Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (4)

Kapitulli i katërmbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

KAPITULLI 14

Kjo është mendja juaj përsëri

            26 shkurt 1986 paradite

            Pyetja e parë

            I dashuri Osho,

            Disa të rinj ne gjermani shpesh e përdorin këtë moto: “Zoti nuk ekziston, por unë ende e urrej atë.” Ju lutemi koment!

            Përvoja e urrejtjes nuk është shumë larg nga dashuria. Ajo është dashuri që qëndron në krye të saj.

            Njerëzit që thonë: “Zoti ka vdekur, por ende e urrej atë”, nuk e kuptojnë se çfarë janë duke thënë, dhe ku do të dalin.

            Në radhë të parë, Zoti kurrë nuk ka qenë, kështu që Ai nuk mund të vdes. E dyta, nëse nuk e keni dashur Zotin, ju nuk mund ta urreni. Në urrejtjen e juaj, dashuria ende mbijeton, kjo mund të pohohet vetvetiu. Dashuria do të rishpallet nga urrejtja nëse Zoti do të bëhet i gjallë përsëri.

            Kjo është mendja juaj përsëri.

            Zoti është projektim i juaj.

            Nëse e doni atë ose e urreni atë, nëse ju besoni në të, ose nuk besojnë në të, nuk ka rëndësi - ai do ta dominojë jetën tuaj. Nëpërmjet dashurisë ai do ta dominojë jetën tuaj, përmes urrejtjes, ndoshta më shumë.

            Vetëm të jeni të lirë nga projektimet. Dhe kur të çliroheni nga projektimi, trillimi, gënjeshtra, ju nuk do të doni, nuk do të urreni: të gjitha ato emocione zhduken bashkë.

            Kjo është si, për shembull, kur ju bëni një gabim në llogaritje. Dy plus dy keni bërë pesë... Kur keni ardhur tek rezultati se dy plus dy bëjnë katër, e jo pesë, a do ta urreni numrin pesë? Rezultati ishte thjesht një gabim, ju thjesht i harroni të gjitha në lidhje me të. Dy plus dy është katër. Ju keni ardhur tek njohja e vërtetë, mashtrimi zhduket. Dhe të gjitha marrëdhëniet me falsitetin e bën atë të vërtetë, sepse si mund të kanë lidhje me diçka që është një gënjeshtër? – njëjtë edhe me urrejtjen.

            Njëherë kam qenë i pyetur: “Osho, a e urreni ju Zotin?”

            Unë thashë: “ Jo, unë kurrsesi nuk e urrej atë. Çështja e dashurisë nuk do të dëgjohet; njëjtë edhe nuk e urrej atë, sepse aty nuk është askush për ta dashur apo urryer.” Së pari ju duhet krijuar dikë, e mandej të vazhdoni ta luani lojën.

            Rinia gjermane është e zemëruar në Zotin. Nga zemërimi, nuk ka kuptim. Deklarata e tyre: “Nuk ka Zot, por unë ende e urrej atë”, është absolutisht e qartë. Pjesa e dytë është realiteti i tyre: ata janë duke e mohuar Perëndinë për shkak se ata e urrejtën atë. Por ky është paradoks. Ju nuk mund ta urreni dikë që nuk ekziston.

            Ata thjesht janë në një mënyrë reaksionar, ata kanë lëvizur në ekstremin tjetër, sepse njerëzit që kanë besuar në Zot e kanë mashtruar njerëzimin për gjenerata. Të rinjtë - jo vetëm në Gjermani, por në të gjithë botën – ndjejnë se pas gjithë këtij mashtrimi, shfrytëzimi, gënjeshtre, qëndron Zoti i trilluar, që Zoti ka për t’u shkatërruar.

            Por ai nuk duhet të shkatërrohet nga urrejtja, përndryshe do ta krijoni atë përsëri. Urrejtja juaj nuk do ta shkatërrojë atë, ajo do t’ju shkatërrojë juve. Kjo është diçka shumë e rëndësishme për t’u kuptuar.

            Njëherë Gautam Buda kishte qenë duke kaluar nëpër fshat. Njerëzit kishin qenë shumë kundër tij, sepse mësimet e tija ishin aq të reja dhe aq kundër mësimeve të vjetra dhe të lashta. Ata e rrethuan atë, e abuzuan, duke përdorur fjalë ofenduese kundër tij.

            Ai i dëgjoi në heshtje, dhe në fund iu tha: “Më duhet të mbërri me kohë në fshatin tjetër. Nëse e keni përfunduar krejt çka keni dashtë të thoni, unë mund të shkoj. Por nëse ju ka mbetur ende diçka, atëherë kur të kthehem: prapë do të ndalem këtu, dhe ju mund ta përfundoni krejt çka doni të thoni.”

