Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Shkruan: Dr. Endru STENVEJ

Përktheu: Hasan HAMËZBALA

MEDICINA ALTERNATIVE (3)

Udhërrëfyes në terapitë natyrore

      Botën e njohim sipas të dhënave në bazë të pesë shqisave tona. Truri i përpunon të dhënat nga këto organe njerëzore lart të zhvilluara dhe shumë të ndjeshme, sakaq ekuilibrimi i të dhënave të tashme dhe i atyre historike (nga kujtesa jonë) na jep parafytyrim relativisht të mirë për atë se çka po ndodh rreth nesh. Gjegjësisht, ne së paku kështu mendojmë.

            BOTA SUPER E NDIJSHME DHE FUQIA KONTROLLUESE

            Që të mund të rrokin kuptimin e shumë veprimeve mjekësore alternative të përshkruara në këtë libër, lexuesit duhet të orientojnë mendjen e tyre në rrafshin i cili relativisht dallon nga ai me të cilin janë mësuar. Gjithnjë derisa për qenien njerëzore mendojmë si për një përmbledhje pjesësh që punojnë e të cilat mund t’i udhëheqim në të njëjtën mënyrë si automobilin, vështirë se do të mund të kuptojmë, madje edhe t’i pranojmë shumë trajta të mjekësisë natyrore – thjesht sepse shumë nga këto nisen nga premisa se njerëzit nuk janë vetëm makina shumë të zhvilluara, por kanë edhe dimensionin tjetër, shumë më të rëndësishëm.

            Njerëzit bëhen gjithnjë e më të vetëdijshëm për një përmasë tjetër të jetës e cila rëndom nuk përjetohet për çdo ditë. Shumica prej nesh kanë pasur përjetime telepatike – gratë dhe burrat shpesh dinë saktë se çka pala tjetër mendon, kurse njerëzit flasin sesi madje edhe shtazët e tyre shtëpiake mund t’i lexojnë mendimet e tyre. Shumë prej nesh kanë njohur njerëz që janë “të mbërrirë”^[1], apo kanë dëgjuar për ta, ose kanë qenë të magjepsur me fallxhorë, me parathënësit e fatit apo me persona të tjerë ekstrasensorikisht të favorizuar. Në të vërtetë, hulumtimet e dukurive shpirtërore janë zgjeruar shumë, sidomos ne BRSS, ku edhe janë bërë degë të pavarura të shkencës konvencionale.

            Problemi me të cilin shumica prej nesh përballet kur mendon për dukuri të tilla paranormale është se nuk mundemi apo nuk duam të pranojmë se disa njerëz kanë diçka që ne nuk kemi, apo se mund të “kyçen” në dimensionin tjetër, të cilin ne nuk mund as ta paramendojmë. Kjo thjesht nuk është në natyrën njerëzore. Të gjithë ne dëshirojmë të mendojmë se jemi normalë dhe se të gjithë që shprehin shkathtësi të veçanta “të jashtëkësobotshme” në njëfarë mënyre janë të krisur. I durojmë, edhe pse shpesh jemi nga pak të shqetësuar, shkaku se ata kanë “qasje” në një botë për të cilën ne asgjë nuk dimë.

            Shumicën prej nesh e tërë kjo i frikëson dhe në të vërtetë kjo frikë e ka shtrënguar shoqërinë t’i ndezë këta njerëz si shtriganë e shtriga. Sot jemi më tolerantë ndaj njerëzve të këtillë dhe kemi kuptuar se prej tyre mund të mësojmë diçka për botën në të cilën jetojmë.

            Botën e njohim sipas të dhënave në bazë të pesë shqisave tona. Truri i përpunon të dhënat nga këto organe njerëzore lart të zhvilluara dhe shumë të ndjeshme, sakaq ekuilibrimi i të dhënave të tashme dhe i atyre historike (nga kujtesa jonë) na jep parafytyrim relativisht të mirë për atë se çka po ndodh rreth nesh. Gjegjësisht, ne së paku kështu mendojmë.

            Në të vërtetë, këto interpretime janë jashtëzakonisht të kufizuara – kryesisht shkaku se organet tona shqisore, sado të çuditshme të jenë, funksionojnë në limite shumë të kufizuara. Për shembull, veshi njerëzor reagon në zërin frekuenca e të cilit sillet përafërsisht nga 30 deri në 16.000 dridhje në sekondë. Te shtazët dhe shpezët ky diapazon është më i gjerë dhe disa prej tyre kapin tinguj të lartësive më të mëdha, të cilët ne nuk mund  t’i dëgjojmë. Të gjithë dimë për tingujt “e padëgjueshëm” të cilët vetëm qentë mund t’i dëgjojnë, dhe se “sistemi radarik” i lakuriqëve të natës bazohet në frekuenca edhe më të larta. Disa vibracione të padëgjueshme artificiale kanë madje frekuencë edhe më të lartë. Prandaj, është evidente se veshi njerëzor mund të zërë vetëm një pjesë të parëndësishme të asaj që mund të “dëgjohet”.

