Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (6)

Kapitulli i gjashtë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e nëntë

            A është e njëjta karma të jesh i lindur i palumtur apo i lumtur?

            Jo, kjo është se si priftërinjtë, veçanërisht në Lindje, kanë mashtruar popullin, duke i gënjyer njerëzit, i kanë shfrytëzuar ata.. kjo është arsyeja përse në Lindje për pesë mijë vjet nuk ka pasur asnjë revolucion. Priftërinjtë të varfërve iu thonë: “Varfëria juaj është rezultat i jetës së shkuar, karmës së keqe, veprimeve tuaja të këqija, veprimeve të liga. Dhe njeriu i pasur po shpërblehet për jetën e tij të shkuar për veprimet e mira.”

            Nëse jeni të varfër, në qoftë se ju vuani, nëse ju jeni në ankth, në qoftë se ju jeni të sëmurë, nëse ju jeni të vdekur - çdo gjë që lidhet me jetën e shkuar. Ky është një mekanizëm shumë i shkathtë, sepse askush nuk mund ta kontrollojë se a është ai i drejtë apo ka gabuar. Dhe nëse bëheni të durueshëm, në jetën e ardhme, pas vdekjes, ju do të shpërbleheni. Tash kjo është prapë kundër ligjit të shkakut dhe pasojës. Nëse ju e vëni dorën tash në zjarr, ju do të digjeni tash, jo në jetën e ardhme.

            Unë nuk pajtohem me ligjin e karmës siç është predikuar nga hinduaizmi, xhainizmi, budizmi; kjo është e shëmtuar. Kjo është një përpjekje për ta mbajtur status quo në shoqëri. Ajo i mbron të pasurit, të pushtetshmit, dhe i mbanë të varfëritë në një lloj shteti të droguar. Asgjë nuk mund të bëhet për jetën tuaj të fundit; ju duhet të prisni për jetën e ardhshme. Asgjë nuk mund të bëhet në këtë jetë.

            Nëse Lindja është aq e varfër, për këtë religjionet janë përgjegjëse. Ju jeni të varfër për shkak se nuk e keni shfrytëzuar inteligjencën tuaj. Ju jeni të varfër sepse ju ende i mbani kushtet të cilat kanë krijuar mjerimin tuaj. Ju jeni të varfër, jo për shkak të jetës suaj të shkuar, por për shkak të marrëzisë së prindërve tuaj që kanë shkuar në prodhimtarinë e fëmijëve; një duzinë, dy duzina. Ju jeni të varfër pasi që jeni të shfrytëzuar. Ju jeni të varfër për shkak se po jetoni në një sistem që është i fiksuar, jo lëvizja është e lejuar.

            Një sudra, kastë më e ulët në Indi, nuk mund të lëvizë lartë. Nëse, për shekuj, etërit e tij dhe prindërit e tyre kanë bërë këpucë, ai ka për të bërë këpucë. Në qoftë se ata kanë qenë pastrues tualetesh, ai ka për të pastruar tualetet. Ai është i privuar nga arsimimi. Ai nuk është i lejuar për të lexuar shkrimet e shenjta fetare. Atij i duhet revolta! Durimi nuk do ta ndihmoj - nuk ka ndihmuar në pesë mijë vjet.

            Lindja ka nevojë për një revolucion të madh që shkatërron dallimet mes kasteve: brahmanëve, kastës së lartë; sudras, kastës më të ulët dhe kasteve apo shtresave tjera klasore. Lindja ka nevojë për një qëndrim revolucionar - se ligji i shkakut dhe pasojës funksionon këtu dhe tani, por nuk presin për vdekjen që do të vijë. Nëse ju bëni diçka të mirë, ju menjëherë do të shpërbleheni.

            Sipas mendimit tim, në vetë aktin e bamirësisë është shpërblimi. Nëse dikush bjen përtokë, dhe ju e ndihmoni të ngritët, a nuk ndjeheni të lumtur? A nuk e ndjen zemra juaj se keni bërë diçka humane? Nëse dikush është duke u mbytur në oqean, e ju e ktheni shpinën duke mos u brengosur se çfarë do të bëhet me të, mendoni se do të jeni në gjendje të flini atë natë? A nuk do t’ju bëhet njeriu i mbytur ankth?