            Dikush nga njerëzit e pyeti: “A nuk doni të thoni asgjë për ne?”

            Buda tha: “Jo, sepse zemërimi juaj, urrejtja juaj, do t’ju jep dënim të mjaftueshëm.”

            Kur jeni të zemëruar, ju e ndëshkoni veten tuaj. Ju digjeni, ju e shkatërroni zemrën tuaj dhe kualitetin më të lartë të saj, dhe ju jeni përplot me urrejtje. Ajo mund të jetë drejt Zotit…por mos harroni një gjë: nëse keni aq shumë urrejtje ndaj Zotit, ju nuk mund ta doni askënd tjetër. Një zemër e mbushur me urrejtje – nuk është me rëndësi se çfarë objekti është – bëhet helmuese dhe harrohet gjuha e dashurisë.

            Kishte ngjarë që një mistik i madh sufi, Hasan, duke ndenjur me Rabija al Adabija – një grua e famshme në historinë e njerëzimit. Ndoshta nuk ka grua tjetër që e ka arritur atë lartësi. Në një shoqëri të bërë nga burrat ku gratë janë të dënuara, ajo duhet të ketë qenë me pushtet të madh, fuqi. 

            Hasani e kishte pyetur: “Mund ta huazoj kopjen tënde të KURANIT të shenjët? Unë nuk e sjella timin sepse mendova se mund ta shfrytëzoj kopjen tënde në mëngjes kur lutem.”

            Rabija i kishte thënë: “Je i mirëpritur – kjo është kopja ime.”

            Dhe posa e hapi Hasani atë, u befasua, sepse myslimanët nuk besojnë se Kurani mund të përmirësohet pas, apo se ndonjë fjalë mund të jetë e shkurtuar, e redaktuar, e shtuar – nuk ka redaktim: kjo është fjalë e Zotit, dhe ju nuk mund të jeni më të mençur se Zoti – dhe Rabija e kishte kaluar një rresht të tërë. Hasani nuk mund të imagjinonte se Rabija mund të bëj një gjë të tillë.

            Ai i tha Rabijës: “Dikush e ka prishur Kuranin tënd. Ia ka humbur shenjtërimin e tij.”

            Rabija i tha: “Askush nuk mund ta prek Kuranin tim, por nuk është i prishur. Unë e kam bërë me të vërtetë të shenjët. Vetëm shiko në rreshtin që e kam larguar” – aty shkruante: “Kur vini për ta parë djallin, urrejeni atë.”

            Hasani tha: “Por çfarë gabimi ka aty? Ne duhet ta duam Zotin dhe ta urrejmë djallin.”

            Rabija i tha: “Ti je akoma vetëm një intelektual - dashuria dhe urrejtja nuk janë përvoja tuaja ekzistenciale. Unë kam dashuri, dhe zemra ime është plot me dashuri. Tash, në qoftë se djalli vjen para meje, unë nuk mund ta urrej atë. Nga ku do ta nxjerr urrejtjen? Unë vetëm mund të dua atë, kjo është e tëra që mund ta ndaj. Është e pamundur për mua që ta urrej atë, dhe nëse është e pamundur për mua, fjalia në Kuran është e gabuar. Ajo është kundër përvojës sime ekzistenciale.”

            Nëse ju jeni plotë me dashuri, urrejtja bëhet e pamundur.

            Të rinjtë në mbarë botën janë të zemëruar, plot urrejtje. Kjo po krijon probleme të madhe për ta. Ata po i urrejnë ato gjëra të cilat e kanë torturuar njeriun, por ata po harrojnë se me urrejtje po e helmojnë veten e tyre.

            Unë nuk po ju them që t'i doni ato, unë thjesht po ju them se nuk ka nevojë të ketë ndonjë marrëdhënie emocionale me gjëra të cilat thjesht janë gënjeshtra: Zoti, djalli - thjesht gënjeshtra, shpikje e mendjes së njeriut dhe frikës së tij.

            Këta njerëz mund të duken si të ashtuquajtur fetare nëse janë kundër fesë, ata janë duke folur kundër Zotit. Kjo nuk është e vërtetë. Ata janë ende në një marrëdhënie me Perëndinë. Ata mund të kenë ndryshuar nga dashuria në urrejtje, por Zoti ekziston. Pjesa e parë e fjalisë së tyre është e palogjikshme, ajo nuk i përshtatet pjesës së dytë. Dhe pjesa e parë është vetëm intelektuale, pjesa e dytë është emocionale.

            Pjesa e parë është vetëm në kokë, dhe pjesa e dytë është në zemër, dhe sa herë që shtrohet pyetja e zgjedhjes, koka nuk mund të zgjedh kundër zemrës.

            Zemra është marrëdhënia juaja me ekzistencën.

            Koka është marrëdhënia juaja me shoqërinë.