            Shqisa jonë e shikimit është edhe më shumë e kufizuar. Sytë tanë reagojnë në vibracione elektromagnetike të cilat i reflektojnë objektet rreth nesh, gjë që na e mundëson t’ i shohim. Spektri i valëve elektromagnetike është i madh dhe sillet nga ritmet e caktuara trunore, nëpërmjet valëve radiotelevizive deri tek valët infra të kuqe të cilat i pranojmë si nxehtësi. Ka rreth pesëdhjetë oktava të rrezatimeve elektromagnetike, e megjithatë sytë tanë rrokin më pak se një! Kur sytë tanë do të mund të zinin vetëm pak më tepër frekuenca – ta zëmë rrezet X – të vërejturit tonë të përgjithshëm të botës së jashtme do të ishte krejtësisht tjetërfare. Sistemi shqisor i njeriut si duket është ashtu i ndërtuar që të na e mundësojë që në kuptimin biologjik në mënyrë adekuate t’ia dalim në krye me rrethin tonë. Habit fakti se nga tëra ato vibrime “potencialisht të hetueshme” rreth nesh ne hetojmë vetëm disa. Në qoftë se marrim parasysh faktin se një pjesë e madhe e trurit nuk kryen kurrfarë funksioni të cilin do të mund ta matnim (apo përcaktonim), atëherë na duket shumë e besueshme se, në rrethana të caktuara, do të mund t’i stërhollonim shqisat tona, ashtu që të pranonin disa nga këto “vibrimet” tjera.

            Fatkeqësisht, të gjitha idetë dhe kuptimet tona për jetën janë të kufizuara me shqisat tona fizike. E megjithatë, sot “e padukshmja” (për shembull, strukturat e imta që përbëjnë qelizën njerëzore) mund të shihet me ndihmën e mikroskopëve elektronikë, derisa aparatet tjera mund të kapin trajtat valore në atmosferë për të cilat deri vonë fare nuk kemi ditur.       Kufijtë e vështrimit tonë gjithnjë po zgjerohen.

            Por, përkundër krejt kësaj, ne jetojmë në atë që hindusët e quajnë maja – iluzion. Trurët tanë janë ashtu të sinkronizuar që të zgjedhin impulset shqisore në dispozicion, prandaj për këtë në pjesën më të madhe të jetës sonë nuk jemi të vetëdijshëm për botën e padukshme, e megjithatë reale, rreth nesh. Disa njerëz – nga kjo botë e të padukshmes – shohin më shumë se sa të tjerët, dhe ka të ngjarë se ata janë me të në lidhje një pjesë të konsiderueshme të kohës.

            Për ta kuptuar vërtet botën tonë duhet të hedhim mënyrat kufizuese të mendimit dhe ta përfytyrojmë botën e vërtetë më të madhe sesa ajo që shumica prej nesh e vëren me shqisa. Ndonjë prej nesh mund ta vërejë këtë botë më të madhe (të cilin do ta quaja super e ndjeshme apo botë mbishqisore) me ndihmën e asaj që quajmë intuitë, por kjo është, sipas të gjitha gjasave, vetëm aftësi më mirë e zhvilluar e pranimit të numrit më të madh të impulseve shqisore në dispozicion. Sa herë intuitivisht kemi ndjerë diçka ndaj disa njerëzve, vendeve, shtëpisë së re, qerreve të përdorura – lista është e pafundme. Problemi qëndron në atë se për dukuritë siç janë ta zëmë telepatia, parashikimi dhe zbulimi i rrezatimeve nëntokësore, mund të gjykohet vetëm nëpërmjet mendjes dhe duket se pikërisht kjo paraqet pengesë që këto dukuri të jenë të pranuara në epokën teknologjike. Shumë nga impulset ekzistuese rreth nesh, të padukshme, nuk mund të njihen me metodat të cilat sot i shfrytëzojmë. Por, teknikat bashkëkohore, siç është fotografia e Kirilianit, arrijnë suksese në këtë lëmë.