            Çdo veprim e ka shpërblimin e vet të brendshëm, apo dënimin. Ekzistenca nuk pret aq gjatë. I tërë ligji i karmës është vetëm një shpikje e brahmanëve. Kjo e ka mbajtur Lindjen në varfëri, dhe kjo është duke e mbajtur Lindjen në mjerim të madh.

            Vetëm tridhjetë vjet më parë, kur fillova t’ju flas njerëzve, fillova të flas për kontrollin e lindjes – dhe gurtë u hodhën në mua. Tre herë janë bërë përpjekje atentati mbi jetën time. Tash, tridhjetë vjet më pas, popullsia e Indisë ka ma shumë se dyfishin e vet. Kur kam filluar të ligjëroj, popullsia e Indisë ishte katërqind milionëshe; tash është nëntëqind milionëshe. Po të më kishin dëgjuar, nuk do të kishin qenë të varfër. Por ata e kanë shtuar popullsinë për pesëqind milion.

            Tani nga ku ju do të merrni ushqim për këto pesëqind milion ... punë, rroba? Dhe kjo ishte menduar pesë vite më parë se India do të ketë një popullsi prej gati një miliardi deri në fund të shekullit. Për herë të parë India do të bëhet vendi më i populluar. Kina do të mbetet prapa, deri tani Kina ka qenë gjithmonë përpara.

            Por kohëve të fundit, duke e parë rritjen e popullsisë më të shpejtë sesa ekonomisë dhe matematikanët e kishin llogaritur, ata kanë ndryshuar ide. Ata thonë se tani deri nga fundi i shekullit, popullsia nuk do të jetë më një miliard, mund të jetë një miliard e treqind milionë.

            Në kohët e Gautam Buda tërë popullsia e botës ishte vetëm njëzet milion. Toka është e mbingarkuar. Nuk është jeta juaj e shkuar karma.

            Ju po e bëni këtë pikërisht tani – ju po vazhdoni ta bëni atë. Dhe ata ishin kundër meje, sepse unë ligjëroja diçka që bie ndesh me filozofinë e tyre me religjionin e tyre. Religjioni i tyre thotë: “Zoti ju jep fëmijë juve. Ju nuk mund ta parandaloni këtë.”

            Nëse Zoti ju jep fëmijë, atëherë Zoti ju jep edhe varfëri, dhe atëherë Zoti do t’ju jep edhe vdekje gjithashtu, për tërë vendin.

            Ata vazhdojnë të kapen për konceptet e vjetra – jo moderne. Kjo është arsyeja për mjerimin e tyre, për vuajtjet e tyre, ndryshe, çdo individ, në qoftë se ai merr jetën e tij në duart e tij, dhe tejkalon të gjitha gjendjet e kushtëzuara dhe fillon rishtazi, dhe duke shikuar në çdo vuajtje dhe çdo mjerimit, mund të shpëtojë nga të gjitha vuajtjet dhe të gjitha mjerimet.

            Nuk ka asnjë arsye pse dikush duhet të jetë i varfër.

            A keni parë ndonjë dru të mjerë?

            A keni parë ndonjë dre të mjerë?

            A keni parë ndonjë zog që ka bërë vetëvrasje?

            E tërë ekzistenca është aq e hareshme - me përjashtim të njeriut. Diçka nuk është në rregull me CONDITIONING (Kən-dĭsh’e-nĭng) lexo si KONDISHENIG [ang:  CONDITIONING - A process of behavior modification by which a subject comes to associate a desired behavior with a previously unrelated stimulus. Proces i modifikimit të sjelljes me të cilën subjekti tenton ta bashkoj sjelljen e  dëshiruar me shtytësin primar të pabashkuar]  të njeriut. Ai ka për të rënë në CONDITIONING e tij dhe do të shikojnë në mjerimin e tij. Dhe çdo gjë është duke e bërë atë të mjerueshëm, ai mund të ndryshojë këtë.

            Por kjo ka nevojë për guxim, ka nevojë për kurajo.

            Do të befasoheni kur ta dëgjoni se unë po ju them se nevojitet kurajo e madhe për ta hequr mjerimin tuaj – sepse ju jeni familjarizuar aq shumë me të. Ju gati jeni identifikuar me të, ju nuk do të dini çfarë të bëni pa të. Tani për tani mjerimi juaj krijon simpati tek njerëzit e tjerë.