            Koka është e mbushur me të gjithë llojet e gënjeshtrave të cilat shoqëria i ka  përdorur për t’ju shfrytëzuar, por shoqëria nuk mund të arrijë në zemrën tuaj.

            Kjo është një nga privilegjet e madhe tuaja - që duart, duart e shëmtuara të shoqërisë nuk mund të arrijnë në zemrën tuaj. Por tash ju vetë jeni duke bërë që: shoqëria nuk mund të krijojë urrejtje në zemrën tuaj, por ju jeni duke krijuar urrejtje në zemrën tuaj për Perëndinë. Zoti nuk e meriton as urrejtjen, ai thjesht nuk ekziston. Ju duhet të jeni të lirë, krejtësisht të lirë nga Zoti. Dhe një njerëzim i lirë nga Zoti për të parën herë do ta shijojë lirinë e vërtetë.

            Nëse Zoti është këtu mbi kokën tuaj, ju jeni vetëm një krijesë e bërë nga balta. Fjala angleze ‘human’ vjen nga fjala humus që do të thotë baltë. Adam vjen nga fjala hebraishte humus: kjo do të thotë baltë. Ju jeni bërë vetëm me baltë, kukulla të bërë nga balta.

            Zoti ju ka dhënë dinjitet të madh, dashuri të madhe, respekt të madh. Dhe njerëzit që i kanë predikuar këtë Perëndisë për ju, ndoshta nuk janë në dijeni për të gjitha pasojat e tij. Nëse Zoti është atje, atëherë për çdo gjë të mirë dhe të keq ai është përgjegjës. Ai është përgjegjës për djallin, ai është përgjegjës për çdo gjë që është e keqe. Ai është përgjegjës për çdo gjë që shkon keq në ju. Ai është krijues - ai duhet të ketë njohur më të mirë.

            Nëse Zoti është aty, atëherë aty është vetëm një kriminel, një mëkatar i vetëm, dhe të gjithë ju jeni absolutisht të pafajshëm. Ju jeni kukulla, dhe kukullat nuk mund të bien në mëkat. Dhe në qoftë se Zoti mund t’ju krijojë në çdo moment ai mund t’ju shkatërrojë. Ekzistenca juaj nuk është e sigurt, nuk merret kjo si e dhuruar.

            E Zoti është i çuditshëm, sepse si ai përjetësinë kurrë nuk e krijoi. Vetëm para gjashtë mijë vjetësh, ai papritmas krijoi tërë këtë ekzistencë. Dhe për tërë përjetësinë çfarë ai bëri? Luanë karta i vetëm?

            Dhe në qoftë se ai mund t’ju krijojë, atëherë ai ka fuqinë edhe t’ju shkatërroj. Atëherë, ku është qëllimi i evolucionit? Çfarë është qëllimi i  rritjes shpirtërore? Çfarë është qëllimi për t’u bërë një Gautam Buda? Kjo nuk ka rëndësi. Një kukull mbetet një kukull. Ajo mund të jetë Zorba apo mund të jetë Gautam Buda, sepse çdo gjë që dëshiron aktori me kukulla, kukulla bën.

            Jo, njeriu me Zot nuk mund të jetë i lirë, njeriu nuk mund të ketë përgjegjësi, dhe njeriu nuk mund të mendoj për rritjen shpirtërore.

            Çdo gjë është e pakuptimtë për shkak të Zotit, çdo gjë e humb gëzimin e plotë, sepse ju jeni Kukulla, dhe telat nuk janë në vetë duart tuaja. Dikush tjetër tërheq telat tuaja, e ju vallëzoni. Dikush i tërheq telat tuaja, dhe ju qani. As lotët nuk janë tuajat, as buzëqeshja nuk është e juaja. Çfarë është e juaj? Ju nuk keni shpirt. Jeta atëherë bëhet një çështje shumë e pakuptimtë.

            Por pa Zot, e gjithë përgjegjësia bie mbi ju. Atëherë ju jeni një agjent i lirë, i pavarur. Dhe ju keni qenë këtu përgjithmonë, në forma të ndryshme, dhe ju do të jeni këtu përgjithmonë, në forma të ndryshme. Askush nuk mund t’ju shkatërrojë juve, sepse askush nuk ju ka krijuar. Ju nuk keni një fillim, ju nuk mund të keni një fund.

            Çlirimi prej Zoti është çlirimi më i madhe që ka nevojë njeriu. Dhe çlirimi prej Zotit është çlirim nga shumë gjëra të tjera - çlirim nga priftërinjtë, çlirim nga teologët tuaj fals, çlirim nga kisha, tempulli, xhamisë. Kjo do të sjellë një lehtësim të madh për ju. Por kjo nuk mund të ndodhë nëpërmjet reagimit - jo përmes zemërimit, por duke e kuptuar.

