërrojë ato në shprehi të reja dhe të shëndosha jetësore, sepse ajo është selia e shprehive të njeriut.

            Vetëdija në mënyrën e vet të të menduarit shkakton mihje të thella në ndërdije, gjë që është tejet e volitshme, po qe se mendimet janë të harmonishme, konstruktive dhe paqedashëse. Mirëpo, nëse njeriun e kaplon frika, hallet ose e kaplojnë mendimet shkatërruese të ndonjë forme tjetër, shërimin mund ta gjejë nëse e kupton dhe e njeh fuqinë kolosale të ndërdijes. Sepse, me fuqinë e të dëshiruarit fillon të mendojë për fatin, për lirinë dhe për shëndetin. Pra, po qe se sinqerisht dhe pa luhatje synoni kah liria dhe kah fati, ndërdija juaj, si fuqi krijuese, do të përkujdeset që këto me kënaqësi edhe  t'i përjetoni.

            Fuqia kolosale e sugjestionit

            Besoj se lexuesi tash e ka më të qartë se vetëdija paraqet "rojën e portës" dhe se roli i saj kryesor është që ta ruajë ndërdijen nga përshtypjet e rrejshme. Kështu që, një nga ligjet themelore të mendjes së njeriut është ndikimi i madh i sugjestionit në ndërdije. Siç është thënë më parë, ndërdija nuk merret me të krahasuarit e as, me të menduarit e pavarur, që si funksion i takon vetëdijes. Ndërdija, thjesht, reagon ndaj mendimeve, gjegjësisht ndaj përshtypjeve që ia përcjell vetëdija; në asnjë moment ajo nuk është në gjendje të bëjë çfarëdo përcaktimi.

            Ja një shembull klasik të fuqisë kolosale të sugjestionit: Merreni me mend sikur t'i afroheshit ndonjë udhëtari të zbehur në anije e t'i thonit: "Dukeni shumë keq. Sa i zbehtë që jeni?! Sigurisht vuani nga sëmundja e detit. Më lejoni t'ju përcjell deri në kabinën tuaj". Udhëtari me siguri edhe më shumë do të zbehet. Sugjestioni juaj është bashkuar me frikën e tij. Kështu që, ai do ta pranojë ndihmën tuaj dhe do të fillojë të vuaj nga simptomat e sëmundjes së detit. Pra, sugjestioni negativ është realizuar.

            Reagimet e ndryshme ndaj sugjestionit të njëjtë

            Njerëzit e ndryshëm, sipas ndryshueshmërisë së gjendjes së ndërdijes dhe të sistemit të besimit, reagojnë në mënyra të ndryshme ndaj sugjestionit të njëjtë. Po qe se i drejtoheni p.sh., marinarit me fjalët: "Djalosh, paksa keq më dukesh, mos të mundon diç? Sikur vuan nga sëmundja e detit?" Varësisht nga temperamenti, marinari do t'ju buzëqeshë ose do t'ju fyejë. Në këtë rast sugjestioni ka hasur në murin e pathyeshëm, sepse në mendjen e marinarit bashkohet bindja e tij e fortë se nuk mund të sëmuret nga sëmundja e detit. Prandaj, tek ai sugjestioni nuk ka mundur të shkaktojë frikë, përkundrazi ia ka forcuar vetëbesimin.

            Sipas fjalorit, sugjestionit, paraqet zgjuarjen e mendimeve të caktuara në mendjen e ndokujt, gjegjësisht në procesin mendor në kuadër të të cilit ndonjë mendim pranohet, adaptohet a jetësohet. Nuk duhet harruar se me anë të sugjestionit, ndërdijes nuk mund t'i imponohet asgjë kundër dëshirës së pjesës së vetëdijshme të mendjes. Me fjalë të tjera, vetëdija ka fuqi ta refuzojë secilin sugjestion. Në rastin e lartpërmendur, marinari nuk i frikohet sëmundjes së detit. Ai është i bindur se ajo kurrë nuk mund ta shtrijë, prandaj sugjestioni negativ tek ai, thjesht, nuk mund të ngjallë frikë. Tek udhëtari i parë, ndërkaq, sugjestioni në plan të parë e vë frikësimin e tij të fshehur nga të menduarit. Dhe mu këta faktorë të brendshëm subjektivë drejtojnë jetën e secilit prej nesh. Sugjestioni nga vetvetiu nuk ka kurrfarë fuqie, por vetëm nëse përvetësohet nga ndërdija.

            Vazhdon...

(1)       (2)                  (4)      (5)