            Kjo është një botë e çuditshme. Nëse jeni të lumtur, nëse jeni të kënaqur, nëse këndoni dhe vallëzoni, njerëzit do të mendojnë se jeni të çmendur apo se jeni droguar apo jeni të hipnotizuar – diçka nuk është në rregull me ju!

            Por në qoftë se rrini të pikëlluar, gati duke vdekur, me fytyrë të zgjatur angleze, askush nuk do të mendoj se diçka nuk është në rregull me ty. Kjo është se si pritet nga njeriu të jetë, dhe të gjithë do të kenë simpati për ty.

            Por nëse jeni të lumtur, askush nuk do të ketë ndonjë simpati për ju, të gjithë janë kundër jush. Kjo është përvoja ime me miliona sanjasinët e mi. Ata janë  bërë të lumtur, ata i gëzohen gjërave të vogla, ata gëzohen: ata qeshin, dashurojnë, vallëzojnë, këndojnë – dhe ata janë e kundërta. Ata nuk i bëjnë asnjë dëm askujt. Krejt çka ata bëjnë është se si ta kapërcejnë mjerimin e tyre. Por e tërë bota është e mjerë; nuk mund t’ju tolerojë juve. Si guxoni të mos jeni të mjerë? Ju duhet të jeni në një mendje me tërë botën. Ju nuk mund të dilni nga ky burg aq lehtë.

            Ata nuk do t’ju besojnë, se meditimi juaj, se qenia juaj e heshtur, se arti i juaj i të jetuarit, ju ka transformuar, dhe se kjo mund të ngjajë edhe me ta. Jo, se kjo është e pamundur. Ata janë në mazhorancë.

            Kjo është ajo që ndodhi në Amerikë. Në komunën time kishte pesë mijë sanjasin. Për katër vite që kanë punuar shumë, ata krijuan një oazë të bukur në një shkretëtirë, në tokën që kishte qenë e vdekshëm e shtrirë për pesëdhjetë vjet dhe të cilën askush nuk kishte qenë i gatshëm ta blej. Ne e bëmë atë të vetë-mjaftueshme. Ajo ishte duke dhënë ushqim në pesë mijë sanjasin: perime, produkte qumështi, çdo gjë që kishim nevojë. Ne e krijuam liqenin, i krijuam të gjitha pajisjet moderne.

            Njerëzit punonin shumë, sepse ishte komunën e tyre, ajo ishte shtëpia e tyre, ajo ishte kreativiteti i tyre. Në mëngjes ata e fillonin meditimin, mandej ata më dëgjonin, mandej shkonin në punë. Pesë mijë njerëzit hanin së bashku në një restorant. Ishte një bukuri për t’i shikuar.

            Dikush luante në kitarë, dikush këndonte, dikush vallëzonte. Për çdo kënd që ishte jashtë kjo ishte çmenduri: Çfarë po ndodh? – njerëzit po hanë, por përse këta njerëz po vallëzojnë? Në mbrëmje të gjithë do të vallëzojnë. Deri në orët e vona ata këndojnë dhe vallëzojnë dhe luajnë në instrumentet e tyre. Kjo u bë problem!

            Sigurisht se këta pesëmijë njerëz janë çmendur; ata nuk kanë qenë në mendjet e tyre. Dhe ata kanë krijuar shqetësime të mëdha në fqinjësi. E fqinjët nuk ishin afër, sepse unë kam zgjedhur një vend që ishte mjaft i madh kështu që ne kemi qenë larg nga fqinjët. Ka qenë 125 mile katror, kështu qyteti më i afërt ka qenë njëzet mile larg – vetëm për t’iu shmangur fqinjëve, sepse ata do të ishin shqetësuar; ata janë të varfër dhe ata nuk dëshirojnë që edhe dikush tjetër të jetë i varfër. Por prapë, ata kanë ardhur me mile larg. Ata vinin me aeroplanë të shohin se çfarë po ndodhte.

            Dhe politikanët u shqetësuan, sepse nëse këta pesë mijë vetë mund të jetë aq të lumtur, atëherë pse njerëzit e tjerë nuk mund të jetë të lumtur? Mënyra më e lehtë ishte për ta shkatërruar komunën, kështu që nuk kishte asnjë krahasim.

