|
KAPITULLI 10
Papa polak është antikrishti!
22 shkurt 1986
paradite
Pyetja e parë
Muajin e kaluar,
Vatikani i ka sugjeruar mediat italiane katolike të heshtin në lidhje me
ekzistimin tuaj. Një gjë e tillë nuk ka ndodhur as me terroristët! Kjo
tregon se Papa ka frikë nga ju. Ju lutemi koment.
Papa dhe krerët fetarë
të tjera të botës nuk kanë frikë prej terroristëve, por ata kanë frikë prej
meje. Arsyeja është se terroristët nuk mund t’i shkatërrojnë shumë rrënjët e
tyre, nuk mund ta shkatërrojnë shumë ekzistencën e tyre. Ata mund të vrasin
disa njerëz këtu dhe atje, por ata nuk mund t’i heqin interesat tërësisht.
Unë mund ta bëj këtë.
Unë jam terrorist më i
madhe për ta, edhe pse unë nuk jam terrorist. Unë jam absolutisht i
padhunshëm.
Frika e tyre është
kryesisht për shkak se ata janë duke qëndruar në terren fiktiv. Ata nuk kanë
asnjë argument për të ekzistuar, ata nuk mund të japin ndonjë arsye pse ata
janë të nevojshme. Dhe unë mund të sigurojë çdo arsyetim pse ekzistimi i
tyre është një pengesë e madhe për progresin e njeriut, për ardhjen e një
mbinjeriu. Ata i kanë frenuar njerëzit në çdo mënyrë, me qëllim që të mund
t’i shfrytëzojnë ata.
Dhe ata janë
shfrytëzuar për shekuj. Ata kanë përsëritur shpesh gënjeshtrat e tyre në
mënyrë që ato, pothuajse paraqiten si të vërteta.
Mendja e njeriut është
një mekanizëm shumë misterioz: Nëse ju vazhdoni duke folur për diçka e cila
është absolutisht e pa bazë, e parë kjo nuk do të dëgjohet, mandej do të
qeshin në lidhje me të. Por në qoftë se ju vazhdoni, duke mos u mërzitur se
a qeshin në lidhje me të apo injorohet, së shpejti ajo do të bëhet serioze:
“Nuk duhet të ketë diçka në të nëse njeriu është aq këmbëngulës.” Dhe në
qoftë se kjo vazhdon për shekuj, ju plotësisht harroni se fillimet e
religjionit burojnë nga frika.
Njeriu filloi ta
krijojë zotin nga frika - jo nga njohuria, jo nga dashuria. Ai ishte i
rrethuar nga kafshët e egra – ishte qenia më e pafuqishme në tokë. Gjatë
natës kur ishte errësirë ai ishte vazhdimisht në rrezik për të qenë i
sulmuar. Kështu që kur u zbulua zjarri për herë të parë, ai u bë një zot -
në Indi ende e adhurojnë zjarrin - sepse atëherë njeriu mund të bëjë një
zjarr të madh, një hapësirë të ndezur, dhe të qëndrojë afër zjarrit. Kafshët
kishin frikë nga zjarri, ishte i ngrohtë, kishte dritë, më nuk kishte frikë
– shtazët nuk mund të afroheshin, nuk mund të vinin pranë - natyrisht,
zjarri u bë një zot.
Në librin më të vjetër
në botë, RIGVEDA, lutjet më të shumta iu janë kushtuar zotit të zjarrit se
ndonjë zoti tjetër. Dalëngadalë, gjithnjë e më shumë perënditë janë futur
brenda. Nëse doni të shihni gjithë skenën e zotave, ju duhet të shikoni në
historinë - dhjetë mijë vjeçare të zhvillimit të religjionit në Indi, për
shkak se është vendi ku feja e parë filloi.
Ata kanë tridhjetë e
tre milion zota. Çdo gjë që ishte mbrojtëse u shndërrua në një zot. Çdo
gjëje që ata iu frikësoni, kanë bërë një zot nga ajo - si një mitosje. Ata
filluan t’i adhurojnë retë, ata filluan t’i adhurojnë lumenjtë - për shkak
se lumenjtë janë të rrezikshme; përmbytjet do të vijnë. Në qoftë se ata i
adhurojnë lumenjtë, atëherë ndoshta përmbytjet nuk do të vijnë. Ata filluan
ta adhuronin diellin, sepse ata zbuluan se dielli ju jep ngrohtësi, jetë, ju
zgjon nga nata. Natë kishte qenë një terror për miliona vjet.
Origjina e religjionit
është në frikë.
Nuk është koincidencë
që India është vendi më i lashtë religjioz - dhe më frikacaku, për dy mijë
vjet ata kanë qenë skllevër. Çfarë mund të bëjnë njerëzit që janë kaq
frikacak dhe që kanë nevojë për tridhjetë e tre milion zota për t’i mbrojtur
ata? Grupe të vogla njerëzish e pushtuan një vend kaq të madh, i cili është
pothuajse një kontinent, pa asnjë rezistencë. Frika ishte e madhe.