            Unë nuk do t’ju mësoj të zemëroheni, unë nuk do t’ju mësoj të urreni.

            Unë vetëm ju mësoj për ta kuptuar tërë situatën, dhe nga kuptueshmëria ju do të lulëzoni si një zambak uji.

            Pastaj jeta është e juaja. Ju mund të bëni çdo gjë që ju doni të bëni me të. Atëherë ju jeni krijues i jetës suaj. Ju nuk mund të jeni krijues i ekzistencës - nuk ka nevojë të bëheni. Kjo është një ide shumë diktatoriale, një ide fashiste. Ata që besojnë në Zot janë të gjitha fashist, sepse Zoti i ka të gjitha fuqitë. Kjo nuk është demokratike, ju kurrë nuk e keni zgjedhur atë. Dhe fuqia e tij është absolute, mbi jetën tuaj, mbi vdekjen tuaj.

            Pa Zot, një barrë e madhe sa Himalajet do të çlirohet nga gjoksi juaj. Ju do t’i ndjeni krahët që dalin nga ju, për herë të parë, gëzimin e krijimit të jetës suaj, duke e bërë atë ashtu siç dëshiron ajo, sepse nuk ka askush që i ka dërguar dhjetë urdhëresat. Nuk ka askush që t’ju thotë se kjo duhet të bëhet, e kjo nuk duhet të bëhet. Nuk është askush që ju t’i bindeni.

            Çlirimi nga Zoti do të sjellë një gjë e çuditshme: nuk do të ketë teist, nuk do të ketë ateist, sepse ateist është thjesht një reagim teist. Për herë të parë, njerëzimi mund të jetë një, nuk ka ndarje. Çka i ndan të gjitha religjionet? Vetëm detajet e vogla, detajet e pakuptimta, në lidhje me idenë e tyre të Zotit.

            Por nëse nuk ka Zot, të gjithë ato dallime  zhduken. Atëherë njeriu mund t’i afrohet më afër njeriut, bëhet më intime me qenie e tjera njerëzore, dhe ne mund të krijojmë njerëzim e jo në imazh të dikujt tjetër. Ne mund të krijojmë njerëzim në përputhje me shpresat tona, në përputhje me dëshirat tona, ne mund ta krijojmë njeriun në atë mënyrën që duam njeriu të jetë.

            Kur Zoti mungon, njeriu bëhet kreator.

            Dhe kjo është dhuratë e tillë sa që asnjë dhuratë nuk mund të jetë më e madhe se kjo.

            Por kjo nuk do të ndodhë me zemërim dhe urrejtje dhe mosbesim. Të gjitha këto gjëra janë provuar dhe dështuar. Kjo mund të ndodhë vetëm përmes të kuptuarit - vetëm duke i parë të gjithë gjërat si një trillim. Për një moment ju e kuptoni se është një trillim i krijuar nga frika - me Zotin zhduket e tërë ushtria e priftërinjve dhe murgjish e murgeshash, dhe të gjitha të pakuptimtat që ata kanë krijuar.

            Isha në Nepal pikërisht para se të vijë këtu. Një murg i vjetër budist i bukur, prijës i të gjithë budistëve në Nepal, baras me një Papë – vetëm nga kureshtja kishte ardhur të më dëgjoj, dhe pastaj ai vazhdonte të vinte.

            Por si bindja i gjymton njerëzit? Kur unë i dëshiroj të gjithëve mirëseardhje me duar të palosura… Kjo është një nga gjërat më të bukura që ka ardhur nga Lindja. Kjo do të thotë, “Unë përkulem para hyjnisë suaj kushdo që jeni ju. Pamja e jashtme e juaj nuk do të thotë asgjë; brenda ju jeni një qenie hyjnore e përjetshme. Unë përkulem me duart e palosur.”

            E pse me duart e palosur? Kjo gjithashtu ka një domethënie filozofike. Mendja e njeriut është e ndarë në dy hemisfera, djathtas dhe majtas. Ato nuk janë në ndonjë komunikim me njëra-tjetrën, ato nuk e dinë se ekziston tjera. Njëra është verbale, gjuhësore, e dyta është joverbal, aktive. Dhe duart janë vazhdime të mendjes. Dorën e djathtë është e lidhur me mendjen e majtë, kjo është pjesa aktive. Dora e majtë është e lidhur me mendjen e djathtë.

            Duke i bashkuar këto dy duar do të thotë, “Me tërësinë time, me totalitetin tim, me mashkullin tim dhe me femrën time, me mendjen time dhe me  zemrën time, unë përkulem para dinjitetin tuaj”. Ka shumë mënyra për t’i mirëpritur njerëzit, por unë nuk mendoj se ka ndonjë mënyrë tjetër që është më e mirë, e cila ka disa domethënie shpirtërore.

            Vazhdon...

  (1)    (2)    (3)               (5)    (6)