            Kjo gjithmonë është bërë kështu. Kështu është bërë edhe në Rusi. Ata kanë shkatërruar një pakicë të vogël të njerëzve të pasur. Të varfëritë ende janë të varfër, por ata tash nuk mendojnë për veten e tyre si të varfër se pse nuk ka krahasim. Varfëria është shpërndarë në mënyrë të barabartë. Tash nuk ka njeri të pasur, të gjithë janë të varfër, kështu është marrë për t’u dhënë dhe kjo është se si gjërat duhet të jenë.

            Kështu njerëzit në Rusi janë të varfër, por ata nuk kanë asnjë ide për ndonjë revolucion. Shtatëdhjetë vite që jetojnë në varfëri, por nuk ka idenë e revolucionit, sepse krahasimi nuk është atje.

            Kjo është ajo që ka ndodhur me komunën në Amerikë. Ata shkatërruan komunën, pa asnjë arsye ligjore. Ata bënë gjithçka ilegale - por sigurisht ata kishin pushtetin. Por problemi themelor ishte psikologjik, shpirtëror. Ata nuk mund të tolerojnë pesë mijë njerëz që jetojnë në një vallëzim të tillë, gjendje të gëzuar.

            Kjo e bën krejt shtetin xheloz. Kjo e bën të gjithë vendin pyetje politikanëve: Në qoftë se këta njerëz mund ta mbajë veten në një shkretëtirë - ata nuk janë të pasur, por ende ata janë kaq të lumtur që edhe njerëzit tuaj më të pasura nuk janë aq të lumtur – atëherë përse nuk bëhet diçka për tërë shtetin? Ishte problem i madh për ta ndryshuar tërë shtetin. Ishte më e lehtë të shkatërrohet një komunë e vogël e cila e kishte krijuar këtë pikëpyetje – dhe ata e shkatërruan atë.

            Ata më arrestuan pa asnjë urdhër, duke mos ma treguar asnjë shkak përse, çfarë krimi kam bërë. Ata më ngacmuan për dymbëdhjetë ditë në burg, pa asnjë arsye për të gjitha.

            Ata më liruan nga burgu me kushte që për pesë vjet të mos hy në Amerikë, dhe mandej filluan ta shkatërrojnë komunën. Ata e pushtuan komunën. Ku pesëmijë njerëz ishin jashtëzakonisht të lumtur, dhe ku vetëm njëqind e tridhjetë njerëz e braktisën. Ata i detyruan njerëzit të largohen. Dhe ata kanë pranuar që këta njëqind e tridhjetë të mund të jetojnë atje derisa ata shesin tokën dhe pronat dhe shtëpitë, kështu që ata mund të kujdeset për pronën.

            Kjo është një botë të çuditshme. Është gati se e arsyeshme, duke qenë në një çmendinë - vetëm ju do të dukeni të çmendur se të gjithë të tjerët do të jenë të arsyeshëm, ata janë shumicë.

            Mjerimi juaj s’ka asgjë të bëj me të shkuarën. Mjerimi juaj ka të bëj me kuptueshmërinë tuaj, për guximin tuaj personal për ta larguar atë dhe për të mos u brengosur se çfarë do të thonë të tjerët. Ata duan si ju të mbeteni në mjerim, por nëse juve nuk ju pëlqen të mbeteni në mjerim, është e drejtë e juaja ta largoni atë!

            Gjeni shkaqet. E ato nuk janë shumë. Unë kam punuar me mijëra njerëz të cilët kanë pasur probleme të njëjta, dhe problemet e prodhuara janë shumë të vogla. Problemi kryesor duket se është se ju e mbani mjerimin tuaj për shkak se ky ju sjell simpatinë e të tjerëve. Dhe mbajeni mend, simpatia nuk është dashuri.

            Kapërcejeni mjerimin, dhe do t’i gjeni të njëjtë njerëz, të cilin kanë qenë simpatizantët tuaj, do të bëhen armiq tuaj. Le të jenë armiq, le të vuajnë – ky është problem i tyre. Por shumë e ma shumë njerëz kanë për t’u bërë të lirë, të pavarur, të lumtur.

            Në qoftë se ne mund të krijojmë një lëvizje të madhe të lumturisë, pastaj ngadalë, ngadalë njerëzit e mjerë do të duhet të mendojnë dy herë para se ata të kundërshtojnë ty.

            Fund i kapitullit të gjashtë

   (1)     (2)     (3)     (4)    (5)