E vërteta e njëjtë
kishte ngjarë edhe me religjionet e tjera që kanë ardhur më vonë: ato
bazohen në frikë.
Njeriu e krijon Zotin
sipas shëmbëlltyrës së tij. Edhe pse Bibla thotë se Zoti e krijoi njeriun në
imazhin e tij, vetëm e kundërta është e vërtetë. Dhe kjo është aq e qartë:
në qoftë se Zoti e krijoi njeriun në imazhin e tij, a mendoni se njeriu ka
ndonjë gjë që mund të provojnë se ai është imazhi i Zotit? Zoti është i
plotfuqishëm, Zoti është kudo i pranishëm, Zoti është e gjithë - njohuria e
ditur - e shkuara, e tashmja, e ardhmja. Çfarë kualiteti keni ju?
Jo, vetë ideja është e
gabuar.
Realiteti është,
njeriu i krijoi Perëndinë sipas shëmbëlltyrës së vet.
Kjo është arsyeja pse
zoti kinez do të ketë një fytyrë kineze; zoti hindu do të ketë një fytyrë
hindu, ngjyrë hindu; zoti japoneze do të duket japonez, flet japonisht.
Unë kam dëgjuar... pas
luftës së dytë botërore, një gjeneral gjerman dhe një gjeneral anglez ishin
takua rastësisht në një plazh ku ata kishin qenë në një pushime. Ata u bënë
miq - ata ishin në të njëjtin profesion prej kasapëve dhe vrasësve.
Gjenerali gjerman e
kishte pyetur: “Vetëm një gjë që nuk po mund ta kuptoj: pse ne ishim mundur?
Ne ishim më të fortë se ju.”
Gjenerali anglez qeshi
dhe tha: “Unë do t’ju tregoj arsyen. Ne iu lutëm Zotit për fitore.”
Gjermani qeshi; ai i
tha: “Kjo është absurde, sepse edhe ne iu kemi lutur Zotit për fitore
gjithashtu.”
Anglezi i tha: “Në
cilën gjuhë? Zoti kupton vetëm anglisht dhe ju duhet të ketë qenë se i jeni
lutur gjermanisht. Kjo e tregon arsyen pse keni humbur!”
Papa është sigurisht i
frikësuar. Ky nuk është kualitet i një njeriu religjioz - të informojë
mediat, lajmet se ata nuk duhet të shkruajnë as për mua ose kundër meje, as
pozitivisht as negativisht, se ata nuk duhet përmendin as emrin tim as
praninë time. A mendon ai se unë kam nevojë për lajme media që prania ime të
ndjehet? Frika e tij është dëshmi se prania ime është tashmë duke u ndjerë,
edhe pse unë nuk jam atje.
Ai ishte në Indi: unë
e përshëndeta atë, dhe unë i kundërshtova shovinistët hindu që ishin kundër
tij në mënyrë të shëmtuar politike: marshime proteste, parulla, duke hedhur
gurë, parandalimin e takimeve të tij, pengimin e takimeve të tij. Unë isha i
vetmi person në Indi që publikisht i kundërshtova shovinistët hindu. Unë iu
thashë: “Ju jeni duke bërë diçka të shëmtuar. Nëse papa nuk ka të drejtë,
ftojeni atë – në çdo qytet qe ai e viziton, respektojeni, ai është mysafiri
ynë. Dëshironi mirëseardhje, dhe sfidojeni për diskutim për çështjet
fondamentale të fesë. Kjo do të jetë shumë më njerëzore, shumë më
inteligjente. Dhe dëshmojani se ai është gabim. Gurët e juaj nuk mund të
dëshmojnë se ai është gabim, protestat e juaja nuk mund të dëshmojnë se ai
është gabim. Gurët dhe protestat e juaja vetëm dëshmojnë se ju po
frikësoheni.
Shpresoj se papa do të
jetë bujar.
Ai duhet të sillet me
mua, në mënyrën se si unë jam sjellë me të. Por ai tashmë ka filluar të
sillet keq. Ai është dashtë t’i thotë të gjitha mediave: “Të jeni të
pranishëm, se ne do t’i diskutojmë çështjet fondamentale.” Kjo është një
çështje që duhet hulumtuar, hetuar e vërteta. Kjo nuk është çështje e
fitores sime personale apo fitores së ti personale – ne jemi të
parëndësishëm. Realiteti është se e vërteta duhet të jetë e ditur, se
njerëzit duhet të vijnë për ta kuptuar se çfarë është e rreme dhe ajo që nuk
është e rreme. Le t’i ftojë njerëzit.
