Sakras Art Gallery

Sekuenca filmike

RTK

TOP CHANNEL

RTV 21

ALSAT

TV KLAN

KLAN KOSOVA

BOTA.AL

ALBANIAPRESS

ALBINFO

EXPRESS

KOHA DITORE

ZËRI INFO

KOSOVA SOT

INSAJDERI

BOTA SOT

GAZETA METRO

GAZETA SINJALI

ALBANIAN POST

KALLXO COM

LAPSI.AL

ZEMRASHQIPTARE

KOSOVA PRESS

TELEGRAFI

EUROPA E LIRË

ZËRI I AMERIKËS

PSIKOLOGJIA

TRIBUNA SHQIPTARE

SHËNDETI

DITURIA

PRESHEVA.COM

GJUHA SHQIPE

KOSOVARJA

RADIOPROJEKT

Bhagwan Shree Rajneesh - OSHO

 Shqipëroi: Valdet FETAHU 

SOKRATI EDHE PAS 25 SHEKUJSH PRAPË DO TË HELMOHEJ (2)      

Kapitulli i shtatëmbëdhjetë i ligjërimeve të filozofit të madh Indian, OSHO (marr nga libri “Sokrati edhe pas 25 shekujsh prapë do të helmohej”, që është në përkthim e sipër nga V. Fetahu), që u mbajt në Greqi prej datës 19/02/86 deri më 15/04/86

            Pyetja e dytë

            Në eksplorimin tim, para se të merrem me sannjas, unë u inicova në katër teknikat e meditimit të guru-s Maharaxhi. Pata një eksperiencë shumë të bukur në njërën prej teknikave gjatë sesionit të inicimit, dhe ende gjej teknika të thjeshta dhe fascinante. Megjithatë, ka shumë konflikt rreth përdorimit të këtyre teknikave derisa unë jam bërë një sannjasin, dhe kurrë nuk kam ra në dashuri, me guru Maharaxhi, si kam ra në dashuri në juve.

            Mund të m’i jepni disa këshilla, ju lutem, në lidhje me atë se a është mirë për mua të vazhdoj duke i praktikuar këto teknika derisa jam një sannjasin – apo duhet unë t’i hedhë ato? Gjithashtu, do të kisha dashtë nga dashuria e zemrës, se çfarë ju keni për të thënë për guru Maharaxhi.

            Nuk ka asnjë problem. Nëse ju ndjeheni mirë me ndonjë teknikë, ju mund të vazhdoni atë. Nga ku vjen nuk ka rëndësi, kush ua ka dhënë atë, për ju nuk ka rëndësi. Në qoftë se kjo ju jep ndjenja të këndshme, një paqe të caktuar, qetësi, vazhdojeni atë.

            Të jesh sannjasin s’do të thotë se unë ju kam monopolizuar juve. Të jesh sannjasin i imi do të thotë se e tërë bota është e juaja; kënaquni në çdo gjë në të cilën ju personalisht ndjeheni mirë – por mos e harroni atë për të cilën posa fola. Vetëm një ndjenjë e kënaqësisë nuk është meditim i vërtetë, sepse të gjitha do të kalojnë më tutje. Kjo është vetëm një teknikë. Unë dua të ju jap diçka që nuk do të kalojë tutje. Ndërkohë ju mund të luani me të gjitha llojet e lodrave, nuk ka asnjë të keqe.

            Dhe ju më pyetët për Guru Maharaxhi. Së pari do t’ju tregoj një tregim të shkurtër; ndoshta Guru Maharaxhi ju ka shpjeguar këtë. Është një tregim tibetian…

            Një njeri, i cili më vonë u bë shumë i njohur si një i shenjt, ishte në kërkim të së vërtetës. Ai erdhi në kontakt me një të ashtuquajtur mjeshtër, i cili kishte shumë pasues, të cilit mësimi i vetëm ishte: “Dorëzohuni në mua dhe  dorëzohuni plotësisht, dhe unë do të ju çoj në gjendjen përfundimtare të vetëdijes. Mos u mërzitni, në kohën e duhur eksplodimi do të ndodhë.” Kjo nuk i kishte ndodhur të gjithëve.

            Por në Lindje, një jetë nuk është e mjaftueshme për të realizuar vetveten. Ajo merr mijëra jeta për të gjetur momentin e duhur, kohën e duhur kur ndodh eksplodimi. Kështu që askush nuk mund të ankohen, “Unë kam pritur për tridhjetë vjet dhe kjo nuk ka ndodhur.” Tridhjetë vjet ose tridhjetë jeta nuk llogariten.