            Rrethina të cilën e vërejmë, pra, është vetëm pjesë e asaj që mund të vërehet; njëjtë është edhe me trupat tanë. Trupat tanë fizikë (për të cilët jemi të vetëdijshëm shkaku se pesë shqisat tona fizike na flasin për ta) thjesht janë pjesë e një tërësie më të madhe. Ata (dhe në të vërtetë materia e gjallë përgjithësisht) prodhojnë forca jetësore dhe i ekspozohen veprimit të tyre – e disa prej atyre forcave mund të maten. Në jetën e përditshme ky të vërejtur i kufizuar i vetë nesh është e tëra që do të na nevojitej për të funksionuar në mënyrë adekuate dhe truri ynë nuk është i kyçur në mënyrë rutinore të zërë forcat trupore, frekuencat televizive, valët e radios apo ultratingujt, si dhe t’i ndjejë ngjyrat. Kjo edhe është mirë, se në botën e këtillë nuk do të mund të funksiononim si deri më tani. Shumë njerëz - ta zëmë, mjekët – shumë herë në ditë shfrytëzojnë “shqisën e gjashtë” dhe pa këtë nuk do të mund të punonin suksesshëm. Në të vërtetë, shumë prej nesh edhe duke mos ditur sinkronizohemi në këtë dimension të lartë, super të ndjeshëm.

            Filozofi i madh intuitiv, Rudolf Shtajner, themelues i mjekësisë antropozofike e përshkruan trupin e lartë – trupin eterik – i cili kontrollon gjithçka në trupin fizik. Ai është njëjtë si edhe trupi super i ndjeshëm për të cilin flas dhe i cili rrethon trupin fizik, ndikon në të, dhe nga ai pranon ndikime. Mjerisht, edhe vetë termi “eterik” shkakton në ne antipati, por edhe pse termi “eter”, i cili rrjedh nga shekulli 19, në të folurit e zakonshëm ka dalë nga moda, në shkencë duket se po merr gjithnjë e më tepër kuptim. Pakënaqësia është në atë se kjo botë eterike apo super e ndjeshme mund të vlerësohet vetëm tërthorazi – nuk ka mënyra që drejtpërdrejt ta matim. Ne lehtë pranojmë kuptimin e thërrmijave subatomike, edhe pse nuk mund t’i shohim; pranojmë se njerëzit kanë ndijime apo dije intuitive për gjërat, edhe pse intuitën nuk mund ta matim; së këndejmi, shtrohet pyetja: pse nuk mund ta pranojmë lehtë ekzistencën e një bote tjetër, “më të lartë”, jo-fizike. Mendoj se për këtë ka dy arsye. Së pari, shumë njerëz janë të mësuar të mendojnë se shumë nivele janë të lidhura me religjionin, kurse sot në Perëndim ndikimi i religjionit po bie, dhe, e dyta, ne tinëzisht sikur u druhemi gjërave të cilat nuk mund t’i matim e t’i sqarojmë.

            Religjioni edhe vetë i ka kontribuar mjaft dobësimit të ndikimit të vet në Perëndim. Shumë religjione u premtojnë njerëzve qasje në këtë botë “më të lartë” dhe marrëdhënie me të, çka pa dyshim munden edhe ta ofrojnë. Sakaq, shkëlqimi i jashtëm shpesh pengon qëllimet e larta, kështu që njerëzve plotësisht u zhduket parasysh qëllimi i parë dhe fillon t’u pëlqejë ana jospirituale e religjionit që me atë rast bëhet qëllim në vete. Pikërisht siç na frikëson mundësia se ndoshta “atje diku” ekziston tërë bota të cilin nuk mund ta vërejmë lehtë, na inatosë edhe mendimi se ndoshta nuk do të mund ta kontrollojmë. Ne në të vërtetë asgjë fare nuk mund të kontrollojmë – krejt kjo është pjesë e iluzionit jetësor. Të marrim shembull trupat tanë. Shumica prej nesh supozojnë se trupin tonë thjesht e përbëjnë qeliza shkathtësisht të strukturuara që mobilizojnë organet specifike të cilat na mbajnë në jetë. Ajo që shumica e njerëzve, ndërkaq, nuk e kuptojnë është se trupi është strukturë që pa ndërprerë ndryshon. Çdo çast në trupin tonë qelizat vdesin dhe zëvendësohen – në të vërtetë në periudhën prej shtatë vjetësh pjesa më e madhe e strukturës sonë trupore zëvendësohet. Siç hyjmë gjithnjë e më thellë në strukturën e qelizës, ashtu zbulojmë se në nivelin atomik i tërë trupi ynë paraqet vetëm grumbuj të pakufizuar fushash të energjisë që ndikojnë në njëra-tjetrën. Ajo, të cilën ne e mendojmë si ind të fortë, është në të vërtetë mori qelizash të përbëra nga familje substancash kimike, që nga ana e tyre po ashtu janë thjesht bashkësi atomesh. Materia si e tillë, e shprehur me terminet e fizikës atomike bashkëkohore, paraqet kuptim spekulativ. Kështu, kur më thellë vështrojmë në strukturën e qenieve njerëzore, zbulojmë se ato, thënë me fjalor të fizikës, mund të trajtohen si bashkësi fushash elektromagnetike. E ç’është ajo që njëkohësisht kontrollon tëra këto fusha energjie? Shkenca nuk mund të përgjigjet në këto pyetje, por unë mendoj se forcat kontrolluese janë në botën eterike apo ekstra të ndjeshme për të cilën pikërisht flasim. Me fjalë tjera, në gjykimin tonë redukcionist të krijesave njerëzore ekziston pika pas të cilës spekulimi i mëtutjeshëm nuk është i mundshëm, e megjithatë ende ekziston forca kontrolluese  (që disa e quajnë Zot) e cila siç duket bën që krejt së bashku në pjesën më të madhe të kohës harmonikisht të punojnë. Dhe në të vërtetë, këtë forcë të lartë kontrolluese shumë mjekësi alternative e shfrytëzojnë si forcë lëvizëse për shërimin e pacientëve. Shkencëtari pak i besueshëm pohon se përfundimisht do të jemi në gjendje që ta reduktojmë trupin njerëzor dhe në të vërtetë tërë universin në aso niveli ku çdo gjë do të mund të shpjegohej në mënyrën të cilën shqisat tona mund ta kuptojnë, por nuk ka shenja se kjo së shpejti do të ndodhë. Përkundrazi, sa më shumë dimë, aq më shumë kuptojmë se sa pak dimë dhe sesi çdo gjë është pambarimisht më e komplikuar sesa që më parë kemi mundur ta paramendojmë.