Kjo është thjesht
politikë e shëmtuar për t’ju thënë mediave... e në Itali pothuajse e tërë
media është katolik. Por mos të shqetësohet, mediat do të duhet të marrin
një qëndrim ose për ose kundër - askush nuk mund të lihen në mes. Dhe tashmë
ajo ka ndodhur ....
Para se Papa t’i
kishte informuar mediat, kompania televizive nga Italia erdhi në Katmandu
për të marrë intervistën time. Ata kanë bërë fragmentin më të gjatë
ndonjëherë, nëntëdhjetë minuta intervistë, dhe drejtori më tha: “Unë kurrë
nuk kam parë në jetën time një përgjigje të tillë. Trembëdhjetë milion
njerëz e kanë shikuar intervistën në televizion, dhe i gjithë vendi është e
ndarë në dy pjesë. Njerëzit janë duke luftuar në rrugë - për dhe kundër - në
restorante, kudo.”
Ai më pyeti: “A jeni
një lloj katastrofe? - Sepse vetëm kur ndodh ndonjë katastrofë e mëdha
ngjanë që shumë njerëz ta shikojnë televizionin, në të kundërtën, kush
mërzitet për religjionin?”
Unë jam sigurisht një
katastrofë – katastrofë për të gjitha fetë që ekzistojnë, sepse unë dua t’i
jap një dimension krejtësisht të ri religjionit.
Unë dua që religjioni
të jetë absolutisht i paorganizuar.
Kjo është çështje
personale e individit.
Dhe vetëm përmes
kërkimit tuaj personal ju mund ta njihni të vërtetën e jetës suaj,
ekzistencën tuaj ... dhe kuptimin.
Nuk ka nevojë për
ndonjë prift për të qëndruar në mes jush dhe ekzistencës. Unë nuk dua që
njeriu të krijojë trillime, unë dua që ai të jetë më shkencor, për të
kërkuar realitetin.
Zoti është trillim –
ekzistenca është realitet.
Për mua nuk ka zot
tjetër përveç ekzistencës, përveç jetës, përveç vetëdijes. E ju nuk duhet të
qëndroni në platformën e rreme që qëndron mbi gënjeshtra. Së pari ju e
krijoni Zotin, sepse ju keni bërë një pyetje të marrë: Kush e krijoi botën?
Pyetja është e marrë, sepse kushdo që e krijoi atë, pyetje do të mbetet
përsëri e njëjtë. Kush e krijoi ATË personalitet? Kështu Zoti numër një e
krijoi botën, Zoti Numër Dy e krijoi Zotin numër një, Zoti Numër Tre e
krijoi Zotin Numër dy.... Ky është një regres i pafund, ju kurrë nuk mund të
adhuroni një pikë ku mund të gjeni atë që i krijoi të gjitha.
Askush nuk e ka parë
Perëndinë - të gjitha përkufizimet janë shpikje. Në qoftë se kuajt do ta
kishin definuar Zotin ai do të ishte një kalë, një kalë arab i mirë. Ai nuk
mund të jetë një njeri, sigurisht jo një njeri, sepse njeriu i tillë ka qenë
një dhimbje në qafë për të gjithë kuajt se ato janë të ngopur, ata nuk mund
të pranojë njeriun si një zot.
Më kujtohet një fëmijë
i vogël që e kishte shprehi të shkonte me të atin në park në shëtitjen e
mëngjesit. Aty ishte një statujë e Napoleon Bonapartit i ulur mbi kalin e
tij, dhe fëmija ishte i magjepsur gjithmonë. Ai shikonte lart, dhe pyeti:
“Çfarë është kjo?”
Babai i shpjegoi se ai
ishte Napoleon Bonaparti, një nga heronjtë e historisë.
Së shpejti babait iu
dashtë të transferohet në një tjetër qytet. Djali tha se: “Para se të
shkojmë, kisha dashur ta shoh Napoleon Bonapartin.” Babai e mori me vete
atje. Me lot në sytë, djali i tha babait të tij: “O Atë, unë mund ta kuptoj
se Napoleon Bonaparti është një hero i madh - por kush është ai njeri i ulur
në të? Ky budalla, vazhdimisht, njëzet e katër orë në ditë, është i ulur mbi
Napoleon Bonapartin tim.”
Babai nuk ka mundur të
besoj se ai ishte duke menduar se kalë ishte Napoleon Bonaparti! Por fëmijët
i kanë vetë vizionet e tyre, vetë idetë e tyre.
Ka treqind religjionet
në botë, dhe çdo fe e ka një përkufizim të ndryshme të Perëndisë. Sigurisht,
treqind përkufizime nuk mund të jetë të vërteta. Por, treqind përkufizime
mund të jenë të pavërteta - dhe ata janë të pavërteta. Kjo është vetëm për
shkak se ju e pranuat Zotin si krijues të cilin ju e keni fiksuar. Tash ju
duhet të definoni Zotin; tash ju keni për të thënë, kur ai e krijoi botën.