            Por ky njeri me të vërtetë, u dorëzua tërësisht. Dhe në ditën e dytë, dishepujt ishin të habitur, sepse ai ishte duke ecur mbi ujë. Ata nuk mund t’i besonin syve të tyre, ata e pyeti njeriun: “Cili është sekreti?”

            Ai tha: “Ju duhet ta dini këtë, ju keni qenë aq gjatë me mjeshtrin. Unë iu dorëzova plotësisht, unë i besoj atij, unë vetëm përsërita emrin e tij dhe të gjitha ia lash atij, dhe çdo gjë bëhet e mundur. Unë mund të kaloj nëpër zjarr, unë mund të eci mbi ujë, unë mund të kërcej nga mali i lartë. Ju dukeni të befasuar”, ai tha. “Në fakt, unë duhet të jem i befasuar nëse ju nuk mundeni, e ju keni qenë këtu për vite me një mjeshtër të madh.”

            Ata nxituan tek mjeshtri. Ata i thanë: “Ky njeri është i çuditshëm. Ai është duke ecur mbi ujë, dhe ai thotë se kjo është fuqia e emrit tuaj. Ai thjesht përsërit emrin tuaj dhe ai mund të bëjë çdo gjë.”

            Mjeshtri personalisht ishte befasuar, por ia nuk ua kishte treguar këtë befasi dishepujve të tij. Ai tha: “Kjo është ajo çfarë të gjithë ju duhet të bëni. Nëse më dorëzoheni plotësisht, emri im do t’ju çojë në çlirimin përfundimtar.” Por thellë poshtë ai mendonte se kur të shkojnë të gjithë, ai do të shkoj të provoj duke e përsëritur emrin e vet të ecë mbi ujë. Sepse nëse ai djalë veç për një ditë mund të bëj një mrekulli të tillë, “atëherë cilën mrekulli unë nuk mund ta bëj? Unë nuk isha i vetëdijshëm…” Kështu ai, duke e përsëritur emrin e vet, ecën mbi ujë dhe filloi të mbytet.

            Me vështirësi ai shpëtoi, dhe dishepujt e tij i thanë: “Çfarë ka ndodhur?”

            Ai tha: “Thirrmani atë njeri të çuditshëm le ta shoh sesi ai mund të ecën, sepse nëse unë nuk mund të ecë derisa e përsëriti emrin tim, si mundet ai?” Njeriu erdhi dhe filloi të ecën mbi ujë.

            Mjeshtri i tha: “Kërce ti nga maja e malit, njëmijë metra e lartë , thellë në luginë.”

            Njeriu kërceu, dhe ata ecën te poshtë për orë të tëra për ta mbërri atë. Ata ishin duke menduar se kur të mbërrin atje poshtë nuk do ta gjejnë asnjë kockë të pathyer, dhe se ky njeri është copëtuar nëpër gjithë vendin – por ai kishte qenë i ulur në pozicionin e zambakut nën një pemë ku dukej shumë bukur. Ai tha: “I madhi mjeshtër, emri juaj është një mrekulli e vërtetë!”

            Mjeshtri kishte ra tek këmbët e tij. I kishte thënë: “Më fal, unë fare nuk jam mjeshtër; unë jam vetëm një sharlatan. Unë i kam mashtruar njerëzit, i kam shfrytëzuar njerëzit, por nuk mund t’ju shfrytëzoj juve. Besimi yt më ndalon.”

            Njerëzit si Guru Maharaxhi i përkasin të njëjtës kategori, siç ishte mjeshtri. Nëse ata përsërisin emrin e tyre, ata do të fillojnë të mbytet në ujë. Teknikat të cilat ua kanë dhënë juve, të cila janë duke ju dhënë një paqe të caktuar dhe qetësi, nuk iu kanë dhënë atyre ndonjë paqe, ndonjë qetësi.

            E njoh atë njeri, përmes babait të tij e kam njohur. Edhe Babai i tij ka bërë të njëjtën gjë – duke pretenduar të bëhet një mistik. Ai e ka trajnuar këtë djalë, Guru Maharaxhi – i cili në atë kohë ishte vetëm gjashtë vjeç – për t’i mësuar përmendësh disa shkrime, dhe kjo u bë një atraksion i madh. Ai i lexonte shkrimet në sanskrishte të pastër.

            Baba i tij e kishte shprehi të thoshte: “Në jetën e kaluar ai ka qenë një mjeshtër i madh, ai akoma i kujton këto gjëra nga jeta e tij e shkuar.” – dhe unë e dija se këto nuk ishin të vërteta. Mjeshtri, babai i Guru Maharaxhit, nuk ishte i qetë me gruan e tij – sikur që nuk është askush i qetë.