            Kur njëherë të pranohet ekzistenca e botës super të ndjeshme, atëherë bëhet e qartë se ngjarjet në jetë, e sidomos funksionet organike, u shtrohen dy lloj ndikimesh. Ekzistojnë ligjet e rëndomta të shkakut dhe pasojës të cilat ndikojnë në tërë botën, siç ne vërejmë (nëse pritem, atëherë më del gjaku), por përbri kësaj ekzistojnë edhe pasoja të tjera, të cilat lindin për shkak të ndryshimit në botën super të ndjeshme – ndryshime të cilat tejkalojnë kohën dhe hapësirën. Çdo gjë në botën reale ka dhe përmasën super të ndjeshme, por nuk janë të gjitha sëmundjet, për shembull, të shkaktuara nga ndryshimet super të ndjeshme. Disa sëmundje, siç janë lëndimet apo kur guri nga veshka bllokon kanalin urinar, shkaktohen nga shkaqet pastër fizike dhe këtu shkathtësitë e mjekësisë ortodoksiste mund të jenë plotësisht të dobishme. Në të vërtetë, kjo është ajo të cilën mjekësia ortodoksiste më së miri e punon.

            Por, siç kemi parë, pjesa e konsiderueshme e sëmundjeve bën pjesë në kategorinë shumë më të gjerë dhe sigurisht është rezultat i çrregullimeve të llojllojshme – mjedisore, dietetike, psikologjike apo “të asobotshme”. Kur njëherë ta kemi në mendje se trupi fizik është vetëm pjesë e botës shumë më të madhe, edhe pse e pashprehur, me të cilën udhëheqin forca të larta, mund ta kuptojmë më mirë sesi me mija vite – miliona njerëz – anembanë botës – plotësisht me sukses merren me metoda mjekësore krejtësisht të huaja për ne dhe gjykimin tonë. Ne pranojmë se jogini mund të ndryshojë funksionimin e organeve vitale të trupit të vet (për të cilat deri vonë në mjekësi kanë besuar se nuk mund të kontrollohen) vetëm shkaku se sot mund t’i matim ato vibracione, e megjithatë joginët me mija vjet e kanë ditur se atë mund ta bëjnë. Popujt e kohëve të lashta kanë ditur për rëndësinë e ngjyrave në shërim, e megjithatë vetëm rusët argumentuan se qeniet njerëzore mund ta ndjejnë ngjyrën nëpërmjet lëkurës dhe se lëkura është shumë më e ndjeshme sesa ndonjëherë kemi menduar.

[1] Njerëz të ndjeshëm që parndjejnë dhe parathonë gjërat që nuk i përkasin realitetit tone fizik, por një dimensioni tjetër

Vazhdon...

 (1)    (2)             (4)     (5)    (6)