Të krishterët thonë se
ai e krijoi botën katër mijë vjet para lindjes së Jezu Krishtit. Unë supozoj
se duhet të ketë qenë e hënë, një janar. Por shtrohet pyetja: katër mijë
vjet më parë, për përjetësinë, çfarë ishte kjo Perëndi duke bërë? Ai duket
të ketë një djalë me të vërtetë dembel! Ai e mori përjetësi vetëm për të
vendosur për ta krijuar botën, e pastaj ai e krijoi këtë rrëmujë!
Një prej shokëve të mi
kishte shkuar në udhëtim. Ai kishte kërkuar prej rrobaqepësit t’i bëj një
pallto të bukur – dimri po afronte, dhe ai kishte qenë në nxitim. Ai i
kishte thënë rrobaqepësit: “Bëje këtë për një javë. Dhe mos të jetë e
ndërlikuar; mos provo të gjesh ndonjë arsyetim. Ke kohë një javë për ta bërë
këtë pallto.”
Rrobaqepësi i kishte
thënë: “Unë mund ta bëj këtë për një ditë – por vetëm shiko jashtë: Zoti e
krijoi botën për gjashtë ditë, dhe çfarë është bota? - Kjo është një rrëmujë
totale! Nëse e bëjë pallton për një javë, do të jetë një rrëmujë e plotë.
Kjo do të jetë përgjegjësia juaj. Unë jam një rrobaqepës i varfër, nëse
Perëndia nuk mund ta udhëheqë, si mund ta udhëheqë unë? Më jepni kohë!
Palltoja do të jetë gati, kur ju të ktheheni nga udhëtimi, atëherë ajo do të
jetë e përkryer.
Një gënjeshtër duhet
të mbështetet nga një tjetër gënjeshtër. Për sa ditë Zoti e ka krijuar
botën? Për gjashtë ditë, sepse ditën e shtatë ai u lodhur - Zot i madh! I
aftë për gjithçka, Zoti i gjithë-fuqishëm lodhët për gjashtë ditë – u
shpenzua, përfundoi! Që atëherë ne nuk kemi dëgjuar asgjë rreth tij. Që
atëherë ai ka qenë në pushim, e diela nuk përfundoi kurrë.
Dhe të gjitha këto
gjëra janë kundër gjurmimeve shkencore. Kjo tokë vetë është të paktën tre
milion vjet e vjetër, pa thënë asgjë rreth universit. Universi është i
përjetshëm, ai ka qenë gjithmonë aty, duke ndryshuar në forma të reja. Çdo
ditë lindin yje të reja, çdo ditë yjet e vjetra vdesin. Nuk ka fillim dhe
nuk ka fund; kështu që pyetja e ndonjë kreatori nuk ka rrjedhë kurrë.
Por ju krijuat një
gënjeshtër; krijuat kisha dhe tempujt dhe sinagogat rreth kësaj gënjeshtre;
keni bërë peshkopë, kryepeshkopë, papë, të jenë ndërmjetësues në mes jush
dhe gënjeshtrës, dhe ju shpenzuat jetën tuaj duke ju lutur diçkaje që kurrë
nuk ka ekzistuar.
Të gjitha fetë kanë
qenë destruktive për besimin tuaj. Ato kanë qenë shkatërruese për kërkimin
tuaj për të vërtetën. Ato ju kanë mësuar të besoni, e jo të pyetni. Ato ju
kanë dhënë formula të gatshme në mënyrë që ju të mos brengoseni rreth ndonjë
kërkimi individual.
Leo Tolstoj ka një
tregim, tregim të mrekullueshëm, për tre fshatar – të paarsimuar, të
paedukuar. Ata jetonin në bregun e një liqeni në izolim total, nën një pemë.
Ata bëheshin shumë e më shumë të famshëm si shenjtorë.
Kryepeshkop i kishës
ortodokse ruse natyrisht ishte i zemëruar, sepse në krishterim ju mund të
jeni shenjtorë vetëm nëse jeni të certifikuara nga Papa. Kjo është qesharake
që një i shenjt duhet të jetë i certifikuar - sikur është ky një titull, një
shkallë nderit që duhet të akordohet nga njeriu. Fjala “shenjt” në anglisht
vjen nga “sanksion”; ai ka për t’u sanksionuar, certifikuar.
Këta tre njerëz nuk
janë certifikuar dhe ata ishin bërë të shenjtë. Me mijëra njerëz shkoni tek
ata dhe nuk shkonin te kryepeshkopi. Ai në të vërtetë ishte bërë sekondar.
Vazhdon...
(1)
(2)
(3)
(5)
(6)
|