            E kam pyetur gruan e tij… dhe ajo më ka thënë: “Ai është një mashtrues, dhe tash ai po i mëson fëmijët të bëhen mashtrues. Ai e ka prishur këtë djalë; tash ky po i prishë djemtë tjerë.”

            Dhe vetëm pse ai ishte gjashtë apo shtatë vjeç, mijëra njerëz vinin për ta dëgjuar, duke besuar se atij po i kujtohet jeta e kaluar.

            Kur i ati vdiq ai njoftoi që: “Ky djalë, Guru Maharaxhi, do të jetë pasardhësi im.” Guru Maharaxhi u bë i famshëm në botë - por ai ishte vetëm gjashtëmbëdhjetë vjeç, kur ai u bë i famshëm në botë, dhe një djalë  gjashtëmbëdhjetë vjeç natyrisht bie në dashuri me një vajzë. Unë nuk shoh ndonjë kundërshtim për atë. Por nëna e tij, e cila kishte qenë gjithmonë kundër babait të tij për prishjen e fëmijëve, është tani duke bërë të njëjtën gjë. Këta fëmijë e dëshmuan biznesin e madh.

            Por e ëma ishte shumë e zemëruar. Në Indi, në qoftë se një njeri ka diçka spirituale, atëherë ai duhet të mbetet beqar - dhe ai kishte rënë në dashuri me një vajzë amerikane. Jo vetëm se, ai u martua, ai nuk e kishte moshën për martesë - vajza ishte 21 vjeç, ai ishte gjashtëmbëdhjetë vjeç. Atij iu ka dashtë të dalë para një gjykate për të marrë lejen e gjyqtarit, që ai është mjaft i pjekur.

            Gjykatësi i kishte thënë: “Nuk bëhet fjalë për pjekurinë tuaj. Ju jeni me famë botërore. Ju mund të martoheni.”

            Kjo martesë ka krijuar probleme. Nëna hoqi dorë nga djali dhe e mohoi se ai ishte pasardhës i babait të tij. Ajo tha: “Djali i dytë është pasues i vërtetë.” Deri tash perandoria është e ndarë në dysh, djali dhe nëna në Lindje, dhe Guru Maharaxh në Amerikë.

            Kur ai shkoi në Amerikë, ithtarët e vëllait dhe nënës së tij hodhën gurë, duke protestuar kundër tij, dhe atij iu desh ta lëshoj Indinë shkaku i tyre. Ata nuk do t’i kishin lejuar atij të qëndroj aty – edhe ai ia bënë të njëjtën gjë, vëllait dhe nënës së tij, kur ata shkojnë në Amerikë. Këta njerëz thjesht janë njerëz biznesi; religjioni për ta s’është asgjë tjetër veçse biznes.

            Por kjo ka qenë kështu për shekuj: shfrytëzohen të pafajshmit, shfrytëzohen injorantët, shfrytëzohen të mjerët, shfrytëzohen njerëzit që janë në vuajtje, në dhimbje dhe ankth.

            Unë nuk kam asnjë problem. Nëse ju mund të ecni mbi ujë me emrin e Guru Maharaxhi ju mund ta bëni këtë, ju nuk duhet të ndjeni asnjë konflikt - sepse unë nuk kam asnjë konflikt me askënd.

            Pyetja juaj mund të jetë e rëndësishme për njerëzit e tjerë gjithashtu, për shkak se shumë njerëz tjerë mund të kenë mësuar diçka nga disa burime të tjera. Nuk ka nevojë të shqetësoheni. Ndonjëherë ndodh që burimi mund të jetë i gabuar, por ajo që ju keni marrë është e drejtë. Mjeshtri mund të jetë i rrem, por ai ka disa teknika, të lëna nga trashëgimia e tij, të cilat janë të rëndësishme.

            Por mos harroni, çdo teknikë mund t’ju jap vetëm një përvojë; unë dua t’ju jap të përvojshmin, jo përvojën. Përvoja vjen e shkon, mos u mbështetni në të. Nëse nuk e keni gjetur të përvojshmin… Kush e ndjenë kënaqësinë? Kush e ndjenë dhimbjen? Kush e ndjenë mirëqenien? Kush e ndjenë trishtimin? Kush është kësaj i vetëdijshëm?

            Çdo përpjekje duhet të jetë për të arritur në këtë qendër të thella të ciklonit. E tërë jeta juaj është një ciklon të ndryshimit, e ndryshimit të skenës, e ndryshimit të ngjyrave, por në vetë mesin e ciklonit ka një qendër e heshtur. Ajo jeni ju.

            Përpjekja ime është t’ju ndihmoj ta gjeni vetveten.

            Pyetja e tretë

            I dashuri Osho,

            Unë gjithmonë ndiej se gjej dashnorë të gabuar, gjithmonë diçka nuk përshtatet mirë dhe unë ndjehem e frustruar. Ju lutem, më duhet porosia juaj.

            Ky është problem me të cilin të gjithë po përballen… nëse jo sot, atëherë nesër. Diçka gjithmonë mungon, diçka duket se është e gabuar, diçka nuk përshtatet; të gjithë dashnorët gjatë gjithë historisë kanë të njëjtin problem. Të gjithë duhet ta shqyrtojnë sa me thellë këtë, sepse ky nuk është vetëm problem i një mashkulli apo vetëm i një femre.

            Në radhë të parë, ne të gjithë, po e  jetojmë një jetë në përputhje me proza, poezi dhe tregime filmi, që i ka dhënë njerëzimit një përshtypje të gabuar, përshtypje se kur ka dashuri çdo gjë do të përshtatet, që nuk do të ketë konflikt. Për shekuj me radhë poetët kanë dhënë idenë se të dashuruarit janë të krijuar për njëri-tjetrin.

            Askush nuk është i krijuar për askënd tjetër.

            Çdokush është i ndryshëm nga çdokush tjetër.

            Ju mund ta doni një person pa e ditur se ju e doni personi, vetëm sepse nuk ka aq shumë dallime mes jush, distancë aq të madhe. Në distancë është një sfidë, distanca është një aventurë, distanca e bën gruan apo burrin me vlerë duke u mbajtur larg. Por gjërat se si ato paraqiten nga një distancë, nuk janë të njëjta kur ata të vijnë afër.

            Derisa i vardisen njëri tjetrit, çdo gjë është mrekulli, çdo gjë përshtatet – sepse të dy duan që çdo gjë të jetë e përshtatshme. Çdo gjë që nuk do të përshtatet, nuk lejohet të del në sipërfaqe, kjo është e shtyrë në pavetëdije. Kështu që të dashuruarit ulen në plazh, shikojnë hënën duke mos e njohur njëri tjetrin fare. Martesa është pothuajse e përfunduar para se vetë muaji i mjaltit të jetë përfunduar.

            Kjo është e mirë se në Lindje nuk ka diçka të ngjashme me muajin e mjaltit; ata nuk i japin shans martesës të përfundoj kaq shpejtë. Në Lindje njerëzit vazhdojnë të jetojnë së bashku dhe kurrë nuk ndjejnë në mënyrë siç ndjeni ju – se gjërat nuk përputhen, diçka po mungon, fare nuk kanë gjasa. Burrat dhe gratë nuk zgjedhin për veten e tyre, martesat organizohen nga prindërit, nga astrologët, nga të gjithë të tjerët me përjashtim të dyve të cilët do të martohen.

            Çiftet nuk mund ta shohin njëri-tjetrin gjatë ditës, ata mund ta takojnë njëri tjetrin vetëm në errësirë gjatë natës. Dhe familjet e tyre janë të numërt, kështu që ata dy mund të flasin vetëm duke pëshpëritur; grindja nuk vjen në shprehje. Zdeshja e rrobave nuk do të funksionojë – asnjë grua, asnjë burrë në Lindje nuk di se rrobat duhet të zdishen; përndryshe, çfarë lloj dashurie ju do të keni? Apo sa pjata ke për t’i thyer, apo se për çdo gjë apo për çdo mendim ju duhet ta argumentoni – ju thoni një gjë dhe gruaja kupton diçka tjetër; ajo thotë diçka, e ju kuptoni diçka tjetër… 

            Aty duket se nuk ka komunikim.

            Dhe kjo fillon me muajin e mjaltit, sepse aty për herë të parë ju jeni së bashku njëzet e katër orë në ditë. Tani ju nuk mund të shtireni, ju duhet të jeni të vërtetë. Ju nuk mund të aktroni.

            Njëherë një shok i imi më ka treguar, se kur kishte shkuar me gruan e tij në kinema për ta shikuar një film, ai e kishte parë aktorin, heroin duke e puthur me aq afsh të dashurën e tij, me aq ekstazë sa që gruaja i kishte thënë shokut tim: “Shiko, ti kurrë nuk më ke puthur si ky.”

            Dhe shoku im i kishte thënë: “E dashur, ky është aktrim. Unë mund gjithashtu të aktroj, por me qenë me ty njëzet e katër orë në ditë dhe ende me të puthë me aq ekstazë – unë nuk jam aq i çmendur.”

            Gruaja i thotë: “Ti fare nuk po më kupton. Ata këtu po aktrojnë, por në jetën reale ajo është gjithashtu gruaja e tij.”

            Miku im tha: “Oh Zot, atëherë ky duhet me qenë me të vërtetë një aktor.”

            Vazhdon...

 (1)               (3)     (4)     (5)    (6)